Semua Bab ตีตรารัก : Bab 61 - Bab 70

ธาดาเดินตรงไปยังห้องพักส่วนตัวของตนเอง ด้วยจังหวะของฝีเท้ามั่นคงซ้ำยังไม่ได้เดินมาแค่ตัวเปล่า ในวงแขนกว้างยังหอบผ้าห่มผืนใหญ่ภายในนั้นมีคนอยู่ด้านใน สร้างความฉงนใจให้กับเหล่าบอดี้การ์ดยืนเรียงรายกันทั่วทั้งทางเดิน ทว่าไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้นมา ได้แต่หลุบตาก้มต่ำลงเมื่อผู้เป็นนายเดินผ่านกระทั่งมาหยุดอยู่หน้าห้องพักลูกน้องคนสนิทได้เปิดประตูรออยู่แล้ว ธาดาก้าวเข้าไปด้านในอย่างเชื่องช้า เมื่อเดินมาถึงเตียงนอนสีเทาขนาดกว้าง คนในวงแขนก็ถูกโยนลงเตียงอย่างไม่ออมแรงเขมจิราจุกจนน้ำตาเล็ดเพราะร่างกายถูกกระแทก ถึงแม้ว่ามันจะนุ่มแต่ก็ยังทำให้จุกได้อยู่ดี ขยับตัวดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา โผล่เพียงใบหน้าออกมา ดวงหน้าบูดบึ้งหันไปทางคนใจร้าย“ทำไมมองเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อผมแบบนั้น หรือไม่พอใจที่เข้าไปขัดจังหวะ การเริงรักของคุณงั้นเหรอ”มือเล็กกำผ้าปูไว้แน่นกับถ้อยคำเหน็บแนมจากปากของคนเกือบทำร้ายเธอทางอ้อม‘ไอ้คนป่าเถื่อน’ เขมจิราก่นด่าเขาในใจนอกจากสายตาวาวโรจน์ที่จ้องกลับก็ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากหยักสวยกำลังขบเม้มจนติดกันธาดาจึงหมุนตัวเดินไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อเชิ้ตออกมาแล้ว

ณภัทรส่งคืนเอกสารให้เธอรับไป“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมไปรอที่ห้องทำงานไอ้เจตก็ได้”“พี่เจตไม่ได้มาทำงานนะคุณ มีแค่อาจารย์บางท่านเท่านั้น ทางที่ดีคุณกลับไปก่อนดีกว่า ฉันกลับเองได้”“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมรอแถวนี้”เมื่อบอกไปแล้วแต่ยังดื้อดึงจะอยู่ต่อ แพรวพรรณก็ไม่คิดที่จะห้ามณภัทรอีกเธอเปิดประตูห้องทำงานเดินเข้าไปภายในโดยไม่ได้หันกลับมามองเขาอีกในระหว่างที่นั่งรอใต้ร่มไม้ใหญ่หน้าอาคาร อากาศค่อนข้างร้อนจึงทำให้มีเหงื่อซึมออกมาตามร่างกายพอสมควร ถึงแม้ว่าจะมีร่มเงาก็ตามแต่ก็แทบจะไม่ได้ช่วยให้รู้สึกคลายร้อนลงได้เลยข้อมือใหญ่สวมนาฬิกาหรูถูกยกขึ้นมาเพื่อดูเวลา“จะบ่ายสองแล้วเหรอเนี่ย” ณภัทรมองขึ้นไปด้านบน หิวก็หิวแต่ครั้นจะออกไปหาอะไรกินก่อน ก็กลัวว่าหากแพรวพรรณออกมาแล้วไม่เห็นเขาจะหนีกลับไปเสียก่อน“รออีกหน่อยแล้วกัน” เมื่อตัดสินใจอย่างนั้น ก็หันมาสนใจงานในมือถือของตนต่อกระทั่งมือถือของชายหนุ่มดังขึ้น“ว่าไง โทรมามีอะไร” ณภัทรกลอกเสียงเข้มถามปลายสายทันทีที่กดรับสาย[มึงมาทำอะไรที่มหาลัย]“รู้ได้ไงว่ากูอยู่ที่นี่”[ก็เห็นรถจอดอยู่เนี่ย!]“มึงมาทำงานด้วยเหรอ ทำไมไม่เห็นรถมึง”[มาสิ จะเห็นได้ไงกูจอดอ

