Semua Bab พี่สาวจอหงวนไม่ง่าย: Bab 51 - Bab 56

ตอนที่ 51 หยั่งเชิง ทานมื้อเย็นเสร็จหลีเซียวหยวนก็ไม่รั้งให้หวังเว่ยซินอยู่จนดึก เขาพาหญิงสาวขึ้นรถม้าไปส่งถึงเรือน ในขณะนั้น หวังเว่ยซินก็ทบทวนเรื่องราวของหวังเยี่ยท่านอาของเจ้าของร่าง สำหรับคนๆ นี้บุญคุณนับว่าไม่มีอะไรติดค้างทว่าความแค้นกลับมีไม่น้อย และยังเป็นตัวการสำคัญเสนอความคิดขายนางเพื่อนำเงินมาใช้ในเรือน ในเมื่ออีกฝ่ายมาไม่หวงชีวิตมาเสนอถึงที่นางเองก็ควรจะรับไมตรีอันนี้ หลีเซียวหยวนเห็นหญิงสาวเงียบไปก็เอ่ยถาม “เจ้าจะจัดการอย่างไรก็ไม่ต้องกังวล มีข้าอยู่ทุกอย่างจะหมดจดใสสะอาด”หวังเว่ยซินหัวเราะยิ้มตอบ“ทำให้ตายไม่ใช่เรื่องยากข้าต้องหาวิธีที่ดีกว่านั้น...ถึงเรือนแล้วข้าขอตัวก่อน” หญิงสาวเปิดม่านรถม้าแล้วกระโดดลงไม่รอให้อีกฝ่ายมาประครองจากนั้นก็หันมาส่งยิ้มแล้วเดินเข้าเรือนไป หลีเซียวหยวนมองตามยิ้มอย่างอ่อนโยน เมื่อประตูเรือนปิดก็เอ่ยสั่ง “กลับจวน”หวังเว่ยซินเดินเข้ามาในเรือนก็เห็นโจวชุนที่นั่งรออยู่ตรงประตูห้องหญิงสาวขมวดคิ้ว “เหตุใดยังรอข้าอีก...มิใช่ข้าบอกเจ้าแล้วหรือว่าไม่ต้องมาคอยรับใช้”โจวชุนเดินเข้ามาถอดเสื้อคลุมให้อีก

ตอนที่ 53 คุณธรรมเพียบพร้อมหวังเว่ยซินยืนดูอยู่เบื้องหน้าโรงเตี๊ยม แหงนหน้ามองเบื้องหน้าด้วยแววตาภาคภูมิใจ อีกไม่กี่วันทุกอย่างที่นี่ก็จะเสร็จสมบูรณ์หัวหน้าช่างเดินเข้ามาทักทาย “คุณหนูหวัง เป็นอย่างไรบ้างขอรับ ยังมีส่วนที่จะต้องแก้ไขเพิ่มเติมบอกข้าได้เลยนะขอรับ”หวังเว่ยซินหันมายิ้มร่าเอ่ย “ก็ยังมีส่วนที่ขัดใจข้าอยู่บ้าง ดูต้นไม้พวกนั้นสิ เมื่อไรนะจะออกดอกบานสะพรั่งกันนะ”หัวหน้าช่างมองตามหญิงสาวแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนพูดขึ้น “สักวันก็คงถึงช่วงเวลาของมันขอรับ”จากนั้นทั้งสองก็พากันเดินเข้าไปตรวจสอบข้างใน ตะวันเริ่มลอยสูงขึ้นโจวชุนก็มาถึง สอบถามบ่าวรับใช้พอรู้ว่านางอยู่สวนดอกไม้หน้าเรือนใหญ่ก็ก้าวฝีเท้าเข้าไปพลางเอ่ยเรียก“พี่สาว...” หวังเว่ยซินเงยหน้าขึ้นจากเอกสารแล้วส่งยิ้มให้ “เจ้าตรวจตราเรือนของตนเองแล้วหรือยัง ถ้ายังขาดเหลือสิ่งใดก็รีบให้คนนำเข้ามาเติมให้เรียบร้อย”โจวชุนหยุดฝีเท้ายืนนิ่งอยู่บนเบื้องหน้าแล้วตอบ “ครบหมดแล้วเจ้าค่ะ...ข้าได้คนแล้วนะเจ้าค่ะ จะพากลับเรือนด้วย”หวังเว่ยซินพยักหน้า “อืม...แล้วได้คุยกับอี้หยางหรือยัง”โจวชุนส่ายหน้า “ข้าไม่กล้าคุยหรอกเจ้าคะ

ตอนที่ 55 แยกบ้านมาแล้ว เสียงฝีเท้าของคนจำนวนหนึ่งดังกึกก้องอย่างเป็นระเบียบดังขึ้นต่อเนื่องเมื่อเสียงเข้ามาใกล้ก็ปรากฏเหล่าองค์รักษ์เสื้อแพรดุดันเดินตรงเข้ามาในห้องโถง พวกเขายืนเรียงตัวตรงเหลือช่องว่างตรงกลาง ชั่วอึกใจก็เห็นบุรุษเจ้าของเสียงทรงอำนาจเมื่อสักครู่ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว คนของตระกูลหวังต่างแตกตื่นแขนขาไร้เรี่ยวแรงจะยืนใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก หลีเซียวหยุดยืนตรงเบื้องหน้า แววตาหรี่มองอย่างชั่วร้าย “ว่าอย่างไร อี้หยางไม่ได้ยินที่ข้าเอ่ยถามหรือ” หวังอี้หยางสะดุ้งตัวโยก รีบเข้าไปประจบอีกฝ่าย “เป็นเงินที่พี่เว่ยซินฝากไว้ที่ข้าขอรับ” แม้ใบหน้าหลีเซียวหยวนจะประดับรอยยิ้มอยู่จาง ๆ แต่ทั่วกายกลับแผ่ซ่านความกดดัน เมื่อเขาขมวดคิ้วแม่เฒ่าหวังเนื้อตัวสั่นเทาอย่างห้ามไม่อยู่ ยิ่งได้ฟังคำถามของชายหนุ่มอีกครั้ง “แล้วเหตุใดเจ้าต้องเอาไปให้ผู้อื่น” ตุ๊บ!! เงินในมือร่วงหล่นออกมา หวังอี้หยางก้มลงไปเก็บแล้วพูดขึ้น เขาหันไปมองคนตระกูลหวังเล็กน้อยกล่าวด้วยสีหน้าลำบากใจ “มิได้เป็นเช่นนั