All Chapters of ข้ามเวลามามีสามีแสนดี: Chapter 71 - Chapter 80

หวังซูหุยวางสายจากเพื่อน ๆ ในเวลาต่อมา เธอหันไปมองหม่าหยูเม่ยที่อุ้มหลานชายอยู่อย่างครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยปากถามอย่างตรงไปตรงมา“คุณนายหม่า เรื่องนี้ตระกูลหม่าคิดจะทำยังไงต่อไปคะ”“ตอนนี้เรารู้แล้วว่าตัวการเป็นใคร เพียงแค่รอคำสั่งจากท่านผู้นำเท่านั้นค่ะคุณป้า”“อืม… เรื่องนี้ป้าจะรออาเหลียนตัดสินใจก่อน ตระกูลหวังต้องพึ่งพาอาเหลียนแล้ว”“เอ่อ… คุณป้าไม่คิดจะไปเยี่ยมหลานชายบ้างเหรอคะ?”“ฮึ เจ้านั่นมันโง่เองที่หลบกระสุนไม่พ้น ปล่อยมันนอนเป็นผักอยู่นั่นแหละ ป้ายังมีเรื่องที่บริษัทที่จะต้องดูแลแทนมันอีก เฮ้อ ลำบากคนแก่จริง ๆ ป้าฝากดูแลจื่อฮุยสักหลายวันหน่อยนะจ๊ะ” หวังซูหุยบ่นอย่างเบื่อหน่ายหลานชายโง่ ๆ ของเธอหม่าหยูเม่ยได้แต่ยิ้มแหยรับคำหวังซูหุย เธอไม่ค่อยเข้าใจความคิดของผู้อาวุโสท่านนี้มากนัก หม่าหยูเม่ยได้แต่คิดว่าตระกูลใหญ่ในโลก

การบินจากเมืองหลวงไปยังชายแดนตะวันตกใช้เวลาสองชั่วโมงตามตารางการบินที่ได้รับ หวังเหลียนกับพวกลงจากเครื่องบินแล้วไม่ได้เช่ารถที่สนามบิน แต่พวกเขากลับใช้วิชาตัวเบาเดินทางอย่างรวดเร็วไปยังขอบชายแดนที่มีระยะทางจากสนามบินไปประมาณ 50 กม. ซึ่งหวังเหลียนได้ศึกษาแผนที่มาก่อนหน้านี้แล้วว่าเธอต้องเข้าชายแดนบริเวณไหนจึงจะปลอดภัยกับทุกคนมากที่สุด เธอรู้ดีว่าคนของประเทศ M คงคิดไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าข้ามผ่านภูเขาลูกใหญ่แบบนี้เข้าไปแน่คนที่หม่าว่านหลงเลือกมากับลูกสาวครั้งนี้ต่างมีวิชาตัวเบาเป็นเลิศ ถึงแม้ว่าพลังลมปราณจะไม่ได้สูงส่งนัก คนของเขาเคยบอกก่อนหน้านี้ว่าตามความเร็วของหวังเหลียนไม่ทัน หม่าว่านหลงจึงเลือกคนที่มีวิชาตัวเบาดีที่สุดแทน อย่างน้อยจะได้ไม่เป็นตัวถ่วงให้ลูกสาวของเขาหวังเหลียนที่เดินทางไม่ช้าไม่เร็วก็พอใจเช่นกัน เธอไม่คิดว่าพ่อจะรู้ความต้องการของเธอจริง ๆ ยังดีที่พวกเขาไม่ได้เป็นตัวถ่วงให้เธอ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีพลังปราณไม่มากนัก แต่ความเร็วของพวกเขาสามารถตามความเร็วของเธอได้อย่างไม่หนักแรงเลยแม้แต่น้อย

