All Chapters of พลาดรักเมียลวง: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 2 เด็กหัดดื้อบ้านอินทรเป็นบ้านหลังใหญ่สไตล์โมเดิร์นผสมคลาสสิคซึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางพื้นที่กว้างใหญ่นับพันไร่ โอบล้อมด้วยธรรมชาติอันอุดมสมบูรณ์ บริเวณหน้าบ้านมีทะเลสาบใสสะท้อนเงาท้องฟ้าและยอดไม้ที่รายล้อม พื้นที่โดยรอบเป็นไร่ผลไม้นานาชนิด มองไปทางไหนก็เห็นสีเขียวขจีที่ทอดยาวสุดสายตา สลับกับแนวไม้ใหญ่ที่ให้ความร่มรื่นไม่ขาดสาย ในเขตเดียวกันยังมีโรงแรมหรูที่ตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ออกแบบอย่างกลมกลืนกับสิ่งแวดล้อม ผสานความเรียบง่ายกับเสน่ห์ของชนบท บรรยากาศที่นี่เปี่ยมไปด้วยความเงียบสงบ มีเสียงลมพัดเบา ๆ และกลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกไม้ป่าในยามเช้า ทำให้พื้นที่แห่งนี้เป็นดั่งอัญมณีแห่งดินแดนฝั่งตะวันออกที่มอบทั้งความสงบและแรงบันดาลใจแก่ผู้มาเยือนทั้งหมดนี้เป็นของเตโชเพียงผู้เดียว เขาได้มันมาครอบครองในวันที่แต่งงานกับไลลาลินทร์ ทั้งบ้านหลักร้อยล้าน ที่ดินนับพันไร่ซึ่งมีผลไม้ออกตลอดปีอันประเมินมูลค่าไม่ได้ อีกทั้งยังมีโรงแรมที่แม้แต่คนมียศมีตำแหน่งยังต้องจองกันเป็นเดือน ๆ เขาคว้ามันมาได้ทั้งที่เป็นเพียงลูกเมียน้อย แต่มันยังไม่จบเพียงเท่านี้…ยังมีโรงงานผลิตผลไม้กระป๋อง แยม และไวน์ส่งออกที่เข

บทที่ 4 ใครกันแน่ที่จะคลั่ง ‘พ่อหนูลินทร์เขาเอาแต่ถามว่าเมื่อไหร่จะได้อุ้มหลาน’ ‘…’ ‘ไอ้เต นี่แกได้ยินที่ฉันพูดไหม?’ ‘ได้ยิน แต่ไม่มีคำตอบให้ จะอยากอุ้มหลานไปทำไม พี่สาวลินทร์ก็มีลูก อุ้มหลานคนเดียวไม่พอเหรอวะ?’ ‘พูดบ้าอะไรของแกฮะ? นี่ไม่คิดจะมีลูกกับหนูลินทร์เขาหรือไง? ถ้าไม่อยากสร้างครอบครัวแล้วแกจะแต่งงานกับเขาเพื่ออะไรไอ้เต!’ ‘พ่อถามเหมือนไม่รู้ ไม่รู้จริงดิว่าผมแต่งงานกับลินทร์เพื่ออะไร พ่อเป็นคนพูดเองนี่ว่าถ้าผมหรือไอ้ยุสามารถทำให้ลินทร์ยอมแต่งงานด้วยได้ พ่อจะยกไร่กับโรงแรมให้ อยู่ ๆ มาบอกให้ทำลูก ผมว่ามันไม่ได้อยู่ในเงื่อนไขนะ’ ‘นี่แก…’ ‘เคยบอกไปแล้ว…ว่าผมทำได้ทุกอย่างเพื่อเอาสมบัติทั้งหมดของพ่อมาเป็นของตัวเอง ไม่ใช่แค่ไร่กับโรงแรม แต่ผมจะเอาทั้งโรงงานกับโรงพยาบาลที่พ่อรักนักรักหนามาด้วย’ ‘แกเป็นบ้าไปแล้วหรือไงฮะไอ้เต! แกแต่งงานกับหนูลินทร์แค่เพราะอยากได้สมบัติของฉันจริง ๆ น่ะเหรอ? นี่แกไม่คิดจะรักเมียตัวเองบ้างเลยหรือไง?!’ ‘พ่อเองก็แต่งงานกับแม่ใหญ่เพื่อผลประโยชน์ ทิ้งแม่ผมที่เป็นแค่คนงานในไร่แบบไม่ดูดำดูดี พ่อปล่อยให้แม่ตายไปอย่างโดดเดี่ยว! กล้าดียังไงมาถาม

บทที่ 6 ได้ยินไหมลินทร์...พี่ไม่หย่า“ไม่ได้ยินที่พูดหรือไง? ลินทร์บอกว่าต้องการหย่า!” เตโชนิ่งงันราวกับว่าวิญญาณได้ล่องลอยออกจากร่างไปแล้ว เห็นแบบนั้นไลลาลินทร์ก็พูดขึ้นอีกครั้ง ไม่คิดว่าจะเป็นวันนี้ ไม่คิดเลยว่าในที่สุดตัวเธอเองก็กล้าขอหย่าออกมาตรง ๆ“พูดเรื่องอะไรลินทร์? หย่าอะไร? อยู่ ๆ มาบอกว่าอยากหย่า...มันคืออะไร?!” “ลินทร์รู้หมดแล้ว...ลินทร์รู้แล้วว่าพี่เตไม่ได้แต่งงานเพราะรักลินทร์! ที่แต่งก็เพราะอยากได้บ้านหลังนี้ อยากได้ไร่ อยากได้โรงแรม! พี่เตเข้าหาลินทร์ เข้ามาทำให้ลินทร์รักจนโงหัวไม่ขึ้นก็เพื่อหลอกใช้ ที่ผ่านมาที่พี่ไม่เคยบอกรักลินทร์เลยแม้แต่คำเดียว วันนี้ลินทร์ได้คำตอบแล้วว่ามันไม่ใช่เพราะพี่ปากแข็ง ไม่ใช่เพราะชอบแสดงความรักด้วยการกระทำมากกว่าคำพูด แต่มันเป็นเพราะพี่ไม่รัก ไม่เคยคิดจะรักลินทร์เลยต่างหาก! ฮือ ๆ พี่เต...ที่พี่ไม่อยากมีลูกกับลินทร์ ไม่ใช่เพราะยังไม่พร้อม ไม่ใช่เพราะมีปมเรื่องแม่ แต่มันเป็นเพราะพี่ไม่เคยคิดจะสร้างครอบครัวกับลินทร์จริง ๆ ในสายตาของพี่ ลินทร์ก็เป็นแค่เครื่องมือที่มีไว้กอบโกยสมบัติและเอาคืนพ่อพี่ก็เท่านั้น!” “...” “พี่ถามใช่ไหมว่าลินทร์ไม

บทที่ 8 แววตามันฟ้อง“หรือคุณลินทร์รู้ความจริงแล้ววะนาย?” ไอ้เข้มตั้งข้อสังเกตขณะที่กำลังช่วยเจ้านายทำแผลที่ลำคอ ไอ้คนนี้เป็นมากผู้ช่วย เพราะอาจเป็นคนเดียวที่เตโชไว้ใจเล่าทุกเรื่องให้ฟัง หรืออาจพูดได้ว่าเป็นเพื่อนตายของเขาก็ได้“กูเพิ่งบอกมึงไปว่าลินทร์รู้ความจริงแล้ว! ทำเบา