All Chapters of แฟนเก่าอันธพาล: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 31 คุ้ยเคยสิ้นเสียงของปกป้องญาณินก็ตะโบมจูบเขาอย่างหนักหน่วงและหวังว่าปกป้องจะรู้คำตอบจากสิ่งที่เธอมอบให้แล้วหญิงสาวหอบหายใจเร็วด้วยความเหนื่อยจากการช่วงชิงลมหายใจของกันและกันเป็นเวลานาน ก่อนที่ปกป้องจะถอดเสื้อญาณินออกในขณะที่เธอยังนั่งคร่อมหน้าตักเขาอยู่ เรียวแขนเล็กกอดคอหนาไว้หลวม ๆ มองการกระทำของอีกฝ่ายโดยไม่ขัดขืนจนภายในไม่กี่นาทีร่างกายญาณินก็เปลือยเปล่า เธอหอบหายใจหนัก ๆ ด้วยความเขินอาย"ยัง.. สวยเหมือนเดิมเลย" ปกป้องยิ้มบาง ๆ พร้อมกับยกมือหนาขึ้นมาเกลี่ยลูบไล้ตามผิวเนียนใสด้วยความหลงใหล เขาแนบริมฝีปากจูบเนินอกขาวผ่องอย่างอ่อนโยนตามด้วยฝ่ามือหนาที่บีบเคล้นหน้าอกอีกข้างเบา ๆ"อื้อ~ ป้อง.." เสียงครางหวานหลุดออกจากปากญาณิน "อื้อ~ อย่าทำรอยนะ" เธอก้มมองเขาที่กำลังอ้าปากดูดดันยอดถันสีสวยจนเกิดเสียงทะลึ่งขึ้นท่ามกลางความเงียบที่เกิดขึ้น เสียงหอบหายใจของญาณินช่วยปลุกความกระสันในตัวปกป้องได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะกลิ่นกายหอม ๆ ของเธอ"ป้องทำแล้วนะ.." เขาเอ่ยบอกคนตัวเล็กแล้วจัดการวางเธอนอนลงบนที่นอนแล้มค่อย ๆ แทรกตัวเข้าไปตรงกลางหว่างขาญาณิน มองมือโอบเอวคอดไว้หลวม ๆ แล้วก้มลงไปจูบซุ

บทที่ 33 ความหลังหลายชั่วโมงต่อมาญาณินเดินเข้ามาหาปรินด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแล้วนั่งลงข้าง ๆ เขา "ให้ช่วยไหม ก่อไฟเป็นแล้วนะ" เธอยื่นหน้าไปใกล้ ๆ แล้วยังแย่งไฟแช็กจากมือเขาไปอีกแต่กลับถูกปกป้องแย่งกลับทันควัน"ไม่เอาค่ะ ไปนั่งรอเถอะ""โธ่… นินอยู่กับเพื่อนป้องอึดอัดจะตาย ทุกคนก็ยิ้มแย้มให้อยู่หรอกแต่นินรู้สึกอึดอัดเองอะ" ปกป้องยิ้มกว้างแล้วยกมือขึ้นมาลูบผมญาณินเบา ๆ"ทำไม พวกมันออกจะห่วงนินรู้ไหม""ห่วง?""ใช่สิ ห่วงความรู้สึกทั้งห่วงสุขภาพ พวกมันเคี่ยวเข็ญป้องให้ตื่นเช้าไปหานินทุกวันเลยนะ แล้วก็บังคับให้ป้องไปนอนเป็นเพื่อนนินอีก แต่จริง ๆ ก็ตั้งใจไว้แล้วล่ะ""อืม… พวกเขายังดีกับนินเหมือนเดิมเลยทั้งที่เมื่อก่อนนินไม่เคยเข้าใจพวกเขาเลย เอาแต่งอนป้องเพราะไม่อยากให้คบกับเพื่อนกลุ่มนี้ แต่วันนี้นินเข้าใจแล้วว่าทุกคนดีมากแค่ไหน" ญาณินย่นหัวคิ้วอย่างรู้สึกผิดที่เมื่อก่อนมองเพื่อนปกป้องเป็นคนไม่ดีพาแฟนตัวเองเสียผู้เสียคนแต่ที่ไหนได้พวกเขาทั้งดีและเป็นห่วงกันมาก ๆ มากแบบตายแทนกันได้เลย และความสัมพันธ์นี่มันหาไม่ได้อีกแล้ว.."ไม่ต้องโทษตัวเองหรอก พวกมันเองก็รู้สึกผิดที่ทำให้นินรู้สึกแบบนั้น" ปกป

