All Chapters of กลรักซาตานร้าย: Chapter 51 - Chapter 60

ลูคัสที่นั่งรอนาตาเซียนานแล้วชักจะหงุดหงิด เพราะไม่รู้เธอทำอะไรอยู่ป่านนี้ถึงยังไม่เข้ามาอีก พอเห็นเป้าหมายกำลังเดินก้มหน้าก้มตาเข้ามาก็ชักสีหน้ารอทันที นาตาเซียซ่อนมือทั้งสองข้างไว้ด้านหลังเหมือนเด็กๆ เวลาทำผิด“ทำอะไร ป่านนี้ถึงเพิ่งมา”“ล้างจาน” นาตาเซียเงยหน้าขึ้นมองสบตาเขา ก็เจอสายตาดุๆ ตามเคย สงสัยผู้ชายคนนี้อยากเป็นพ่อของเธอนักหรือไง สั่งนั่นสั่งนี่ ดุอย่างกับอะไร แต่จะว่าไปพ่อแท้ๆ ของเธอยังไม่เป็นมากมายแบบนี้เลย“เธอนี่จะดื้อไปถึงไหนกันฮะ!” “แล้วล้างจานมันดื้อตรงไหน?”“ก็ดื้อที่ไม่ยอมฟังคำพูดฉันไง มานั่งใกล้ๆ นี่” ลูคัสขยับที่นั่งให้ เพราะหวังให้นาตาเซียเลิกดื้อแล้วลงมานั่งข้างๆ เขา แต่หญิงสาวก็คอยแต่จะเป็นฝ่ายค้านตลอด “นั่งตรงนี้ก็ได้”“นาตาเซีย” ชายหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อคนไม่ฟังอะไรนิ่งๆ ตึงๆ  นาตาเซียทำหน้ายู่ ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆ เขา แต่มือก็ยังซ่อนอยู่ที่ด้านหลังเหมือนเดิม“มีอะไรก็ว่ามา” หญิงสาวเอ่ยถามนิ่งๆ 

บทที่ 53 เกือบตีสองลูคัสก็กลับเข้าบ้าน ชายหนุ่มออกไประบายความเครียดเรื่องงานและหาความสุขเล็กๆ น้อยๆ ใส่ตัวที่บ้านเพื่อนนักธุรกิจที่นี่ แต่ดูท่าทางจะดื่มหนักไปหน่อย สมองจึงค่อนข้างมึนๆ แต่ไม่ถึงกับเมามายจนไม่รู้เรื่องอะไร ชายหนุ่มใช้กุญแจสำรองไขประตูเข้าบ้าน เพราะเขาเคยบอกน้ำอ้อยไว้แล้วว่าถ้าเขาออกไปข้างนอกแบบนี้ไม่ต้องมารอเปิดประตูให้ จังหวะที่กำลังจะเดินผ่านห้องนาตาเซีย ซึ่งห้องของหญิงสาวถึงก่อนห้องนอนเขา ชายหนุ่มเดินไปยืนเท้าสะเอวเหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่าง ก่อนจะใช้กุญแจสำรองในมือไขเข้าไปในห้องเธออย่างเป็นเจ้าของ นาตาเซียนอนเปิดโคมไฟที่หัวเตียงไว้ทั้งสองข้าง แถมรอบตัวยังมีหมอนอิง หมอนข้างเต็มไปหมด ลูคัสลงไปนั่งคุกเข่าขอบเตียงมองใบหน้าของคนที่นอนหลับสนิท แต่ยามตื่นฤทธิ์เยอะใช่เล่น“นาตาเซีย” ลูคัสเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาวเบาๆ ก่อนจะยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าของหญิงสาว ก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อเข้มลงไปจรดปลายจมูกตรงแก้มเธอหนักๆ นาตาเซียยกมือปัดใบหน้าของตัวเอง เพราะเหมือนจะรำคาญอะไรสักอย่าง กึ่งหลับกึ่งตื่น คล้ายๆ ฝันชอบกลลูคัสกลับไม่ยอมหยุดเพียงแค่การ