หวังเหลียนวางแผนการกับผู้ติดตามทั้ง 20 คน คืนนี้เธอจะฆ่าคนตระกูลจ้าวหลงให้หมดโดยเร็วที่สุด สำหรับผู้นำประเทศนี้นั้น หากเธอมีเวลา หวังเหลียนก็ไม่ลำบากที่จะลอบเข้าไปฆ่าเขาเช่นกัน หากไม่มีเขาสักคน ทหารของที่นี่ก็คงไม่มีใครกล้าเคลื่อนทัพไปยังชายแดนเพื่อรุกรานประเทศของเธอช่วงบ่ายแก่ ๆ ภายในตึกร้างแห่งนี้เงียบสงบลงอย่างรวดเร็ว เพราะทุกคนกำลังพักผ่อนเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับแผนการของหวังเหลียนช่วงกลางดึกที่ทุกคนหลับกันหมดสองทุ่มของคืนนั้น ทุกคนต่างตื่นมาเตรียมตัวสำหรับการบุกตามแผนที่หวังเหลียนบอกเอาไว้ จ้าวหลงจางความจริงอยากไปดูด้วยเช่นกัน เพียงแต่พลังปราณและความสามารถของเขาด้อยกว่าคนอื่นมากนัก ทำให้เขาไม่ได้รับอนุญาตให้ไปด้วย ถึงอย่างไรข้อมูลที่หวังเหลียนต้องการทุกอย่างเธอก็ได้มาแล้ว เรื่องคนนำทางที่จ้าวหลงจางต้องการช่วยเหลือจึงไม่จำเป็นสำหรับเธอ“คุณอยู่ที่นี่กับลูกเมียเถอะค่ะ วางใจได้ ถ้าฉันพบเห็นสิ่งของประจำตระกูลของคุณ ฉันจะนำกลับมาให้ ถึงอย่างไรคุณก็ยังสามารถสร้างตระกูลขึ้นมาใ

ป้าหลางสังเกตอาการของหวังเหลียนไม่นานก็ยิ้มกว้างออกมา เธอรีบไปเปลี่ยนอาหารใหม่เป็นข้าวต้มปลามาให้หวังเหลียนแทน กว่าที่หวังเหลียนจะออกมาจากห้องน้ำได้ เธอก็อ้วกจนแทบจะหมดแรง“ที่รัก คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า? ผมว่าเราไป รพ. เลยดีไหม?”“ไม่เป็นอะไรค่ะ ตอนนี้ฉันดีขึ้นแล้ว น่าจะเพราะกลิ่นอาหารเลยทำให้เป็นแบบนี้”“อ่า ถ้าอย่างนั้นคุณอยากกินอะไร? ผมจะให้ป้าหลางทำใหม่ให้”“เราไปดูที่โต๊ะกันอีกรอบก่อนเถอะนะคะ ฉันเกรงใจป้าหลางน่ะ”“ตกลงครับ ถ้าอาหารจานไหนคุณไม่ชอบก็บอกนะครับ”หวังจุนเหยาพยุงหวังเหลียนไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม ก่อนที่หวังเหลียนจะก้มไปดมกลิ่นอาหารแต่ละจานอย่างตั้งใจ ครั้งนี้เธอกลั้นความพะอืดพะอมเอาไว้แล้วชี้ไปที่จานอาหารซึ่งมีแต่เมนูผัดน้ำมันทั้งนั้น“ป้าหลางครับ รบกวนเอาจานอาหารพวกนี้ออกหน่อยนะครับ&rdquo

เมื่อตระกูลหวังทั้งสามเดินเข้าไปในงานเลี้ยง เหล่านักธุรกิจไม่เว้นแม้แต่สาวๆ ต่างมองที่หวังจุนเหยาผู้หล่อเหลาและร่ำรวยเป็นตาเดียวกัน ยิ่งกับไป่หลิงที่เคยเจอเขามานานมากแล้ว เธอยังคงหลงใหลในตัวของหวังจุนเหยาเช่นเดิม หญิงสาวในงานต่างอิจฉาหวังเหลียนที่เดินคล้องแขนหวังจุนเหยาเข้ามาพร้อมรอยยิ้มบาง ส่วนหนุ่ม ๆ บางคนที่เพิ่งเคยเห็นหวังเหลียนนั้นก็ตกตะลึงกับความน่ารักสดใสของเธอซึ่งแตกต่างกับคุณหนูตระกูลใหญ่พวกนั้นราวฟ้ากับเหวหวังซูหุย หวังจุนเหยาและหวังเหลียนไม่ได้สนใจสายตาของคนเหล่านั้น ทั้งสามเดินไปยังกลุ่มที่ตระกูลเกากับตระกูลโอวหยางกำลังยืนคุยกันอยู่อย่างออกรสกลุ่มของไป่หลิง ม่านถิงและซือฉีซึ่งยืนรวมกลุ่มกับคุณหนูตระกูลอื่นต่างก็พูดถึงความโชคดีของหวังเหลียนที่ได้แต่งงานกับหวังจุนเหยา“น่าอิจฉาชะมัด คุณชายหวังทั้งหล่อ ทั้งรวยแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นคงสบายไปทั้งชาติ”“เฮอะ คนอย่างคุณชายหวังน่ะ ทั้งที่มีสิทธิเลือกคุณหนูตระกูลใหญ่อย่างพวกเรากลับไม