ตอนที่ 52.หญิงสาวบอกเขาด้วยสีหน้าบึ้งตึงทั้งรู้สึกอึดอัดกับสายตาคนที่มองมาทั้งที่รู้จักและไม่รู้จักเธอ ที่สำคัญมีเสียงซุบซิบแว่วๆ เกี่ยวกับเธอกับเขาลอยมาเข้าหูในทำนองที่ไม่ดีนัก ซึ่งมันทำให้อังศณารู้สึกเครียดอยู่ไม่น้อยและในแผนกสินค้าสำหรับเด็กนั้นเธอก็มีเพื่อนที่เคยร่วมงานกันและเคยเห็นหน้าค่าตากันอยู่หลายคน ซึ่งทุกคนต่างมองอย่างไม่อยากเชื่อสายตาว่าเธอจะมากับปฐวินในสภาพที่ท้องโตแบบนี้“ทำไมล่ะ ที่นี่เป็นของนางนะ ทุกอย่างในห้างนี้ไม่ว่านางอยากได้อะไรนางเป็นเจ้าของมันได้ทันที”เขาบอกจริงจังไม่ใส่ใจกับเสียงพูดคุยแว่วๆ ที่เข้าหู เขาอยากให้ทุกคนรู้ว่าเธอคือภรรยาของเขาและยังเป็นเจ้าของที่นี่ทุกตารางนิ้วอีกด้วย“ฉันไม่ชอบให้ใครมองว่าฉันเกาะคุณ หรือเป็นผู้หญิงของคุณ...”หญิงสาวบอกเขาด้วยน้ำเสียงเง้างอดพลางค้อนเขาเสียวงใหญ่ที่เขาทำราวกับว่าเธอกับเขาเป็นสามีภรรยากัน และพากันมาซื้อข้าวของเตรียมรับขวัญลูกอย่างไรอย่างนั้น แม้เธอจะรู้สึกอบอุ่นในใจแต่มันก็ยังมีเส้นบางๆ กางกั้นขวางอยู่ลึกๆ “ว้า... ทำไมเมียพี่วินพูดจาไม่เพราะเลยนะ ให้โอกาสพูดใหม่...”เขาพูดพร้อมทั้งหันไปจ่ายค่าสินค้าที่ตั้งใจซื้อไว้
ตอนที่ 53.“ป้าจะไปโรงพยาบาล หนูรินไม่ต้องไปด้วยก็ได้นะ”คำพูดประโยคแรกที่ออกจากปากของคุณปัทมาที่นิ่งเงียบมาตลอดนั้นทำให้รินนภาหน้าม้านไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่ามองผู้สูงวัยเดินจากไปด้วยความฉุนเฉียว...“เป็นบ้าอะไรกันไปหมดนะ... แล้วใครมันโทร. มาตอนนี้ล่ะเนี่ย”รินนภายืนบ่นอย่างหงุดหงิดเมื่อทั้งปฐวินและคุณปัทมาไม่อยู่ตรงนั้นแล้วเธอก็ไม่ต่างจากหมาหัวเน่า ไม่ทันที่อารมณ์จะลดองศาลงเสียงสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์เครื่องหรูก็ดังขึ้น...“ฮัลโล รินนภาพูดค่ะ... ไอ้จักรกริช...” รินนภาหน้าซีดทันทีที่ได้ยินเสียงที่ไม่เคยคิดอยากจะได้ยิน...อังศณาลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดสลัวของแสงตะวันยามอัสดง ดวงตากลมโตกวาดมองสำรวจรอบกายแล้วถอนใจเบาๆ อย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าเธอนอนอยู่ในห้องของตัวเอง“ตื่นแล้วหรือครับคนเก่ง มากินอะไรก่อนหรือจะเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาก่อนดีจ๊ะ” เสียงนุ่มคุ้นหูดังขึ้นทำให้เธอต้องถอนใจออกมาเบาๆ“นี่ฉันเป็นอะไรไป แล้วกลับมาบ้านได้ยังไง...”“นางเป็นลมที่ห้างน่ะ พี่เลยรีบพาไปหาหมอ หมอบอกว่านางแค่อ่อนเพลียและกังวลมากเกินไปเลยทำให้เกิดอาการหน้ามืด แต่ลูกของเราปลอดภัยดีจ้ะ” เข
