All Chapters of พลาดรักเมียลวง: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่ 41 จงเป็นคนโง่ที่มีความสุข“ดีใจจังที่ได้เจอลินทร์อีกครั้ง” ลูคัสคือหนุ่มลูกครึ่งไทย-สวีเดนที่ไลลาลินทร์ได้รู้จักเจอตอนไปเที่ยวญี่ปุ่น เขาคนนี้เป็นคนหน้าตาดี มีฐานะ เป็นเชฟอาหารญี่ปุ่น นิสัยดี อัธยาศัยก็ดีมาก เป็นคนที่คอยแนะนำไลลาลินทร์ และเป็นไกด์ที่พาเธอเที่ยวในญี่ปุ่น ด้วยเพราะประเทศญี่ปุ่นไม่ค่อยสื่อสารภาษาอังกฤษเลยทำให้หญิงสาวลำบากไม่น้อยตอนอยู่ที่นั่น แต่พอได้เพื่อนอย่างลูคัสมานำเที่ยว เธอก็เลยได้เพื่อนใหม่เพิ่มมาอีกหนึ่งคน“ต้องได้เจอสิ มื้อนี้ลินทร์เลี้ยงนะ ถือเป็นการขอบคุณที่ลูคัสเป็นไกด์ที่ยอดเยี่ยมมากตอนอยู่ญี่ปุ่น” เพื่อนที่ไลลาลินทร์บอกเตโชก็คือลูกคัสนี่แหละ เขาส่งข้อความมาบอกเธอว่าจะมาเยี่ยมครอบครัวฝ่ายแม่ที่ระยอง เธอเห็นว่าระยองไม่ไกลจากจันทบุรีเท่าไร เลยออกปากชวนเขามา“เป็นไงบ้างครับ ลินทร์ดูดีกว่าตอนที่เจอกันที่ญี่ปุ่นมากเลยนะ” “ก็ดีค่ะ ตอนนี้ลินทร์กลับไปทำงานที่โรงแรมแล้ว ที่เคยเล่าให้ลูคัสฟังไง จำได้ไหม?” “อา...ผมจำได้ โรงแรมอินทร ที่หุ้นส่วนคืออดีตสามีของลินทร์ใช่ไหม?” “ใช่ค่ะ ลูคัสลองชิมนี่สิ อันนี้เป็นเมนูยอดฮิตของร้านนี้เลยนะ กินแล้วจะติดใจ” ไลลาลินทร์

บทที่ 43 ไอ้หมาบ้าจอมหลอกลวงกับยัยน่ารัก“เจ็บฉิบหาย!” เพราะไม่ชอบไปโรงพยาบาล และเพราะไอ้เข้มมันมือหนักจนเกินรับไหว เตโชเลยต้องทำแผลที่ศีรษะด้วยตัวเอง ขณะที่กำลังเล็งหาแผลผ่านกระจกใสในห้องน้ำ เขาก็ก่นด่าตัวเองไปด้วย“เวรฉิบหายเลยไอ้เต! เจ็บตัวขนาดนี้ได้เหี้ยอะไรบ้าง? ลินทร์ไม่มาดูดำดูดีมึงด้วยซ้ำ! อ๊ะ! เจ็บโว้ย!” ไม่รู้เพราะความโชคดี หรือเพราะตอนเอาขวดเบียร์ฟาดหัวตัวเองเขาเล็งแม่น แผลเลยแค่ถาก ๆ ไม่ลึกจนถึงขั้นต้องเย็บ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเจ็บอยู่ดี คิดแล้วก็น้อยใจ เขาเจ็บขนาดนี้แต่ไลลาลินทร์ยังไม่ใส่ใจ เขาไม่ไปให้เจอหน้าสามวัน บางทีเธอคงจะไม่สัมผัสได้ด้วยซ้ำ“ลินทร์เขาไม่เอามึงแล้วไอ้เต! เพราะมึงมันเวรตะไลจนเกินทน