All Chapters of พี่สาวจอหงวนไม่ง่าย: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 42 ถือฐานะอะไร จางเคอเป็นผู้ดูแลหวังอี้หยางกลับเรือน จางถง อี้ซิงที่กำลังรออยู่เมื่อเห็นรถม้าคันใหญ่คันเดิมพวกเขาก็ยืนขึ้นทันที พอรถจอดสนิทม่านรถม้าก็ถูกเลิกขึ้น หวังอี้หยางกระโดดลงจากรถด้วยใบหน้าระบายยิ้มจาง ๆ ให้กับบ่าวทั้งสองจากนั้นก็หันไปโค้งศีรษะกล่าวขอบคุณจางเคอด้วยความนอบน้อม ท่าทีประหม่าลดลงไปมากแต่กระนั้นก็ยังขาดราศีคุณชายจากสกุลใหญ่ “คุณชายรองกลับมาแล้ว เช่นนั้นข้าไปเรียนฮูหยินก่อนนะขอรับ” หวังอี้หยางพยักหน้าพลางชำเลืองมองตามรถม้าที่มาส่งจากนั้นก็หันไปเห็นสายตาของเพื่อนบ้านข้างเคียงที่เต็มไปด้วยความสนใจใคร่อยากรู้ ป้าผู้หนึ่งเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอดทนไม่ไหว “คุณชายรองหวัง...ท่านสนิทกับผู้รองบัญชาการหลี? ”แววตาของหวังอี้หยางฉายความงุนงง“ก็รถม้าคันนั้นเป็นของตระกูลหลีไม่ใช่หรือ...องค์รักษ์ที่มาส่งท่านก็เป็นคนสนิทของท่านบัญชาการหลี...เหตุใดท่านจึงทำหน้าเช่นนี้จะอ้างว่าไม่ทราบหรือ”ในการเรียน...สมองของหวังอี้หยางถูกเติมไปด้วยความรู้และปรัชญามากมายอย่างไม่สะดุด...ทว่ากลับขาดเรื่องความสัมพันธ์กับผู้คนรวมทั้งการแสดงออกที่ถูกต้องตามระดับขั้นและฐ

ตอนที่ 44 ใจเต้นหวังอี้หยางยืนมองตามหลังหวังเว่ยซินไปจนกระทั่งลับสายตา พอเดินกลับไปในเรือนฝีเท้าก็ไปอยู่ตรงหน้าโต๊ะอักษรเด็กชายเพ่งมองอักษรที่ตนคัดเสร็จ แววตาสดใสที่เคยไร้เดียงสากลับซ่อนเร้นความนัยแฝงมากมาย ภายในใจของเด็กหนุ่มครุ่นคิดลึกซึ้งหลากหลายเรื่องราวมากกว่าเด็กแปดขวบทั่วไปหวังเว่ยซินเปิดประตูเรือนออกมาก็เจอกับรถม้าคันหรูหราจอดอยู่เบื้องหน้า จางเคอเมื่อเห็นหวังเว่ยซินก็โค้งศีรษะคารวะ องค์รักษ์ผู้หนึ่งเอาตั่งเตี้ยวางเสร็จจางเคอก็เลิกผ้าม่านขึ้นกล่าว“เชิญคุณหนูหวังขอรับ”หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อเข้าไปก็เห็นหลีเซียวหยวนนั่งเด่นตระหง่านอยู่ภายในรถม้า ชายหนุ่มยิ้มกรุบกริบกลิ่นอายเต็มไปด้วยไมตรีหาใช่ผู้บัญชาการหลีผู้เย็นชาอย่างเช่นเคย หวังเว่ยซินหลุบตาต่ำลงพลางส่ายหน้าจนใจเมื่อเห็นหญิงสาวนั่งลงเรียบร้อยแล้ว หลีเซียวหยวนก็ยกจอชารินให้อีกฝ่ายแล้วพูดขึ้น“ข้าเห็นว่าเจ้าวิ่งวุ่นไปทั่วเมืองหลวง มิเหนื่อยหรือ”หวังเว่ยซินรับน้ำชามาดื่ม จิบเบา ๆ พูดตอบ“หากข้าจะเหน็ดเหนื่อย...ก็เพราะถูกผู้อื่นคอยจับตาเสียมากกว่า” หลีเซียนหยวนยิ้มยอมรับ“ข้าเพียงแค่ทำตามหน้าที่ เรื่องร