ตอนที่ 54.อังศณายอมรับกับตัวเองอย่างไม่อายว่าลึกๆ แล้วอยากจะให้ปฐวินกับเธอเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แม้จะรู้ดีว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ ที่เขามาเอาอกเอาใจ ยอมเธอทุกอย่างในตอนนี้ก็เพราะว่าเธออุ้มท้องลูกของเขาอยู่ แล้วยิ่งรินนภามาปรากฏตัวออกนอกหน้าเช่นนี้ก็ยิ่งทำให้เธอต้องคิดและตัดสินใจให้หนักแน่นอีกรอบ... เธอจะต้องพูดกับเขาให้เข้าใจ เพราะไม่อยากจะเก็บความเจ็บปวดอันแสนอึดอัดนี้ไว้อีกต่อไป... เธออยากให้มันจบ อยากให้ทุกอย่างมันผ่านไปด้วยดี แม้ตนเองจะต้องเจ็บปวด และโดดเดี่ยวแต่เธอก็จะต้องทำเพื่อตัวเอง...อังศณาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ อย่างตัดสินใจก่อนจะก้าวออกจากห้องน้ำตรงไปหาชายหนุ่มที่กำลังจัดโต๊ะอาหารรอเธออยู่ ด้วยความตั้งอกตั้งใจซึ่งมันทำให้เธอหยุดมองเขาด้วยความหลงใหลร่างสูงสง่าสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวที่พับพันแขนเสื้อทบขึ้นมาถึงข้อศอกไม่ติดกระดุมตลอดแนวเผยให้เห็นกล้ามเนื้องดงามเยี่ยงบุรุษพึงมี ใบหน้าหล่อเหลาดูมีความสุขเต็มไปด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ตลอดเวลาที่หยิบจับจานชาม มือเรียวยาวแบบบุรุษดูแข็งแรงและให้ความรู้สึกอบอุ่นในเวลาเดียวกัน ซึ่งเธอเองก็รับรู้ถึงความอุ่นซ่านนั้นได้โดยอัตโนมัติ...เธอจะต้อ
ตอนที่ 55.“เราจบกันแค่นี้เถอะนะคะ อย่าหลอกตัวเองอีกเลยค่ะ มันจบแล้ว... ปล่อยนางไปเถอะนะคะ นางยกโทษให้พี่วินแล้วทุกอย่าง... แค่ปล่อยนางกับลูกให้อยู่กันลำพังก็พอ...”หญิงสาวบอกเขาเสียงเศร้าแม้ใบหน้าจะมีรอยยิ้มบางๆ ประดับไว้ หากแต่แววตาของเธอมันช่างเต็มไปด้วยความปวดร้าวยิ่งนัก“ไม่นะ พี่ไม่ต้องการแบบนั้น นางต้องให้โอกาสพี่บ้าง พี่...”“หยุดพูดเถอะค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับสิ่งดีๆ ที่พี่วินมีให้เรามาตลอด ลาก่อนค่ะ...”พูดจบอังศณาก็เมินหน้าหนีเขาเป็นการตัดบท ท่าทางของเธอทำให้ปฐวินรู้สึกปวดปร่าในอกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...เขาไม่เคยถูกปฏิเสธด้วยความสุภาพและเย็นชาเช่นนี้จากใครมาก่อน และไม่เคยรู้สึกเหมือนลมหายใจขาดหายไปเช่นตอนนี้เลยสักครั้ง แต่เขาก็พูดอะไรไม่ออกจนน่าโมโห อะไรมันจุกอยู่ในลำคอของเขา ความมั่นใจที่เคยมีมันหายไปไหน ความกล้าหาญของเขามันอยู่ที่ไหนกัน... ปฐวินมองคนที่นั่งนิ่งเงียบด้วยความอัดอั้นทำอะไรไม่ถูก ความรู้สึกอึดอัดในอกที่ยากจะบรรยายมันบีบแน่นจนเขาแทบหายใจไม่ออกทำไมนะ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย...คุณยายมองชายหนุ่มที่เดินคอตกกลับไปด้วยความรู้สึกใจหายแล้วหันไปมองห้องของหลานสาว ที่ปิดสน
