Semua Bab ดวงใจปฐวิน: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 21.“แล้วเธอจำที่เราตกลงกันได้ไหมว่า เราจะมีความสัมพันธ์กันแบบไหน...”“ค่ะ...” ตอบไปหัวใจของเธอก็เจ็บปวด แต่เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องถามเธอในเรื่องนี้ซึ่งเธอไม่อยากจะพูดถึง ไม่อยากจะรับรู้หรือย้ำให้ตัวเองรู้ฐานะของตนเลยแม้แต่น้อย ยิ่งไม่พูดถึงเลยยิ่งดี...“แต่ฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าเธอเข้าใจจริงมั้ย หรือยังจำได้ไหมว่าเราตกลงกันไว้ยังไง...”“ดิฉันเข้าใจดีค่ะ และอยากให้มันจบลงเร็วๆ ด้วยซ้ำ ไม่ทราบว่าบอสเรียกดิฉันมาเพื่อจะถามเรื่องแค่นี้หรือคะ หากไม่มีอะไรเกี่ยวกับงานดิฉันขอตัวไปทำงานต่อนะคะ...”สุดจะทนอยู่ต่อไปเมื่อเขาไม่ได้จะพูดเรื่องงานกับเธอ อีกอย่างเธอรู้สึกอับอายถ้าหากจะต้องพูดเรื่องนี้กันอีก ทุกวันนี้เธอก็แทบจะไม่มีศักดิ์ศรีใดๆ เหลืออยู่แล้ว“เรื่องงานน่ะฉันมีแน่ แต่ฉันอยากจะย้ำเรื่องนี้กับเธอก่อนว่า อย่าได้คิดจะเอาวิธีนี้มาใช้กับฉัน...” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจซึ่งอังศณาไม่เข้าใจเลยว่าเธอทำอะไรผิดสัญญากับเขากันแน่“ดิฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูดค่ะ กรุณาพูดให้กระจ่างด้วยนะคะฉันไม่ใช่คนฉลาดนักที่จะเข้าใจอะไรได้เอง...”อังศณาสูดหายใจลึกๆ แล้วถามกลับไปด้วยอารมณ์ที่เริ่มพล

ตอนที่ 23.“อย่าอวดดีน่านาง รีบๆ ใส่มันซะแล้วก็เข้าห้องน้ำไปดูเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยก่อนออกไปใครๆ จะได้ไม่รู้ว่าเราเพิ่งซัดกันมันหยดไปเมื่อครู่นี้...”คำพูดของเขาทำให้เธอสะอึกไปรู้สึกอับอายอย่างที่สุดและยังเป็นคำพูดที่ร้ายกาจอย่างที่สุดด้วย อังศณาหมดแรงจะต่อต้านเขาเมื่อปฐวินยกร่างบางของเธอขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของเขาแล้วค่อยๆ สวมชั้นในให้เธอทั้งชิ้นบนและชิ้นล่างพลางใช้นิ้วสางเรือนผมยาวสยายที่ยุ่งไปเล็กน้อยของเธอให้พอเข้าที่“เอาล่ะ ห้องน้ำอยู่ตรงโน้นเข้าไปล้างหน้าทาแป้งแล้วก็เติมลิปสติกเสียหน่อย แล้วนี่แป้งกับลิปสติกฉันซื้อมาให้ใช้มันเสียด้วยล่ะหากไม่อยากให้ใครเห็นสภาพเหมือนผ่านมรสุมมาอย่างหนักของเธอ...”อังศณาเมินหน้าหนีดวงตาคมของเขาด้วยความปวดร้าวพยายามกลั้นน้ำตาไว้จนขมปร่าไปทั้งลำคอ ไม่น่าเชื่อเลยว่านี่จะเป็นคำพูดของคนที่เพิ่งพาเธอผ่านวิมานสวาทมาเมื่อไม่กี่นาที่นี้เอง... เธออยากรู้เหลือเกินว่าเธอทำผิดอะไรต่อเขานักหรือเขาจึงได้ทำร้ายจิตใจกันถึงเพียงนี้ อังศณาได้แต่คิดด้วยความชอกช้ำรับของกำนัลจากเขาแล้วเดินเข้าไปดูความเรียบร้อยของตนในห้องน้ำหรูของห้องทำงานโอ่อ่าของบอสใหญ่แห

ตอนที่ 25.“อังศณา...” เสียงของเขาไม่เบานักทำให้หญิงสาวที่กำลังยิ้มหัวกับชายหนุ่มคนนั้นหันมามองเขาตาค้าง ช้อนในมือที่กำลังจะตักข้าวเข้าปากหล่นกระทบจานกระเบื้องเสียงดัง จนคนในร้านหันมามองยังโต๊ะของเธอด้วยความสนใจ...“คุณวิน...” อังศณาพูดได้เพียงเท่านั้นก็รู้สึกตีบตันไปทั้งลำคอเมื่อเห็นแววตาของเขา“ดีใจจังที่เธอยังจำฉันได้... เอาล่ะลุกขึ้นแล้วตามฉันมา...”“แต่นางยังทานข้าวไม่อิ่มนะครับคุณ...”หมอโตมรขัดขึ้นมองหน้าผู้มาใหม่อย่างไม่พอใจทำให้ปฐวินหันไปมองชายหนุ่ม ผู้ที่ตนรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าอย่างไม่พอใจเช่นเดียวกัน“นายเกี่ยวอะไรด้วย อย่ายุ่งเรื่องของ ผะ...”“เอ่อ.. พี่หมอโตคะ คือนางมีงานด่วนน่ะค่ะ อีกอย่างคุณวินเขามีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับแผนงานชิ้นใหม่ที่นางจะต้องไปอธิบายรายละเอียด ยังไงนางขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ แล้วคราวหน้านางจะเป็นฝ่ายเลี้ยงข้าวพี่โตบ้าง”อังศณารีบพูดขัดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่รอยยิ้มของเธอที่มีให้หมอโตมรนั้นทำให้ผู้ชายอีกคนหน้าตึงจัดด้วยความหึงหวงมากทีเดียว...“จริงเหรอน้องนาง...” หมอโตมรทำหน้าเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่อังศณาบอก“ค่ะ ไม่อย่างนั้นคุณปฐวินคงไม่มาตามนางด้วยตัวเ