เพราะมึงมันเหี้ย! เขาก็แค่หลอกให้มันรอไปจนตาย หลอกให้มึงรักไปวัน ๆ ต่อให้มึงตายขึ้นมาจริง ๆ เขาก็ไม่สน! ไอ้ควาย!” “ด่าตัวเองก็เป็นเหรอ?” ไลลาลินทร์มาทันได้ยินเสียงเตโชด่าตัวเองอยู่ในห้องน้ำชั้นล่างของบ้านอินทร พอได้เข้ามาเห็นสภาพเขาแล้วก็หมดคำจะพูด เขาไม่ชอบไปโรงพยายามก็พอจะเข้าใจ แต่อย่างน้อยก็น่าจะไปคลินิก ไม่ใช่มาทำแผลเองแบบทุลักทุเลอย่างนี้“ลินทร์...มาได้ไง?” เตโชตกใ

บทที่ 45 อยากให้พี่กินตรงไหนก่อนดี?ตึง! ตึง! ตึง!เสียงดังตึงตังดังจากชั้นล่างขึ้นมาถึงชั้นบน ทำเอาไลลาลินทร์ที่กำลังเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าเก็บเข้าตู้ต้องขมวดคิ้ว มันฟังแล้วคล้ายเสียงคนเอาค้อนมาตอกผนังบ้าน พอลงมาดูก็ต้องอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็น เป็นเตโชที่กำลังเอาทะเบียนสมรสใบใหม่ซึ่งไปจดมาเมื่อวานใส่กรอบแล้วตอกตะปูเข้ากับผนังบ้าน“พี่เตทำอะไรเนี่ย?” พูดได้เลยว่าไลลาลินทร์เกิดมาสามสิบปี ไม่เคยเห็นใครทำแบบนี้ ไปพูดให้ใครฟังเขาคงหัวเราะลั่น ใครมันจะบ้าได้เท่าผัวเธอคนนี้ ไม่มีอีกแล้ว “พี่เอาทะเบียนสมรสมาใส่กรอบตอกติดผนังบ้านเพื่อ?” “ก็เพื่อให้เอาออกมายาก ๆ ไง สมมติว่าเราเกิดทะเลาะกันแล้วลินทร์อยากหย่าขึ้นมา ลินทร์อาจจะเปลี่ยนใจไม่หย่าเพราะมันเอาลำบากไง ไม่ดีเหรอ?” “บ้าไปแล้ว! หัวจะปวดกับพี่เตจริง ๆ วันนึงคิดเรื่องอื่นบ้างไหมนอกจากเรื่องกลัวลินทร์ไปหย่าเนี่ย?” “คิดสิ คิดว่าอยากทำลูกไว ๆ ลูกจะได้โตทันก่อนเราแก่” เตโชทำหน้ามึนใส่ก่อนจะหันไปตอกตะปูจนเสร็จแล้วเข้ามากอดเอวเมีย เอ่ยถามเสียงออดอ้อน “เย็นนี้ลินทร์จะทำอะไรให้พี่กินครับ? พี่นะ...คิดถึงกับข้าวฝีมือลินทร์จะแย่แล้ว” “ลินทร์ยังเ

บทที่ 47 ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของลินทร์มันมากมายเหลือเกินตุบ!ไลลาลนทร์คลานลงจากเตียงในสภาพไม่เหลือเรี่ยวแรง เธอไม่สนแล้วว่าเตโชจะพยายามรั้งเอาไว้ยังไง ถีบมือหนาที่พยายามจะคว้าข้อเท้าเอาไว้รัว ๆ แล้วไปนั่งหายใจหอบเหนื่อยที่พื้นห้องในสภาพเปลือยล่อนจ้อน“อึก! พี่เต...