ตอนที่ 56.คุณปัทมามองตามบุตรชายคนเดียวไปด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก วันนี้นางได้ตามเขาไปที่โรงพยาบาลได้เห็นความห่วงใยที่เขามีต่ออังศณา ได้เห็นความอ่อนโยนที่เขาประคองกอดอังศณาไว้ในอ้อมกอด ได้เห็นสัมผัสที่เต็มไปด้วยความรักยามที่เขาปลอบลูกในท้องของอังศณาด้วยความหวั่นวิตก กลัวว่าจะมีอันตรายกับลูกของตนแล้วคุณปัทมาก็รู้สึกปวดปร่าในลำคอ แต่สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกขมในลำคอก็คงจะเป็นแววตาหวั่นกลัวของอังศณา และท่าทางที่แสดงออกมาเหมือนจะปกป้องตนเองกับลูกจากตนแล้ว คุณปัทมาก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนเลวร้ายอย่างไรไม่รู้...“คิดอะไรอยู่หรือลูกปัด...”เสียงอ่อนโยนของสามีดังขึ้นทำให้ผู้สูงวัยหันไปยิ้มเซียวๆ ให้สามีก่อนจะถอนใจเบาๆ แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้คุณวิลเลี่ยมฟัง...“คุณพี่ว่าน้องบังคับจิตใจลูกเกินไปไหมคะ...”“มันก็ไม่มากเกินไปเพราะลูกปัดทำไปก็เพราะรักตาวินนี่นา แต่สิ่งที่เราไม่ควรจะก้าวก่ายคือการเลือกเส้นทางของเขา อย่างที่รู้คนอย่างตาวินถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ แม้จะได้ไปเรียนรู้การใช้ชีวิตแบบยากลำบากมาแค่ไหน เขาก็ยังเป็นตาวินที่แสนเอาแต่ใจ เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง อยากได้อะไรก็ต
ตอนที่ 57.“แกคิดดีแล้วเหรอนาง...” แจ็กเกอร์รีนถามเพื่อนรักเมื่อได้ฟังเรื่องการตัดสินใจของอังศณา“ฉันคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องยอมรับความเป็นจริง”“ฉันก็ไม่เห็นว่าคุณปฐวินเขาจะมีทีท่าเอนเอียงไปหายายคนนั้นเลยนะ เขาดูรักแกจะตายไป แกคิดมากไปเอง”แจ็กเกอร์รีนกล่าวตามที่เห็นมาตลอดนับตั้งแต่ปฐวินเปลี่ยนแปลงตัวเอง เขาดูรักใคร่เอาอกเอาใจยอมอังศณาทุกอย่างด้วยซ้ำ ไม่ว่าเพื่อนรักของเธอจะพูดจาถากถาง เย็นชาใส่แต่ปฐวินก็ยังอดทนให้อังศณาเอาคืน ซึ่งคนอย่างปฐวินจะหาผู้หญิงที่ดีพร้อมกว่าเพื่อนรักของเธอนั้นมันไม่ยากเลย แต่เขาก็เลือกอังศณา...“มันอาจจะเป็นเพราะฉันท้องลูกของเขาอยู่ก็ได้” อังศณายังค้านแจ็กเกอร์รีนจึงถอนใจออกมาเบาๆ“นาง.. แกเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่... ฉันเข้าใจว่าแกกับเขาต่างกันมาก แต่นั่นมันไม่ใช่สิ่งที่จะตัดสินว่าแกเหมาะสมกับเขาหรือไม่นี่นา ดูอย่างฉันกับร็อบสิ คนละเรื่องเลยแต่เราก็รักกันได้”“แต่พ่อแม่เขายอมรับแก พวกเขายอมรับในสิ่งที่แกเป็นได้ แต่ฉันไม่เหมือนแกไง...”“บางทีทุกอย่างมันอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้นะแก...” แจ็กเกอร์รีนยังคงให้กำลังใจเพื่อนรัก“แต่ฉัน...”“เอาล่ะนาง แกต้
