All Chapters of พลาดรักเมียลวง: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 22 ไพ่ใบสำคัญทีแรกว่าจะกลับไร่กันในช่วงบ่าย แต่เพราะเรื่องบนเตียงที่กินเวลานับสองชั่วโมงเต็ม ๆ ทำให้ทั้งเตโชและไลลาลินทร์หลับเป็นตายกันทั้งคู่ สุดท้ายก็พากันกลับในตอนค่ำ ไอ้คุณสามีดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ขับรถไปก็ผิวปากไป ไม่ได้หันมาสนใจมองเลยว่าเมียที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กำลังมองหน้าด้วยความหมั่นไส้ เขาฟัดเธอแบบไม่ปล่อยให้เป็นอิสระตั้งแต่เจ็ดโมงเช้ายันเก้าโมง นับดูแล้วไม่ต่ำกว่าสามยก หลัง ๆ ทำเธอหมดแรงจนแทบไม่เหลือเสียงให้คราง พอบอกให้หยุดเขากลับทำหูทวนลมไอ้เงื่อนไขที่ขอว่าอย่างน้อยสัปดาห์ละครั้งสงสัยจะเป็นแค่เรื่องโกหก เพราะถึงเวลาจริง ๆ เขาจัดหนักจัดเต็มสามยกในสองชั่วโมง เตโชก็คือเตโช เป็นบักหลัวชั่วแห่งศตวรรษที่21 อย่างสมบูรณ์แบบ“ค้อนใส่พี่ขนาดนั้นไม่กลัวลูกตาจะถลนออกมาหรือไง?” โดนจ้องนาน ๆ เข้าก็เหมือนจะรู้ตัว ไม่สิ...บางทีอาจรู้ตัวมานานแล้วแต่ทำเป็นไม่สนใจ“ไม่กลัว ให้มันถลนออกมาเลยก็ดี” “ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เอายัดกลับเข้าไปใหม่ได้” “กวนประสาทนักนะพี่เต! ไอ้คนขี้โกง!” “เดี๋ยว ๆ พี่ขี้โกงยังไงไม่ทราบ? นี่ไม่พอใจพี่เรื่องอะไรอีก? อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนมนุษย์เมนส์เลย” “ยังมี

บทที่ 24 ถอดหน้ากาก“เวรเอ๊ย! ทำไมลินทร์ไม่รับสายเลยวะ?!” เตโชเดินนำไอ้เข้มมาที่โรงพยาบาลซึ่งเขาเกลียดแสนเกลียด ที่ยอมมาก็เพราะกิ่งกานดาถือเป็นลูกน้องที่ใกล้ชิด แล้วก็เคยบอกไว้แล้วว่าเธอคนนี้คือไพ่ใบสำคัญ แต่ที่หงุดหงิดจนเหมือนจะคลั่งอยู่ในเวลานี้มันเป็นเพราะไลลาลินทร์ไม่ยอมรับสาย โทรหาไม่ต่ำกว่าสิบรอบ แต่ไม่มีวี่แววจะรับ แถมยังไม่โทรกลับ“ก็นายโทรจี้ เป็นใครก็ไม่อยากรับไหมวะ? ไหนว่างอนอยู่?” ไอ้เข้มเดินตามมาจนถึงหน้าห้องผู้ป่วยของกิ่งกานดา พอพูดแบบนั้นเจ้านายก็หันมาถลึงตาใส่ทันที“งอนก็ส่วนงอน! คุยกันแล้วว่าต้องติดต่อได้! ทำไมชอบทำให้เป็นห่วงวะ? ยิ่งในสถานการณ์แบบนี้อีก!” “ใจร่ม ๆ ก่อนนาย มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ คุณลินทร์คงกำลังนั่งด่านายอยู่กับเพื่อน ๆ แหละ นิ่งไว้นะ เรามีเรื่องต้องคุยกับคนข้างใน นายอย่าทำให้เรื่องเสีย” “กูรู้น่ะ!” ว่าแล้วก็เปิดประตูเข้าไปทันทีแบบไม่เสียเวลาเคาะเพราะกลัวจะหลุดคาแรกเตอร์คนโนสนแคร์สิ่งใดบนโลกเว้นเมีย เข้ามาด้านในก็ลากเก้าอี้มานั่งไขว่ห้างหน้าเตียงคนป่วย พนักงานสามคนที่กำลังนั่งเมาท์มอยกินขนมเห็นแบบนั้นก็รีบส่งสายตาเป็นสัญญาณก่อนจะพากันออกไป นายน้อยม

