บททั้งหมดของ The Regretted Ex-Husband: Wife, Please Give Me A Chance : บทที่ 21 - บทที่ 30

Nang makita ni Nathalie ang pagtayo ni Nigel ay inakala niyang nagtagumpay na siya sa pangbu-buwisit dito. Inakala niyang aalis na ito, ngunit nagtaka siya nang lumapit ito sa kanya. Saka na lamang n'ya napagtanto ang lahat nang bigla siyang umangat sa kanyang kinauupuan.Mabilis ang mga pangyayari, namalayan na lamang ni Nathalie na nakaupo na siya sa kandungan ng dating asawa. Mabilis siyang nag-react at agad sanang tatayo ngunit mas mabilis sa kanya ang lalaki. "N-nigel Sarmiento, ano ba ang ginagawa mo? Bitiwan mo nga ako!" Nagsisimula nang mamula ang magkabilang pisngi ni Nathalie sa kahihiyan, hindi nya akalain na aakto nang ganito ang dating asawa. Sinubukan n'yang kumawala. "N-nigel, please..... nakakahiya..." Paanas niyang wika."Nakakahiya? Ikinahihiya mo na ba ako ngayon?" Sinulyapan ni Nigel ang mga tao sa paligid. Nakita niyang tanging ang mga kababaihan lang ang sumusulyap-sulyap sa kanilang dalawa habang ang mga kalalakihan naman ay umaakto na parang walang nakikita.

Nang makapasok ng building ay inayos-ayos muna ni Nathalie ang sarili; bahagya niyang hinatak pababa ang kanyang skirt at inayos-ayos ang kanyang buhok bago lumapit sa receptionist. "Excuse me, I'm here to see the Ceo.""Wait lang po ma'am, i-che-check ko lang po kung may appointment kayo, ano po ang buong pangalan n'yo?" Matapos suriin ang kanyang listahan ay: "Pasensya na po ma'am, wala po pala kayong schedule."Natigilan si Nathalie. "Wala? Paanong wala, e kagabi lang ang sabi n'ya sa akin ay pumunta ako dito ng kahit na anong oras?"Hindi sumagot ang receptionist ngunit tiningnan nito si Nathalie nang may bahagyang pagdududa.Nakita ito ni Nathalie kaya nahimas n'ya ang sariling noo. "Miss, alam kong ginagawa mo lang ang trabaho mo, pero maniwala ka, may usapan talaga kami ng boss mo. Baka naman puwedeng papasukin mo na ako.""Pasensya na talaga ma'am, labag po kasi yun sa policy naming mga receptionist e, kapag pinagbigyan ko kayo, ako naman po ang mananagot."Walang nagawa ang

Nang magmulat ng mga mata si Nathalie ay ang puting kapaligiran ang agad na bumungad sa kanya, kaya nalalaman niyang nasa hospital s'ya. "Nat! Gising ka na pala! Kumusta ang pakiramdam mo?" Agad at may pag-aalalang tanong ni Lucille nang makitang gising na anak. "Ano ba ang nangyari, nat? Bakit ka biglang inatake? Ang akala ko pa naman ay hindi seryoso ang lagay mo nang sabihin sa akin ni Lorraine ang tungkol sa kondisyon mo, yun pala...." Maluha-luha niyang wika dahil sa pag-aalala."Ma...." Inabot ni Nathalie ang ina at hinimas-himas ito sa braso. "Hindi naman talaga ganun kalala ang lagay ko e, na-agitate lang ako. Saka, kayo ba naman kaladkarin nang ganun nung dalawang guwardiya na yun–" bigla siyang natigilan nang biglang may maalala. "Ay naku, oo nga pala!" Dali-dali niyang inalis ang kumot at agad umalis sa kama."Hoy, anong nangyayari sa'yo? saan ka pupunta?""Si Nigel 'ma..... kailangan ko siyang makausap!""A-ano? Teka sandali, nat!" Habol at tawag ni Lucille.Ngunit bago p

"O hindi ba, napaka-walanghiya diba? Ang kapal n'yang sisihin ang ibang tao samantalang s'ya naman ang pinagmulan ng lahat! Kung hindi ba s'ya nakipag relasyon nang palihim sa ahas mong kaibigan, magkakagulo ba kayo? Nagtataka ako kung ano bang klase ng pag-iisip meron 'yang dating asawa mo, hay naku! Mabuti na lang talaga at hiwalay ka na sa kanya." Ani ng nagpupuyos na si Lorraine matapos ikuwento kay Nathalie ang kanyang mga pinagdaanan dahil kay Nigel. Natigilan ito nang makita ang paghimas ni nathalie sa sariling noo. "Nat, ayos ka lang ba? Anong nararamdaman mo?" Chineck n'ya ang heart monitor watch nito. "Ayos lang ako 'mi. Ako na ang humihingi ng pasensya sa'yo para sa ginawa ni Nigel.""Hump! Bakit ikaw ang humihingi ng pasensya sa kin? dapat s'ya, ano. Saka huwag mo siya'ng dedepensahan ha, hindi karapat-dapat ang lalaking yun sa concern mo.""S'ya, puwede bang i-relax mo na ang sarili mo? Kanina ka pa nagpupuyos diyan e. Ang mahalaga ay walang kinampihan ang mga pulis

Matapos ang pakikipag-batian sa mga bisita ay handa na sanang ipakilala ni Armando si Nathalie ngunit wala ito. Nilapitan n'ya ang asawa na masayang nakikipag-kuwentuhan sa mga amiga nito para itanong kung nasaan ito Nagpalinga-linga si Lucille at naghanap sa mga tao. "Wala pa rin ba s'ya? Nagpaalam s'ya sa akin kanina pa para magbanyo e.""Nagbanyo lang pala, e ba't hanggang ngayon ay wala pa s'ya?""Hindi ko rin alam. Baka naman alam ni Nico kung nasaan ang kapatid n'ya, bakit kaya hindi mo itanong sa kanya?" Suhestiyon ni Lucille.Nilapitan ni Armando ang kanyang panganay na tahimik lang na umiinom sa isang tabi. "Nico, nakita mo ba ang kapatid mo?" Hindi sumagot si nico, tila hindi s'ya narinig nito. "Nico." Tawag n'ya uli. "Yes dad?""Si Nathalie, nakita mo ba?" Sumimangot si Nico at bahagyang umasik ito. "Bakit n'yo siya hinahanap sa kin? Baby sitter n'ya ba ako? Saka, ang laki-laki na nun, no.""Ba't ba ang sungit mo, e tinatanong ko lang naman kung nakita mo ang kapatid mo