Semua Bab กลรักซาตานร้าย: Bab 41 - Bab 50

บทที่ 42 “อ้าว...ลูคัส กำลังกินข้าวเช้าเหรอ โทษทีนะ เข้ามาแบบไม่ได้บอก” คริสโตเฟอร์ ชายหนุ่มชาวอเมริกันหัวหน้าฝ่ายกฎหมายของบริษัทลูคัสเอ่ยขอโทษขอโพย แต่ใจจริงนั้นก็ตั้งใจเข้ามาขัดจังหวะนั่นแหละ เพราะเห็นแม่บ้านเจ้านายหนุ่มกลับออกไปแล้ว แต่หญิงสาวตาคมที่เห็นยังไม่ออกมา จึงวัดใจขอเข้ามาดูหน่อย“ไม่เป็นไร มากินด้วยกันสิคริส” ลูคัสปรับสีหน้าและน้ำเสียงให้นิ่งเหมือนปกติ ช่างแตกต่างกับผู้ชายที่นั่งต่อปากต่อคำกับนาตาเซียสิ้นเชิง การสนทนาของทั้งคู่นาตาเซียเข้าใจดี เพราะใช้ภาษาอังกฤษกัน แต่บางครั้งลูคัสก็ชอบพูดภาษาไทยใส่เธอด้วย คงแอบด่าล่ะสิ คิดว่าเธอฟังไม่รู้เรื่อง อย่าได้ฝัน “ได้เหรอ ในเมื่อคุณกำลังเดทกับแฟน” ชายหนุ่มผู้มาใหม่ถามเป็นการหยั่งเชิง “ไม่ใช่นะคะ” นาตาเซียนั้นรีบค้านคำว่าแฟนที่ได้ยินทันที “ไม่ใช่เดท แล้วนี่ก็ไม่ใช่แฟน เธอเป็นแม่บ้านฉัน” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ หันไปส่งแววตาเขียวๆ ให้ อะไรมันจะรีบปฏิเสธปานนั้น ไม่ใช่แฟน แต่ได้กอด ได้จูบ ได้จับมาแล้ว จะเรียกว่าอะไรดี&nbs

บทที่ 44“ลืม...ได้ไง?” ได้ยินคำว่าลืม นาตาเซียก็เดินปรี่เข้ามาหาชายหนุ่มที่โต๊ะทำงานทันที “ก็คนมันลืม ให้ทำไงได้” “กลับไปเอาตอนนี้เลยได้ไหม” หญิงสาวส่งแววตาเว้าวอนมาให้ แต่ลูคัสกลับส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงแข็ง “ไม่ได้”“ทำไม?” เครื่องหมายคำถามขึ้นรอบตัวนาตาเซียไปหมด นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ อะไรของเขาหนักหนาก็ไม่รู้ เผด็จการ ชาติที่แล้วเกิดเป็นฮิตเลอร์หรือยังไงกัน นาตาเซียบ่นอุบกับตัวเอง “ทำงาน” ลูคัสอยากหัวเราะกับท่าทางของนาตาเซีย เธอคงโกรธมากแล้วแน่ๆ เห็นยืนกำหมัดแน่นแบบนั้น “ใจร้าย” หญิงสาวทำหน้างอง้ำส่งไปยังชายหนุ่ม “เพิ่งรู้เหรอ” “รู้นานแล้ว” นาตาเซียเอ่ยตอบทิ้งหางเสียง อยากกรี๊ดออกมาดังๆ ให้หายอึดอัดเสียจริง ผู้ชายอะไรเข้าใจยากที่สุด เดี๋ยวผีเข้าผีออก “ก็ดี กลับไปนั่งที่โซฟานาตาเซีย ถ้าว่างมากก็เอากระดาษกับดินสอไปวาดๆ ขีดๆ อะไรไร้สาระของเธอไป” ลูคัสดึงสติขอ

บทที่ 46ลูคัสมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ แม่บ้านของเขาลงไปนั่งเล่นชักจะมากไปแล้ว ป่านนี้ยังไม่กลับขึ้นมาบนห้อง คงนั่งเพลินจนไม่รู้หน้าที่ก็ได้ ว่านี่มันจะบ่ายโมงแล้ว แต่เธอยังไม่ขึ้นมาจัดข้าวเที่ยงให้เขาอีก ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาหนักๆ ใช่ว่าเขาจะไม่คิดเรื่องที่คริสโตเฟอร์เสนอมา แต่พอนึกว่าเป็นคนไทย เขาเป็นต้องพักเรื่องไว้ก่อนค่อยกลับมาคิด จนบางครั้งก็ลืมๆ ปัญหานั้นไปเหมือนกัน ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน ชายหนุ่มทิ้งทุกอย่างที่มีคำว่าไทย คนไทย ประเทศไทย ออกไปจากความคิด ก่อนจะเดินลงไปหานาตาเซีย เมื่อมาถึงตัวลูคัสก็คว้าข้อมือบางให้ลุกขึ้น ก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงหญิงสาวไปยังรถเบนซ์คันใหญ่ที่จอดอยู่หน้าบริษัท“จะไปไหน?” นาตาเซียพยายามยื้อตัวเองไว้เต็มที่แล้ว แต่ร่างบางก็ปลิวไปตามแรงของชายหนุ่ม ซึ่งมีหรือที่แรงน้อยนิดของเธอจะสู้ได้ ก่อนจะถึงรถก็เอ่ยถาม เพราะเห็นคนเปิดประตูรถรอไว้แล้ว “ห้าง” ลูคัสเอ่ยตอบสั้นๆ ก่อนจะจับนาตาเซียยัดเข้าไปในรถ ชายหนุ่มก้าวตามมาติดๆ เหมือนกัน แล้วเอ่ยสั่งคนขับรถให้ขับออกไปยังสถานที่ที่เขาบอก “ห้าง...ไ

