บททั้งหมดของ สาวใช้มาเฟียตาบอด: บทที่ 31 - บทที่ 40

Episode 30 การกลับมา  ธีลินยืนมองผู้ชายหน้าตาคล้ายอาคิราที่เดินผ่านเธอไปด้วยความตกใจที่เขาเหมือนแม้กระทั่งกลิ่นน้ำหอมที่ใช้ ซึ่งมันเป็นอะไรที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย เพราะเธอเป็นคนผสมน้ำหอมกลิ่นนี้ขึ้นมาเอง"คุณคราม" ธีลินหันไปเรียกเพื่อคลายข้อข้องใจของตัวเองก่อนที่เขาจะเดินไปไกลมากกว่านี้ หากเป็นเขาจริงๆ เพียงแค่เขายังมีชีวิตอยู่เธอก็ไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้แล้วเสียงเรียกของธีลินทำให้ฝีเท้าของชายหนุ่มที่กำลังจะก้าวเดินไปข้างหน้าหยุดชะงักลง วินาทีนั้นเองที่หัวใจดวงน้อยกลับมาเต้นแรงอีกครั้งอย่างมีความหวัง ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ แต่เธอกลับภาวนาให้มันเป็นความจริงเสี้ยวใบหน้าคมคายที่มองกลับมาทำให้เธอยิ่งนึกถึงภาพจำของอาคิราที่เธอไม่เคยลืมไปแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว การที่อีกฝ่ายไม่ตอบอะไรกลับมาทำให้หญิงสาวยิ่งรู้สึกประหม่ามากขึ้นทุกวินาที"แต่จะเป็นไปได้ยังไง…" ธีลินพึมพำเบาๆ สิ่งที่เธอกำลังคาดหวังมันเหลือเชื่อเกินกว่าจะเป็นความจริงได้"ที่เป็นไปไม่ได้เพราะคาดหวังให้ฉ

Episode 32 ทรมาน  ใบหน้าคมคายก้มมองดูร่างกายที่สอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกันกับคนตัวเล็กด้วยความพึงพอใจ มันยังให้ความรู้สึกคับแน่นไม่ต่างจากครั้งแรกที่เขาได้เคยสัมผัส ถึงแม้จะผ่านการคลอดลูกมาแล้วก็ตามถ้อยคำท้าทายจากคนตัวเล็กก่อนหน้านี้ยิ่งทำให้เขาอยากเอาชนะเธอ อยากให้เธอเป็นฝ่ายเอ่ยปากร้องขอความเมตตาจากเขาทว่ามันกลับไม่เป็นไปตามที่เขาคาดการณ์เอาไว้ เมื่อเธอยอมข่มความเจ็บปวดของตัวเองเอาไว้ไม่ปริปากร้องขอเลยแม้แต่ครั้งเดียว"อึก!…อือ!" ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากันจนห้อเลือด เขาคลายมือจากลำคอระหงเลื่อนขึ้นมาดันปลายนิ้วเข้าไปในโพรงปากเล็กแทน นั่นก็เพื่อให้เธอเลิกกัดปากตัวเองเสียทีถึงแม้จะมีความรู้สึกสงสารแวบเข้ามาในหัวเป็นระยะ แต่มันก็ไม่สามารถดับอารมณ์กระสันของเขาที่ลุกโชนในตอนนี้ได้ สะโพกสอบยังคงถาโถมแรงกายทั้งหมดที่มีเข้าไปหาคนตัวเล็กอย่างหนักหน่วง จนร่างกายสั่นคลอนครั้งแล้วครั้งเล่าภาพความทรงจำมากมายที่เคยมีร่วมกันพรั่งพรูเข้ามาฉายซ้ำอีกครั้งสร้างความรู้สึกหงุดหงิดในใจให้กับมาเฟียหนุ่มไม่น้

Episode 34 ตายทั้งเป็น  ร่างบางตั้งท่าเตรียมจะเดินผ่านหน้าอาคิราอีกครั้งเพื่อออกไปตามหาลูกสาวของตัวเอง แต่วินาทีนั้นเองที่เธอถูกอุ้มพาดบ่ามาทิ้งลงบนเตียง ก่อนจะตามมาบีบคอคนตัวเล็กเอาไว้"งั้นก็ต้องมาดูกันว่าเธอจะเอาตัวรอดจากนรกของฉันไปได้ยังไง" มาเฟียหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน ตามด้วยการถอดเข็มขัดหนังราคาแพงของตัวเองออกมาดวงตากลมโตมีหยดน้ำตาใสๆ ไหลรินออกมา ทว่ากลับไร้ซึ่งเสียงขอความเมตตาจากอีกฝ่าย มือที่ถูกเนกไทพันธนาการอยู่ก่อนหน้าถูกจับตรึงขึ้นเหนือศีรษะทุยอีกครั้ง ก่อนที่ใบหน้าคมคายจะโน้มลงมาดูดดุนผิวอ่อนจนเกิดรอยช้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความรุนแรงของเขาทำให้คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกเกลียดชังสัมผัสจากเขาขึ้นทุกวินาที"ขอร้องฉันสิ อ้อนวอนฉันเหมือนตอนที่ฉันขอให้เธอไม่ทรยศฉัน!" ใบหน้าคมคายเงยหน้าขึ้นมาตะโกนใส่หน้าคนตัวเล็กด้วยความหัวเสียที่เธอยอมทนเจ็บปวด แต่กลับไม่ยอมอ่อนข้อให้กับเขา"ถ้าลินจะขอร้องคุณคงไม่ใช่เพราะความเจ็บปวด แต่เป็นเพราะความรังเกียจต่างหาก""ดี! เกลียดฉันให้ลึกไปถึงกระดูกดำของเธอเลยนะ เพร