บทที่ 26 จุดแตกหัก“เกิดอะไรขึ้น?! ทำไมแกอยู่ในสภาพนี้ลินทร์?” ฤกษ์เอ่ยถามด้วยความตกใจปนเป็นห่วงอยู่ลึก ๆ เมื่อเห็นลูกสาวคนเล็กเดินเข้ามาในบ้านพร้อมดวงตาบวมแดง รุ่งทิพย์ผู้เป็นแม่ที่เดินตามมาทีหลัง เห็นแบบนั้นก็รีบเข้ามากอดไลลาลินทร์เอาไว้ทันที“ลินทร์ลูก เจ็บตรงไหนหรือเปล่า? ร้องไห้ทำไมลูก?” “ฮึก! แม่คะ...ลินทร์เจ็บที่ใจ ฮือ ๆ มันเจ็บมาก ๆ เลย” ไลลาลินทร์โผกอดแม่แล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก“เตทำอะไรลินทร์?! ตอบมา! ทำไมน้องสาวพี่ร้องไห้แบบนี้?!” ธารารินผู้เป็นพี่สาวโพล่งถามเตโชที่ยืนก้มหน้าอยู่ด้านหลัง “ทำร้ายลินทร์เหรอเต?!” “ผมฝากลินทร์ด้วยนะครับ ขอโทษจริง ๆ ที่ตอนนี้ยังอธิบายอะไรไม่ได้ เอาไว้เคลียร์ทุกอย่างได้แล้วผมจะกลับมารับลินทร์แล้วตอบทุกคำถามของทุกคน” เตโชทิ้งท้ายเอาไว้เพียงเท่านั้นก่อนจะหันหลังเดินออกไป แต่ก่อนจะขึ้นรถเขาหันกลับมามองเมียที่เอาแต่ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของแม่ สูดลมหายใจเข้าลึกสุดปอด บอกตัวเองว่าทุกอย่างมันจะผ่านไปได้ด้วยดี“อย่างน้อยก็น่าจะบอกอะไรบ้างสักนิดสิ! ไม่ใช่เอาเมียมาทิ้งแล้วกลับออกไปแบบนี้!” “ทะเลาะกันมาเหรอ? ผัวเมียก็เหมือนลิ้นกับฟัน มันต้องมีกระทบกระท

บทที่ 28 โทษประหาร! ‘ช่วงค่ำวานนี้ตำรวจได้เข้าจับกุมนายวายุภัทร อินทรสุวรรณ หรือที่คนในจันทบุรีรู้จักกันดีในชื่อนายหมอยุ ลูกชายคนโตของนายพฤกษ์ อินทรสุวรรณ ข้อหาร่วมอำพรางการตายและฆาตกรรมโดยการวางยาพิษนางสาวมะลิ อิ่มจันทร์ ภรรยาอีกคนของผู้เป็นพ่อ โดยเหตุการณ์นี้ได้เกิดขึ้นเมื่อราว ๆ สิบเอ็ดปีก่อน แต่มีการปกปิดและอำพรางการตายทำให้ดูเหมือนว่านางสาวมะลิจากไปด้วยโรคประจำตัว ทั้งนี้นายวายุภัทร มีอดีตนายตำรวจใหญ่คอยช่วยเหลือ มาทราบภายหลังว่าคือนายขจร ซึ่งความจริงแล้วเป็นพ่อแท้ ๆ ที่นางเมขลา ภรรยาตามกฎหมายของนายพฤกษ์ลักลอบคบชู้ เรื่องนี้ทำให้คนทั้งจังหวัดตกใจเป็นอย่างมาก ไม่มีใครอยากเชื่อว่าคุณหมอที่เป็นคนดีมาก ๆ อย่างนายวายุภัทรจะฆ่าคนได้ลงคอ แถมยังปิดบังความจริงนี้มาเป็นสิบปี ถือเป็นเรื่องที่น่าสลดใจมาก ๆ และซับซ้อนมากเลยค่ะ ทั้งนี้ทางตำรวจได้แจ้งว่าจะไม่มีการประกันตัวหรือต่อสู้คดีทางกฎหมายใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะหลังจากที่ถูกจับ นายวายุภัทรเอาแต่คลุ้มคลั่งและพูดว่าจะฆ่าคนทุกคนที่ทำให้เขาต้องกลายเป็นแบบนี้’ ข่าวเช้านี้ทำให้ไลลาลินทร์แทบนั่งไม่ติดเก้าอี้ เพิ่งจะรู้ก็ตอนนี้ว่าที่เตโชพาเธอมาส่งที

บทที่ 30 ทำตามสัญญา“ใช่จริง ๆ ด้วย!” ไลลาลินทร์พูดกับตัวเองขณะที่กำลังเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์มือถือค้นหาข่าวที่เคยเกิดขึ้นในอดีต เพราะเธอคุ้นชื่อเก่าของกิ่งกานดา เธอเลยลองค้นหาดู แล้วก็ได้รู้ว่าแท้จริงแล้วกิ่งกานดาคืออารดาที่หายตัวไปเมื่อหลายปีก่อน“แต่หน้าไม่เห็นเหมือนเลย...” “พูดคนเดียวก็เป็นเหรอลินทร์?” ธารารินผู้เป็นพี่สาวเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะกับน้องสาวที่สวนหลังบ้าน ได้ยินเสียงน้องพูดคนเดียวก็อดจะยิ้มไม่ได้ “กำลังสงสัยเรื่องอะไรอยู่อีกล่ะ?” “พี่ธารรู้ได้ไงว่าลินทร์มีเรื่องที่สงสัย” “ก็ทุกครั้งที่ลินทร์พูดคนเดียว มันจะต้องเป็นตอนที่ลินทร์กำลังสงสัยอะไรสักอย่างอยู่น่ะสิ” “ก็จริงนะ พี่ธารจำผู้หญิงที่ชื่ออารดาได้ไหม? ที่เคยมีข่าวว่าหายตัวไปน่ะ” “อ๋อ อารดา...ข่าวนานแล้วนี่ อยู่ ๆ ทำไมสงสัยขึ้นมา?” ธารารินเอ่ยถาม ขณะที่สายตาเหลือบไปเห็นใครบางคนเดินเข้ามา “ลินทร์...เตโชมาน่ะ พี่เข้าบ้านก่อนนะ” “...” ได้ยินเพียงเท่านั้นไลลาลินทร์ก็หันไปมอง พอได้เห็นว่าเป็นเขาคนนั้นจริง ๆ หัวใจดวงน้อยก็บีบรัดแน่นจนเจ็บ เขาเพิ่งจะโผล่หน้ามา! เธอเฝ้านับวันนับคืน...เฝ้ารอว่าเขาจะมารับเมื่อไร รอสายของเข