บทที่ 48 “กลัวแทบตาย” นาตาเซียนั่งกุมมือที่เย็นเฉียบของตัวเองแน่น เหงื่อแตกท่วมตัวแล้วตอนนี้ ลูคัสเองก็ลอบถอนหายใจโล่งอกเหมือนกัน เพราะกลัวตำรวจคนนั้นจะขอดูเอกสารเข้าประเทศ แต่อาจจะเป็นเพราะใบหน้าของนาตาเซียคล้ายคลึงคนในประเทศนี้ก็เป็นได้ถึงไม่ถาม หรือไม่ตำรวจก็คิดไม่ถึง จนลืมทำหน้าที่ไป “กลัวก็อย่าออกไปไหน คราวหน้าคงไม่โชคดีแบบนี้” ลูคัสได้ทีเอ่ยห้ามนาตาเซียอีกครั้ง ชายหนุ่มหยิบกระดาษที่นายตำรวจคนนั้นยื่นให้นาตาเซียขึ้นมาอ่าน ก่อนจะหัวเราะออกมา เพราะนี่มันคือข้อปฏิบัติของชาวต่างด้าวที่ออกนอกพื้นที่ ว่าต้องเตรียมเอกสารอะไรบ้าง ชายหนุ่มส่ายหน้าให้กับกระดาษแผ่นเดียว ที่ทำเอาเขาหายใจไม่ทั่วท้องขณะที่นาตาเซียกำลังขวัญเสียเรื่องการอยู่ในประเทศซาอุดีอาระเบียแบบผิดกฎหมายโดยไม่ตั้งใจของตัวเอง ภีรดลนั้นก็เริ่มจ้างนักสืบให้ออกตามหาตัวนาตาเซียด้วยเหมือนกัน แม้จะมีชื่อเจ้าของเครื่องบินลำนั้นมาแล้ว แต่การจะตามหาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ถึงจะยากปานใดภีรดลก็ไม่ยอมแพ้ ชายหนุ่มพยายามใช้เงินยัดใต้โต๊ะเจ้าหน้าที่สนามบิน เพื่อขอดูข้อมูลของคนที่ชื่อล

บทที่ 50 ทางด้านนาตาเซีย หญิงสาวที่ตอนนี้มีแต่คนกำลังเป็นห่วงเป็นใยกับการหายตัวไปของเธอ หญิงสาวกลับจากซื้อของใช้ซึ่งมีบุรุษหน้ายักษ์และบ้ากามพาไป ตลอดทางที่นั่งรถกลับหญิงสาวไม่มองหน้าชายหนุ่มแม้แต่น้อย เอาแต่มองออกไปนอกกระจกรถยนต์คันหรูของเขาแทน ยังเคืองไม่หายที่เขาดูถูกเธอว่าเป็นสาวคัพเอแบบนี้ ลูคัสตรงกลับบ้านเลย ไม่ได้แวะไปที่บริษัทแม้จะยังไม่ถึงเวลาเลิกงานก็ตามที เมื่อรถจอดสนิทนาตาเซียก็คว้าถุงข้าวของตัวเอง ก่อนจะรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าไปในบ้านแบบไม่เหลียวหลังกลับมามองสักนิด ลูคัสส่ายหน้าให้ ก่อนจะเดินตามหญิงสาวเข้าไปในบ้านอีกคน “ยายตัวแสบคัพเอ” คำพูดของชายหนุ่มที่แว่วๆ ตามหลัง ทำเอานาตาเซียที่กำลังเลี้ยวเข้าไปในห้องครัว หยุดเดินแทบจะทันที ก่อนจะหันกลับมามองแล้วส่งสายตาเขียวปัดมาให้ “ไอ้ผู้ชายลามก” “ชู่ว์...ว่าฉันแบบนี้ ระวังจะไม่ได้กลับบ้านเอานะ” คำพูดของลูคัสทำเอานาตาเซียแทบเต้น เมื่อไหร่เขาจะเลิกพูดขู่เธอด้วยเรื่องแบบนี้สักที นาตาเซียสะบัดหน้าให้จนผ้าโพกศีรษะของเธอหลุด ปล่อยผมสีดำสยายเป็นลอนส