All Chapters of แฟนเก่าอันธพาล: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 21 แผนสูงทั้งห้าหนุ่มยืนนิ่งด้วยความงงงวยก่อนจะผละออกมาเกาะกลุ่มกัน บดินทร์มองหน้าปรินส่วนปรินหันไปมองหน้าขุนเขา ธันวากับโอโซนจ้องหน้ากันเลิ่กลั่ก"กูไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม" บดินทร์เอ่ยถามความเห็นจากเพื่อนรักทั้งสี่คน โอโซนหันขวับไปมองญาณินอีกครั้งแล้วหันกลับมาพูดต่อ"กูว่าไม่นะ กูก็เห็นว่าญาณินยืนอยู่ด้านหลังเรา" โอโซนพยักหน้าให้เพื่อน ปรินกัดปากแน่นแล้วพยักหน้าให้ทุกคน พวกเขาก็ผละออกจากกัน รีบสะบัดหน้าไปมองญาณินพร้อม ๆ กัน"เชี่ย… ไปขอพรวัดไหนวะ ศักดิ์สิทธิ์ฉิบหาย.." ปรินพึมพำกับตัวเองแล้วเอาไหล่สะกิดแขนโอโซนที่กำลังนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เขาพอจะรู้สาเหตุที่ปกป้องไม่ยอมกลับบ้านแล้ว จริง ๆ เขาเจอคนที่โหยหามาตลอดแล้วนี่เองปกป้องยกมือเท้าเอวไว้หลวม ๆ ยกมือขึ้นมานวดคลึงขมับตัวเองเบา ๆ แล้วหันไปมองหน้าเพื่อนรักทั้งห้าคนที่ยังไม่เลิกทำหน้าอึ้งกินกันอยู่"พวกมึง.. คือกู.." โอโซนยกมือขึ้นมาปิดปากปกป้องไว้แล้วยิ้มให้ญาณินเป็นการทักทาย"หวัดดีนิน ไม่ได้เจอกันนานมากเลยนะ" โอโซนทักทายหญิงสาวก่อน ตามด้วยบดินทร์ที่เลิกคิ้วทักทายตามสไตล์เขา ขุนเขาเองก็ยิ้มให้เธอส่วนปรินกับธันวายิ้มแป้นโชว์ฟันขาวเร

บทที่ 23 รับไว้พิจารณารสจูบที่นุ่มนวลกินเวลาไปนานหลายนาทีจนปกป้องต้องผละริมฝีปากออกอย่างหักห้ามไม่อยู่แต่ต้องจำเป็นต้องทำ ญาณินหันหลังให้เขาแทบจะทันทีแล้วยกมือขึ้นมาแตะริมฝีปากเบา ๆ ใบหน้าเริ่มเห่อร้อนขึ้นมาอย่างเร็วเหมือนมีไข้ก็ไม่ปาน"นิน..""ฉัน.. กลับก่อน นายเมาแล้วก็กลับไปนอนเถอะ" เธอไม่ยอมหันหน้ามามองเขาเลยด้วยซ้ำแล้วก็เดินออกไปอย่างเร็ว ทำเอาคนที่ยืนนิ่งไม่มีความมั่นใจเลยสักนิด เกิดคิดมากมายในหัวว่าญาณินอาจไม่พอใจอีกหรือไม่ก็โกรธเขาเข้าไปอีกแน่เลย ปกป้องทึ้งผมตัวเองก่อนจะกลับไปหาเพื่อน ๆ ที่ยังนั่งดื่มกับผู้ใหญ่นวยอยู่"ยังไงวะ ทำหน้าหงอยมาเชียว" บดินทร์ถามเพราะเห็นเพื่อนทำหน้านิ่งเดินเข้ามานั่งพิงเสาเหมือนโลกนี้ไม่มีอะไรที่ดีสำหรับเขาแล้ว เมื่อเห็นแบบนั้นเขาจึงขยับเข้าไปนั่งกอดคอปกป้องไว้หลวม ๆ "ไม่ต้องพูดตอนนี้ก็ได้ กูรู้..""เอาไงดีวะ กูอยู่กับความรู้สึกนี้ไม่ได้ มึงเข้าใจใช่ไหมว่ามันน่าอึดอัดฉิบหาย" เหมือนมีก้อนแข็ง ๆ จุกขึ้นมาที่คอเขา ทำให้หายใจไม่ออกและมันเป็นที่น่ารำคาญมาก"ดื่ม ดื่มก่อนแล้วทุกอย่างจะโอเคเชื่อกู" บดินทร์รินเหล้าหมักที่ผู้ใหญ่หมักไว้นานกว่าสี่ปีใส่แก้วไม