ตอนที่ 46 กำลังเติบโตหลีเซียวหยวนจ้องมองหวังเว่ยซินด้วยสายตาวูบไหว หญิงสาวเหลือบมองออกไปข้างนอกกลบเกลื่อนเอ่ย“ดึกมากแล้ว ข้าควรจะกลับเสียที”หลีเซียวหยวนหันไปพยักหน้าบอกคนเรือ พร้อมหันมากล่าวกับหวังเว่ยซิน“พรุ่งนี้คงจะมีคนจำนวนไม่น้อยมาติดต่อเรื่องการเป็น แม่ครัว เรือนหลังที่เช่าเองก็มีองค์รักษ์เบาบาง ให้คนของข้าไปเพิ่มดีหรือไม่”หวังเว่ยซินส่ายหน้า “ข้าเป็นเพียงสตรีชาวบ้าน มิต้องการคุ้มครองมากมาย อีกอย่างข้าได้ว่าจ้างคนของสำนักคุ้มภัยไปแล้ว” “ตามใจเจ้า แต่หากต้องการคนเพิ่มอย่าได้เกรงใจข้าเด็ดขาด”“ได้”เรือแล่นมาถึงฝั่ง หลีเซียวหยวนจูงมือหญิงสาวเดินขึ้นรถม้าเมื่อทั้งสองนั่งลงเรียบร้อย ชายหนุ่มก็เอ่ยพูดขึ้นอีก“เจ้ามิกลัวสายลับแฝงเข้ามากับกลุ่มทาสหรือ”หวังเว่ยซินเอื้อมมือนวดหัวคิ้วหลีเซียวหยวนเบา ๆ “หยุดขมวดคิ้วได้แล้ว โรงเตี๊ยมข้ามิได้มีความลับอันใดไม่ต้องระวังมากมาย เหตุใดท่านจึงดูกังวลเกินเหตุเช่นนี้”หลีเซียวหยวนโอบอุ้มหวังเว่ยซินขึ้นมานั่งบนตัก เอาหัวซุกบนเรือนผมเอ่ยพูดน้ำเสียงราบเรียบ “ตั้งแต่แรกที่คิดว่าเป็นเจ้าที่อยู่ในร่างของหวังเว่ยซิน ข้าคิดว่าตนเอง

ตอนที่ 48 อย่ามาทัก หวังอี้หยางให้รถม้าจอดตรงข้างใกล้สำนักศึกษาเด็กชายยืนมองป้ายใหญ่ตระหง่านเบื้องหน้าด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย จากนั้นก็เหลือบมองเห็นอาจารย์จางฉือเดินมาเห็นก็เข้ามา “คารวะอาจารย์”“ในเมื่อมาแล้วก็เข้าไปข้างในกันเถอะ” เด็กชายเดินตามหลังด้วยท่าทีสุภาพ เมื่อเดินเข้าไปห้องโถงคล้ายที่จัดประชุมก็เห็นบัณฑิตมากหน้าหลายตาจางฉือกวาดสายตามองเพียงครู่เดียวก็มองเห็นอาจารย์หงโจอยู่บริเวณต้นไม้ด้านนอก “นั่นอาจารย์อยู่ตรงนั้น เราเข้าไปทักทายกันเถอะ” ในขณะที่กำลังก้าวเท้าหลบหลีกคนไปทางระเบียง ก็มีบัณฑิตผู้หนึ่งเข้ามาทักทาย “จางฉือ มิได้เจอเจ้าตั้งนาน...เหตุใดวันนี้ถึงได้มาได้เจ้ามิได้ไปตัดฝืนหรือ” คิ้วของหวังอี้หยางขมวดเข้า จางฉือหยุดฝีเท้าหันไปโค้งศีรษะตอบด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “ขอบคุณท่านซางชวี่ที่ใส่ใจชีวิตข้า วันนี้นับว่าพอมีเวลาจึงได้มาเข้าร่วม” ซางชวี่เหลือบตาไปมองหวังอี้หยางที่ยืนอย่างสำรวมอยู่ด้านข้างแววตาสำรวจอีกฝ่ายอย่างไม่ปกปิด “เด็กคนนี้ ญาติของเจ้าหรือ” จางฉือชำเลืองมองตอบ “นี่

ตอนที่ 50 เห็นดีกัน การถกเถียงเต็มไปด้วยความเข้มข้น หวังอี้หยางนั่งฟังเหล่าผู้อาวุโสจากสำนักศึกษาต่าง ๆ ที่กำลังออกความคิดเห็นอย่างดุเดือดอย่างออกรส เขารู้ว่าแนวการปกครองกระจายอำนาจและภาษีท้องถิ่นเป็นแนวความคิดขององค์รัชทายาท ทว่าการปกครองเช่นนี้นับว่าลดทอนความมั่งคั่งอำนาจของราชวงศ์และกลุ่มชนชั้นสูงไปมาก แน่นอนว่าจะต้องได้รับการต่อต้านจากคนเหล่านี้ ทว่า...การนำความคิดออกมาเผยแพร่ในประหนึ่งหยั่งเชิงให้ช่วยกันวิจารณ์แน่นอนว่าต้องได้รับการชื่นชมจากเหล่าบัณฑิตเป็นอย่างมาก แรงสนับสนุนนี้จะช่วยให้เหล่าขุนนางหุบปากได้มากทีเดียว ช่างเป็นความคิดที่แยบยลเพราะนอกจากจะขจัดกลุ่มคนที่ไม่เห็นด้วยจนอีกฝ่ายไม่กล้าโต้แย้งยังได้แนวความคิดทิศทางการปฏิบัติที่เป็นไปได้จริงจากเหล่าบัณฑิต หวังอี้หยางพลันรู้สึกเคารพองค์รัชทายาทผู้นี้ขึ้นหลายส่วน วันนี้เกิดเหตุการณ์หลายอย่าง เด็กชายกลับเรือนด้วยความรู้สึกที่เติบโตขึ้นมาในชั่วข้ามวัน หวังเยี่ยตลอดเวลางานชุมนุมบัณฑิตในวันนี้ แม้จะมองจากมุมไกลก็สังเกตเห็นได้ว่าหวังอี้หยางหลานชายที่ทั้งขี้ขลาดและโง่เขล