บทที่ 51 ไม่ได้อยากรู้

ลูคัสที่นั่งรอนาตาเซียนานแล้วชักจะหงุดหงิด เพราะไม่รู้เธอทำอะไรอยู่ป่านนี้ถึงยังไม่เข้ามาอีก พอเห็นเป้าหมายกำลังเดินก้มหน้าก้มตาเข้ามาก็ชักสีหน้ารอทันที นาตาเซียซ่อนมือทั้ง

สองข้างไว้ด้านหลังเหมือนเด็กๆ เวลาทำผิด

“ทำอะไร ป่านนี้ถึงเพิ่งมา”

“ล้างจาน” นาตาเซียเงยหน้าขึ้นมองสบตาเขา ก็เจอสายตาดุๆ ตามเคย สงสัยผู้ชายคนนี้อยากเป็นพ่อของเธอนักหรือไง สั่งนั่นสั่งนี่ ดุอย่างกับอะไร แต่จะว่าไปพ่อแท้ๆ ของเธอยังไม่เป็นมากมายแบบนี้เลย

“เธอนี่จะดื้อไปถึงไหนกันฮะ!” 

“แล้วล้างจานมันดื้อตรงไหน?”

“ก็ดื้อที่ไม่ยอมฟังคำพูดฉันไง มานั่งใกล้ๆ นี่” ลูคัสขยับที่นั่งให้ เพราะหวังให้นาตาเซียเลิกดื้อแล้วลงมานั่งข้างๆ เขา แต่หญิงสาวก็คอยแต่จะเป็นฝ่ายค้านตลอด 

“นั่งตรงนี้ก็ได้”

“นาตาเซีย” ชายหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อคนไม่ฟังอะไรนิ่งๆ ตึงๆ  นาตาเซียทำหน้ายู่ ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆ เขา แต่มือก็ยังซ่อนอยู่ที่ด้านหลังเหมือนเดิม

“มีอะไรก็ว่ามา” หญิงสาวเอ่ยถามนิ่งๆ 

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี

สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่ถูกล็อก