บทที่ 35 เอ็นดูปกป้องรั้งคนตัวเล็กเข้ามากอดพลางกดริมฝีปากนุ่ม ๆ ลงกับศีรษะทุยเล็ก "เป็นแฟนกันแล้วนะ ห้ามทำให้ป้องร้องไห้ล่ะ" ปกป้องพูดติดตลกแล้วค่อย ๆ ผละออกจากกัน"นินรู้ว่าป้องเองก็รู้สึกอึดอัดไม่น้อยที่เราสองคนไม่มีสถานะกันชัดเจน นินเลยอยากให้สถานะกับป้องและตัวเองเพราะจะได้รู้ว่าเราสองคนกำลังทำอะไรและอยู่ในสถานะไหน คราวนี้ก็…" ญาณินยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วยืนหน้าไปคลอเคลียกับแผงอกแกร่ง"ว่าไงคะ" ชายหนุ่มเอียงคอถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไป เธอเอาแต่หัวเราะเบา ๆ ออกมาทั้งที่ใบหน้ายังไม่ผละออกจากหน้าอกเขา"ก็จะได้หึงหวงได้เต็มที่ไงคะ ไม่ดีเหรอ.." เธอกลั้วหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นสีหน้าอีกฝ่ายซึ่งปกป้องทำหน้าอึ้ง ๆ อยู่ เขาคงไม่รู้สินะว่าจริง ๆ แล้วญาณินดูออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเขากำลังหึงหวงเธอกับหัวหน้าภาคภูมิ"งั้นก็ห้ามดื้อ โอเคไหมเพราะนินคงรู้ใช่ไหมว่าถ้าหากนินดื้อจะโดนอะไร" ชายหนุ่มยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่าแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มแฟนสาวฟอดใหญ่และเลื่อนลงมาจูบซับที่ลำคอระหงสองสามครั้ง "เอาล่ะ ป้องต้องกลับไปหาเพื่อนแล้ว นินกลับไปด้วยกันไหม หรืออยากพักผ่อน""กลับไปด้วยดีกว่าค่ะ" เธอยิ้มกรุ้ม

บทที่ 37 ประสบผลสำเร็จสามวันต่อมาหลังจากสอบเสร็จทุกคนก็มานั่งลุ้นผลสอบของเด็ก ๆ ที่โรงเรียนในขณะที่บดินทร์กับโอโซนกำลังเปิดซองเอกสารที่ทางการส่งมาซึ่งมันเป็นผลสอบของเด็ก ๆ ว่าผ่านหรือไม่ผ่าน"โอ๊ย! กูลุ้นจนเยี่ยวจะราดแล้วเนี่ย" ธันวาโวยวายขึ้นเพราะเขาลุ้นกับการฉีกซองและความลีลาของไอ้เพื่อนทั้งสองไม่ไหวแล้ว "เปิดทีเถอะไอ้เชี่ย กูลุ้นมากแล้วเนี่ย""เออ ๆ แม่งใจร้อนว่ะ" ไม่ใช่แค่ธันวาที่ใจร้อนแต่ปรินกับปกป้องก็ใจร้อนเหมือนกัน "เปิดละนะครับทุกคน.." บดินทร์หยิบเอกสารสำคัญออกมาสองฉบับแล้วอ่านออกเสียงเสียงดังฟังชัดจนมาถึงบรรทัดสุดท้าย เขาทำหน้าผิดหวังอย่างมากจนเพื่อนหน้าเสียไปตาม ๆ กัน ญาณินบีบมือแฟนหนุ่มไว้แน่นก่อนจะเอาหน้าซุกแขนเขาอย่างลุ้น ๆ"อะไรวะไอ้เชี่ยดิน มึงนี่วอนตีนกูแล้วนะเว้ย!" ปรินโพล่งขึ้นอย่างหัวเสียก่อนที่บดินทร์จะพูดด้วยความเร็วและคลี่ยิ้มออกมา"เด็ก ๆ ทุกคนสอบผ่านว่ะ" เขาวางเอกสารลงแล้วเดินไปนั่งลงข้างขุนเขาที่กำลังทำหน้างงอยู่"เอ้า.. พวกมึงไม่ดีใจเหรอวะ ผ่านแล้วโว้ย..""ผ่าน ผ่านแล้วเหรอวะ" โอโซนลุกขึ้นตะโกนลั่นก่อนจะเดินเข้าไปกอดคอเพื่อนทุกคนแล้วแหกปากร้องด้วยความดีใจแ

บทที่ 39 ค่ำคืนแสนพิเศษน้ำเสียงแหบพร่ากระซิบบอกข้างหูญาณินจนเธอขนลุกซู่กับน้ำเสียงเย้ายวนใจนั่น และไม่ทันที่สมองจะได้ประมวลผลอะไรมากปกป้องก็กดริมฝีปากลงมาทาบทับกลีบปากนุ่ม ๆ ของเธอ ปิดผนึกลมหายใจเธอไว้นานหลายนาทีกว่าที่เขาจะพอใจแล้วปล่อยให้ญาณินเป็นอิสระ ปกป้องเลียริมฝีปากตัวเองอย่างกระหาย มองเรือนร่างขาวผ่องที่แสนหวงแหนของคนใต้ร่างด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ยแล้วก้มลงไปจูบหน้าท้องแบนราบที่ตอนได้รับสัมผัสจากริมฝีปากเขามันก็เกร็งแข็ง"อย่าเกร็งนะ.. เดี๋ยวมันจะเจ็บ" ปกป้องเอ่ยบอกคนตัวเล็กเสียงพร่า อารมณ์กระสันเข้ามาแทนที่ทุกความรู้สึกก่อนหน้านี้หมด สมองเขาเริ่มขาวโพลนมีเพียงอารมณ์เสียวซ่านอย่างเดียวที่กำลังครอบงำอยู่ และคิดว่าเธอก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเขาแน่นอนปกป้องมองเรียวขาวสวยก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปจูบซับไปมาจนเกิดรอยแดงไปทั่ว จากนั้นเขาก็เลื่อนใบหน้าไปจูบเบา ๆ บริเวณเนื้ออ่อนที่ไวต่อสัมผัส ญาณินหอบหายใจแรงถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อถูกความกระสันเล่นงาน"งั้นวันนี้… เดี๋ยวป้องทำให้นินหายเครียดดีกว่า" ว่าจบปกป้องก็จับเรียวขาสวยข้างหนึ่งขึ้นมาพาดที่บ่าแกร่งแล้วก้มลงไปจูบกลีบดอกไม้ที่เพิ่งแย้มบ้าน