All Chapters of บทร้าย : Chapter 41 - Chapter 50

มหาวิทยาลัย หลังจากที่เจ้าหญิงฝึกซ้อมดาว-เดือน เสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ปาเข้าไปเป็นเวลาเกือบจะ 4 ทุ่มอยู่แล้ว ส่วนด้านต่อในตอนนี้เขาก็ได้กลับบ้านไปก่อนเพื่อนแล้ว เพราะต่อต้องมีเอกสารกิจกรรมที่จะต้องทำเยอะแยะไปหมด ก็คนเขาได้เป็นประธานรุ่นอ่ะเนาะ ทำไงได้ ฮ่าๆๆๆๆ “ เหนื่อยไหม ” เถวะรีบลุกขึ้นยืนจากอัศจรรย์อีกด้านทันทีเมื่อเขาเห็นเจ้าหญิงเดินมาทางนี้ เจ้าหญิงในชุดนักศึกษา แต่ครั้งนี้เจ้าหญิงใส่กระโปรงนักศึกษาสั้นแต่พอเข่าจึงทำให้แปลกหูแปลกตาไปบ้าง “ หวานซ่อนเปรี้ยวจริงๆ เพื่อนสาวคนสวยของหมวย ” หมวยเอ่ยชมเพื่อนสาวคนสนิททันทีเมื่อเธอเดินมาถึง “ ชมกันเกินไปน๊าาาา ” เจ้าหญิงตอบด้วยรอยยิ้มอย่างเขินๆ “ แล้วกลับยังไง ” เถวะที่เก็บสัมภาระของเจ้าหญิงใส่ลงในกระเป๋าเป้ให้เธอถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ถ้าปล่อยให้กลับเองคนเดียวมีหวังคงเป็นอันตรายเป็นแน่ “ ก็ต้องคุณบทร้ายให้เอารถมารับ มาส่ง เหมือนเดิมสิ ” หมวยตอบแทน แต่ตอนนี้พวกเธอยังไม่เห็นรถตู้คันสีดำคันเดิมที่มารอรับเจ้าหญิงเลยสักคัน “ เอ๋ แล้วพี่อัคคีไปไหนนะ ทำไมไม่มารอเจ้าหญิง ” เจ้าหญิงพึมพำเบาๆ แต่เพื่อนสนิททั

เพนท์เฮ้าสน์ตอนนี้เป็นเวลา 4 ทุ่มเกือบจะ 5 ทุ่มแล้ว เจ้าหญิงพึ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จด้วยชุดนอนผ้าลื่นสายเดี่ยวสีแดงสดขับกับสีผิวที่ขาวของเธอพร้อมกับปล่อยผมยาวสีทองที่พึ่งไปย้อมมาใหม่จนถึงก้นงอน เพื่อใช้ประกวดดาว-เดือนโดยเฉพาะ เพราะช่วงนี้เธอซ้อมประกวดดาว-เดือน อย่างหนักเพราะสัปดาห์หน้าก็จะเริ่มแข่งขันแล้ว เพราะการประกวดดาว-เดือน จะซ้อมได้แค่หลังเลิกเรียนและวันหยุดเพียงเท่านั้น เพราะเวลาปกติ 08.30 - 16.30 น. เป็นในเวลาการเรียน “ คุณนอนหรือยังนะ ทักไลน์ไปถามดีกว่า ” เจ้าหญิงเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะหนังสือเข้าแอพไลน์และทักหาเขาในทันทีBR ชื่อไลน์เมื่อเจ้าหญิงเลื่อนเจอชื่อไลน์ของบุคคลที่เธอจะทักหาเธอก็เข้าแชทเขาอย่างไม่รีรอ แต่ทว่า...ไลน์ เสียงข้อความไลน์ของเธอดันดังมาซะก่อน พอเธออ่านรายชื่อบุคคลที่ทักหาเธอ มันก็คือบุคคลเดียวกันที่เธอกำลังจะทักหาอยู่พอดี BR ส่งรูปภาพเจ้าหญิงกดเข้าไปดูรูปภาพที่บุคคลดังกล่าวส่งมาเธอถึงกับตกใจตาโพลงโต 0.0“ คุณ เป็นอะไรคะเนี่ย! ” เจ้าหญิงพูดพึมพำคนเดียวก่อนจะพิมพ์แชทถามกลับไป“ ใครเป็นคนเล่นโทรศัพท์มือถือคุณคะ คุณอยู่ที่ไหนเหรอคะ ” เจ้าห

