All Chapters of นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ: Chapter 31 - Chapter 40

พีระเริ่มรู้สึกถึงความตึงเครียดที่แทรกซึมระหว่างเขากับมีนาไม่ว่าจะเป็นท่าทางของเธอที่แข็งกระด้างขึ้น หรือบทสนทนาที่มักเต็มไปด้วยคำถามที่ฟังดูเหมือนการจับผิดทุกครั้งที่พยายามอธิบาย เขากลับพบว่า คำพูดของตัวเองดูเหมือนจะกลายเป็นข้อแก้ตัวในสายตามีนาเสมอ“คุณกับลินดาไปกันถึงขั้นไหนแล้วล่ะ”มีนาพูดขึ้นกลางมื้อค่ำที่ควรจะอบอวลด้วยความรักน้ำเสียงของเธอนิ่ง แต่น้ำหนักของคำพูดนั้นเหมือนมีดกรีดลงกลางใจเขาพีระวางส้อมลงอย่างเหนื่อยใจ เขาไม่ได้โกรธ แต่รู้สึกท้อแท้เหลือเกิน“มีนา...” เขาเอ่ยเสียงเบา “ลินดาเป็นผู้ช่วยที่ดีมาก เธอช่วยงานผมเยอะจริงๆ เราก็คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ”เขาเลือกที่จะอธิบายด้วยเหตุผลอย่างใจเย็น คล้ายไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิดเลยสักนิด มีนาพลันเบือนหน้าหนี ปิดกั้นตัวเองอย่างชัดเจนบรรยากาศรอบตัวเย็นเยียบ จนพีระรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่กำลังนั่งอยู่ตรงข้ามคนรักความเหนื่อยล้าเกาะกุมใจเขาอย่างช้า ๆเขาไม่อยากทะเลาะ ไม่อยากทำร้ายหัวใจใครแต่ก็ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแค่การทำงานกับลินดาถึงกลายเป็นปัญหาใหญ่โตได้ขนาดนี้และยิ่งมีนามีท่าที่เฉยชา เขาก็เริ่มคิดถึงรอยยิ้มของลินดา

หลังจากทั้งสองเริ่มต้นคบกัน พีระแทบจะไม่ปิดบังความสัมพันธ์ของเขากับลินดาเลยด้วยซ้ำ ราวกับว่าเขาตั้งใจประกาศให้โลกรู้ว่ามีเธออยู่ข้างกายอย่างภาคภูมิใจยิ่งหลังจากที่มีนาจับได้ถึงความสัมพันธ์ลับๆ นี้ ชายหนุ่มก็ยิ่งไม่มีความจำเป็นต้องเก็บงำอีกต่อไป พฤติกรรมที่เคยพอมีความเกรงใจบ้างในช่วงแรกๆ กลับกลายเป็นความเปิดเผยอย่างโจ่งแจ้ง จับมือกันในที่ทำงาน ออกไปทานข้าวด้วยกันอย่างไม่ปิดบัง ส่งสายตาให้กันอย่างคนรักที่ไม่แคร์สายตาใครตอนนี้ ทุกคนในบริษัทแทบจะรู้กันเกือบหมดแล้วว่าลินดาคือคนรักคนใหม่ของรองประธานหนุ่มและนั่นก็กลายเป็นข้อได้เปรียบอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับลินดาในการสืบหาหลักฐานหญิงสาวนั่งลงที่หน้าแล็ปท็อปในห้องพักส่วนตัว ดวงตาส่องประกายเยือกเย็นเมื่อเปิดไฟล์ข้อมูลที่เธอรวบรวมมาอย่างละเอียดลึกซึ้ง ความเคลื่อนไหวภายในบริษัทเริ่มเผยรอยร้าวและช่องโหว่ให้เธอสอดแทรกเข้าไปได้มากขึ้นเรื่อยๆ ความไว้ใจที่พีระมีต่อเธอ กลายเป็นกุญแจที่ไขประตูหลายบานที่เคยปิดตายลินดาได้รหัสผ่านบางส่วนจากฝ่ายการเงิน ผ่านการพูดคุยที่ดูเหมือนไม่มีพิษภัย และด้วยความใกล้ชิดกับพีระ เธอยังสามารถเข้าถึงข้อมูลที่มีเพียงคนไม่ก

