All Chapters of หย่ารักคุณสามี : Chapter 11 - Chapter 20

เช้าวันต่อมาพลอยไพลินตื่นแต่เช้าลงมาเดินออกกำลังกายอยู่ที่สวนสาธารณะใกล้กับหอพัก เธอตั้งใจจะเดินออกกำลังกายในทุกๆ เช้าเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงเตรียมพร้อมกับการคลอดลูก จะบอกว่าตื่นเต้นกับการมีลูกคนแรกก็ได้ เพราะเธอคิดเยอะมาก ทุกๆ วันจะต้องหาข้อมูลกับการเตรียมตัวเป็นคุณแม่ระหว่างที่เดินไปก็คิดถึงเรื่องที่เจอกับปรเมศเพื่อนของอัศวินเมื่อวานนี้ เธอกลัวว่าเขาจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับอดีตสามีของเธอ เธอไม่รู้จะพูดกับเขาว่าอย่างไร แต่พอคิดทบทวนดูแล้วหากเขารู้เรื่อง เธอก็จะยอมรับกับเขาไปตรงๆ และเจรจาเรื่องเลี้ยงลูกเพียงคนเดียว ครืดๆ ระหว่างที่พลอยไพลินกำลังเดินออกกำลังกาย เสียงแจ้งเตือนของเพจทำขนมก็ดังขึ้น มีคนสั่งอาหารเข้ามาให้ส่งก่อนเที่ยง แน่นอนว่าเธอรับออเดอร์นี้และรีบกลับไปทำในทันที เพราะเขาสั่งมาค่อนข้างเยอะ เป็นออเดอร์แรกที่ทำให้เธอยิ้มได้"ถ้าได้แบบนี้ทุกวันคงจะดีนะลูก" พลอยไพลินบอกกับตัวเองและลูกน้อยในครรภ์อย่างมีความสุข ขณะที่ยืนรอให้พี่แก๊ปมารับออเดอร์ไปส่ง เพราะตอนนี้เธอไม่ได้รับส่งเองแล้ว เนื่องจากการจราจรที่ติดขัดและตัวเธอเองก็เริ่มท้องโต มีอาการแพ้ท้องระหว่างวันด้วย เป็นกา

เวลาต่อมาอัศวินขับรถพาอดีตภรรยามายังห้องพักของเธอ เขาไม่พูดอะไรเดินลงมาเปิดประตูให้กับเธอ"พี่พาพลอยกลับมาทำไมคะ?" พลอยไพลินมองหน้าอดีตสามีด้วยความงุนงง เขามีท่าทีหงุดหงิดไม่พอใจจนเธอไม่กล้าถามระหว่างที่อยู่บนรถ แต่เธอยิ่งไม่เข้าใจว่าเขาหงุดหงิดอะไรจนถึงขั้นพาเธอกลับมาที่ห้องพัก เขาพาเธอกลับมาโดยที่ไม่ได้บอกแม่ของเธอเลยสักคำ"ไปเก็บของซะ เดี๋ยวหาคอนโดที่ดีกว่านี้ให้"เขาบอกเสียงเรียบและพยายามเก็บอารมณ์หงุดหงิดไว้ แต่ยิ่งนึกถึงภาพที่เธอกำลังคุยกับผู้ชายในงานงานเลี้ยง ก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าเขาไม่ตามไปคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว แม่ของเธอยิ่งเป็นใจอยู่ด้วย "ไม่เป็นไรค่ะ พลอยอยู่ที่นี่ได้" "ฉันไม่สามารถปล่อยให้เธออยู่ในสภาพแบบนี้ได้""พลอยอยู่ได้ค่ะ ขอบคุณพี่มากนะคะ""เธออยู่ได้ แต่ลูกคงจะอึดอัด" 0.0พลอยไพลินตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ แล้วยังรู้สึกสับสนและไม่รู้จะทำอย่างไร เขารู้เรื่องที่เธอท้องแล้วอย่างนั้นเหรอ แล้วเขารู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอได้แต่มองใบหน้าของเขาด้วยความสงสัย อาจจะเป็นเพราะเธอเคยยอมเขามาตลอดเลยไม่กล้าที่จะพูดจะถามอะไร"ไปเก็บของได้แล้ว"อัศวิน

ครืดๆ สายเรียกเข้าจากคุณแม่ อัศวินมองดูเบอร์โทรที่โชว์อยู่หน้าจอด้วยความอึดอัดใจ เขารู้ดีว่าแม่จะโทรมาเรื่องอะไร คงไม่พ้นเรื่องของพลอยไพลินอย่างแน่นอน ตั้งแต่เห็นข่าวเขาก็ให้คนสนิทเคลียร์ข่าวที่อยู่หน้าเพจต่างๆ ในทันที แล้วเขาก็พยายามที่จะติดต่อกับพลอยไพลินแต่เธอก็ไม่รับสายของเขาเลย เห็นอย่างนั้นยิ่งรู้สึกร้อนใจจนเขาต้องเร่งรีบเข้าประชุมหลังจากประชุมเสร็จอัศวินก็ตั้งใจจะไปทานข้าวฝีมือของพลอยไพลิน แต่เลขาก็แจ้งว่าเขามีประชุมต่อในช่วงบ่ายและนำมื้อเที่ยงมาให้ ปกติเขาเป็นคนที่งานเยอะอยู่แล้ว เขาใช้ชีวิตกับการทำงานเป็นส่วนใหญ่ แต่วันนี้กลับรู้สึกไม่อยากทำงาน อาหารร้านที่เคยทานก็ไม่อร่อยเหมือนเดิม อาจเป็นเพราะติดใจรสชาติของพลอยไพลินไปแล้ว ความประณีตและความตั้งใจของเธอที่ใส่ลงไปในอาหารทำให้ทุกคำที่ทานรู้สึกถึงความรักและความอบอุ่น การจัดจานก็สวยเทียบโรงแรมหรู อัศวินเพิ่งรู้ว่าภรรยาของเขานั้นเพียบพร้อมไปหมดทุกอย่างแล้ว"ดิฉันนัดคุณสุดาให้แล้วนะคะ คุณสุดากำลังเดินทางมาค่ะ""ขอบคุณมากครับ มีงานอะไรเอามาเลยนะครับ วันนี้ผมจะกลับก่อนเวลา" "มีเอกสารที่รออนุมัติ" "ครับ เอามาเลย" อัศวิน