“คะ คุณ พอก่อน...” แพรวพรรณใบหน้าแดงก่ำทั้งเห่อร้อนขึ้นจนไม่กล้าหันไปสบตากับคนซึ่งกำลังล่วงล้ำเข้ามาในสวนที่ไวต่อสัมผัส“แพรวชอบ ข้างในรัดถี่ขนาดนี้ ทำไมถึงปากแข็งเก่งนักนะ หื้ม”ลำแขนใหญ่รั้งร่างบอบบางเข้าหาเมื่อเธอเริ่มถอยห่างออกไป พลางลงโทษคนปากแข็งด้วยจูบอันร้อนแรง ส่งลิ้นเข้าไปทักทายโพรงปากแคบ ตักตวงเอาความหวานจากปากอุ่นจนเกิดเสียงฉ่ำแฉะ“อืม” เสียงหวานครางผะผ่าว เรียวลิ้นร้อนสอดเข้าลึก ทั้งความเสียวซ่านตรงจุดอ่อนไหวจนกระทั่งรู้สึกจะขาดอากาศหายใจจึงประท้วงขึ้นณภัทรผละใบหน้าออกห่าง แต่ก็ยังกดจูบปากอวบอิ่มอยู่หลายครั้งอย่างอ้อยอิ่งนิ้วเรียวยาวสำรวจอยู่ด้านล่างยังคงทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม ร่องอุ่นมีน้ำหยาดเยิ้มเต็มสองนิ้วเลอะเปรอะเปื้อนทั่วทั้งบริเวณ“อ่า คะ คุณ ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว”ยิ้มมาดร้ายกระตุกยกขึ้นสูงเมื่อสามารถทำให้คนปากแข็งเอ่ยออกมาได้“จะเสร็จทั้งที่มีนิ้วผมคาอยู่นะเหรอ” ได้เห็นสีหน้าบิดเบี้ยวของดวงหน้าหวานกำลังเสพความสุขสมจากเขาอย่างนี้ณภัทรเร่งจังหวะของก้านนิ้วให้ถี่ขึ้นแพรวพรรณส่ายหน้าไปมาจนผมปลิวสยาย สติหลุดลอยไปในห้วงอารมณ์ของไฟปรารถนา เปล่งเสียงครวญครางอย่างไม่ไ

เมื่อได้รับคำตอบจากลูกหนี้สาวเขารวบเอวบอบบางเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด จากนั้นปากหยักหนาก็ก้มลงปิดเสียงซึ่งกำลังจะพรั่งพรูออกมา“อื้อ” เป็นการเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มอย่างง่ายดาย เป็นเวลาเนิ่นนานที่ถูกช่วงชิงเอาอากาศของเธอไปด้วยจูบเร่าร้อน จนร่างเธออ่อนระทวยต้องใช้ร่างสูงใหญ่ของเขาเป็นหลักพักพิงวงแขนกว้างโอบรอบสะโพกกลมกลึงให้เบียดเข้ามาหาจนแทบไม่มีช่องว่างระหว่างกันแรงเสียดสีของร่างกาย เขมจิรารับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ของอีกฝ่ายบริเวณช่วงล่างจึงทำให้สติอันพร่าเลือนเริ่มกลับมาแขนเล็กประท้วงด้วยการทุบไหล่หนาเพื่อให้เขาหยุด ทว่าก็ไม่เป็นผล เมื่อเรียวลิ้นยังคงตวัดไล้เลียทั่วทั้งปากนิ่มงั้นก็มีเพียงหนทางเดียว“ซี้ดดด” ความเจ็บแปลบและกลิ่นคาวเลือด ธาดาผละใบหน้าออกห่างดวงหน้าเครียดขึ้ง นิ้วโป้งยกขึ้นปาดริมฝีปากล่างของตน เลือดสีแดงสดอย่างนี้แผลคงเปิดกว้างน่าดูสายตาคมดุมองใบหน้าลูกหนี้สาว ลิ้นแลบออกมาเลียบริเวณปากแผล ยิ้มร้ายกระตุกไม่ใช่เพราะหัวเสีย ทว่าเป็นความรู้สึกพอใจมากกว่า“นึกว่าจะสู้ใครไม่เป็นซะอีก”เขมจิรากำลังประเมินสถานการณ์อย่างระแวดระวัง“คุณเลือกเองนะ ผมไม่

ด้านในสุดของร้านอาหารภาพระหว่างหนุ่มสาวกำลังหัวร่อต่อกระซิกกันอย่างสนุกสนาน เกวรินมีสีหน้าเคร่งเครียด“นั่นหลานสาวเธอใช่ไหม?” หมอหนุ่มนั่งอยู่ด้วยกันเอ่ยถาม ในระหว่างนั้นก็ยังมองไปยังโซนด้านนอก“ใช่”“แล้วที่นั่งอยู่กับเธอใช่คุณณภัทรหรือเปล่าพวกเขาคบกันเหรอ ทำไมไม่เห็นรู้ข่าวนี้เลย” ด้วยความที่พอจะรู้จักอีกฝ่ายอยู่บ้างชานจึงนึกแปลกใจ“ฉันก็ไม่รู้” คำถามของเพื่อนทำให้หวั่นวิตก เธอเองก็พึ่งเห็นพร้อมกับเขา ไม่เคยล่วงรู้มาก่อนด้วยว่าทั้งสองไปรู้จักกันตอนไหนท่าทางสนิทสนมนั้นความสัมพันธ์ของพวกเขาคงไม่ใช่แค่พึ่งรู้จักกันแน่ ณภัทรรู้อะไรเกี่ยวกับหลานสาวของเธอบ้าง!การที่อีกฝ่ายเข้ามาพัวพันกับแพรวพรรณมีจุดประสงค์อะไรหรือไม่ หรือว่าเรื่องในคืนนั้นเขาจงใจอย่างนั้นหรือ!ความคิดมากมายวนเวียนเข้ามาในหัวของเกวริน“แต่เขาเป็นคู่แข่งกับพีเจนี่น่า ทำไมหลานสาวของเธอถึงไปสนิทกับเขาได้” ชานหันกลับมาหาเกวรินจึงได้เห็นแววตาเคร่งเครียด เท่านี้ก็พอจะรู้แล้วว่าเพื่อนสาว คงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสองคนนั้น“ฉันก็ไม่แน่ใจแต่เรื่องเกี่ยวกับพีเจแพรวพรรณไม่ค่อยรู้อะไรหรอก อย่างที่เคยบอกพี่ชายฉันไม่อยากให้เธอรู้เรื่องน