Semua Bab ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!: Bab 311 - Bab 320

หยางอี้หงยังคงนอนนิ่งอยู่ในคุก เสื้อคลุมปักลายมังกรเปรอะเปื้อนเลือดของนางจนเป็นคราบ นางคุ้นเคยกับกลิ่นเลือดและความตายเป็นอย่างดี การอยู่ในคุกหลวงนี้จึงไม่นับเป็นอะไรได้ ตลอดคืนที่ผ่านมาจึงไม่ได้มีอาการหวาดกลัวหรือตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อยอาหารถูกนำมาให้นาง ล้วนแต่เป็นอาหารชั้นดีเนื่องจากเป็นอาหารมื้อ

จูชางหลางหายหน้าไปถึงสามวัน ระหว่างนี้ผู้ใดก็รู้ว่าอาการจูอ๋องไม่สู้ดีเข้าสู่วาระสุดท้ายของชีวิต ฮ่องเต้เพิ่งจะสูญเสียบุตรชายทั้งสองคนไป จึงยังไม่มีผู้ใดกล้าเข้ามากดดันฝ่าบาทในเรื่องติดตามหาตัวหยางอี้หงแม้กระทั่งอัครมหาเสนาบดีเองก็ตามกระทั่งในวาระสุดท้ายของจูอ๋องมาถึง เขาเอ่ยกับจูชางหลางด้วยเสียงอั

จูชางหลางปล่อยให้หยางอี้หงอยู่ตามลำพังตามที่นางต้องการ ระยะนี้นางบอกว่าไม่ต้องการเห็นหน้าเขา เขาจึงจากไปโดยไม่รบกวน หวังให้เวลาช่วยรักษาให้นางดีขึ้นเขารักนางยิ่งกว่าชีวิต ไม่อาจปล่อยนางให้ไปจากเขาได้ เขาเอ่ยกับนางเบา ๆ“เช่นนั้นหลังจากเสร็จสิ้นพิธีศพของท่านพ่อ ข้าจะมาเยี่ยมเจ้า อยู่ในจวนนี้ไม่ต้องก

นายกองผู้นั้นเป็นคนสนิทของอัครมหาเสนาบดี เขาเห็นฝ่าบาทปกป้องหยางอี้หงเช่นนั้นจึงบังเกิดความสับสนกระทั่งทหารผู้หนึ่งกระซิบว่า“ฝ่าบาทมากับแม่ทัพจั่วเพียงสองคน เราอาศัยจังหวะนี้จัดการดีหรือไม่”แน่นอนว่ากองกำลังของอัครมหาเสนาบดีบัดนี้มีคนเป็นจำนวนนับร้อย หากจะสังหารฝ่าบาทและแม่ทัพจั่วแล้วทิ้งร่างลงเห

ฤดูล่าสัตว์มาถึงแล้ว หลังจากทรงงานมาตลอดปีด้วยความเหน็ดเหนื่อย ในที่สุดจูชางหลางก็พาจูอี้หลางมาพักผ่อนปีนี้สถานที่ล่าสัตว์ไกลออกไปจากเดิม ด้วยจูชางหลางอยากให้องค์รัชทายาทได้พบกับสถานที่เขาและหยางอี้หงเคยออกรบด้วยกันเขาพาบุตรชายมาถึงชายแดน ในมือถือธนูอยู่บนหลังม้าคนละตัว“ที่นี่เดิมพ่อกับแม่ของเจ้า