ตอนที่ 58.เขมรินทร์ซึ่งกำลังเดินเที่ยวเตร่ประสาหนุ่มโสดและกำลังนำข้าวของมาเก็บที่รถยนต์ของตน ก็เกิดสะดุดตากับร่างใครบางคนที่แสนจะคุ้นเคยเพราะเขาเฝ้าติดตามดูเธอมาหลายเดือน...“เอ... ยายนั่นทำอะไรวะ ดูท่าทางลับๆ ล่อๆ ดูเหมือนว่าไม่ได้มาคนเดียวด้วยนี่นา...”เขมรินทร์เฝ้ามองร่างบางของหญิงสาวอยู่ในรถเงียบๆ เพื่อรอดูว่ารินนภากำลังจะทำอะไรและกับใคร...“เราตามไปดีกว่า”เขมรินทร์เคลื่อนรถตามรถของรินนภาไปเรื่อยๆ ห่างๆ เพื่อไม่ให้มีพิรุธแต่แล้วเขาก็กลับคลาดกับรถของรินนภาไปอย่างน่าเสียดาย เมื่อรถของรินนภาผ่านสัญญาณไฟไปก่อนและเขาก็ติดอยู่ที่แยกซึ่งมีรถยนต์แน่นหนาพลุกพล่าน“บ้าเอ๊ย... ไม่น่าพลาดเลย ไม่ได้การแล้ว ต้องบอกไอ้วิน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็โทรศัพท์หาเพื่อนรักทันที...อังศณารู้สึกปวดไปหมดระบมทั้งร่างแล้วเมื่อนึกขึ้นได้ว่าก่อนจะหมดสติไปตนเจอกับอะไรหญิงสาวก็รีบผุดลุกขึ้นมาทันทีด้วยความหวาดกลัว แล้วลูบหน้าท้องนูนของตนด้วยความหวาดวิตกก่อนจะถอนใจออกมาเบาๆ เมื่อไม่ได้รู้สึกผิดปกติใดๆ ในร่างกาย...“โอย.. ที่นี่ที่ไหนเนี่ยแก...”“จีจี้... แก เป็นอะไรรึเปล่า...”“ฉันต้องถามแกมากกว่า หลานฉันปลอดภัยดีใช่ไ
ตอนที่ 59.“หวังว่าแกคงรักษาสัญญา ฉันไปล่ะ”“จะรีบไปไหนไม่อยู่คุยกันก่อนเหรอที่รัก หึหึ”“ฉันมีนัดกับพี่วินเพื่อไม่ให้มีพิรุธ ส่วนแกก็มีหน้าที่โทร. ไปตามเบอร์ที่ฉันให้ไว้ตอนเที่ยงคืนตามแผนที่เราวางกันไว้ คงฉลาดพอนะว่าจะทำยังไงต่อ...”รินนภากล่าวด้วยน้ำเสียงหยันๆ ก่อนจะเดินออกไปและพูดสั่งการบางอย่างกับชายร่างยักษ์ที่หันมามองจักกริชด้วยแววตาอ่านไม่ออกรินนภาเดินเข้าไปในร้านอาหารหรูชื่อดังซึ่งปฐวินโทร. มานัดเธอให้ออกมารับประทานอาหารมื้อค่ำด้วยกันด้วยความอิ่มเอมใจ ความหวังของเธอเริ่มเปล่งประกายเรืองรองขึ้นมาแล้ว แม้ว่าปฐวินจะดูเย็นชากับเธอไปบ้าง แต่เธอก็เข้าใจว่ามันเป็นบุคลิกของเขา แต่ช่วงที่เธอมาทำงานกับปฐวิน เขากับเธอก็ได้ออกงานด้วยกันบ่อยขึ้นและเจอกันบ่อยขึ้นอย่างที่เธอหวังมานานตอนนี้ไปไหนมาไหนใครๆ ต่างก็ต้องพูดถึงเธอกับปฐวินทำให้ข่าวการหมั้นหมายและข่าวมงคลก็มีเป็นเงาตามตัว ซึ่งแน่นอนว่าเธอนั่นเองที่เป็นคนให้ข่าวกับนักข่าวเพื่อสร้างกระแสให้ตัวเอง เธอคิดไว้แล้วว่าสักวันหินก็ต้องกร่อน แม้ปฐวินไม่ได้ดูให้ความสนใจเธอมากนักแต่วันนี้เขาก็ชวนเธอออกมาดินเนอร์ นั่นหมายความว่าเธอก็อาจจะมีความหว
ตอนที่ 69. ตอนอวสาน“โอ้ว... / อา...”หนุ่มสาวร้องครางออกมาพร้อมกันเมื่อกายประสานเป็นหนึ่ง ปฐวินโยกกายไหวระรัวทั้งเร็วและแรงตามอารมณ์ปรารถนาที่คุโชนจนเรือนผมยาวสยายของเธอพลิ้วกระจายไปทั้งแผ่นหลังชื้นเหงื่อ บางส่วนก็พลิ้วไหวตามแรงกระแทกกระทั้นอันร้อนแรง ยิ่งทำให้ปฐวินเร่งเร้าจังหวะให้แรงขึ้นๆ เร็วขึ้นๆ อังศณาก็ตอดรัดแก่นกายของเขาอย่างรุนแรงจนในที่สุดเขาก็ครางหนักๆ ออกมาพร้อมทั้งแหงนเงยใบหน้าไปด้านหลังด้วยความเสียวซ่านสุดใจ“เป็นไงบ้างจ๊ะเมียจ๋า มีความสุขมั้ย...”