All Chapters of ดวงใจปฐวิน: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 52.หญิงสาวบอกเขาด้วยสีหน้าบึ้งตึงทั้งรู้สึกอึดอัดกับสายตาคนที่มองมาทั้งที่รู้จักและไม่รู้จักเธอ ที่สำคัญมีเสียงซุบซิบแว่วๆ เกี่ยวกับเธอกับเขาลอยมาเข้าหูในทำนองที่ไม่ดีนัก ซึ่งมันทำให้อังศณารู้สึกเครียดอยู่ไม่น้อยและในแผนกสินค้าสำหรับเด็กนั้นเธอก็มีเพื่อนที่เคยร่วมงานกันและเคยเห็นหน้าค่าตากันอยู่หลายคน ซึ่งทุกคนต่างมองอย่างไม่อยากเชื่อสายตาว่าเธอจะมากับปฐวินในสภาพที่ท้องโตแบบนี้“ทำไมล่ะ ที่นี่เป็นของนางนะ ทุกอย่างในห้างนี้ไม่ว่านางอยากได้อะไรนางเป็นเจ้าของมันได้ทันที”เขาบอกจริงจังไม่ใส่ใจกับเสียงพูดคุยแว่วๆ ที่เข้าหู เขาอยากให้ทุกคนรู้ว่าเธอคือภรรยาของเขาและยังเป็นเจ้าของที่นี่ทุกตารางนิ้วอีกด้วย“ฉันไม่ชอบให้ใครมองว่าฉันเกาะคุณ หรือเป็นผู้หญิงของคุณ...”หญิงสาวบอกเขาด้วยน้ำเสียงเง้างอดพลางค้อนเขาเสียวงใหญ่ที่เขาทำราวกับว่าเธอกับเขาเป็นสามีภรรยากัน และพากันมาซื้อข้าวของเตรียมรับขวัญลูกอย่างไรอย่างนั้น แม้เธอจะรู้สึกอบอุ่นในใจแต่มันก็ยังมีเส้นบางๆ กางกั้นขวางอยู่ลึกๆ “ว้า... ทำไมเมียพี่วินพูดจาไม่เพราะเลยนะ ให้โอกาสพูดใหม่...”เขาพูดพร้อมทั้งหันไปจ่ายค่าสินค้าที่ตั้งใจซื้อไว้

ตอนที่ 54.อังศณายอมรับกับตัวเองอย่างไม่อายว่าลึกๆ แล้วอยากจะให้ปฐวินกับเธอเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แม้จะรู้ดีว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ ที่เขามาเอาอกเอาใจ ยอมเธอทุกอย่างในตอนนี้ก็เพราะว่าเธออุ้มท้องลูกของเขาอยู่ แล้วยิ่งรินนภามาปรากฏตัวออกนอกหน้าเช่นนี้ก็ยิ่งทำให้เธอต้องคิดและตัดสินใจให้หนักแน่นอีกรอบ... เธอจะต้องพูดกับเขาให้เข้าใจ เพราะไม่อยากจะเก็บความเจ็บปวดอันแสนอึดอัดนี้ไว้อีกต่อไป... เธออยากให้มันจบ อยากให้ทุกอย่างมันผ่านไปด้วยดี แม้ตนเองจะต้องเจ็บปวด และโดดเดี่ยวแต่เธอก็จะต้องทำเพื่อตัวเอง...อังศณาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ อย่างตัดสินใจก่อนจะก้าวออกจากห้องน้ำตรงไปหาชายหนุ่มที่กำลังจัดโต๊ะอาหารรอเธออยู่ ด้วยความตั้งอกตั้งใจซึ่งมันทำให้เธอหยุดมองเขาด้วยความหลงใหลร่างสูงสง่าสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวที่พับพันแขนเสื้อทบขึ้นมาถึงข้อศอกไม่ติดกระดุมตลอดแนวเผยให้เห็นกล้ามเนื้องดงามเยี่ยงบุรุษพึงมี ใบหน้าหล่อเหลาดูมีความสุขเต็มไปด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ตลอดเวลาที่หยิบจับจานชาม มือเรียวยาวแบบบุรุษดูแข็งแรงและให้ความรู้สึกอบอุ่นในเวลาเดียวกัน ซึ่งเธอเองก็รับรู้ถึงความอุ่นซ่านนั้นได้โดยอัตโนมัติ...เธอจะต้อ