หลายเดือนต่อมา อัศวินยังคงตามหาพลอยไพลินอย่างไม่ลดละ นับวันยิ่งรู้สึกโหยหาและอยากเจอเธอ เขารู้สึกแปลกใจมากที่เธอหายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่บางครั้งก็รู้สึกเหมือนเธออยู่ใกล้ตัว ใกล้มากจนเขาคิดว่าเธอกำลังเล่นซ่อนแอบอยู่ข้างกายและในบางครั้งเขาเหมือนเห็นเธอไปกับพ่อแม่ของเขา แล้วก็น่าแปลกมากที่พ่อแม่ของเขาไปโรงพยาบาลทุกสัปดาห์โดยที่ตัวท่านไม่ได้ป่วยหรือเป็นอะไรมาก เขาถามหมอประจำตัวของท่านทั้งสองคนแล้ว หมอก็บอกว่าท่านปกติดี ทุกอย่างน่าสงสัยจนเขารู้สึกกระวนกระวายใจไปหมด "นายเป็นอะไรของนาย ยังไม่เลิกคิดถึงเมียเก่าอีกเหรอ?"ปรเมศที่ว่างจากการทำงานก็ได้เข้ามาหาเพื่อนสนิทเพราะคิดว่าจะมาชวนดื่มให้ผ่อนคลาย แต่พอมาเจอเพื่อนกลับมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความทุกข์ใจ เดาได้ไม่ยากว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เพราะเขารู้เรื่องชีวิตครอบครัวของเพื่อนสนิทมาตลอด ตั้งแต่วันแต่งงานแบบคุมถุงชนจนถึงวันหย่าขาดกับภรรยา จนกระทั่งถึงตอนนี้เขาก็รู้ว่าเพื่อนกำลังเครียดเรื่องอะไร"ผ่านมาหลายเดือนแล้วฉันยังตามหาพลอยไพลินไม่เจอ"อัศวินทำหน้าเศร้าไม่รู้ว่าพลอยไพลินกับลูกน้อยจะเป็นยังไงบ้าง เขารู้สึกเป็นห่วงเธอมากขึ้นทุกวัน เธอเ

วันเวลาผ่านไปไวจนน่าใจหาย พลอยไพลินอุ้มท้องได้เจ็ดเดือนแล้ว เธอมีความสุขที่ได้ดูการเติบโตของลูกในท้อง เธอรู้สึกสบายใจที่พ่อของลูกเลิกจับผิด เขาไม่มาวุ่นวายที่บ้านหลังนี้อีกเลยตั้งแต่วันนั้น เขาคงไม่คิดจะตามหาเธออีกแล้ว บางครั้งเธอก็รู้สึกนอยตามอารมณ์คนท้อง แต่ก็เข้าใจได้เพราะเขามีแฟนตัวจริงอยู่แล้ว ถึงจะเจ็บปวดเพียงใดเธอก็ต้องทำใจและภาวนาให้เวลาเยียวยาบาดแผลในใจ"พรุ่งนี้หมอนัดใช่ไหมลูก"อารีรัตน์ที่กลับมาจากงานสังคมแจกของให้กับเด็กกำพร้าได้รีบมาหาลูกสะใภ้ในทันที ตอนนี้ท่านเรียกพลอยไพลินว่าลูกสะใภ้อย่างเต็มปาก ถึงหญิงสาวจะหย่ากับลูกชายแล้วก็ตาม นับวันท่านยิ่งเอ็นดูในตัวพลอยไพลินที่กินง่ายอยู่ง่าย แล้วยังคิดแต่จะช่วยหาเงินอยู่ตลอดเวลา วันก่อนขอให้แม่บ้านซื้ออุปกรณ์เล็กๆ น้อยๆ มาให้เพราะอยากทำขนมขาย แต่ท่านขอร้องเอาไว้ละให้ทำจริงจังหลังจากคลอดลูก ตอนนี้ทำขายให้ท่านไปแจกเด็กกำพร้าก็พอ จะได้มีรายได้ซื้อของเตรียมคลอดอย่างที่ตั้งใจ"ใช่ค่ะ แต่พลอยว่าจะไม่ไป""ทำไมล่ะลูก""คุณหมอนัดไปฟังเพศของลูกเฉยๆ ค่ะ ไม่ได้ตรวจอะไรเพิ่ม ตัวเล็กแข็งแรงสมบูรณ์ดีพลอยก็ดีใจแล้วค่ะ""แล้วหนูไม่อยากรู้เ