เขาถามเสียงหอบพร่าซึ่งคำตอบของอังศณาก็มีเพียงเสียงลมหายใจหอบกระเส่ากับใบหน้าแดงก่ำแต่ดวงตาฉ่ำปรือนั้นมีแววแห่งความสุขสมปิดไม่มิด...“นางจ๋า อีกครั้งได้ไหม...”เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบและแก่นกายแกร่งที่ยังสอดประสานอยู่ในกลีบดอกไม้บางนั้นก็ยังไม่ได้ถอดถอนออกมา เมื่อเขาเคลื่อนไหวร่างกายอังศณาก็ต้องครางออกมาเบาๆ ด้วยความเสียวรัญจวนอีกครั้งปฐวินรั้งร่างบางขึ้นมาแล้วจับเรียวขาเสลาให้โอบรัดรอบสะโพกสอบทำให้เธอต้องโอบแขนเรียวรอบลำคอแกร่งสบตากับเขาด้วยความซ่านสุข ปฐวินลุกจากเตียงกว้างพาเธอเดินไปยังโต๊ะอ่านหนังสือมุมห้องติดกับระเบียงก
ตอนที่ 68.ปฐวินอุ้มร่างกลมปุ๊กลุกของน้องน่านที่กำลังมองเขาตาแป๋วขึ้นมาแล้วเขาก็ต้องอุทานออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรอุ่นๆ เปียกๆ พุ่งมาใส่ร่างเปลือยเปล่าของตน และเมื่อก้มมองก็พบเจ้าตัวเล็กของเขานั่นเองที่ปัสสวะใส่เขาพร้อมกับหัวเราะเอิ๊กอ๊ากทำเสียงอ้อแอ้กับผู้เป็นพ่ออย่างชอบใจ อังศณาหัวเราะสามีเบาๆ แล้วรับร่างกลมป้อมของน้องน่านมากินนมในขณะเดียวกันเธอก็เช็ดก้นนุ่มๆ ของลูกน้อยไปด้วย ปฐวิน รีบไปชำระล้างตัวแล้วรีบกลับมาดูลูกชายตัวน้อยที่กำลังดื่มกินนมจากอกแม่ด้วยความหลงใหลและปลาบปลื้มยินดี... ซึ่งมันเป็นภาพที่ทรงพลังและให้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนหวานที่สุดสำหรับเขา...ปฐวินเดินเข้าไปหาภรรยาในห้องนั่งเล่นแสนสบายก็พบว่าอังศณากำลังให้นมลูกอยู่กับคุณยายอังกาบและมารดาของตน ชายหนุ่มยิ้มกว้างเมื่อเห็นทั้งมารดากับภรรยาของเขานั้นเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย จนบางทีเขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน ซึ่งภาพที่มารดาของเขากับอังศณาคุยกันด้วยความรักเอาใจใส่กันนั้นมันเป็นภาพที่งดงามที่สุด... คนที่เขารักที่สุดในชีวิตรักใคร่กลมเกลียวกันไม่มีปัญหาแม่ผัวกับลูกสะใภ้อย่างที่นึกกลัว...“ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะลูก
ตอนที่ 67.พูดไปมือร้ายกาจก็ปลดสายเสื้อนอนแบบสายเดี่ยวเล็กๆ นั้นออกจากบ่ามนแล้วก้มลงปิดปากช่างค้านนั้นด้วยจุมพิตเร่าร้อนทันที...“อุ้ย อื้มมม...” เสียงค้านหายไปในลำคอเมื่อเรียวลิ้นร้อนกวาดไล้ตวัดรัดรึงดูดดื่มเสาะหาความหวานจากเรียวปากบางด้วยความเสน่หาซึ่งเธอเองก็ไม่อาจจะปฏิเสธว่าลึกๆ แล้วก็ต้องการเขาเช่นกัน...อังศณาลูบไล้บ่าแกร่งด้วยความวาบหวามในอกเมื่อริมฝีปากร้ายกาจนั้นครอบครองยอดอกสีหวานของเธออย่างหิวกระหายทั้งมือหนาก็ฟอนเฟ้นอกอวบใหญ่ด้วยความเสน่หา เคล้นคลึงสะโพกกลมมนหนักๆ สร้างความซ่านกระสันให้แก่ร่างงามที่บิดส่ายเสียดสีกับร่างแกร่งของเขาอย่างเร่าร้อน เรียวขาเสลายกขึ้นเสียดสีกับต้นขาแกร่งเกี่ยวกระหวัดรัดรอบเอวสอบยั่วยวนให้เขาแนบชิดเธอมากขึ้นกว่าเดิม...