ตอนที่ 56.คุณปัทมามองตามบุตรชายคนเดียวไปด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก วันนี้นางได้ตามเขาไปที่โรงพยาบาลได้เห็นความห่วงใยที่เขามีต่ออังศณา ได้เห็นความอ่อนโยนที่เขาประคองกอดอังศณาไว้ในอ้อมกอด ได้เห็นสัมผัสที่เต็มไปด้วยความรักยามที่เขาปลอบลูกในท้องของอังศณาด้วยความหวั่นวิตก กลัวว่าจะมีอันตรายกับลูกของตนแล้วคุณปัทมาก็รู้สึกปวดปร่าในลำคอ แต่สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกขมในลำคอก็คงจะเป็นแววตาหวั่นกลัวของอังศณา และท่าทางที่แสดงออกมาเหมือนจะปกป้องตนเองกับลูกจากตนแล้ว คุณปัทมาก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนเลวร้ายอย่างไรไม่รู้...“คิดอะไรอยู่หรือลูกปัด...”เสียงอ่อนโยนของสามีดังขึ้นทำให้ผู้สูงวัยหันไปยิ้มเซียวๆ ให้สามีก่อนจะถอนใจเบาๆ แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้คุณวิลเลี่ยมฟัง...“คุณพี่ว่าน้องบังคับจิตใจลูกเกินไปไหมคะ...”“มันก็ไม่มากเกินไปเพราะลูกปัดทำไปก็เพราะรักตาวินนี่นา แต่สิ่งที่เราไม่ควรจะก้าวก่ายคือการเลือกเส้นทางของเขา อย่างที่รู้คนอย่างตาวินถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ แม้จะได้ไปเรียนรู้การใช้ชีวิตแบบยากลำบากมาแค่ไหน เขาก็ยังเป็นตาวินที่แสนเอาแต่ใจ เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง อยากได้อะไรก็ต

ตอนที่ 58.เขมรินทร์ซึ่งกำลังเดินเที่ยวเตร่ประสาหนุ่มโสดและกำลังนำข้าวของมาเก็บที่รถยนต์ของตน ก็เกิดสะดุดตากับร่างใครบางคนที่แสนจะคุ้นเคยเพราะเขาเฝ้าติดตามดูเธอมาหลายเดือน...“เอ... ยายนั่นทำอะไรวะ ดูท่าทางลับๆ ล่อๆ ดูเหมือนว่าไม่ได้มาคนเดียวด้วยนี่นา...”เขมรินทร์เฝ้ามองร่างบางของหญิงสาวอยู่ในรถเงียบๆ เพื่อรอดูว่ารินนภากำลังจะทำอะไรและกับใคร...“เราตามไปดีกว่า”เขมรินทร์เคลื่อนรถตามรถของรินนภาไปเรื่อยๆ ห่างๆ เพื่อไม่ให้มีพิรุธแต่แล้วเขาก็กลับคลาดกับรถของรินนภาไปอย่างน่าเสียดาย เมื่อรถของรินนภาผ่านสัญญาณไฟไปก่อนและเขาก็ติดอยู่ที่แยกซึ่งมีรถยนต์แน่นหนาพลุกพล่าน“บ้าเอ๊ย... ไม่น่าพลาดเลย ไม่ได้การแล้ว ต้องบอกไอ้วิน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็โทรศัพท์หาเพื่อนรักทันที...อังศณารู้สึกปวดไปหมดระบมทั้งร่างแล้วเมื่อนึกขึ้นได้ว่าก่อนจะหมดสติไปตนเจอกับอะไรหญิงสาวก็รีบผุดลุกขึ้นมาทันทีด้วยความหวาดกลัว แล้วลูบหน้าท้องนูนของตนด้วยความหวาดวิตกก่อนจะถอนใจออกมาเบาๆ เมื่อไม่ได้รู้สึกผิดปกติใดๆ ในร่างกาย...“โอย.. ที่นี่ที่ไหนเนี่ยแก...”“จีจี้... แก เป็นอะไรรึเปล่า...”“ฉันต้องถามแกมากกว่า หลานฉันปลอดภัยดีใช่ไ

ตอนที่ 60.“พี่ว่ารินเองก็น่าจะรู้จักเธอดีนะ...”“จริงหรือคะ แหม... รินไม่ยักรู้ว่าคนรักของพี่วินเป็นคนที่รินรู้จัก”“ทำไมรินจะไม่รู้จักเธอล่ะ ในเมื่อรินเป็นคนที่ทำให้เธอหนีไปจากพี่...”คำพูดของปฐวินทำให้ใบหน้าที่แสร้งยิ้มหวานของรินนภาจืดเจื่อนไปด้วยความคาดไม่ถึง“พี่วิน...”“พี่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับริน และรู้ว่ารินต้องการอะไรและทำอะไรกับอังศณาและจีจี้” แววตาของปฐวินเรียบเฉยไม่อาจจะรู้ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“รินไม่...” เธออึ้งไม่คิดว่าเขาจะรู้ เขารู้ได้อย่างไรกัน...“เอาล่ะริน พี่ว่าเรามาเปิดอกคุยกันดีกว่า รินต้องการให้พี่ช่วยอะไรพี่ก็ยินดีจะช่วยหากมันจะทำให้รินรู้สึกดีขึ้น และได้โปรดบอกพี่มาเถอะว่ารินพาอังศณากับแจ็กเกอร์รีนไปไว้ที่ไหน... แล้วพี่จะลืมทุกอย่างที่รินทำ...”ปฐวินบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่เขาไม่เคยคิดจะใช้กับเธอมาก่อน แต่ตอนนี้ปฐวินรู้ดีว่าความอ่อนโยนของเขาจะช่วยให้หญิงอันเป็นที่รักของตนปลอดภัย เพราะอย่างน้อยๆ เขาก็เชื่อมั่นว่ารินนภาไม่ได้เลวร้ายขนาดที่จะทำร้ายใครได้อย่างเลือดเย็นชายหนุ่มกุมมือของรินนภาไว้แล้วตบหลังมือของเธอเบาๆ เหมือนกำลังปลอบโยน เพราะอย่างน้อยเขาเองก็