Lahat ng Kabanata ng สาวใช้มาเฟียตาบอด: Kabanata 91 - Kabanata 100

Episode 88ปรับความเข้าใจหลังจากปรับความเข้าใจกันดีแล้วทั้งสองคนก็เริ่มปรับตัวเข้าหากันมากขึ้น โดยเฉพาะการใช้ชีวิตเป็นคู่รักจริงๆ สิ่งแรกที่เห็นได้ชัดถึงการเปลี่ยนแปลงไปคือการออดอ้อนของฟูมิโกะที่ดูเหมือนจะแสดงออกต่อเขามากยิ่งขึ้น ซึ่งเขาเองก็มองดูด้วยความเอ็นดู แถมยังรู้สึกดีเสียด้วยซ้ำที่เธอเริ่มแสดงตัวตนด้านใหม่ๆ ออกมาให้รู้จักกันและกันมากยิ่งขึ้น“คุณหนูครับมีคนมาหาครับ”“ใครเหรอ?” ฟูมิโกะที่กำลังให้อาหารปลาคาร์ปอยู่กับธามที่บ่อน้ำภายในเรียวกังหันไปถามลูกน้องที่เดินเข้ามาบอกข่าวด้วยสีหน้าสงสัย“ชื่อยูสึเกะครับบอกว่าเป็นเพื่อนของคุณหนู”“ยูสึเกะ?” คนตัวเล็กพึมพำด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน เธอรู้ดีว่าธามมีนิสัยขี้หึงมากแค่ไหน ครั้งก่อนที่บังเอิญเจอกันเขาก็งอนแก้มป่องออกจากร้านไปไม่บอกไม่กล่าว“ไอ้หน้าจืดนั่นเหรอ”“อือ มาหาน่ะ”“มาหาถึงบ้านเลย?”“อือ”“แล้วจะออกไปเจอไหม” ธามเอ่ยถามเสียงเรียบไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาเป็นพิเศษ“เอ่อ…ควรออกไปเจอหน่อยไหมอุตส่าห์มาหาถึงบ้านแล้ว อ้อ บ้านฉันมีคนอยู่เต็มไปหมดเลยนะไม่ได้อยู่กันสองต่อสองแน่นอน”“ฉันเคยเตือนอะไรเธอไว้จำได้ไหม”“ไม่ให้เ

Intro Blaine Grand Casino (เบลน แกรนด์ คาสิโน)สาวน้อยร่างบางในชุดเดรสสีดำรัดรูปโชว์เรือนร่างนาฬิกาทราย เดินสะบัดขาเรียวบนรองเท้าสนสูงขนาดสี่นิ้วเข้ามาภายในคาสิโนกลับกลุ่มเพื่อนของเธอ สถานที่แปลกตาที่เธอเองก็พึ่งได้เคยเห็นกับตาครั้งแรกทำให้เธอแอบรู้สึกตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย ถึงแม้ภาพลักษณ์ที่คนภายนอกมองเข้ามาเธอจะเป็นผู้หญิงที่ดูสวยสง่า มั่นใจตัวเองในทุกฝีก้าว และอิริยาบถ ทว่าจิตใจของเธอกลับเป็นเพียงเด็กสาวไร้เดียงสาที่อยากรู้อยากลองสิ่งใหม่ๆ เหมือนเด็กสาวในวัยเดียวกันกับเธอ แต่เพราะเกิดมาในครอบครัวที่คุณปู่เป็นมาเฟีย คุณย่าเป็นลูกสาวยากูซ่า อีกทั้งพ่อเธอเองก็ยังเป็นมาเฟียที่น่าเกรงขามทำให้ติดนิสัยชอบวางอำนาจ เอาแต่ใจมาโดยไม่รู้ตัว ถึงอย่างไรนั่นก็เพียงด้านหนึ่งของเธอที่มักจะแสดงออกมาเพื่อป้องกันภัยรอบตัวเท่านั้นทว่าตอนนี้สิ่งที่กำลังรังแกหัวใจไร้เดียงสาของเธอคงจะเป็นเพราะนิสัยดื้อตาใสของเธอที่แอบหนีออกมาเที่ยวเพียงลำพังกับกลุ่มเพื่อนสนิทโดยไร้ซึ่งบอดี้การ์ดที่พ่อเธอเตรียมเอาไว้ให้ ที่สำคัญสถานที่ที่เลือกมานั้นดันดูอันตรายสุดโต้งกว่าที่เด็กสาวอย่างพวกเธอจะรับมือไหวทั้งรูปร่าง และโครงห

