All Chapters of ตีตรารัก : Chapter 101 - Chapter 110

แพรวพรรณเอื้อมมือไปด้านหลังรูดซิปจนถึงเอว ปล่อยให้เดรสเกาะอกไหลหล่นสู่พื้น เหลือเพียงบราเซียและซับในตัวจิ๋วปกปิดเรือนร่างในเมื่ออยู่เพียงลำพังจะต้องคิดอะไร นอนเป็นชีเปลือยสักวันก็คงไม่มีใครเห็นอยู่แล้วมือเล็กจัดการปลดเปลื้องชิ้นที่เหลือในทันที“แต่ล้างหน้าหน่อยก็ดี” เสียงแผ่วเบาคุยกับตัวเอง ขณะที่กำลังหันไปยังประตูห้องน้ำหัวใจก็แทบหยุดเต้น เมื่อเงาตะคุ่ม ๆ เคลื่อนไหวบริเวณโซฟาตัวเล็ก“กรี๊ดดด” เจ้าของห้องร้องจนสุดเสียงทว่าก็ถูกมือใหญ่ตะปบลงมาปิดอย่างรวดเร็ว หัวใจของเธอร่วงหล่นไปกองอยู่ที่พื้น จากที่คิดว่าเป็นผีเวลานี้รู้แล้วว่าไม่ใช่ สัมผัสอบอุ่นของร่างกายสูงใหญ่นั้นมีเลือดเนื้อ“ชู่ว์...พี่เอง”เสียงห้ามปรามนี้!แพรวพรรณหัวใจเต้นโครมครามอย่างตื่นตระหนก เป็นน้ำเสียงที่จำไม่เคยลืมเรือนร่างไร้อาภรณ์ตกอยู่ในอ้อมแขน ทั้งกลิ่นน้ำหอมเจือจางทำณภัทรใจสั่นภาพของแพรวพรรณเมื่อครู่ทำให้เขาแทบข่มกลั้นอารมณ์ปรารถนาไม่ไหว เกือบกระโจนใส่ตั้งแต่ชุดราตรีหลุดแล้ว“อื้อ”“อย่าดิ้นได้ไหม”“อื้อ” เสียงต่อต้านภายใต้ฝ่ามือใหญ่ประท้วงขึ้นอีกครั้ง“พี่จะปล่อยก็ได้แต่แพรวห้ามตะโกนนะ” เจ้าของมือใหญ่รีบเสนอเ

โรงแรมชั้นนำในเมืองภูเก็ตเต็มไปด้วยบรรยากาศสดชื่น เกวรินตื่นเช้าเป็นปกติอยู่แล้วลงมายังห้องอาหารก่อน เธอไม่ได้ชวนแพรวพรรณลงมาด้วยดังเช่นทุกครั้งกึก!จานข้าวอีกใบวางลงฝั่งตรงข้ามดึงความคิดของใบหน้าสวยให้เงยขึ้นไปมอง รอยยิ้มอ่อนเผยออกมาในระหว่างที่เลขาของหลานสาวนั่งลง“คุณแพรวล่ะคะ” เสียงครึกครื้นถามอาสาวของเจ้านายแล้วมองหาอีกคนไปด้วย“น่าจะยังนอนอยู่คงเหนื่อยกับงานด้วย” ตอบแล้วเกวรินก็ก้มหน้าทานอาหารของตนลดายกคิ้วขึ้นสูง เวลานี้เกวรินต้องดีใจมากไม่ใช่เหรอแต่ทำไมถึงไม่มีปฏิกิริยาเหล่านั้นเลยล่ะ? เลขาสาวได้แต่ครุ่นคิดอยู่ภายในใจก่อนจะก้มหน้าทานอาหารของตนเองบ้างทั้งสองนั่งร่วมโต๊ะกันอย่างเงียบ ๆ สักพักเกวรินก็ละจากจานข้าวของตนพลางเงยหน้าขึ้น“ลดาเรื่องตั๋วจัดการเรียบร้อยหรือยัง”“ดาจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ พรุ่งนี้บ่ายสองเครื่องออกค่ะ คุณเกศ”“ขอบใจมากนะที่คอยช่วยเหลือแพรวพรรณมาตลอด กลับไปคราวนี้เราคงมีเรื่องให้ยุ่งกันอีกเยอะเลย”“ดาเต็มใจค่ะคุณเกศ ถ้าไม่มีคุณท่านป่านนี้ดากับครอบครัวคงไม่สบายเหมือนอย่างทุกวันนี้”“ทุกคนก็เหมือนครอบครัว ที่...”“ขอโทษนะครับ”เกวรินและลดาหันขวับไปพร้อมกัน

