Semua Bab นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ: Bab 61 - Bab 70

หลังจากชื่อของพีระถูกถอดออกจากตำแหน่งและบัญชีรายชื่อผู้บริหาร บริษัทก็เข้าสู่ช่วงเวลาที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปทั้งคดีฉ้อโกง ยักยอก ฟอกเงิน ใช้เอกสารเท็จ และทุจริตในตำแหน่งหน้าที่ ทุกความผิดทำให้พีระถูกตัดสินจำคุกนานถึง 15 ปี ทั้งยังถูกขึ้นบัญชีดำทางธุรกิจ ต่อจากนี้หากออกจากคุก ไม่ว่าจะสมัครงานที่ไหนก็คงไม่มีบริษัทไหนรับอีกแล้วคนที่เคยปีนป่ายขึ้นไปได้สูงถึงรองประธานของบริษัทระดับประเทศ กลับตกต่ำเพียงชั่วข้ามคืน ความคิดนี้ทำให้ทุกคนได้แต่สูดหายใจอย่างหนาวเหน็บพีระเคยเป็นศูนย์กลางของทุกการตัดสินใจของบริษัท แต่ตอนนี้ไม่มีเสียงโทรศัพท์จากห้องรองประธานอีกแล้ว ไม่มีอีเมลที่ส่งมาด้วยคำสั่งด่วนภายใต้ชื่อของเขา ไม่มีน้ำเสียงกดดันในห้องประชุมเล็กที่เขามักเรียกประชุมเฉพาะกิจอยู่บ่อยครั้งที่ชั้นบริหาร ความเงียบปกคลุมอยู่นานเหมือนทุกคนยังรอฟังว่าใครจะมาแทนที่ แต่เวลาผ่านไปเป็นสัปดาห์ก็ยังไม่มีใครมา ไม่มีประกาศแต่งตั้งใครขึ้นมาเป็นรองประธานคนต่อไป หัวหน้าแผนกหลายคนเริ่มขยับตัวอย่างระมัดระวัง พวกเขาทำงานตามหน้าที่ของตน แต่ไม่ข้ามเส้น ไม่มีใครรู้ว่าสายตาของประธานกำลังจับตามองใครอยู่บ้าง ในช่วงเวลาเ

ภายในห้องทำงานกว้างใหญ่ของชั้นบนสุด แสงไฟสลัวจากโคมระย้าสาดลงบนโต๊ะไม้สักมันเงา ประธานบริษัทเอนกายลงบนพนักเก้าอี้หนังอย่างเคร่งขรึม มือข้างหนึ่งประสานนิ้วเข้าหากันขณะเพ่งมองแฟ้มรายงานกองโตตรงหน้า ความเงียบเข้าครอบงำห้อง มีเพียงเสียงนาฬิกาแขวนเดินไปเรื่อยๆ คล้ายเร่งเร้าให้เขาต้องหาคำตอบโดยเร็วพีระถูกตัดสินไปแล้ว การประชุมก่อนหน้านี้ได้ปิดฉากรองประธานหนุ่มผู้เคยเป็นความหวังของบริษัทอย่างสิ้นเชิง แต่ในขณะที่คนส่วนใหญ่ยังตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ท่านประธานกลับไม่อาจหยุดความคิดอีกประเด็นหนึ่งที่ค้างคาใจได้เลย...เรื่องของ “ลินดา”หญิงสาวคนนั้นดูเหมือนจะเป็นเพียงผู้ช่วยที่อยู่ใกล้พีระตลอดเวลา แต่ยิ่งคิด เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอไม่ธรรมดาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เธอสงบจนน่าผิดสังเกตหลังการประชุมใหญ่ บริษัทเต็มไปด้วยบรรยากาศอึดอัด พนักงานระดับผู้จัดการหลายคนถึงกับเดินก้มหน้า ราวกับกลัวว่าจะถูกโยงเข้ากับคดีบัญชีอื้อฉาวนี้ แต่มีเพียงคนเดียวที่ยังคงเดินทำงานได้ตามปกติ ไม่มีแววตาหวาดกลัวหรือประหม่าปะปนอยู่เลย“ผู้หญิงคนนี้... ทำไมถึงนิ่งได้ขนาดนั้น” ประธานพึมพำในใจความสงบเยือกเย็นท่ามกลางวิกฤตเช่นนี้ไม