“โอ.. นางจ๋า หวานเหลือเกินคนดี...”“พี่วินขา... อื้อออ...” หญิงสาวครางกระเส่าเมื่อปากร้อนๆ ของเขาเลื่อนเคลื่อนย้ายมาตามผิวเนื้อละมุนข้างสะเอวบางละเรื่อยมายังหน้าท้องเรียบเนียนเหมือนว่าที่ตรงนี้ไม่เคยมีสิ่งมีชีวิตน้อยๆ อยู่ในนั้น...“หวานที่สุด...” ปฐวินยังคงหลงใหลอยู่กับผิวเนื้อนวลปลั่งของภรรยาสาวและไม่ละเลยที่จะเชยชิมเธอทั่วทั้งร่า
ตอนที่ 66.“ค่ะ ไปทำอาหารสิคะ น้องน่านหลับแล้วนางจะได้ไปกินข้าว” เธอบอกเขาด้วยความขวยเขิน แม้จะให้นมลูกต่อหน้าเขามาหลายครั้งแต่เธอก็ยังรู้สึกขัดเขินทุกทีที่เขาจ้องมอง ก็สายตาของเขามันร้อนแรงแทบจะแผดเผาเธอนี่สิ...“อืม.. แต่พี่ว่าก่อนกินข้าวนางอาบน้ำก่อนดีไหม พี่จะช่วยถูหลังให้”“ไม่เอาค่ะ... ไม่ต้องมาเจ้าเล่ห์กับนางเลยค่ะ ไปทำอาหารได้แล้ว”“ครับที่รัก... คุณแม่จอมบงการ...”เขาพูดเสียงเนือยๆ พร้อมกับหอมแก้มเธอหนักๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องแต่ไม่วายส่งตาหวานฉ่ำสื่อความหมายชัดเจนในดวงตาว่าเขาต้องการอะไรอังศณาค้อนเขาหน้าแดงแล้วหน้าแดงอีก... “คนหื่น...” หญิงสาวต่อว่าเขาอุบอิบคนเดียวแต่ใบหน้านวลเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข...อังศณามองคนที่พาลูกไปนอนที่เตียงเด็กด้วยความอ่อนโยนทะนุถนอมอย่างรักใคร่สุดซึ้ง น้องน่านซึ่งตอนนี้อายุได้หกเดือนแล้วเริ่มกินนอนเป็นเวลารู้หลับรู้ตื่น เรียกได้ว่าเลี้ยงง่ายเลยทีเดียว ยิ่งอยู่กับคุณปู่คุณย่าและคุณยายทวดแล้ว น้องน่านนั้นเป็นดังแก้วตาดวงใจเลยทีเดียว เด็กน้อยรู้กินรู้นอนและรู้ออดอ้อนคนแก่ให้หลงได้ไม่ยากเย็นเลย ซึ่งคุณปู่คุณย่านั้นรักน้องน่านมาก และช่วยเธอเลี
ตอนที่ 65.“เดี๋ยวครับคุณหมอ...” หมอโตมรเดินผ่านเคาน์เตอร์รับยาหลังจากตรวจคนไข้เสร็จแล้วก็คิดว่าจะแวะเข้าไปเยี่ยมอาการของอังศณากับลูก แต่ก็ต้องหยุดตามเสียงร้องเรียกของใครคนหนึ่ง“อ้าวคุณวิน วันนี้คุณก็พานางกับลูกกลับบ้านได้แล้วสินะ ผมว่าจะเข้าไปเยี่ยมอยู่พอดีเลยครับ...”หมอโตมรมองใบหน้าหล่อเหลาของปฐวินที่ผู้ชายด้วยกันยังนึกอิจฉาด้วยความรู้สึกที่เป็นมิตรขึ้น ซึ่งดูจากท่าทางของปฐวินแล้วหมอโตมรก็วางใจได้ทันทีว่า อังศณาจะได้พบกับความรักอันยิ่งใหญ่ของผู้ชายคนนี้ และมั่นใจว่าปฐวินจะดูแลเธอกับลูกเป็นอย่างดีอย่างแน่นอน...“ขอบคุณมากนะครับหมอโตมร” น้ำเสียงนั้นดูเก้อๆ ไปแต่มันทำให้ปฐวินดูเป็นคนอ่อนโยนขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว“ผมทำตามหน้าที่ครับ อีกอย่างผมก็รักนาง...”“อะไรนะ...” จากน้ำเสียงนุ่มนวลเมื่อครู่ของปฐวินกลายเป็นเสียงเข้ม ใบหน้าแดงจัดขึ้นมาทันที หมอโตมรยิ้มบางๆ ในแบบของเขา“ผมหมายถึง ผมรักนางในฐานะน้องสาว และเจ้าตัวเล็กนั่นก็เหมือนหลานของผม ไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอกครับ ผมรู้ดีว่าผมจะอยู่ในฐานะอะไรสำหรับนาง นางรักคุณมาก และนางรักผมในฐานะพี่ชายเท่านั้น...”“รู้ตัวก็ดีแล้ว... แต่ผมก็ต้อ