ตอนที่ 27.“ดีเหลือเกินนาง โอ แน่นเป็นบ้า จนฉัน... จะขาดใจ...”ปฐวินครางเสียงแหบห้าวชิดแกมแดงปลั่งของคนตัวบางที่แหงนเงยใบหน้าครางเสียงหวานทั้งยังส่ายสะโพกสาวเข้าหาเขามือบางเกาะกุมสะโพกแกร่งเปลือยเปล่าของเขาทั้งจิกทึ้งกดให้เขาเข้าหาตนด้วยความเร่าร้อนหลงเพริดไปกับเพลิงสวาทร้อนแรง...“คุณวิน คุณวินขา... นะ นางไม่ไหวแล้ว...”เสียงหวานครางกระเส่าเมื่อเขาก้มลงดูดดื่มยอดอกสาว ทั้งมือหนาก็เคล้นคลึงอกอวบและสอดเข้าไปขยี้บดคลึงเกสรสาวที่เสียดสีอยู่ระหว่างร่างที่สอดประสานกัน ความเร่าร้อนรัญจวนโจมตีไม่หยุดหย่อนและยังร้อนแรงขึ้นๆ จนเธอแทบหลอมละลาย...“ต้องการอะไรนางจ๋า... ขอสิจ๊ะ ขอร้องสิ แล้วฉันจะให้นางทุกอย่าง...” เสียงแหบห้าวทำทีถามทั้งที่เขาเองก็แทบจะไม่อาจทานทนกับความเย้ายวนที่ดูดดึงเขาเข้าหาอย่างรุนแรงนั้นได้เลย“นางต้องการคุณ อา คุณวิน ได้โปรด...” หญิงสาวครางสะท้านเมือเขาหมุนกายเป็นวงกลมทั้งยังยกเรียวขางามขึ้นสูงเปิดเปลือยให้เขาเข้าหาเธอได้หนักหน่วงลึกล้ำขึ้น...“โอ้ว เธอแน่นเหลือเกินนาง อื้มมม เธอจะได้ตามที่ขอ อา...”ว่าแล้วปฐวินก็ยกเรียวขาทั้งสองข้างของเธอโอบรัดรอบเอวสอบแล้วเสือกสวนกายเข้า

ตอนที่ 29.ปฐวินครางหนักๆ ในลำคอเมื่อความคับแน่นบีบรัดเขาจนแทบคลั่งในขณะที่อังศณาบิดกายส่ายร่อนตอบสนองเขาอย่างเต็มอกเต็มใจสองมือบางขยุ้มผ้าปูสีเข้มจนยับย่นเพื่อระบายความซ่านเสียวแต่มันกลับไม่มีทีท่าว่าจะลดลงกลับเพิ่มอุณหภูมิความร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ“อื้ม พี่วิน พี่วินขา นางไม่ไหวแล้ว...”หญิงสาวครางพลางสูดปากเร่าร้อน ปฐวินมองร่างขาวนวลที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อนั้นอย่างพอใจก่อนจะสาวสะโพกแกร่งระรัวเร็วตามแรงอารมณ์ที่โหมกระพือ ยิ่งเธอแอ่นกายเข้าหาด้วยความซ่านรัญจวนปฐวินก็ยิ่งต้องเร่งจังหวะรักให้ร้อนแรงยิ่งขึ้น เร็วขึ้นๆ จนเสียงเนื้อกายกระทบกันดังกึกก้องไปทั้งห้องผสานกับเสียงครางด้วยความซ่านสุขที่ต่างมอบให้แก่กันดังก้องไปทั้งห้อง และพวกเขาก็พากันล่องลอยไปยังวิมานสวาทได้อย่างงดงาม...“โอ้วนนางจ๋า อีกครั้งนะฉันยังไม่สงบเลย ทูนหัว...”คำพูดของเขาทำให้อังศณาตาโตแต่ก็ไม่อาจจะปฏิเสธเมื่อเขาจับร่างบางให้คว่ำลงในท่าคลานเข่าจับเรียวขาของเธอข้างหนึ่งโน้มไปข้างหน้าก่อนจะสอดกายใหญ่โตเข้ามาคลอเคล้าดอกไม้งามจากด้านหลังทันที ความยิ่งใหญ่ที่สอดไซ้เข้าไปในความอ่อนนุ่มทำให้หนุ่มสาวครางออกมาพร้อมกันอีกคร