All Chapters of แฟนเก่าอันธพาล: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่ 41 ลงโทษพอมาถึงที่จอดรถที่ประจำที่อยู่ในตัวเมือง ทุกคนต่างอยู่ในสภาพที่ไม่น่าเอาคืนได้ บดินทร์ยังได้สติอยู่แต่อีกสี่กุมารนอนอืดอยู่ท้ายกระบะ พร้อมกับถุงอ้วกประจำตัวเอง"นิน โอเคไหม" ปกป้องเดินเข้ามาหาแฟนสาวที่นั่งคอพับอยู่ด้านหน้า ญาณินเงยหน้าขึ้นมาแล้วคลี่ยิ้มให้แต่ปกป้องกลับตกใจหนักมากเพราะเลือดกำเดาเธอใหล ปกป้องรีบเอาเสื้อตัวเองเช็ดเลือดออกให้แฟนสาวทันที "พอเลยนะ ห้ามดื่มอีก ห้าม!!" ปกป้องสั่งห้ามเสียงดังลั่นจนบดินทร์ที่กำลังจะก้าวลงจากรถสะดุ้งเล็กน้อยแล้วเอ่ยตอบปกป้องเสียงเบา"เออ… ไม่ดื่ม… มากแบบนี้อีกแล้ว" เขาลากตัวเองลงจากรถโดยมีผู้ใหญ่นวยช่วยพยุงอีกทีหนึ่ง "ขอบคุณผู้ใหญ่มากนะครับที่ขับรถลงมาส่ง แถมยังดูแลพวกผมดีขนาดนี้""ขอบคุณอะไรลูก ลูก ๆ หลาน ๆ ทั้งนั้น แล้วนี่จะกลับกันยังไง" ผู้ใหญ่นวยเอ่ยถามเด็ก ๆ บดินทร์กับปกป้องมองหน้ากันแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ"ไม่ต้องห่วงหรอกครับ พวกผมกลับได้แน่นอน" ว่าจบปกป้องก็พาแฟนสาวเดินไปที่ม้านั่ง ญาณินยู่ปากเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อสติสัมปชัญญะเริ่มกลับมาแต่ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ดี เธอดึงชายเสื้อปกป้องมาเช็ดเลือดออกจากจมูกอีกครั้งก่อนที่จะรั้งเอวส

บทที่ 43 ไม่อยากจะเชื่อวันต่อมา"อื้อ!!! ในที่สุดก็ถึงบ้านสักทีโว้ย…" ปรินก้าวลงจากรถมาบิดขี้เกียจแล้วหันไปจับแขนโอโซนที่ก้าวลงจากรถตามมาติด ๆ สภาพเพื่อนยังไม่หายไข้ดีเท่าไหร่"ปาปะ!" เสียงใส ๆ ของเด็กน้อยหน้าตาน่ารักที่กำลังเดินมาหาพ่อทำให้ทุกคนยิ้มกว้าง ปรินกับขุนเขาแข่งกันวิ่งไปหาโซมีแต่แล้วหลานตัวน้อยกลับเดินผ่านแล้วรีบไปหาพ่อตัวเองเพื่อให้เขาอุ้ม "ปาปะ คิดถึง.." โซมีหอมแก้มพ่อไปหลายฟอดด้วยความคิดถึง"ลูกครับ ป๊าไม่สบายนะเดี๋ยวหนูติดหวัดด้วย ไปหาแม่ ๆ ก่อนนะครับ" โอโซนอุ้มโซมีเดินไปหากาเนสที่ยืนยิ้มให้เขาอยู่ "รับลูกไปหน่อยครับมะม๊า ป๊าไม่สบายเดี๋ยวลูกติด""เป็นอะไรทำไมไม่สบาย" กาเนสเอ่ยถามคนรักพลางหันไปมองห้ากุมารแต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจจนเผลออ้าปากค้างคือญาณินกับปกป้องยืนอยู่ข้างกัน "เฮ้ย! บ้าน่า.. นั่นคงไม่ใช่..""ใช่จ้ะที่รัก นั่นญาณินตัวจริงเสียงจริง""ฮะ!!" กาเนสอุทานออกมาอย่างตกใจที่เห็นทั้งสองอยู่ด้วยกัน "ยังไง เล่าให้ฟังด้วยนะตอนเย็นอะ""โอเคครับเมีย" โอโซนรั้งศีรษะทุยเล็กมาหอมฟอดใหญ่ทั้งแม่ทั้งลูก"ได้ไงอะลูก ป๊าก็อยากอุ้มหนูเหมือนกันนะ" ปรินอ้าแขนออกกว้างพลางทำหน้าเชื้อเ