Episode 36 สายเกินไป  คำพูดของหญิงสาวสะท้อนถึงคำพูดของตัวเขาเองที่เคยพูดกับเธอก่อนหน้านี้ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมคนที่ต้องเลี้ยงลูกมาเพียงลำพังด้วยความเหนื่อยยากอย่างเธอถึงได้โกรธที่เขาพูดจาดูถูกเธอแบบนั้น ขนาดเขาที่ถูกบอกว่าไม่สมควรเป็นพ่อคนยังรู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างกัน"ลิน…" อาคิราไม่รู้จะพูดอะไรออกมา จึงลุกเดินไปหยิบผ้ามาห้ามเลือดบริเวณหลังมือคนตัวเล็กที่กระชากสายน้ำเกลือออกไปก่อนหน้านี้เอาไว้ "ฉันจะไปตามพยาบาลมาใส่สายน้ำเกลือให้ใหม่ รอเดี๋ยวนะ" เพราะรู้ว่าคนตัวเล็กไม่พร้อมที่จะฟังอะไรในตอนนี้ เขาจึงเดินออกไปเรียกพยาบาลที่ให้คนเตรียมเอาไว้มาจัดการเรื่องสายน้ำเกลือให้โดยระหว่างนั้นเองเขาก็ออกคำสั่งบางอย่างให้กายไปจัดการ ถึงแม้จะไม่เห็นด้วยแต่เขาก็มีหน้าที่เพียงแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น"ไปหาคนมาเฝ้าหน้าห้องธีลินไว้ ฉันไม่อนุญาตให้ใครเข้าออกโดยไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าเฉพาะแม่บ้านเอาข้าวไปส่ง กับพยาบาลเท่านั้น แล้วก็ห้ามให้ธีลินออกมาเด็ดขาด""แต่ทำแบบนี้…""กูสั่ง" อาคิราย้ำเสียงแข็ง เพราะกลัว

Episode 38 ยื้อเวลา  อาคิราจัดการหาหมอที่ดีที่สุดมารักษาอาการป่วยของธีลินไม่ว่าจะเป็นทางร่างกาย และสภาพจิตใจ ถึงแม้การได้กลับมากินยารักษาอาการป่วยต้านอาการซึมเศร้า วิตกกังวลจนอารมณ์เริ่มกลับมาคงที่หลังจากเริ่มกลับมาทานยารักษาอาการป่วยในหลายวันที่ผ่านมา แต่ความเฉยชาที่มีต่อมาเฟียหนุ่มยังคงดำเนินต่อไป ตัวตนของเธอที่แสดงออกต่อเขาในตอนนี้ราวกับเป็นคนละคนกับก่อนหน้าอย่างสิ้นเชิงรวมถึงยอมให้คนเฝ้าหน้าห้องธีลินออกไปตามคำแนะนำของแพทย์ที่มารักษาว่าเธอไม่ควรถูกขังไว้ในห้องให้สภาพจิตใจแย่ลงกว่าเดิมถึงแม้จะทำใจไม่ได้ แต่ก็คำนึงถึงสุขภาพของหญิงสาวมากกว่า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมให้เธอไปจากเขาเช่นกัน ถึงตอนนี้ธีลินจะได้รับอิสระในการใช้ชีวิตอยู่ภายในบ้านที่ใหญ่โตราวกับคฤหาสน์ได้อย่างสบายใจ แต่ทุกตารางวาของบ้านก็ล้วนมีแต่คนของเขาจับจ้องมาที่เธอทุกการเคลื่อนไหว"ร้อนไหมคะ" อาคิรานั่งลงบนผ้าปูที่ธีลินเตรียมเอาไว้นั่งเล่นที่สวนหลังบ้านกับลูกน้อยของเธอ พร้อมกับเอ่ยถามลูกสาวตัวน้อยที่กำลังพยายามยืนขึ้นด้วยความน่าเอ็นดู ตามด้วยหันมาถ