ๆ สิวะ! กูเจ็บ!” เตโชนิ่วหน้าหันมองไอ้เข้ม คนอะไรมือทั้งหนักทั้งด้าน ไม่นุ่มนวลเหมือนเมียเขาเลยสักนิด“ทีตอนแทงคอตัวเองไม่เจ็บ มาเจ็บเอาตอนที่ผมทำแผลให้ นายนี่นะ! แล้วความจริงที่ผมบอกอะ มันไม่ใช่เรื่องที่นายแต่งงานเพราะอยากได้ไร่กับโรงแรม แต่มันเป็นเรื่องนายหมอยุต่างหาก” “ไอ้เหี้ยยุทำไม?” “ก็ถ้าคุณลินทร์รู้ว่านายหมอยุแอบรักเธอมาตั้งแต่เด็ก แถมตอนนี้ก็กำลังเสียใจเพราะถูกนายหักหลังจนขอหย่า ผมว่าคุณลินทร์อาจจะเริ่มหวั่นไหวแล้วก็ได้ ช่วงนี้เลยหาเรื่องไปเจอนายหมอยุบ่อย ๆ” “พูดเหี้ยอะไรของมึงไอ้เข้ม! นี่มึงคิดว่าเมียกูมีชู้เลยคิดจะหย่ากับกูงั้นดิ?!” “ผมไม่ได้คิดถึงขึ้นมีชู้เลยนาย แต่ในอนาคตมันก็ไม่แน่ปะวะ? แล้วนายจะเดือดร้อนอะไรนักหนา นายไม่ได้รักคุณลินทร์สักหน่อย ยังไงก็แต่งเพราะอยากได้สมบัติ อยากจะเอาชนะ...” “หุ

บทที่ 10 เรื่องที่คาดไม่ถึง“อันนี้เป็นบัญชีของปีนี้ ส่วนนี่ก็รายชื่อแขกวีไอพีที่จะเข้าพักตลอดทั้งปี แล้วก็รายการสั่งของทั้งหมด ลินทร์ฝากให้พี่กิ่งช่วยเอาไปแจกแจงกับพี่เตทีนะคะ”“ค่ะ”“แล้วก็เรื่องดีไซน์ยูนิฟอร์มพนักงานที่เราจะเปลี่ยนในปีหน้า พี่กิ่งช่วยเอาไปให้พี่เตเขาเลือกแล้วก็เซ็นอนุมัติด้วย”“ค่ะ”“เหลืออะไรอีกนะ...”ไลลาลินทร์ยุ่งกับการเคลียร์งานที่โรงแรมตั้งแต่เช้า อยากจะทำทุกอย่างให้เสร็จภายในวันนี้วันเดียว พยายามคิดว่ายังมีอะไรที่ตกหล่นอีก และรู้ว่าที่กิ่งกานดากำลังมองเธอด้วยความสงสัยอยู่ในเวลานี้มันเพราะอะไร“คุณลินทร์จะไปไหนเหรอคะ?” สงสัยเลยอดที่จะถามไม่ได้ “อยู่ ๆ ทำไมถึงให้พี่เอางานไปคุยกับนายน้อย ทั้งที่ปกติคุณลินทร์จะทำด้วยตัวเองคะ?”“ลินทร์ไม่ได้จะไปไหนหรอกค่ะ แต่หลังจากวันนี้ลินทร์จะไม่เข้ามาช่วยงานพี่เตอีกแล้ว”“เพราะอะไรคะ? ถ้าคุณลินทร์ไม่ช่วย...พี่ว่าไม่มีใครที่จะทำงานให้นายน้อยพอใจได้แล้วนะคะ”“นั่นมันไม่ใช่ปัญหาของลินทร์นี่คะ โรงแรมนี่ไม่ใช่ของลินทร์สักหน่อย ใครเป็นเจ้าของก็ให้เขาจัดการเอาเองสิ ตอนนี้ลินทร์คิดออกว่าต้องเคลียร์งานเท่านี้ เอาไว้ถ้าคิดอะไรได้อีกลินท