บทที่ 25 กันท่าญาณินชะงักเล็กน้อย เธอมองเทียนหอมรูปหัวใจในมือแล้วรีบเอาไปวางไว้ก่อนจะหันมาทำเทียนของตัวเองต่อกับคำที่เอาแต่ยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ ปกป้องเท้าคางมองเธอตาไม่กะพริบแถมยังยิ้มเคลิ้มส่งสายตาออดอ้อนมาอีก"สวัสดีครับ.. ทำอะไรกันอยู่เอ่ย หอมมากเลย" ทุกคนหันไปมองคนมาใหม่ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง โอโซนที่ยืนอยู่กับขุนเขาสะกิดไหล่กันเบา ๆ พลางพยักพเยิดหน้าไปที่ประตูทางเข้าซึ่งภาคภูมิยืนพิงกรอบประตูอยู่"ก้างชัวร์" ขุนเขาพูดเสียงเบา เขาเงยหน้าขึ้นไปมองภาคภูมิเพียงเสี้ยวนาทีก็รู้ว่าภาคภูมินั้นตั้งใจมาทำอะไร โอโซนเลิกคิ้วทักทายผู้มาใหม่แล้วเดินไปหาบดินทร์กับปรินที่กำลังแกะเทียนออกจากพิมพ์อยู่ด้านนอก"โจทย์ยากแล้วไอ้ป้องเพื่อนเรา""อะไร" ปรินถามเสียงเรียบพลางหรี่ตามองเข้าไปด้านใน เขาร้องอ๋อเพราะเห็นหลังหัวหน้าภาคภูมิไว ๆ เดินเข้าไปในห้องเรียน "อ๋อ… เข้าใจแล้ว เดี๋ยวกำลังเสริมกำลังไปเพื่อน" ปรินทิ้งงานแล้วเดินเข้าไปในห้องเรียนพร้อมกับบดินทร์"อ้าวหัวหน้าสวัสดีครับ" บดินทร์ยกมือไหว้ทักทายหัวหน้าภาคภูมิ ครั้งหนึ่งที่เขาขึ้นมาเที่ยวดอยก็พบกับหัวหน้าไปแล้วเลยพอรู้จักกันบ้าง"สวัสดีครับน้องดิน" ภาคภู

บทที่ 27 ทบทวนวันต่อมาปกป้องเดินก้มหน้าเข้ามาในห้องเรียนในขณะที่เพื่อน ๆ อีกห้าคนเดินตามเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ "เฮ้ย! ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยดิวะ" ปรินตะโกนบอกเพื่อนที่ตอนนี้เหมือนคนใจลอยสติไม่อยู่กับตัว"เอออย่าไปว่ามันมาก ตอนนี้กำลังดาวน์อยู่" โอโซนร้องปรามปรินพลางเงยหน้าขึ้นพยักพเยิดหน้าให้ปกป้องที่ยังยืนนิ่งอยู่ "เฮ้ยไม่เอาแบบนี้ดิ ไปคุยกันหน่อยไหม" โอโซนพยักหน้าไปด้านนอกแล้วเดินออกไป เขาจุดบุหรี่สูบพ่นควันออกมาอย่างหนัก"มีไรวะ" ปกป้องถามเสียงเรียบ โอโซนปรายตามองเพื่อนก่อนจะกระตุกยิ้มออกมา"กูต้องถามมึงมากกว่า ว่าเป็นอะไร เมื่อวานทะเลาะกันหนักหรือไง""ก็.. ก็ไม่เท่าไหร่""โกหกเก่งเหลือเกิน เอาดี ๆ" โอโซนดับบุหรี่แล้วกอดอกมองหน้าเพื่อน "มึงเตรียมใจไว้แล้วหรือยัง หากญาณินไม่ยอมคืนดีจะทำยังไง" เหมือนมันเป็นโจทย์ยากมากสำหรับเขา เพราะไม่ทันได้ทำความเข้าใจกับมันเขาก็คิดเอาไว้แล้วว่าต้องทำได้แน่นอน แต่อาจจะเป็นความคิดที่ผิดมหันต์เพราะเขาตีโจทย์ไม่แตก"กูไม่ทันได้คิดเลยว่ะ กูคิดแค่ว่าต้องดีและออกมาดี" โอโซนพยักหน้าเข้าใจ"กูเข้าใจนะ แต่มึงต้องเผื่อใจไว้ด้วยเพราะแก้วที่แตกมันไม่อาจจะต่อกั

บทที่ 29 Morning Kissเช้าวันต่อมาปกป้องนอนยิ้มกรุ้มกริ่มมองหน้าญาณินที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมแขนเขาตลอดทั้งคืน เธอซุกหน้าเข้าหาความอบอุ่นแล้วตวัดแขนขึ้นมากอดเขาไว้"เช้าแล้ว.. วันนี้ต้องไปติวข้อสอบให้เด็ก ๆ นะรู้ไหม" เสียงแหบพร่ากระซิบข้างใบหูเล็กพร้อมกับฝ่ามือหนาที่ลูบไล้แผ่นหลังบอบบางเบา ๆ"อื้อ~ กี่โมงแล้วเนี่ย" ญาณินปรือตาด้วยความง่วงงุน เธอเงยหน้าขึ้นมามองปกป้องแล้วยกแขนออกจากตัวเขาทว่าจู่ ๆ ปกป้องก็โน้มใบหน้าลงมาจูบริมฝีปากเธอแล้วจุ๊บหน้าผากเธออีกหนึ่งครั้ง"Morning Kiss ค่ะ.." ริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มแน่นไปต่อไม่ถูกกับสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำเมื่อครู่"อืม.." หญิงสาวดันตัวลุกขึ้นแล้วหันไปมองรอบ ๆ"นินไปอาบน้ำก่อนนะ ป้องจะกลับก็ได้เดี๋ยวทำธุระเสร็จนินจะลงไปหาเอง เอ่อ… ขอบคุณนะที่มาอยู่เป็นเพื่อนน่ะ" เธอหันมายิ้มบาง ๆ ให้ปกป้องแต่มือเรียวบางกลับถูกเขารั้งไว้ สายตาที่มองมาวูบไหวจนหัวใจเธอเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ"เอาแบบนั้นก็ได้ แล้วเจอกันนะ" เขาไม่อยากทำตัวดื้อรั้นแล้วออกมาจากบ้านพัก เดินกลับไปบ้านพักตัวเองด้วยสีหน้ายิ้มแย้มมีความสุข แต่พอมาถึงบ้านกลับต่องชะงักเพราะไม่เห็นเพื่อนเลยสักค