Semua Bab Contract of Hearts: Bab 41 - Bab 50

AMARA'S POINT OF VIEW Nakahiga kami sa ilalim ng kalangitan, sa isang simpleng kubo sa tabi ng dagat. Tahimik ang paligid. Tanging ang mahinang hampas ng alon sa dalampasigan at ang huni ng mga kuliglig ang naririnig. Walang ilaw kundi ang buwan at ang munting lampshade na parang sinadyang gawing romantic ang ambiance.Kakatapos lang ng mahabang araw. Kumain kami ng isda sa baybayin, naglakad nang nakapaa sa buhangin, at nagtawanan habang tinutukso ko siyang di marunong maglaro ng patintero. Hindi ko inakalang mararanasan ko ‘to kay Killian. Hindi ko inakalang kaya pala niyang maging simple.Nakahiga siya ngayon sa banig, suot ang simpleng puting shirt at shorts, habang ako naman ay nakasandal sa unan, nakamasid sa kisame ng pawid na parang bigla kong naisip na ayokong matapos ang gabing ito.“Killian,” bulong ko.“Hmm?”“Comfortable ka ba?”“Comfortable akong kasama ka,” sagot niya agad, hindi man lang nag-isip. Seryoso ang mukha niya pero may bahid ng ngiti sa labi.Umikot ako ng k

AMARA'S POINT OF VIEW Hindi ako humihinga habang binabagtas ang hallway ng kumpanya ni Killian. Mabilis ang tibok ng puso ko, pero hindi ito takot. Hindi ito kaba. Siguro adrenaline. O baka, sa wakas, tapang na. ‘Yung klase ng tapang na matagal ko nang nilunok para lang manatiling tahimik. Pero ngayon, hindi na. Sapat na ang lahat.Nag-angat ng tingin ang receptionist nang makita ako. “Ma’am Amara,” magalang niyang bati pero halatang nag-aalangan.“Ako na ang bahala. Papasukin mo ako.” Buo ang boses ko. Wala nang alinlangan. Tumango siya kahit may konting kaba sa mata.Sa loob ng boardroom, si Cassie ang unang bumungad sa akin. Nakaupo siya na parang reyna, naka-cross legs, hawak ang kape na siguro galing pa sa third wave coffee shop. Kilala ko ang aura niya. Puno ng pride, ng kontrol, ng tiwala sa sarili.Pero hindi na ako ‘yung Amarang pinagsisigawan niya noon sa parking lot. Hindi na ako ‘yung umiiwas ng tingin habang tinatabunan niya ang boses ko. Hindi na ako ‘yung palaging umuu

AMARA'S POINT OF VIEW Hindi ko na alam kung ilang oras na akong nakayuko sa lamesa, nakikipagpatayan sa mga drafting tools ko. Lahat ng lines dapat malinis. Lahat ng sukat dapat tama. Lahat ng concept dapat original. Kulang pa raw ‘yung una kong design kaya inulit ko. Tapos inulit ulit. Tapos binago na naman. Pakiramdam ko pinapakain na ako ng ruler at lapis. Buti pa 'yung papel, ang kinis. Ako? Hagardo versoza."Amara, kumain ka na ba?" tanong ni Killian mula sa may sala."Later," sagot ko habang hindi pa rin tumitingin. "Kakaunti na lang ‘to.""Sinabi mo na ‘yan tatlong oras na ang nakalipas."Hindi ko na siya sinagot. Narinig ko na lang ang pagbuntong-hininga niya, tapos ang yabag ng paa niya papalapit. Nang tumigil siya sa likuran ko, inamoy ko pa ang paborito kong scent niya. Kahit pagod na ako, ‘yung presensiya pa lang niya parang gamot na. Pero ayoko muna magpahinga. Kailangan ko tapusin ‘to. Kaya lang...Naramdaman ko na lang na umikot ang paligid. Bumigat ang ulo ko. Tapos p

AMARA'S POINT OF VIEW "Magbihis ka." Yun lang ang sabi ni Killian pagkapasok niya sa room habang ako’y nakaupo sa kama, nakapambahay pa rin, may sketchpad sa lap. Di ko alam kung aatake siya ng business mode o asawang seryoso.Tumingala ako sa kanya. "Ha? Bakit?""May date tayo." Hindi siya ngumingiti pero ‘yung mata niya, may tinatago. Parang sinadya niyang misteryoso."Bakit parang secret mission ‘to? Date lang ‘yan ah.""Secret nga." Tumingin siya sa orasan. "You have twenty minutes. Wear something comfortable. Pero maganda. Para sa’kin."Napakunot ang noo ko pero hindi ko na kinuwestiyon pa. Excited ako kahit papano. Ilang linggo na rin kaming puro trabaho. Ako sa plates ko, siya sa meetings at business issues. Parang hindi na kami mag-asawa minsan, kundi magka-partner sa project.Pumasok ako sa walk-in closet, hinanap ‘yung dress na hindi sobrang formal pero hindi rin pambahay. Pinili ko ‘yung pastel pink na sundress, ‘yung simple lang pero flattering. Sinabayan ko ng white snea

AMARA'S POINT OF VIEW Habang nag-uusap kami ni Killian sa sala, napagdesisyunan naming subukan ang isa pang bagay—mag-bake ng cake. Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang idea na yun, pero for some reason, feeling ko masaya kaming magkasama kahit magulo at simpleng bagay lang."Okay ka lang ba?" tanong ni Killian habang tinitingnan niya ako ng mabuti. "Parang may sakit ka pa.""Anong sakit?" sabi ko, sabay ngisi. "Hindi, okay lang ako. Kaya nga tayo mag-bake, diba? Para magka-bonding tayo.""Bonding? At sa cake?" medyo may kutob na siya."Oo. Wala bang masama sa idea ko?""Nothing’s wrong with that. Pero you know, I’ve never really baked before," sabi niya, habang tumitingin sa kitchen. "Puwede ba akong magpanggap na magaling na chef?""Nagbibilang na ako ng mga disaster na mangyayari." Tumawa ako ng bahagya, pero masaya sa thought na makakasama ko siya sa isang simple at masayang activity.Lumapit kami sa kitchen at nagsimula na kaming maghanda. Hindi kami bumili ng ingredients, kaya