Episode 02 แพ้ ชนะ? เสียงลูกเต๋าที่กลิ้งไปมาตามแรงเขย่าเป็นเพียงเสียงเดียวที่ดังขึ้นในตอนนี้เนื่องจากตอนนี้บรรยากาศรอบๆ ตัวตกอยู่ภายใน้ความเงียบไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “สูง หรือ ต่ำคะ” คำตอบที่จะชี้ชะตาเธอทำให้เธอรู้สึกกดดันไม่น้อย แต่นับว่ายังโชคดีที่คราวนี้เธอไม่ได้เป็นฝ่ายเลือกก่อน เธอจ้องมองไปยังแววตาลึกลับที่ยากจะคาดเดาของอีกฝ่าย ปลายนิ้วเรียวยาวเคาะลงบนโต๊ะเป็นจังหวะสองสามทีโดยที่สายตายังคงจ้องมองมาที่คนตัวเล็กที่นั่งรอฟังคำตอบของเขาอยู่ฝั่งตรงข้าม “สูง” “สูง” คนตัวเล็กรีบตอบตามอีกฝ่ายในทันที ทำให้เจโรมยกยิ้มมุมปากให้กับความเจ้าเล่ห์ของคนตัวเล็ก “สูง เสมอค่ะ” “แย่ล่ะสิ 3 ต่อ 3 แล้วมาดวนอีกรอบให้รู้แพ้ชนะกันดีกว่าไหม?” ชายหนุ่มยกคิ้วหนาเลิกขึ้นถามพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ทำเอาคนตัวเล็กรู้สึกสยดสยองจนไรขนอ่อนลุกชันไปทั่วเรือนร่าง “ฉันก็อยากต่อให้รู้แพ้รู้ชนะเหมือนกันนั้นแหละ แต่วันนี้ฉันไม่มีเวลาแล้วไว้คราวครั้งจะให้นายแก้มือใหม่แล้วกัน” คนตัวเล็กเชิดหน้าตอบด้วยท่าทางหยิ่งยโสเหมือนเคย ก่อนจะหยิบกระเป๋าครัชใบเล็กสีดำของตัวเองเตรียมลุกเดินจากไป เธอรีบลุกเดินออกม

Episode 04 หลงป่า สองสาวถอดเสื้อออกเหลือเพียงชุดชั้นในเท่านั้น ส่วนเซเวียร์เองก็ถอดเสื้อตัวบนออกเหลือไว้เพียงกางเกงขาสั้นด้านล่าง เพราะอยู่ด้วยกันจนชินการใส่ชุดว่ายน้ำ หรือชุดชั้นในต่อหน้ากันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร “น้ำโคตรเย็น” เซเวียร์สบถออกมาหลังจากกระโดดลงน้ำไปคนแรก แต่ก็ควักมือเรียกสาวๆ ให้ลงตามไปอยู่ดี ซึ่งสาวรูปร่างบอบบางแต่จิตใจสายลุยไม่ต่างจากผู้ชายอย่างคาร์ลินกับเม็ดฝุ่นก็ไม่รีรอที่จะกระโดดตามลงไป เสียงกรี๊ดของสองสาวที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นหลังจากได้สัมผัสกับกระแสน้ำเย็นเฉียบ ทั้งสามคนหากิจกรรมทำกันระหว่างเล่นน้ำไม่ว่าจะว่ายน้ำแข่งกัน หรือแม้กระทั่งแข่งกันดำน้ำ เพื่อเพิ่มสีสันให้ทริปนี้สนุกยิ่งขึ้นโดยตอนเย็นก็มีแพลนจะทำบาร์บีคิวกินกัน “ไปเดินป่ากันไหม” เซเวียร์เอ่ยถามหลังจากเล่นน้ำมาอยู่พักใหญ่ “ไปไหมล่ะ ฟ้ายังไม่มืดเลย” คาร์ลินเงยหน้ามองดูท้องฟ้าที่ยังคงมีแสงแดดจ้าส่องเล็ดลอดมาตามเงาของร่มไม้ใหญ่ “พวกแกไปฉันก็ไปแหละ ไปไหนไปกัน” เม็ดฝุ่นบอกความที่สนิทกันมากจึงต่างฝ่ายต่างสนับสนุนความคิดของกันและกันอยู่เสมอ ทั้งสามคนลุกขึ้นมาหยิบเสื้อผ้ามาสวมทับชุดชั้

Episode 06 เด็กน้อยทั้งสามคนเดินตามเจโรมออกมาจากป่ามายังจุดตั้งแคมป์ของตัวเองอย่างปลอดภัย โดยระหว่างที่เดินกลับก็บังเอิญเจอกับบอดี้การ์ดของเธอที่นำคนออกตามหาพวกเธออยู่พอดีและความบังเอิญที่ไม่สิ้นสุดของพวกเธอคือเต็นท์ข้างๆ ที่มาตั้งแคมป์พร้อมกับเธอเมื่อตอนกลางวันที่พวกเธอไม่ได้ให้ความสนใจนักคือเต็นท์ของเจโรมนั่นเอง ทำให้เขาตีเนียนมาร่วมวงบาร์บีคิวกับคาร์ลิน และเพื่อนราวกับมาด้วยกัน“ขอเบอร์หน่อย” เจโรมเอ่ยขึ้นขณะที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ คาร์ลิน ระหว่างที่หญิงสาวกำลังย่างมาร์ชแมลโลว์อยู่ เธอหันมามองเขาเพียงนิดก่อนจะหันกลับไปให้ความสนใจมาร์ชแมลโลว์สีขาวที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอ่อน“ไม่ให้”“ขอหน่อย”“เอ๊ะ! บอกว่าไม่ให้” คนตัวเล็กจิ๊ปากเบาๆ ด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะยัดมาร์ชแมลโลว์ร้อนๆ เข้าปากเจโรมจนเขาต้องรีบคายออกมาใส่มือเพื่อระบายความร้อน“เป็นหมาบ้าเหรอเธอ!”“คุณมันก็เป็นไอ้โรคจิตเหมือนกันนั่นแหละ! สารภาพมาว่าแอบตามฉันมาใช่ไหม” เธอหรี่ตามองเขาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ พยายามคิดทบทวนถึงสถานการณ์ที่ผ่านมาตลอดเวลาว่าสามารถเป็นเรื่องบังเอิญได้จริงๆ อย่างงั้นเหรอ“ถามกี่รอบคำตอบฉันก็เหมือนเดิม แต่