All Chapters of ในเงาของหัวใจ: Chapter 111 - Chapter 120

หลังพายุอารมณ์สงบลง ร่างสองร่างยังแนบชิดกันอย่างเหนื่อยหอบ ธีภพยังคงกอดเธอไว้แน่น ทั้งที่เขารู้ว่าเธอหมดแรงแล้ว แขนเขาประคองร่างเธอไว้ราวกับกลัวว่าเธอจะสลายไปกับน้ำที่ยังไหลพร่าข้างตัว นาราซบหน้าลงกับไหล่เขา ลมหายใจยังสะท้อนอยู่บนอก ธีภพโน้มหน้าลง กดริมฝีปากเบา ๆ บนแก้มนวลของเธอ “คุณโอเคไหม…” เขาถามเสียงแผ่วพร่า แฝงความห่วงใยเต็มเปี่ยม ปลายนิ้วของเขาไล้ปอยผมเปียกที่แนบแก้มเธอออกอย่างแผ่วเบา สัมผัสของเขานุ่มนวลราวกับกำลังลูบดอกไม้ที่กลัวจะช้ำเพียงเพราะแรงนิ้ว นาราหลับตาอยู่ในอ้อมกอดเขา ลมหายใจยังไม่ทันเรียบสนิท “เหนื่อยนิดหน่อย…” เธอเอ่ยเสียงแผ่ว “คุณ...กินดุเกินไป” ถ้อยคำเรียบง่ายนั้นกลับดังชัดในอกเขา ธีภพชะงักเล็กน้อย ดวงตาเขานิ่งนาน…ก่อนจะยิ้มบาง ๆ อย่างที่เขาไม่เคยยิ้มให้ใครแบบนั้นมาก่อน เขากระชับวงแขนแน่นขึ้น ประคองร่างบางในอ้อมอกให้ใกล้ขึ้นอีก แล้วเอ่ยเสียงอ่อน… “งั้นก็ปล่อยให้ผมดูแลคุณ…จนกว่าจะไม่รู้สึกเหนื่อยอีกต่อไปนะ” หลังเช็ดตัวให้เธออย่างเบามือจนหยดน้ำแทบไม่หลงเหลือบนผิว ธีภพหยิบชุดลำลองผ้าฝ้ายสีอ่อนมาวางบนตักเธอ แล้วคุกเข่าลงตรงหน้า ราวกับไม

ภานุวัฒน์ยิ้มบาง ๆ “นายมีหุ้นอยู่ในมือ มีชื่อ มีโครงสร้างที่พร้อมโตต่อได้ทันที…แต่ยังติดกรอบเดิม ๆ ฉันแค่จะเสนอให้นำหุ้นบางส่วนมาเปิดกองทุนผ่านบริษัทกลาง ไม่ต้องโอนกรรมสิทธิ์ ไม่ใช้ชื่อจริง แค่ให้นายใช้หุ้นที่มีอยู่ต่อยอดเป็นทุนหมุนเวียน แล้วฉันจะทำให้เงินก้อนนั้นงอกขึ้นทุกเดือน” ปกรณ์นิ่ง สีหน้าเริ่มครุ่นคิดมากขึ้น “นายเคยทำกับซาเลี่ยนจริง?” “ใช่ และฉันไม่ได้ทำแค่ครั้งเดียว” ภานุวัฒน์ตอบทันที “มีนักธุรกิจอีกหลายคนที่ใช้วิธีเดียวกัน แต่ไม่มีใครกล้าพูด เพราะมันคือความได้เปรียบ ที่ไม่ใช่ทุกคนจะเข้าถึงได้” ปกรณ์เอนตัวมาเล็กน้อย กดนิ้วลงบนแฟ้ม “แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไง ว่านายจะไม่เล่นฉันทีหลัง” ภานุวัฒน์มองเขานิ่ง ดวงตานิ่งสงบแต่เจาะลึก “นายไม่ต้องไว้ใจฉันทั้งหมดก็ได้ แต่นายควรเชื่อในตัวเลข และผลลัพธ์ที่จับต้องได้มากกว่าคำพูด” เขาหยิบแฟ้มเล่มที่สองส่งให้ ภายในคือรายการเคลื่อนไหวบัญชีที่ผ่านการรีวิว ผลตอบแทนของกองทุนที่ใช้โมเดลเดียวกับที่เขาเสนอ “ฉันไม่ได้ให้ความหวัง ฉันให้หลักฐาน” ปกรณ์เปิดแฟ้มด้วยมือที่แน่นขึ้นเล็กน้อย สายตากวาดดูตัวเลขที่เรียงสวยเป็นระเบ

