All Chapters of RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่ 41เหยื่อล่อ (2)พลั่ก!“อ๊ะ!” สายป่านร้องขึ้นเมื่อร่างสูงใหญ่ของชายชุดดำผลักให้เข้ามาด้านในโกดังมืดทึบ จนร่างกายล้มลงกระแทกกับพื้น“เฮ้ย เบาหน่อยสิวะ เดี๋ยวน้องเขาก็ระบมหมด” ผู้เป็นนายที่เดินตามมาเอ่ยปราม หากแต่แท้จริงกลับยิ้มหยันพอใจ และไม่ได้มีท่าทีตำหนิคนของตัวเองเลยสักนิด“อย่ามายุ่งกับน้องสาวฉัน!” เส้นด้ายรีบวิ่งเข้ามาผลักคนตัวใหญ่ออกห่าง ก่อนจะตรงปรี่เข้ามาประคองรั้งร่างกายน้องสาวของตัวเองเอาไว้ เพราะไม่ต้องการให้ใครหน้าไหนมาแตะต้องทั้งนั้น“อ้อ...พี่สาวของหวงซะด้วย มึงก็ระวังหน่อยสิวะ ผลักเขาล้มแบบนั้นเกิดผัวน้องเขามาเล่นงานกูจะทำยังไง” เรย์ยียวน รอยยิ้มเหยียดหยันเมื่อเห็นสองพี่น้องมองเขาด้วยความจงเกลียดจงชัง และคนที่พูดถึงก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากไตรพัฒน์ที่หวงแหนผู้หญิงคนนี้ยิ่งกว่าอะไร“ต้องการอะไรคุณเรย์ ทำไมต้องเอาน้องสาวของฉันเข้ามาเกี่ยวด้วย!” เส้นด้ายหันไปประจันหน้า น้ำเสียงตวาดกร้าวดังแผดลั่นทั้งหยาดน้ำตาที่ไหลหลั่งหมับ!“ก็เพราะน้องของเธอมันเป็นเหยื่อล่ออย่างดีน่ะสิ!” ร่างสูงให้คำตอบและเดินเข้ามาดึงรั้งเส้นด้ายให้แนบชิด มือใหญ่คว้าหมับที่ใบหน้าสะสวยของเธอ ออกแรง

บทที่ 43ระบายอารมณ์ฉันเดินไปเดินมาภายในตัวบ้านเนื่องจากเป็นห่วงและไม่รู้ว่าคุณไตรจะเป็นยังไงบ้าง หลังจากที่เขาเก็บตัวอยู่ในห้องทำงานหลายชั่วโมง ก็มีเพียงพี่มารุตคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเข้าไปได้ ลองสอบถามจากพี่มารุตตอนที่เขาเดินออกมาก็ได้รับเพียงการส่ายหน้า นั่นเลยทำให้ฉันเลือกที่จะรอคอยเขาอยู่ด้านล่าง และหวังให้เขากลับมาเป็นตัวของตัวเองได้ในไม่ช้าเหตุการณ์ในวันนี้นับว่าเป็นเรื่องใหญ่สำหรับบริษัทไทรอัมพ์มาก นอกจากจะพลาดการร่วมหุ้นกับนักธุรกิจคนสำคัญแล้ว เขายังถูกหยามหน้ากับบริษัทคู่แข่งที่หวังแย่งชิงพื้นที่ทางธุรกิจอีกด้วยแล้วสิ่งที่เจ็บช้ำที่สุดที่ทำให้คุณไตรเดือดดาลมากขนาดนี้ก็คงไม่พ้นเรื่องข้อมูลที่ถูกเผยแพร่ออกไป พอรู้ว่าเขาไม่ได้พูดเรื่องนี้กับใคร หากแต่มันหลุดรอดถึงอีกฝ่ายจนถูกตัดหน้าแก่งแย่งแบบนี้ มันเลยทำให้คิดเป็นอื่นไม่ได้เลยว่าเขากำลังถูกหักหลังจากคนที่เป็นหนอนแฝงตัวและสิ่งที่ทำให้ฉันสะท้อนใจก็คือเรื่องนี้...หากฉันคิดร่วมมือเป็นนางนกต่อหวังพรากชีวิตของเขา ฉันก็ไม่ต่างจากหนอนบ่อนไส้ดี ๆ นี่เอง!“ผมว่าคุณไปหาอะไรรองท้องสักหน่อยน่าจะดีนะครับ นั่งรอแบบนี้มันก็ไม่มีอะไรดีข

