ตอนที่ 45 กลัดกลุ้ม

ตอนที่ 45 กลัดกลุ้ม

พระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าทอประกายแสงแดงเรือง ๆ หวังเว่ยซินยืนอยู่ระเบียงเรือเงยหน้ามองหมู่นกที่กำลังบินกลับรัง แผ่นฟ้ากว้างใหญ่ทำให้รู้สึกปลอดโปร่ง นางหันมาสบตาหลีเซียวหยวนใบหน้าเปื้อนยิ้มเอ่ย

“ไม่น่าเชื่อ ว่าท่านจะมีมุมเช่นนี้”

“ทุกอย่างเรียนรู้กันได้” น้ำเสียงเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจของหลีเซียวหยวน ทำให้หวังเว่ยซินหันมองชายหนุ่มปราดหนึ่งแล้วเบือนหน้าออกไปทางแม่น้ำพูดขึ้น

“ท่านหยุดทำท่าทางประจบประแจงได้หรือไม่ ข้ารู้สึกอึกอัด..อีกอย่างหากท่านยิ้มเช่นนี้ เป็นผู้อื่นอาจจะรู้สึกผวาไปแล้ว”

หลีเซียวหยวนเลิกคิ้วสูงส่งให้ดูพิลึกกว่าเดิม “ข้าเป็นเช่นนั้นหรือ”

หวังเว่ยซินพยักหน้ากล่าวตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นไม่ยั้งไมตรี “ใช่!”

เห็นใบหน้าหวังเว่ยซินเต็มไปด้วยความขบขันการกระทำของตนเอง หลีเซียวหยวนแค่นเสียงหัวเราะแห้ง ๆ ขยับพัดในมือแล้วกระแอมเบา ๆ น้ำเสียงค่อนข้างท้อแท้ใจ

“เฮอะ!!...ถึงกระนั้นทำให้เจ้าเบิกบานใจก็นับว่าข้าทำสำเร็จไปแล้ว” ชายหนุ่มรู้สึกเคอะเขินเบือนหน้าหนี หวังเว่ยซินระบายยิ้มทั่วใบหน้ารู้สึกอุ่นซ่านไปทั้งใจพลางปรายตามองดูเหล่าบ่าวไพร่ที่กำลังจั