บทที่ 55 “ก็เพราะรู้ไง ถึงให้ทำ ลงไป!!” เสียงตวาดของลูคัสทำให้นาตาเซียหน้าเสีย ส่วนคนพูดก็ยิ่งรู้สึกเจ็บแผลมากขึ้นไปอีก ชักจะไม่ดีสักเท่าไหร่แล้ว “ไม่เอา” แม้จะกลัวลูคัส แต่ตอนนี้นาตาเซียกลัวเลือดมากกว่า เธอไม่กล้ามองมันด้วยซ้ำ แล้วจะให้แข็งใจทำแผลได้ยังไง“เธอแทงฉัน โทษคือต้องอยู่ชดใช้ถึงชั่วชีวิตนะนาตาเซีย” คำขู่ตะคอกของลูคัส ทำให้มีดในมือของนาตาเซียหล่นลงพื้นห้องทันที “ชั่วชีวิต...ได้ยังไงล่ะ” หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อว่าจะได้ยินประโยคนี้ “ทำไมจะไม่ได้ ยิ่งถ้าเธอปล่อยให้ฉันตาย ฉันจะตามหลอกหลอนเธอไปทุกๆ ชาติ” “แล้วทะ...ถ้าฉันทำแผลให้ล่ะ” ความที่กลัวจะต้องอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิต ทำให้นาตาเซียเอ่ยเสียงสั่นๆ เธอไม่ได้กลัวผี แต่กลัวการขาดอิสระมากกว่า “จะลองคิดอีกที” ลูคัสลงไปนอนคว่ำหน้ากับเตียงนอน มืดยังคงกดบาดแผลไว้แน่นไม่ยอมปล่อย “เอ๊ะ!”“ไม่ต้องมาเอ๊ะ ลงไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลเร็วเข้า เลือดฉันจ

บทที่ 57 เมื่อรถเบนซ์คันใหญ่ขับมาถึงบริษัท แม่ครัวมือใหม่ก็หอบหิ้วตะกร้ากับข้าวเข้าไปยังห้องทำงานของลูคัส นาตาเซียยังไม่ทันจะพูดหรือเคาะประตูห้อง เลขาของชายหนุ่มก็ปรี่เข้ามาเปิดประตูให้ เพราะเธอได้รับคำสั่งมาแล้วว่าถ้าหญิงสาวคนนี้มาให้รีบต้อนรับและดูแลเป็นอย่างดี นาตาเซียมองซ้ายมองขวาหาเจ้าของห้อง เมื่อไม่พบก็จัดแจงเตรียมอาหารให้เขา เพราะอยากกลับบ้านเพื่อไปดูแลน้ำอ้อย“เขียนโน้ตทิ้งไว้แล้วกัน” นาตาเซียไม่อยากนั่งรอลูคัสนานไปกว่านี้แล้ว จึงเดินมามองหน้ากระดาษโน้ตเพื่อจะเขียนบอกชายหนุ่มว่าเธอจะขอตัวกลับบ้านก่อน แต่จังหวะที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ที่โต๊ะทำงาน ชายหนุ่มเจ้าของห้องก็เปิดประตูเดินเข้ามา“ทำอะไร?” เสียงตึงๆ เอ่ยถาม นาตาเซียจึงยืนนิ่งเหมือนเธอทำอะไรผิดซะอย่างนั้น สายตาของหญิงสาวมองตรงไปยังชายหนุ่ม สักพักใบหน้าเจ้ากรรมก็รู้สึกร้อนขึ้นมายามสบตาคมกริบตรงหน้าของลูคัส นาตาเซียพยายามทำตัวเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็ยากเสียเหลือเกิน “ก็...แค่จะเขียนโน้ตทิ้งไว้ให้นายก็เท่านั้น” “ทำไมต้องเขีย

บทที่ 59ภีรดลที่ถูกซ้อมปางตายก็ค่อยๆ ฟื้นตัว ชายหนุ่มนอนในโรงพยาบาลคนเดียวมาหลายวันตั้งแต่เกิดเรื่อง เพราะเอกสารติดตัวอะไรก็ไม่มี ทางโรงพยาบาลจึงไม่สามารถติดต่อญาติของภีรดลได้เลย ตำรวจเข้ามาสอบถามชายหนุ่มว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้ เพราะไม่เคยมีปัญหากับใครถึงขั้นถูกทำร้ายแบบนี้มาก่อน จะว่าเรื่องชู้สาว แต่ทำไมคนพวกนั้นต้องชิงของมีค่ากับรถของเขาไปด้วย การสอบปากคำภีรดลกับเรื่องที่เกิดขึ้นแทบไม่มีข้อมูล แต่ตำรวจก็ไม่ได้ทิ้งประเด็นใดไปทั้งเรื่องชู้สาวหรือลักทรัพย์ คงต้องตามสืบคดีกันต่อไป ส่วนชายหนุ่มก็ยังคงนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาล แม้จะฟื้นคืนสติมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้โทรบอกที่บ้าน เพราะคิดว่าบอกไปก็เท่านั้น อีกสิ่งหนึ่งที่ชายหนุ่มเป็นห่วงมากที่สุดนั่นคือนาตาเซีย ภีรดลหยิบโทรศัพท์ของโรงพยาบาลโทรออกไปหานักสืบที่เขาจ้างวานให้ตามหานาตาเซีย แต่ข่าวที่ได้ก็ยังว่างเปล่าตามเคย “โธ่เว้ย...มันจะอะไรกันนักหนาวะ” ภีรดลสบถดังลั่นโรงพยาบาล ทำไมปัญหาเขาถึงได้มากมายขนาดนี้ จะได้แต่งงานกับนาตาเซียอยู่แล้ว แต่หญิงสาวกลับหนีหน้าไป แถมยังขึ้นเครื่องผิดจนไม่รู้ว่