ลินทร์ไม่ไหวแล้ว เราพอกันแค่นี้เถอะนะ พี่เตไม่เหลือน้ำแล้ว เมื่อกี้มันออกมาแต่ลมน่ะเห็นไหม?”“ขออีกรอบ พี่ว่ายังพอมีน้ำอยู่ ขอพี่พยายามอีกรอบนะลินทร์” ไม่ใช่แค่ไลลาลินทร์ที่หมดแรง เตโชก็ไม่ต่างกัน สามเดือนมานี้เขาพยายามอย่างถึงที่สุดที่จะมีลูก ทั้งกินดี นอนดี เลิกบุหรี่ ไปปรึกษาแพทย์ก็ทำแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมลูกถึงยังไม่มาสักที“แต่ลินทร์จะตายแล้ว เราพักกันเถอะนะ พักสักสองเดือน...แล้วค่อยมาพยายามกันใหม่ดีไหม?” แรก ๆ เธอกับเตโชพยายามทำลูกกันทุกวัน แต่หลังจากพบแพทย์แล้วก็เริ่มจัดตาราง พยายามทุกวิถีทางที่จะทำได้ จนไลลาลินทร์เริ่มจะถอดใจแล้ว“มันเป็นเพราะพี่แน่ ๆ” อยู่ ๆ เตโชก็ทำหน้าเศร้า ดวงตาเริ่มแดงก่ำขึ้นมาราวกับจะร้องไห้ “เพราะแต่ก่อนพี่ให้ลินทร์กินยาคุมบ่อย ๆ ลูกเลยไม่มาง่าย ๆ”“เอาอีกแล้ว พูดเรื่องนี้อีกแล้ว ก็หมอบอกแล้วว่ามันไ

บทพิเศษ 2ทุกคืนก่อนนอนเตโชจะทำอยู่สามสิ่ง สิ่งแรกคือนวดเท้าให้เมีย สองคือทาครีมที่ท้องโต ๆ กันเมียหน้าท้องลาย สิ่งสุดท้ายคืออ่านหนังสือแม่และเด็กให้เมียฟังจนหลับไป หลังจากที่กินมื้อเย็นแล้วทำกิจวัตรประจำวันเสร็จ เขาก็มานวดเท้าที่บวมเต่งของเมียเตียงนอน ค่อย ๆ นวดอย่างเบามือ แม้ว่าจะทำไม่ค่อยเป็นแต่ก็พยายาม จนไลลาลินทร์เคยบอกว่าเธอให้คะแนนจิตพิสัยเขาเต็มร้อย“พี่ไม่ชอบเลยที่ลินทร์เท้าบวมแบบนี้ เห็นแล้วรู้สึกผิด” นวดไปเขาก็บ่นไป “อยากปวดแทนลินทร์ครับ ถ้าปวดแทนได้...ก็คงไม่หนักใจแบบนี้” “ลินทร์ยังไม่เคยบ่นเลย พี่เตจะรู้สึกผิดทำไมคะ? จะเป็นแม่คนก็ต้องยอมรับเรื่องแบบนี้” ไลลาลินทร์นอนอิงแผ่นหลังกับหัวเตียง โดยที่เตโชเอาหมอนมาหนุนแผ่นหลังให้ เธอนอนมองสามีที่ทำหน้าเศร้าแล้วก็อดจะยิ้มออกมาไม่ได้ ไม่รู้ว่าเขาจะรู้ตัวบ้างไหม ช่วงนี้พฤติกรรมเขามันแปลกไป นอยเก่ง ขี้งอน อาหารที่เคยชอบกินเขาก็ไม่ชอบขึ้นมา เขาอ้วนขึ้นนิดนึงด้วย อาการคล้าย ๆ คนแพ้ท้อง วันก่อนที่ไปหาแม่ที่บ้าน แม่ก็บอกว่าการที่เธอไม่แพ้ท้องเลย บางทีอาจเป็นเพราะพ่อแพ้แทนแล้วก็ได้ ที่สำคัญ...คืนก่อนเธอแอบเห็นว่าเขาลุกขึ้นไปอาเจียน แล้ว