บทที่ 79หมกมุ่นรอบเดียวของไตรพัฒน์ไม่มีอยู่จริง...ห้องนอนใหญ่กระจัดกระจายไปด้วยเสื้อผ้าของคนสองคนที่ถูกโยนอย่างไม่สนใจทิศทาง สถานที่ทุกจุดภายในห้องถูกเวียนใช้เป็นสนามรักที่ไม่มีวี่แววว่าจะจบลงง่าย ๆไตรพัฒน์โอบอุ้มร่างแน่งน้อยอันไร้เรี่ยวแรงไปทางโน้นทีทางนี้ที ครั้นจบบทบรรเลงก็เริ่มต้นครั้งใหม่ มันเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า เวลาเพียรผ่านไปหลายชั่วโมงจากบ่ายแก่ลากยาวมาถึงหัวค่ำหากแม้ว่าทั้งสองคนจะหายไปนานแล้วแต่ก็ไม่มีใครคิดตามหา โดยเฉพาะเหล่าลูกน้องชายฉกรรจ์ที่หันมองหน้ากันยิ้ม ๆ ขณะที่ในใจก็คิดตรงในแบบเดียวกันว่าอีกไม่นานเจ้านายคงได้มีนายน้อยหรือไม่ก็คุณหนูมาให้ดูแลอีกคน“ฮื่อ พอแล้วค่ะคุณไตร ป่านไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ!” สายป่านเอี้ยวใบหน้าหันไปมองคนด้านหลังที่กำลังพรมจูบไปทั่วผิวกายของตัวเองเมื่อไม่กี่นาทีก่อนเขาและเธอเพิ่งเสร็จสมถึงฝั่งฝันเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็สุดรู้ จากนั้นก็ซบอิงเหนื่อยหอบจนแทบหลับใหล แต่เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาทีมือร้ายและสัมผัสเจ้าเล่ห์ของเขากลับวนเวียนเคียงจุดอ่อนไหวทั้งที่มันบอบช้ำน่าสงสาร เพียงแค่เขาแตะผ่านสายป่านก็รับรู้ได้ทันทีว่าคนไม่รู้จักพอต้องการจะรังแกเธอซ้
Last Updated : 2025-05-14 Read more