บรรยากาศรอบโต๊ะทำงานเงียบสงบ มีเพียงเสียงกดแป้นพิมพ์ต่อเนื่องเป็นจังหวะ ลินดาโน้มตัวเล็กน้อย กวาดสายตาไปตามตัวเลขนับพันแถวราวกับไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอสองชั่วโมงผ่านไปโดยที่เธอแทบไม่ได้ละสายตาจากหน้าจอ กระดาษที่กระจัดกระจายตั้งแต่แรกกลับถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบ เหมือนมีมือที่สองช่วยกำหนดตำแหน่งทุกอย่างไว้ล่วงหน้าเมื่อถึงเวลายื่นรายงานกลับ เธอถือแฟ้มบางเพียงสองหน้า ก้าวไปวางบนโต๊ะใหญ่ตรงหน้าท่านประธาน เสียงกระดาษเสียดสีกับโต๊ะไม้ดังฟึ่บ ก่อนที่เธอจะก้าวถอยออกไป และยืนนิ่งเพื่อรอคำตัดสินท่านประธานหยิบขึ้นมาดู พลิกอ่านทีละบรรทัด สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไปช้าๆ จากความคาดหวังที่เย็นชา กลับกลายเป็นความตั้งใจที่หนักแน่นขึ้นทุกวินาที เขาอ่านซ้ำอย่างละเอียด ไม่เพียงพบว่าลินดาตัดข้อมูลอย่างกระชับและตรงประเด็น แต่ยังขีดวงหมายจุดผิดปกติของตัวเลขได้ครบทุกจุดที่เขาเองตั้งใจจะใช้เป็นกับดักทดสอบนี่มัน… สมบูรณ์แบบเกินไป“เธอ… ทำทั้งหมดนี้ภายในเวลาแค่สองชั่วโมง?” เสียงของท่านประธานแผ่วลงเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะไม่เชื่อ แต่เพราะตกตะลึงในสิ่งที่เห็นลินดายกคางขึ้นเล็กน้อย ยิ้มบาง ๆ “ค่ะ ดิฉันแค่เรียบเรียงสิ

ห้องทำงานยังคงเงียบสงัดหลังการสนทนา ท่านประธานก้มลงอ่านรายงานอยู่ครู่หนึ่งราวกับไม่รู้จะวางสายตาไว้ตรงไหน ทว่าข้อความในเอกสารไม่ได้ไหลผ่านหัวเลยสักนิดชายวัยกลางคนเงยหน้าขึ้นมามองลินดาอีกครั้ง แววตาคมเข้มฉายชัดถึงความคิดที่กำลังวนเวียนอยู่ในใจ“ลินดา…” เสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยขึ้นในที่สุด“เธอคิดยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพีระ การจัดการเขาแบบนี้… เหมาะสมแล้วหรือยัง”ลินดาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยกยิ้มบาง ราวกับชั่งน้ำหนักคำพูดอย่างระมัดระวัง “ดิฉันคิดว่า… มันเป็นผลลัพธ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ค่ะท่านประธาน เมื่อการกระทำผิดพลาดสะสมมากพอ วันหนึ่งมันก็ต้องเผยออกมา”“อืม…” ท่านประธานพยักหน้าช้าๆ แววตายังคงจับจ้องเธอไม่ละไปไหนหญิงสาวก้มลงเล็กน้อย สีหน้าสงบนิ่ง แต่ปลายประโยคกลับทิ้งไว้ด้วยน้ำเสียงที่แฝงนัย “แต่อาจไม่ได้มีแค่ท่านรองประธานพีระคนเดียวที่เกี่ยวข้อง”แววตาของเจ้าสัวประเสริฐวาวโรจน์ขึ้นทันที “หมายความว่ายังไง”ลินดาเงยหน้าขึ้น ยิ้มบางแต่แฝงความหมายลึกซึ้ง “บางครั้ง คนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์… อาจไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่เราเฝ้ามองตลอดเวลา แต่กลับเป็นคนที่เรามองข้ามไปต่างหากค่ะ”เธอเว้นวรรค

“แต่ก่อนหน้านั้น...”หญิงสาวลากเสียงโดยที่ใบหน้ายังคงประดับรอยยิ้ม นิ้วของเธอเลื่อนเอกสารที่นำมาวางบนโต๊ะเมื่อครู่ไปด้านหน้าท่านประธาน“นี่คือข้อมูลที่ฉันรวบรวมมาได้ค่ะ”ท่านประธานเหลือบมองแวบหนึ่งก่อนจะยื่นมือหนาหยิบแฟ้มขึ้นมา เปิดไปทีละหน้า ข้อความรายงาน การวิเคราะห์ และหลักฐานบางส่วนเรียงตัวอย่างมีระบบ ระเบียบมากพอจะทำให้เขายกคิ้วขึ้นเล็กน้อย“ข้อมูลละเอียดดี…” เขาพึมพำ ก่อนหันสายตากลับมาที่หญิงสาว “เธอไปเอามาจากไหน”ลินดาเพียงหัวเราะน้อยๆ พลางเอียงหน้าลงอย่างถ่อมตัว “บางครั้ง คนที่คิดว่าตัวเองกำลังใช้เรา… ก็เผลอเปิดเผยไพ่มากกว่าที่ควรค่ะ”คำตอบนั้นทำให้บรรยากาศในห้องเงียบกริบไปครู่หนึ่ง ท่านประธานกดนิ้วเคาะเบาๆ บนแฟ้มตรงหน้า พลางหรี่ตาอย่างคนช่างสังเกต“ข้อมูลนี้มาจากมีนา?”คำถามนั้นคล้ายไม่ใช่คำถาม ดวงตาของชายวัยกลางคนแฝงความมั่นใจ ดั่งจะรู้ว่านี่คือคำตอบที่ถูกต้องโดยไม่ต้อหยั่งเชิงลินดาเชิดคางขึ้นนิดๆ ดวงตาคู่คมวาววับ“ค่ะ” เธอยอมรับง่ายๆ “คุณมีนาคิดว่าฉันจะเป็นเครื่องมือให้เธอ ให้ฉันช่วยทำลายพีระแทนที่จะลงมือเอง แต่ความจริง…”หญิงสาวเว้นจังหวะจงใจให้บรรยากาศตึงเครียด ก่อนจะเอ่