ตอนที่ 64.“นาง...” อังศณามองใบหน้าหล่อเหลาที่มีร่องรอยความอิดโรยของเขาด้วยความสับสน ระคนตื่นเต้นยินดีกับชีวิตที่กำเนิดจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกับเขา อีกทั้งความอบอุ่นที่เธอได้รับจากคนตรงหน้าทำให้ความขุ่นข้องหมองใจที่มีก่อนหน้านั้นหายไปสิ้น...“นางจ๋า รู้ไหมว่าพี่หัวใจแทบสลายที่เห็นนางล้มไปต่อหน้า หากนางเป็นอะไรไปพี่จะไม่ให้อภัยตัวเองเลยที่ไม่สามารถดูแลลูกเมียของตัวเองได้ และพี่เสียใจที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้...”“มันไม่ใช่ความผิดพี่วินนี่คะ และนางกับลูกก็ปลอดภัยแล้ว...” หญิงสาวบอกและยิ้มบางๆ ให้เขา“นางจ๋า... พี่มีอีกอย่างที่ตั้งใจจะให้นางมานานแล้ว แต่เพราะพี่เป็นคนโง่เขลาและขี้ขลาดมัวแต่กลัวสารพัดทำให้เกิดเรื่องร้ายๆ ขึ้นและก็เกือบจะสายเกินไปที่พี่จะได้บอกนางว่า พี่รักนางเหลือเกิน คนดียกโทษให้กับความงี่เง่าของพี่ได้ไหมที่รัก... และได้โปรดแต่งงานกับพี่วินเถอะนะครับ เพราะพี่คงมีชีวิตอยู่ไม่ได้หากไม่มีนางกับลูก พี่รักนาง พี่รักลูกของเรา แต่งงานกับพี่นะคนดี...”ปฐวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคงพลางหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงที่เขาเก็บถนอมสิ่งที่อยู่ข้างในไว้ให้เธอมาแสนนาน ชายหนุ่มเปิดกล่อ
ตอนที่ 63.โรบินพูดด้วยภาษาไทยชัดเจนด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม... ใครว่าคนที่มีบุคลิกอบอุ่นอ่อนโยนเช่นเขาจะไม่มีมุมเหี้ยมๆ เช่นนี้ เพราะบนเส้นทางธุรกิจของเขาก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ การมีเขี้ยวเล็บติดตัวมันก็คือสิ่งที่ต้องมี โรบินชักปืนออกมาจากเสื้อสูทเนื้อดีของตน จ่อมายังหน้าผากมันเยิ้มด้วยเหงื่อของคนขี้ขลาดอย่างจักรกริช ด้วยแววตาท่าทางที่ทำให้จักรกริชขนลุกเกรียวหนาวไปทั้งไขสันหลัง“จีจี้ตามวิลล์กับนางไป ทางนี้ผมจัดการเอง...”โรบินบอกภรรยาซึ่งแจ็กเกอร์รีนก็เดินแกมวิ่งตามหลังปฐวินที่อุ้มอังศณาไปยังรถยนต์ที่มีคนขับมารอแล้วอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันชายฉกรรจ์หลายคนก็กรูเข้าไปในบ้าน แจ็กเกอร์รีนมองตามอย่างงุนงง เธอจำได้ว่าหนึ่งในชายเหล่านั้นมีคนของโรบินรวมอยู่ด้วยหลายคนทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วชนิดที่ว่าแจ็กเกอร์รีนเองก็ยังงงๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เธอไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักเมื่อตอนนี้ห่วงเพื่อนรักมากกว่า เพราะอังศณาอาจจะคลอดก่อนกำหนด...“หยุดเดินบ้างก็ได้นะลูกปัด เดี๋ยวพื้นโรงพยาบาลเขาจะสึกไปเสียก่อน...”คุณปัทมาเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องคลอดอย่างกระวนกระวายใจจนคุณวิลเลี่ยมต้องออกปากให้นางหยุ