“ หนูขอเวลาได้ไหมคะ ? ” “ ครับ ” บทร้ายทำหน้าหงอยอีกรอบเมื่อเขาได้ยินคำพูดนี้จากปากของคนที่เขารักและหวงแหนเป็นที่สุด“ หนูขอเวลาอีกเพียงไม่กี่เดือนค่ะ ขอเวลาให้หมดสัญญาขัดดอกก่อน ” บทร้ายอึ้งหนัก เขาจ้องหน้าเจ้าหญิงพร้อมกับแววตาที่เศร้าหมอง เธอต้องการจะสื่ออะไร หมดสัญญาแล้วเธอจะไปจากเขาอย่างนั้นเหรอ“ ทะ ทำไมคะ ” บทร้ายถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เขาพยายามกลั้นความรู้สึกที่อ่อนแอของเขาให้ถึงที่สุด เขาไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ความรู้สึกที่จะต้องสูญเสียคนที่ตัวเองรักมากเป็นครั้งที่สาม“ ตอนนี้หนูอยู่กับคุณในฐานะเด็กขัดดอกใช้หนี้ให้พ่อเลี้ยง หนูไม่กล้าที่จะอาจเอื้อมคบกับคุณเป็นแฟนหรอกนะคะ ถ้าวันนึงเกิดมีคนรู้เรื่องนี้ขึ้นมาเยอะขึ้นหนูว่าหนูจะต้องเสียหายและเสื่อมเสียชื่อเสียงแน่ๆเลยค่ะ อ่ะ อีกอย่างหนูเรียนคณะนิเทศศาสตร์เพื่อที่อยากจะเป็นนักแสดง ตะ แต่ถ้าวันไหนมีคนเกิดรู้เรื่องหนี้เข้าล่ะก็... ” เจ้าหญิงอธิบายเหตุผลของเธอด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเช่นเดียวกัน เห็นเธอสดใส ร่าเริง ยิ้มแย้มตลอดเวลา เธอก็แอบคิดถึงเรื่องนี้เป็นประจำ ถ้ามีคนรู้เพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม แบบนี้เธอจะสามารถทำอาชีพที่เธออยากทำแ

บทร้ายจับขึงตัวเจ้าหญิงให้แนบกับแผ่นกระจกใสบานใหญ่พร้อมกับที่เขาถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ของเขาออกด้วยมือเดียวอย่างชำนาญ เขาถอดเนคไทแล้วเสื้อเชิ้ตและเข็มขัดพร้อมกับกางเกงสแลคสีดำออกอย่างง่ายดาย“ อื้ออออ ” เสียงครวญครางในลำคอของบทร้ายครางออกมาด้วยความทรมานเพราะเขามีความต้องการมาก เขาอยาก...ในขณะที่เขากำลังรีบเร่งถอดเสื้อผ้าออกเปี๊ยะ!!!บทร้ายตีเข้าไปที่ก้นขาวงอนของเจ้าหญิงอย่างแรงจนแดงไปทั้งแก้มก้นทั้งสองข้าง บทร้ายเริ่มบรรเลงรักเร่าร้อนท่ามกลางผู้คนนับร้อยคนที่อยู่ด้านล่าง “ อื้ออออ อ๊าาาา ” เจ้าหญิงร้องครางออกมาด้วยความเสียวเมื่อบทร้ายคุกเข่าเลียไปที่ก้นงอนของเธอ เขาใช้ลิ้นเลียไปรอบๆแก้มก้นทั้งสองข้างพร้อมกับเลียไปที่รูเล็กตรงกลาง “ อ๊ะ อ๊าาา ” เจ้าหญิงที่พึ่งเคยโดนเลียตรงจุดนั้นถึงกับขมิบเบาๆ “ สะ เสียวค่ะ ” เจ้าหญิงพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าด้วยความเสียว บทร้ายที่ได้ยินคำว่าเสียวของเจ้าหญิงเขายิ่งใช้ลิ้นเลียวนและตวัดไปมาตรงกลางรูนั้นอย่างเพลิดเพลิน “ ร่างกายหนู ตรงส่วนไหนก็หอมหมดเลยนะคะ ” บทร้ายพูดพลางสูดดมบริเวณก้นงอนไปด้วยบทร้ายดันตัวของเจ้าหญิงให้แอ่นก้นมากขึ้นกว่าเดิมเพื่อที่เขาจะเล

เจ้าหญิงได้แต่คิดในใจว่าคุณบทร้ายเป็นผู้บริหารมหาวิทยาลัยจริงๆเหรอ ทำไมเธอถึงไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย และทำไมเขาไม่ได้บอกอะไรกับเธอเลย แต่เจ้าหญิงที่ใจดีอ่อนหวานก็พอจะเข้าใจคุณเขา เพราะที่ผ่านมาเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เป็นแค่ลูกหนี้กับเจ้าหนี้ เขาไม่ได้บอกเธอมันก็ไม่แปลกเลย เธอจึงไม่ได้รู้สึกโกรธหรือน้อยใจอะไรเพราะงานคุณเขาก็ยุ่งมากพอแล้ว แถมมีธุรกิจตั้งหลากหลายแห่งจะมาให้บอกเธอหมดทุกหนทุกแห่งก็ไม่ได้อีก“ ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยแล้วนะครับ ขอเชิญน้องๆดาว-เดือนแต่ละคณะเดินออกมาหน้าเวทีได้เลยครับผม ” พี่ภพพิธีกรเอ่ยเชิญดาว-เดือนแต่ละคณะออกมาหน้าเวที ทุกคนที่เป็นตัวแทนคณะเดินออกมาสวยและหล่อกันทุกคนพร้อมกับยืนจุดประจำที่ของตัวเอง ที่ได้ซ้อมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้เป็นขั้นตอนแนะนำตัวเองของดาว-เดือนแต่ละคณะ เจ้าหญิงที่ยืนคู่กับฟาโรห์ที่เป็นเดือนคณะนิเทศศาสตร์ก็กระซิบกระซาบคุยกันเบาๆ “ เจ้าหญิงตื่นเต้นไหม เราตื่นเต้นมาก ” ฟาโรห์ถามกับเจ้าหญิงเพราะเขาดูไม่เห็นว่าเจ้าหญิงจะตื่นเต้นหรือตื่นเวทีแต่อย่างใด“ ตื่นเต้นสิ เจ้าหญิงแค่เก็บอาการน่ะ :) ” เจ้าหญิงตอบ เพราะตอนนี้เธอตื่นเต้นเอามากๆ ขาแขนสั