ณ ห้องประชุมกรรมการบริษัทเดชาสกุลวงศ์ของเช้าวันใหม่ บรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยแสงไฟสว่างจ้า โต๊ะประชุมวงรียาวสะท้อนเงาร่างของเหล่ากรรมการบริหารระดับสูง ปกรณ์นั่งหัวโต๊ะอย่างสง่างาม เขาใส่สูทเข้ารูป สีหน้าเปี่ยมความมั่นใจ จับตาทุกคนในห้องด้วยแววตาของนักล่า แฟ้มข้อมูลในมือถูกวางลงกลางโต๊ะ พร้อมกับคำพูดชัดถ้อยของเขา “ผมขอเสนอให้มีการพิจารณาปรับโครงสร้างกรรมการบริหารบางส่วน เพื่อความคล่องตัวในการลงทุนระหว่างประเทศ” เสียงของเขานุ่มลึก แต่แฝงความกดดันอย่างชัดเจน สายตาหลายคู่มองไปยัง พฤกษ์ไพศาล ที่นั่งนิ่งอยู่ปลายโต๊ะอีกฝั่ง ปกรณ์ไม่ได้ตอบโต้ในทันที แต่เพียงพยักหน้าให้กรรมการอีกคนเริ่มเปิดวาระ ทว่าสิ่งที่เขาไม่คาดคิด…คือบรรยากาศในห้องที่ นิ่ง! อย่างผิดปกติ กรรมการหลายคนที่เขาคิดว่าคุมได้กลับมีสีหน้าลังเล ไม่เอ่ยแสดงความเห็น บางคนแค่ก้มหน้า บางคนเพียงจดบันทึกโดยไม่สบตาเขา ไม่มีเสียงเห็นด้วย…ไม่มีแม้แต่คำค้าน มีเพียงความเงียบ ที่กดดันกว่าอะไรทั้งหมด ปกรณ์รู้ทันที พ่อของเขา ยังคุมกระดูกสันหลังของบริษัทไว้แน่น หลังประชุมกรรมการสิ้นสุดลง เสียงเก้าอี้ถูกเลื่อนกลับเ

เธอสวมสูทเรียบหรู สีขาวหม่นที่สะท้อนความมั่นคงมากกว่าความอ่อนหวาน เบื้องหลังเธอคือ ปกรณ์ ในชุดสูทสีเข้ม เรียบเฉียบไร้ที่ติ สายตานิ่งมั่น ราวกับพร้อมรับทุกแรงกระแทก คุณวิลัยลักษณ์หยุดที่หน้าห้องประชุม ก่อนจะหันไปสบตาเหล่ากรรมการทีละคนอย่างไม่เร่งรีบ เธอไม่ต้องเคาะโต๊ะ ไม่ต้องเรียกให้ใครเงียบ เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น…ห้องก็เงียบลงโดยอัตโนมัติ เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่นุ่มลึกอย่างมีอำนาจ “ดิฉันมาในนามของครอบครัวเดชาสกุลวงศ์ และในนามของคุณพฤกษ์ไพศาล” “เพื่อแจ้งให้ทุกท่านทราบอย่างเป็นทางการว่า…จากนี้ไป การบริหารงานระดับสูงของบริษัท จะเปลี่ยนถ่ายสู่รุ่นต่อไป” บรรยากาศในห้องตึงขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่มีใครกล้าเอ่ยถาม เธอพูดต่อด้วยจังหวะช้าแต่มั่น “คุณปกรณ์ เดชาสกุลวงศ์…จะขึ้นดำรงตำแหน่งผู้ดูแลสูงสุดของกลุ่มบริษัทแทนคุณพฤกษ์ไพศาล ด้วยความยินยอม และการแต่งตั้งจากเจ้าของบริษัทโดยตรง” สายตาเธอแนบแน่นกับสีหน้าแต่ละคน ก่อนจะหยุดที่ชายคนหนึ่งซึ่งขยับตัวเล็กน้อย…แววตาไม่เต็มใจนัก เธอเพียงยิ้มบาง ๆ แล้วเอ่ยต่อ “ดิฉันหวังว่าทุกท่านจะให้ความร่วมมืออย่างที่เคยให้กับประ

และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเกม ภานุวัฒน์กลับไปหาปกรณ์ พร้อมคำปฏิเสธจากมิสเตอร์เค และข้อเสนอแนะที่ฟังดูเหมือนมิตรผู้หวังดี "ถ้านายอยากให้เขาสนใจ นายต้องแสดงให้เห็นว่านายควบคุมเดชาสกุลวงศ์ได้ทั้งหมด" ...และปกรณ์ก็เริ่มเดินหมาก เขารวบรวมหุ้นในเงามืด เข้าหาผู้ถือหุ้นรายย่อย ใช้ทั้งเงิน คำพูด และแรงกดดันจากนามสกุล เขาโน้มน้าวแม่ให้มอบอำนาจ ด้วยภาพอนาคตที่สวยงามเกินใครจะต้านทาน เมื่อเขารวบได้ 80% เขาประกาศจัดตั้งบริษัทใหม่ในชื่อ "ดอว์มินัส โฮลดิ้งส์" ยุบรวมเดชาสกุลวงศ์ และประกาศตัวเป็นผู้ถืออำนาจเพียงหนึ่งเดียว เขายิ้มอย่างมั่นใจ…เชื่อว่าตัวเองชนะแล้ว แต่ภานุวัฒน์…เพียงแค่ยิ้มตอบเบา ๆ พร้อมพยักหน้าให้ผู้คุมเกมเบื้องหลังเดินหมากต่อไป หลังจากนั้น ปกรณ์เริ่มลงทุนครั้งใหญ่ตามคำแนะนำของภานุวัฒน์ เขากระจายทุนผ่านบริษัทในเครือซาเลียน เชื่อว่ากำลังต่อยอดอาณาจักรใหม่ที่ไม่มีใครหยุดได้ แต่เขาไม่รู้เลยว่า ทุกเส้นทางที่เขาเดิน…กำลังพาเขาไปสู่ปลายทางที่มืดมิด สิ่งที่เขาไม่เคยล่วงรู้ คือภายใต้บริษัทคู่ค้าที่เขาร่วมทุนด้วย มีหนึ่งในนั้นคือบริษัทเงาที่ธีภพและภานุวัฒน์จัดตั้งขึ้นโดยเฉพาะ เพื่