บทที่ 45 หวังเล็ก ๆ"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับป๋า เพราะจะพาญาณินไปหาหมอน่ะ""อ้าว ไม่สบายเหรอลูก" ผู้เป็นพ่อปรับสีหน้าเป็นตกใจทันทีแต่ทว่าปกป้องกลับยิ้มแป้นอย่างร้ายกาจ "ยังไงป้อง""พอดีจะพาแฟนไปตรวจสุขภาพเฉย ๆ น่ะครับ ลงจากเขามาก็ต้องเช็กร่างกายกันหน่อย""อ๋อ.. ไป ๆ เดินทางปลอดภัยนะ ยังไงก็โทรบอกป๋าด้วย""ขอบคุณค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ" ว่าจบญาณินกับปกป้องก็เดินออกมาจากบ้าน ญาณินหยุดยืนอยู่หน้าบ้านแล้วเอาศอกกระทุ้งหน้าท้องชายหนุ่มไม่แรงนัก ปกป้องสะอึกจนกุมท้องตัวเองไว้"ทำอะไรเนี่ย""ก็ป้องร้ายกาจก่อนหนิ รู้นะว่าวางแผนอะไรกับป๋า ร้ายกาจกันไม่เบาเลยนะสองพ่อลูก" เธอกัดฟันใส่ปกป้องแล้วเดินนำไปที่รถยนต์คันที่จะขับไปหาหมอที่โรงพยาบาล"เดี๋ยว.. เดี๋ยวก่อนสิ ฟังก่อน""ขึ้นรถค่ะ" เธอออกคำสั่งแล้วตวัดสายตาไปที่ที่คนขับ ปกป้องกุลีกุจอไปขึ้นรถแล้วคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อย "ไปได้แล้ว นินต้องกลับบ้านตัวเองนะคะ""อยู่ด้วยกันก่อนไม่ได้เหรอ""ไม่เอา.. อย่างอแงนะที่รัก ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวจะรอนาน" เธออ้อนปกป้องด้วยแววตาแล้วเอาศีรษะไปซบตันแขนแฟนหนุ่ม "แล้วถ้าตรวจแล้วไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง จะทำยังไง""หวัง? หว

บทที่ 47 กังวล"อื้อ!!" ญาณินร้องออกมาเสียงสั่นแต่ทว่าจู่ ๆ ปกป้องก็หยุดชะงักค้างแล้วหันมาสบตากับเธอตรง ๆ ราวกับมีเรื่องให้เขาคิดกะทันหัน "อะไรเหรอ""ไม่ทำแล้ว เดี๋ยวเหนื่อย.." จู่ ๆ ปกป้องก็นิ่งเงียบไปพักใหญ่โดยที่ไม่พูดอะไรหรืออธิบายอะไรเลยสักนิด ญาณินเลิกคิ้วถามเขาก็เอาแต่เงียบ"เป็นอะไรก่อน งอนเหรอ" ญาณินเอ่ยถามปกป้องที่นอนหันหลังให้เธออย่างไร้สาเหตุ แต่เขากลับเงียบไปโดยไม่มีคำอธิบายอะไรเลยสักคำ "เอ้า.. ถ้างอนก็บอกว่างอนสิ แล้วงอนเรื่องอะไรอะป้อง""เปล่า ป้องคิดอะไรขึ้นมาได้พอดี""อะไร?" ญาณินเอียงคอถามเสียงเรียบ "เรื่องอะไรที่บอกคิดอะไรได้ บอกนินได้ไหม" ญาณินจับแขนเขาพลางลูบไล้เบา ๆ จนปกป้องหันตัวมามองหน้าเธอ เขาถอนหายใจออกมาหนัก ๆ"ป้องแค่คิดไม่ตกอย่างหนึ่ง แต่ไม่ได้เกี่ยวกับนินหรอก""ทำไมอะ เราเป็นแฟนกันนะ เรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับป้องหรือกับคนรอบข้างป้องมันก็เกี่ยวกับนินด้วยนั่นแหละ" ญาณินจับมือหนาขึ้นมาจูบเบา ๆ "มีอะไรบอกได้ไหมคะ จู่ ๆ ป้องเปลี่ยนไปแบบนี้นินไม่สบายใจเลยนะ""เอาไว้ถึงวันนั้นก่อนได้ไหม ป้องยังไม่มั่นใจเลยว่ามันจะสำเร็จไหม""อะไร" คนตัวเล็กขมวดคิ้วแน่น ยิ่งเขาพ

บทที่ 49 ภารกิจ"ว้าว… นี่ป้องจองพูลวิลล่าไว้เหรอ" ญาณินก้าวลงจากรถด้วยท่าทางตื่นเต้น เธอเดินไปดูสระว่ายน้ำและเดินดูรอบ ๆ บ้านที่อยู่ติดทะเลแถมยังเป็นพื้นที่ส่วนตัวอีกต่างหาก"ชอบไหม ถ้าชอบจะพามาบ่อย ๆ""พูดจริงไหมเนี่ย พามาไหวเหรออยู่ตั้งไกล" ญาณินยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้ามากอดคอหนาไว้หลวม ๆ "ถ้าพามาเที่ยวแบบนี้ทุกเดือนนะ.. จะให้รางวัลอย่างงามเลย""ว่าแต่ไอ้รางวัลที่ว่าเนี่ยคืออะไรเหรอ" ปกป้องยิ้มกรุ้มกริ่ม "ขอก่อนได้ไหม อยากได้รางวัลล่วงหน้าอะ" ญาณินหรี่ตามองแฟนหนุ่มอย่างจับผิดก่อนที่เธอจะชี้หน้าคาดโทษเขา"อย่าให้รู้ว่ามีแผนร้าย!""ไม่เคยคิดแบบนั้น" ปกป้องยืดอกตอบเสียงดังฟังชัดแล้วพาแฟนสาวเข้าไปในห้องนอน ญาณินหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ที่ระเบียงมองวิวทะเลยามบ่ายคล้อยที่แสนสดใส "ชอบใช่ไหม เรามาสร้างบ้านอยู่ที่นี่สักหลังไหม" ญาณินยิ้มมุมปาก"เอาจริงไหมเนี่ย ถ้าจริงจังก็อยากมาอยู่ติดทะเลนะ นินชอบดูพระอาทิตย์ตกดินที่ทะเลมันสวยดี" ปกป้องยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วหอมศีรษะแฟนสาว"อยากได้ก็ไม่ใช่ปัญหาป่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้คนมาจัดการเลยดีไหม""พูดเป็นเล่น!""จริงจังอยู่""ก็ดี.. เอาไว้เป็นเรือนหอเราสองคน"