Semua Bab Contract of Hearts: Bab 51 - Bab 58

AMARA'S POINT OF VIEW Pagkatapos ng vow renewal namin ni Killian, akala ko tapos na ang lahat ng drama. Pero sa totoo lang, doon pa lang pala nagsisimula ang tunay na buhay namin bilang mag-asawa. Wala nang script, wala nang kontrata—kami na lang, sa araw-araw na pagsasama.Isang umaga, habang nagkakape kami sa veranda ng bahay, napansin ko ang kakaibang katahimikan. Hindi 'yung awkward silence, kundi 'yung komportableng katahimikan na parang sinasabi ng puso mo na, "Ito na 'yun.""Ang sarap ng hangin," sabi ko, sabay higop sa kape."Oo nga," sagot ni Killian, nakatingin sa malayo. "Parang ang gaan ng lahat.""Siguro kasi wala na tayong tinatago," sabi ko, tumingin sa kanya. "Wala na tayong kailangang patunayan."Ngumiti siya, 'yung ngiti na alam mong totoo. "Tama ka. At sa wakas, nararamdaman ko na rin 'yung peace na matagal ko nang hinahanap."Tumayo siya, lumapit sa akin, at hinawakan ang kamay ko. "Amara, gusto kong simulan natin ang bagong kabanata ng buhay natin. Yung tayo lang

AMARA'S POINT OF VIEW Isang ordinaryong araw lang nang mapansin ko na may mali sa aking katawan. Nagising ako ng mas maaga kaysa sa usual, at unang bagay na napansin ko ay ang hindi ko pagdanas ng gutom. Kadalasan, ang unang bagay na gumigising sa akin ay ang matinding pangangailangan ko ng pagkain. Pero ngayon, tila walang gana ang aking katawan."Amara, are you okay?" tanong ni Killian mula sa kitchen. Bumabagsak ang liwanag mula sa araw, dumadaan sa mga bintana ng aming bahay, kaya't nakakaramdam ako ng pagkahilo. Habang binabaybay ko ang daan patungo sa kusina, sumagi sa isipan ko ang mga posibleng dahilan ng nararamdaman ko. Pero ang hindi ko matanggal sa isip ko ay ang isang bagay—ang hindi ko pagpapakita ng buwanang dalaw.Isang linggo na ang nakalipas simula nang huling dalaw ko, at mula noon, wala na akong naramdamang anuman. Kinuha ko ang cellphone ko at tiningnan ang calendar app, at doon ko nalamang na talagang na-late na ako. Dalawang linggo na, at nag-aalala na ako. Gus

AMARA'S POINT OF VIEW Seryoso ba ‘to? Ito na yata ang pinaka-eksaherado at pinaka-overacting na Killian na nakita ko. Hindi pa man ako nakakabangon nang tuluyan sa kama, heto na siya—nakabantay na parang hawk, nakapamaywang pa at may hawak pang unan.“Amara, saan ka pupunta?” tanong niya habang inaayos ang buhok ko. Para siyang lola na nag-aalala sa apo.“Tataas lang ako ng kama, Killian. Hindi pa naman ako mamatay sa pag-uunat.”“Hindi mo na kailangang tumayo. Sabihin mo lang, kukunin ko na para sa’yo.”Napairap ako pero lihim akong kinikilig. Okay, fine, cute siya. Pero seryoso, feeling ko anytime ipapagbawal na niya akong huminga nang malalim.“Killian, buntis lang ako. Hindi ako pilay. At hindi pa nga halata. Para lang akong bloated.”“Hindi. Buntis ka. May baby tayong binubuo sa loob mo. Kaya hindi ka na dapat nagbubuhat, naglalakad nang walang kasama, o kahit tumatawa nang masyado.”“Tumatawa?”“Oo. Baka ma-stress yung baby.”Napabuga ako ng hangin sabay tawa. “So ibig sabihin,

AMARA'S POINT OF VIEW “Babe, hindi ganyan maghiwa ng sibuyas,” reklamo ni Killian habang nakatitig sa hawak kong kutsilyo na akala mo ay sandata ko sa gera.“Eh di ikaw na,” sagot ko, nilingon siya na parang gusto ko na siyang sabuyan ng sibuyas. “Maghiwa ka nga dito. Tignan natin kung hindi ka rin maiyak.”Kinuha niya agad ang kutsilyo, confident pa. “Tignan mo. Ganyan lang ‘yan.” Umarte pa siyang pro sa kusina, parang chef sa cooking show.Pero ilang segundo pa lang, napansin ko na namumula na mata niya.“Uy, umiiyak ka na,” tawa ko habang lumapit at kinutya siya. “Akala mo ang galing mo.”“Hindi ako umiiyak. Allergic lang ako sa mga babae'ng magaling lang sa pang-aasar,” balik niya sabay lapit sa mukha ko. “Ikaw talaga, paborito kong gulo.”“Ewan ko sa’yo.” Pero hindi ko rin napigilan ang ngiti. Ganyan kami ni Killian. Asar tapos lambing. Init tapos kilig. Pero laging balik sa tawanan.Napunta kami sa dining area at sabay na naghain. Araw ng Linggo, kaya nagdesisyon kaming magluto