ตอนที่ 62.“ครับ... ไม่คิดเลยนะครับว่าจะมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้”ปฐวินพูดเสียงเย็นชาปรายตามองคุณลินดาเพียงเล็กน้อยเพราะเขากำลังจับจ้องมองคนที่รักไม่วางตากลัวว่าชายร่างสูงใหญ่คนนั้นจะทำร้ายเธอ“ผมว่าพวกคุณปล่อยตัวคนของเราดีกว่าแล้วมาเจรจากันดีๆ พวกเราไม่ต้องการให้เกิดอันตรายหรือเสียหายใดๆ ทั้งสิ้น”โรบินพูดขึ้นเพื่อให้คนเหล่านั้นได้ลดคามตึงเครียดลงและเพื่อถ่วงเวลาไว้ก่อน“พูดง่ายๆ ก็ดี... ผมเองก็ไม่อยากมีเรื่อง เฮ้ย พวกมึงเอามีดลงก่อน...”จักรกริชซึ่งคิดวิเคราะห์แล้วว่าหากจะดันทุรังเขาจะต้องเสียลาภก้อนใหญ่ไปแน่ๆ ซึ่งการที่ปฐวินมาถึงที่นี่ได้ นั่นแสดงว่ามันไม่ธรรมดา เขาควรจะเลือกเอาเงินไว้ก่อนแล้วค่อยหาทางหนีเอาตัวรอด เพราะเมื่อถึงขั้นนี้แล้วจักรกริชมั่นใจได้เลยว่า ชายหนุ่มซึ่งรินนภาหมายปองนั้นไม่มีทางปล่อยให้เขาลอยนวลแน่ๆ ดังนั้นมันจะต้องมีแพะคอยรับบาปแทนเขา... คนที่ทำชั่วโดยสันดานเริ่มคิดวางแผนหนีไปพร้อมกับเงินที่คิดว่าตนจะได้ในเวลาอันใกล้นี้“ปล่อยตัวนางก่อนได้ไหม ดูท่าทางเธอจะไม่ไหวแล้ว”ปฐวินเริ่มกังวลเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวลงอย่างเห็นได้ชัดของอังศณาทั้งเธอยังนิ่วหน้าเหมือนเจ็บปว
ตอนที่ 61.จักรกริชคิดอย่างคนละโมบและเต็มไปด้วยความชั่วร้าย เรื่องพวกนี้เขาทำมานักต่อนักแล้ว และตอนนี้คุณลินดาไม่รู้ว่าเขากำลังหนีการจับกุมของตำรวจด้วยข้อหาการค้าประเวณีและยาเสพติดอยู่ พอดีรู้ว่ารินนภากลับมาเมืองไทยจึงหวนกลับมาหาสองแม่ลูกนี้อีกครั้ง และเขาเองก็ยังมีไม้เด็ดที่จะบีบบังคับให้รินนภาทำงานให้เขาได้อีกนานด้วย และเขาก็ไม่ผิดหวังเลยสักนิดเมื่อคุณลินดายังคงเป็นผู้หญิงแก่โง่ๆ บ้าตัณหาที่หลอกได้ง่ายอยู่เช่นเดิม...“แล้วจักรจะให้พี่ทำอย่างไรก็บอกมา” คุณลินดาพูดเหมือนเหนียมอายจักกริชก็ยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ“พี่ก็เป็นคนถ่ายคลิปสิครับ หรือถ้าพี่อยากจะแจมกับเราก็ค่อยเปลี่ยนกันถ่ายวีดีโอ สนุกนะครับคุณพี่ได้เปลี่ยนบรรยากาศแบบเซ็กซ์หมู่ด้วยตื่นเต้นดีออก... แล้วคุณพี่จะสนุกจนลืมเซ็กซ์แบบเดิมๆ ไปเลย แล้วผมกับคุณพี่ก็ยังมีเงินใช้แบบสบายๆ ด้วย เสร็จงานคราวนี้เราไปฮาวายกันนะครับคุณพี่ ผมรู้นะว่าคุณพี่อยากจะไปอวดหุ่นเป๊ะเวอร์แบบนี้ที่ฮาวาย...”จักรกริชเอ่ยด้วยน้ำเสียงหื่นกระหายพลางลูบไล้ต้นขาของคุณลินดาเพื่อสร้างอารมณ์ร่วม ซึ่งมันก็ทำให้ผู้ที่มักมากเช่นคุณลินดาหลงคล้อยตามได้ไม่ยาก “ก็ได้ๆ แต่