บทที่ 45พลาด“กล่อมเด็กเข้านอนเรียบร้อยแล้วเหรอครับ”เมื่อไตรพัฒน์เดินเข้ามาในห้องทำงาน เสียงของมือขวาคนสนิทก็ไม่วายเอ่ยแซวอย่างขบขัน นัยน์ตาพราวเป็นประกาย จนคนที่ถูกถามเป็นต้องรีบปั้นหน้านิ่งขรึมพร้อมกับกดสายตาดุส่งไปให้“ไอ้ตุลย์ไปถึงหรือยัง”“อ้าว นายยังไม่ตอบคำถามผมเลยนะครับ” มารุตเลือกที่จะถามต่อ น้ำเสียงหยอกเย้าไม่เกรงกลัวในอำนาจของผู้เป็นนาย เพราะทำงานด้วยกันมานานหลายปี การได้เห็นนายตัวเองกล่อมเด็กสาวคนโปรดเข้านอนก็นับว่าเป็นเหตุการณ์ที่น่าเก็บภาพเป็นที่ระลึกไว้มากที่สุด“ไอ้รุต!” ไตรพัฒน์ตวัดสายตาดุดันให้กับมือขวา ทั้งที่เปลี่ยนเรื่องเข้าสู่งานในค่ำคืนนี้แล้วก็ยังไม่วายไล่ต้อนเขาถึงสิ่งที่ไม่เคยทำอย่างการง้องอนเด็กในปกครองแต่เขาก็ทำมันไปแล้วจริง ๆ นั่นแหละ...“โอเคครับ ไม่พูดแล้วครับ ตอนนี้คุณตุลย์ไปรอยังจุดนัดหมายแล้วครับนาย คนของเรารายงานว่าอีกสิบนาทีลูกค้าก็จะเดินทางมาถึง” มารุตยกมือปิดปากตัวเองเมื่อได้ยินน้ำเสียงเข้ม ๆ ของนายที่แสดงออกว่าไม่มีทีท่าจะเล่นด้วย จากนั้นถึงได้วกกลับเข้าเรื่องการส่งสินค้าที่เขาได้มอบหมายให้ตุลธรผู้เป็นน้องชายจัดการ“แล้วเรื่องหนอนมึงคิดว่าใคร”

บทที่ 47ข่าวข่าวนักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลขึ้นอันดับการค้นหาบนอินเทอร์เน็ตว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการค้าอาวุธผิดกฎหมาย‘ตร.เร่งหารายใหญ่ ค้าอาวุธสงครามกลางเมือง คาดมีเอี่ยวนักธุรกิจนำเข้ารถ’‘ผบ.ตร.ลั่น! ลงมือตรวจสอบทำคดีค้าอาวุธเอง สร้างความเชื่อมั่นให้ประชาชนอย่ากลัวต่อความถูกต้อง’‘เร่งตรวจสอบ บ.ไทรอัมพ์ ผู้บริหารอาจมีส่วนค้าอาวุธรายใหญ่’หัวข้อข่าวที่กำลังถกเถียงและเป็นที่น่าจับตามองของสังคมกำลังเบนเข็มมาที่ไตรพัฒน์เป็นจุดเดียว เพียงข้ามคืนข่าวการค้าอาวุธก็ถูกแพร่สะพัดจนกลายเป็นข่าวใหญ่ที่ทำให้ไตรพัฒน์ถูกจับโยงเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งด้วยเช่นกันปัง!“มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงวะ!” ไตรพัฒน์ทุบโต๊ะทำงานและส่งเสียงตวาดกร้าวไม่ต่างจากการคำรามของสัตว์ป่า ข้าวของที่อยู่เบื้องหน้ากระจัดกระจายลงสู่พื้น เช่นเดียวกับแท็บเล็ตที่ฉายข่าวของตัวเองก็ถูกโยนทิ้งจนไม่สามารถใช้งานต่อได้“ครั้งนี้มันตั้งใจเล่นงานให้เราจมดินจริง ๆ ครับนาย” มารุตบอกด้วยสีหน้าเคร่งเครียด มั่นใจว่าศัตรูต้องการให้นายของเขาถูกสังคมตราหน้าด้วยข่าวผิดกฎหมาย แทนที่จะเป็นการลอบฆ่าพรากชีวิตเช่นทุกครั้ง“เมื่อวานมันตั้งใจยิงขู่เพื่อให้เราส่ง

บทที่ 49เปลี่ยนไปความปวดเมื่อยของร่างกายทำให้คนที่หลับใหลเข้าสู่ห้วงนิทรารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาสายป่านลืมตาก่อนจะขยับร่างกายบอบช้ำของตัวเองเล็กน้อย พลางกวาดมองหาความอบอุ่นจากคนข้างกายที่เธอกกกอดนอนหนุนเคียงข้างมาตลอดทั้งคืนแต่ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว...สายป่านยันตัวขึ้นและเอนพิงกับหัวเตียง มือสองข้างก็จับปมผ้าห่มให้คลุมร่างกายเปลือยเปล่า เพิ่งรู้ตัวก็ตอนนี้ว่าไม่มีเนื้อผ้าสักชิ้นที่ปกปิด พลันทำให้หวนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนของเธอและไตรพัฒน์ อยู่ ๆ ใบหน้าหวานก็เห่อร้อนแดงซ่านขึ้นมาพัลวัน“เล่นซะปวดไปทั้งตัวเลย จะลุกไหวไหมเนี่ย” เสียงเล็กบ่นพึมพำเบา ๆ ขณะที่ความขวยเขินก็สะท้อนจนอยากมุดหน้าและเกลือกกลิ้งไปกับความอ่อนนุ่มของเตียงกว้าง ติดตรงที่ว่าตอนนี้สายโด่งแล้วสายป่านพยายามนำพาร่างกายอ่อนล้าไปในห้องน้ำ ใช้เวลาจัดการกับตัวเองไม่นานก็อยู่ในชุดลำลองแขนยาวปกปิดไปถึงต้นคอ เหตุเพราะร่องรอยจากบทรักหนักหน่วงเมื่อคืนปรากฏชัดจนเครื่องสำอางปิดบังไม่ไหว สายป่านหน้าม้านแดงซ่านไม่รู้จบ แต่ก็ต้องล้มเลิกความคิดต่าง ๆ นานาและก้าวเดินไปหาไตรพัฒน์ที่คาดว่าตอนนี้เขาน่าจะอยู่ที่ห้องทำงานส่วนตัวติ๊ง!ติ๊ง!ท