ข่าวลือเริ่มแพร่กระจายอย่างรวดเร็วและเงียบงันแววตาที่เคยมองพีระด้วยความชื่นชมเริ่มเปลี่ยนเป็นความสงสัยและไม่ไว้วางใจ เสียงกระซิบกระซาบดังอยู่ทั่วทุกมุมในบริษัท ไม่เว้นแม้แต่มุมชงกาแฟเล็กๆ ใกล้ห้องของรองประธานหนุ่มเอง“เธอได้ยินมารึยัง” เสียงพนักงานหญิงคนหนึ่งก้มหน้ากระซิบเบาๆ มือที่ถือแก้วกาแฟสั่นด้วยความตื่นเต้น“เรื่องนั้นน่ะเหรอ” เพื่อนร่วมงานมีสีหน้าเหมือนจะรู้อยู่แล้วครึ่งหนึ่ง หญิงสาวคนแรกที่เปิดประเด็นรีบพยักหน้าทันที เธอลดเสียงลงจนแทบเป็นเสียงลมหายใจ กระซิบกับเพื่อนอย่างลับๆ“ใช่ โครงการ Aurora ที่เพิ่งเปิดตัวปีที่แล้วนั่นน่ะ... ว่ากันว่าเงินค่าก่อสร้างมันสูงผิดปกตินะ แถมการบริหารยังส่องเค้าทุจริตด้วย”“แต่โครงการนั้นมันไปได้สวยมากเลยนี่ ฉันเห็นทีมที่รับผิดชอบได้โบนัสเพียบเลยนะปีก่อน” พนักงานอีกคนโผล่มาร่วมวงสนทนา ท่าทางไม่รู้อะไรเอาเสียเลยจนเพื่อนร่วมงานต้องส่ายหัว“สวยแค่ตัวเลขน่ะสิ ฉันได้ยินว่าคณะกรรมการตรวจสอบแล้วว่ายอดเช่าก็สูงผิดปกติ แถมยังมีเรื่องบริษัทภายนอกที่ตรวจสอบไม่ได้ด้วย”เสียงหายใจดังเฮือกเบาๆ เมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนที่อีกเสียงหนึ่งจะเปรยขึ้นมาอย่างลังเล“จริ

ลินดาวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะของรองประธานหนุ่มอย่างใส่ใจพีระยิ้มอ่อน ยื่นมือไปรับแก้วกาแฟที่เธอยื่นให้ กลิ่นหอมกรุ่นลอยขึ้นมาแตะจมูก แต่มากกว่ากลิ่นกาแฟ คือความรู้สึกอุ่นใจที่ได้เห็นลินดาอยู่ข้างเขาในเวลานี้“ขอบคุณนะ” เขาพึมพำเบาๆ ยกกาแฟขึ้นจิบลิ้นรับรู้รสชาติความหวานที่เพิ่มมาจากปกติเล็กน้อยที่ลินดาเติมให้อย่างใส่ใจ เธอรู้ดีว่าคนที่กำลังเครียดนั้นต้องการน้ำตาลมากกว่าปกติ นั่นยิ่งทำให้พีระรู้สึกอบอุ่นในอกจนแทบจะลืมความเครียดไปได้ทั้งหมดลินดานั่งลงตรงข้ามกับเขา กวาดสายตาไปยังแฟ้มเอกสารที่ยังเปิดค้างอยู่บนโต๊ะอย่างรวดเร็วแต่แนบเนียน สังเกตเห็นตัวเลข รายงาน และหมายเหตุสีแดงที่น่าเจ็บปวดพร่างพราวอยู่เต็มไปหมด“ฉันได้ยินข่าวลือบ้างแล้วค่ะ...” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลปนเป็นห่วง ดวงตาเศร้าลงอย่างสะท้อนใจ “คุณพีระไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ”พีระถอนหายใจยาว ความห่วงใยอันบริสุทธิ์จากเธอทำให้เขารู้สึกราวกับสามารถปล่อยวางน้ำหนักที่กดทับหัวใจลงได้ครึ่งหนึ่ง ชายหนุ่มโน้มตัวไปข้างหน้า มืออีกข้างคว้าเธอมากุมไว้แน่น“โชคดีที่ฉันยังมีเธออยู่” เสียงของเขาติดสั่นเล็กน้อย ทว่าเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น “ฉันไม่รู้จ

“คุณเชื่อผมจริงๆ เหรอครับ”พีระเอ่ยเสียงพร่า ดวงตาเปล่งประกายวูบไหว ขณะยื่นมือมากุมมือเธอไว้แน่น“ฉันเชื่อคุณค่ะ”เสียงของลินดานุ่มนวล ราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นที่ทำให้คนฟังรู้สึกเหมือนได้รับการปลอบโยนเธอกุมมือเขาตอบเบาๆ ส่งผ่านความเชื่อมั่นอันบริสุทธิ์ให้เขาผ่านนิ้วมือที่สอดประสานกันชั่ววินาทีนั้น บางสิ่งบางอย่างในใจของพีระพลันสั่นไหว ราวกับว่าคำพูดของเขาไม่ได้เป็นการเสแสร้งอีก... หากแต่เป็นความรู้สึกที่แท้จริงชายหนุ่มชะงักงัน เขาพลันตระหนักได้ว่าเขาตกหลุมรักลินดาเข้าแล้วจริงๆลินดาคล้ายไม่รับรู้ความเปลี่ยนแปลงนี้ของชายหนุ่ม สีหน้าของเธอยังเชื่อมั่นและเปี่ยมไปด้วยความห่วงใย นำพาความอบอุ่นและปลอดภัยแผ่กระจายไปสู่ชายอีกคนผ่านฝ่ามือที่สอดประสานกันพีระเหม่อลอยไปชั่วขณะ ปลายนิ้วของเขาสั่นเล็กน้อยขณะไล้หลังมือของเธอ ราวกับกลัวว่าสัมผัสนั้นจะหลุดลอยไปในวินาทีนั้น ชายหนุ่มเชื่ออย่างสนิทใจว่าลินดาคือคนเดียวที่เขาเชื่อใจได้เขาโน้มตัวเข้ามาอีกนิด ใกล้เสียจนลมหายใจของทั้งคู่แทบประสานกัน เหมือนอยากยึดเอาความอบอุ่นนั้นเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว ดวงตาที่เคยคมกริบเต็มไปด้วยความอ้อนวอน ความต้