ขณะนี้ภายในบ้านหลังใหญ่ของมาเฟียหนุ่ม ผู้ทรงอำนาจของทีคลับอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียด เหล่าบอดี้การ์ดรวมไปถึงแม่บ้านต่างอยู่กันอย่างเสียวสันหลังเมื่อผู้เป็นนายออกอาการโกรธขึ้งจนใครก็เข้าหน้าไม่ติด แม้กระทั่งชัชเองก็ยังหน้าเปลี่ยนสีไปหลายรอบเหตุเกิดมาจากเขมจิราเงียบหายไปติดต่อไม่ได้“ป่านนี้ทำไมคุณถึงยังไม่กลับ!”เสียงอันทรงพลังดังก้องอยู่ในหัวทำให้บอดี้การ์ดหนุ่มถึงกับขนลุกขนพอง ทุกครั้งทั้งสองมักจะคุยกันเองไม่เคยได้ผ่านพวกเขา ทำไมวันนี้ถึงหันมาถามเขาได้?“ชัช!”ชัชสะดุ้งเมื่อธาดาเรียกเสียงเข้มอีกครั้ง มือกำลังกดโทรศัพท์เกือบทำเครื่องมือสื่อสารของตัวเองร่วงหล่น“ชาบอกคุณยังทำงานไม่เสร็จครับ” หลังจากถามไถ่เพื่อนรักอย่างละเอียดจึงได้เงยหน้าขึ้นมาตอบเจ้านาย“สองทุ่มเนี่ยนะ?” เสียงสูงถามกลับ ใบหน้าหล่อร้ายบัดนี้ยิ่งแลดูน่ากลัวมากขึ้นธาดากลอกตามองสูง ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มอย่างข่มกลั้นความคุกรุ่นอย่างเต็มที่“!!!”“ฉันให้เวลานายกับเพื่อนของนายทำยังไงก็ได้ ให้คุณกลับถึงบ้านไม่เกินสามทุ่ม!”“สะ สามทุ่ม”“ใช่ สามทุ่ม ให้ชาบอกเจ้านายมันด้วยว่ามือถือมีก็ให้รู้จักใช้ หรือสองเครื่องมันยังไม่พอ ฉันจะซื

ทิวกำลังใช้สายตาอันเฉียบคมของตนเอง พินิจพิเคราะห์เพื่อนซี้ว่าเวลานี้ณภัทรกำลังคิดอะไรอยู่“ไม่ไปหาน้องแพรวของมึงเหรอวันนี้”“จะเอาไงกับกูกันแน่ ไม่อยู่ก็บ่นว่าไม่ทำงาน พออยู่ก็มาถามว่าไม่ไปเหรอ เป็นอะไรมากไหม?”“ถามแค่นี้ ทำเป็นมีอารมณ์ ตอบ ๆ มาก็จบแล้วป่ะวะ”“กลัวมึงยึดตำแหน่งก็เลยไม่ไป”“เอาดี ๆ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า”“ไม่มี! ก็บอกว่ากลัวมึงยึดตำแหน่งไง”“ยึดเลขามึงด้วย ไอ้นี่! กวนอวัยวะเบื้องล่างฉิบหาย” เมื่ออีกฝ่ายยังปากแข็งทั้งที่ก็เห็นอยู่ว่าคำพูดขัดกับน้ำเสียง“หึ กล้า ๆ หน่อย เลขากูเสน่ห์แรงนะ เอาแต่ทำตัวเป็นหมาหยอกไก่ ถ้ามีคนมาคว้าเธอไปก่อนจะสมน้ำหน้าให้”“ใครกล้าก็ลองดู จะเหยียบให้จม...” มุมปากของทิวกระตุกขึ้น ให้เพื่อนได้รู้ว่าหากใครกล้าเขาไม่มีทางปล่อยเอาไว้แน่บ่ายวันเดียวกัน ณ.บริษัทเจนเนริ่งแพรวพรรณเดินตามพนักงานสาวสวยด้านหน้า ไปยังห้องทำงานของเขมจิรา เมื่อมาถึงหน้าห้องที่คุ้นเคย เจ้าของใบหน้าหวานจึงก้มหน้าขอบคุณอีกคนที่เป็นธุระให้ และได้รอยยิ้มกลับมาเช่นเดียวกัน“เข้าไปนะเขม” เสียงหวานเอ่ยนำไปก่อนที่จะเปิดเข้าไป“มาแล้วเหรอนั่งก่อน เอาน้ำอะไรดี”“อะไรก็ได้ ทำอะไรอยู่เ

พื้นที่ของชั้นหนึ่งและสองถูกตกแต่งให้เป็นห้องจัดเลี้ยงอย่างหรูหรา เครื่องดื่มมากมายได้จัดเตรียมไว้ให้แขกคนสำคัญของทีคลับอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่ว่าผู้ใดต้องการ เครื่องดื่มประเภทไหน บาร์เทนเดอร์ล้วนจัดให้ทั้งสิ้น โดยไม่ทำให้มาผู้เป็นเจ้านายเสียหน้าแม้แต่นิดเดียวเวลาล่วงเลยมาเกือบสองชั่วโมงนับจากธาดาเปิดพิธีอย่างเป็นทางการ บนชั้นสองได้กลายเป็นมุมของพ้องเพื่อนฝ่ามือใหญ่โอบกอดเขมจิราเอาไว้ตลอดการกระทำเหล่านี้กลายเป็นจุดสนใจจากบุคคลภายในงานเป็นอย่างมากเพราะมาเฟียหนุ่มไม่เคยแนบชิดติดใครอย่างวันนี้มาก่อนยกเว้นเพื่อนในกลุ่มที่พอจะมองออกซึ่งหนึ่งในนั้นเขมจิราจำไม่เคยลืม ไม่ใช่เพราะหวาดกลัวทว่าภาพในคืนนั้นยังคงติดอยู่ในหัวจนกระทั่งเพื่อนสาวมาถึงเขมจิราจึงหันมากระซิบกับเจ้าของงาน“ธาม แพรวมาแล้วฉันออกไปนั่งกับเพื่อนนะ”สายตาเรียวคมมองไปยังทางเข้าซึ่งมีสาวสวยยืนอยู่ข้างบอดี้การ์ดคนสนิท ธาดาดึงสายตากลับมายังคนของตน“ไปทำไม ให้เธอมานั่งร่วมกับเราก็ได้” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้ามาใกล้ จากนั้นเขาจึงได้เห็นว่าสายตาของเขมจิรากำลังมองใคร ธาดาหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทและตีหน้าเคร่งขรึมใส่“ไม่ต้องกลัวผมอยู