All Chapters of หัวใจผมยกให้คุณ ( DARK1 ): Chapter 21 - Chapter 30

นานกว่าสี่ปีที่เอมิเลียไม่ได้เหยียบมาที่นี่ เมื่อมีโอกาสแล้ว กลับไม่คุ้นเคยไปโดยปริยาย ดวงตาหวานหยดเคลือบไปด้วยน้ำหล่อเลี้ยง ช้อนขึ้นมองข้ามรั้วผ่านเข้าไปยังข้างใน หลังลงจากรถ ปล่อยให้คนขับหาที่จอดเอาเอง เนื่องจากแต่ก่อนแต่ไร ทางบ้านเด็กกำพร้าไม่เคยอำนวยความสะดวกในเรื่องนี้ หญิงสาวเดินเข้าไปก่อน ส่วนเรกาโดเดินตามเข้าไปทีหลัง ด้วยความสูงซึ่งมองแต่ไกลทำเขาและเธอแตกต่างกันลิบช่างเป็นจุดเด่นและแปลกตา เธอไม่ได้สนใจสายตาเด็กที่พากันมอง เว้นแต่สายตาของใครคนนึง ซึ่งยืนมองเธออยู่ แต่กลับหลบไป ในจังหวะที่เธอเห็น' สเปชี่' เด็กกำพร้าเหมือนกันกับเธอ ทว่าไม่ได้อ่อนหวานเช่นเธอ ใช้ดวงตาคมกริบมองมาแต่ไกลในมุมมืด แต่ไม่กล้าปรากฏตัว หล่อนเคืองแค้นหนักนับตั้งแต่รู้ที่มาของทุนเรียนต่อที่เอมิเลียได้รับ กับความเอ็นดูเหลือคณานับจากมาดามเรกาโด ทว่าไม่ถึงมายังหล่อน ยิ่งเติบโตขึ้น มีโอกาสถึงขั้นได้อยู่ร่วมตระกูล ซึ่งเป็นตระกูลใหญ่คับฟ้ายิ่งแล้วใหญ่ เมื่อสเปชี่เห็นเธออีกครานี้ จึงมีแต่ความอิจฉาเต็มที่เอมิเลียเดินนำมาถึงโค้งสุดท้าย หากหลุดจากนี้ไปจึงจะเป็นห้องพักของซิสเตอร์ เธอหยุดฝีเท้า ก่อนค่อยๆหันกลับไปมองเร

หกชั่วโมงเต็มกับการหลับใหล เอมิเลียหลับลึกถึงขั้นนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ร่างกายต้องล้า ภายในต้องเสียระบบ เปรียบเสมือนหุ่นกระป๋องถูกใช้งานหนักจนโลหะร้อนฉ่าก่อนเธอค่อยๆ บังคับเปลือกตาอันหนักอึ้งให้ลืมขึ้น ก่อนยันร่างบางลุกมานั่งตัวตรง กวาดมองไปรอบๆ ประมวลความทรงจำในสมองว่าตอนนี้เธออยู่ตรงจุดไหนในตัวบ้าน" เฮ้อ..."พลางผ่อนลมหายใจอย่างหนัก ต้องการพรากความล้า ดึงความเหนื่อยจากกายที่มันสะสมมานานให้หายไป หลายวันมานี้เธออึดอัดเหลือเกิน เจ็บทั้งกายทั้งใจแต่ไม่กล้าพูด แม้แต่การบ่นพึมพำให้หูตนเองฟังคนเดียวยังจะไม่กล้าทำ เธอไม่มีโอกาสแสดงความชอบธรรมด้วยซ้ำ ครั้นจะโทรหาเพื่อน หาที่ปรึกษาคงไม่มีวันนั้นหรอก ได้แต่บอกตัวเองว่าดีแล้ว ที่เขาห่างไปเสียบ้าง แม้จะเป็นระยะเวลาสั้นๆ แต่มันก็ทำให้เธอได้หายใจเต็มปอด" ห๊าว~"หญิงสาวบิดขี้เกียจ ปิดปากหาวก่อนจะลุกจากเตียง.....​เขาต้องไว้ใจเธอประมาณไหน ถึงอนุญาตให้เข้ามาเหยียบย่ำห้องนี้ได้" กว้างกว่าห้องเราเยอะเลย"ความซนบวกความว่าง ทำหญิงสาวเดินสำรวจไปทั่วห้อง จับโน่นมองนี่ กลายเป็นสวนสนุกไปโดยปริยาย ถือว่าคั่นเวลาความเคว้งคว้างได้ดีเลยทีเดียวนอกจากความกว้าง

มืดสลัว นาฬิกาภายในห้องบอกเวลาสามทุ่ม เอมิเลียสลึมสลือตื่นเพราะเสียงโหวกเหวก​โวยวาย เสมือนฝีเท้าเคาะพื้นเป็นจังหวะรัวเร็วของผู้คนมากกว่าสิบหญิงสาวถูกปลุกขึ้นมาจากความฝัน เธอฝันถึงซิสเตอร์และเด็กๆ จัดงานวันเกิดให้แก่เธอในห้องนอนเก่า ทุกคนแต่งชุดสวย สีสันสดใสสว่างไสวไปด้วยแสงเทียน เสียงปรบมือกระทบกันเป็นจังหวะ หลายคู่ผสานพร้อมกันกับเสียงเพลงในจังหวะน้องเล็กสุดยื่นเค้กมาให้เธอพร้อมยิ้มหวาน จังหวะนั้นที่เธอกำลังจะเป่า แต่แล้ว....ตึก ตึก ตึก ตึกกลับมีเสียงดังกล่าวมารบกวนการนอนของเธอ เอมิเลียลุกขึ้นเดินโซซัดโซเซไปแง้มหน้าต่าง ภาพที่เห็นคือความยุ่งเหยิง ชวนให้เวียนหัว" อะไรกัน.."ก่อนรถทุกคันซึ่งถูกจอดเรียงไว้ จะค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป คันสุดท้ายคาดว่าจะเป็นของนายใหญ่เปิดประตูค้าง เรกาเดินเร็วออกมาจากตัวบ้าน เขาหยุดคุยกับบอดี้การ์ดสลับกับ​ช้อนตาขึ้นมามองหน้าต่างห้องของเธอ โชคดีไฟไม่ได้เปิดเขาจึงมองไม่เห็นมีเธอยืนอยู่และไม่นานเสียงเคาะประตูห้องเธอก็ดังขึ้น ด้วยความอยากรู้ หญิงสาวจึงเดินเร็วไปกระชากมากกว่าเปิด แต่แล้วประโยคแรกที่ได้ยินกลับต้องยืนช็อค" นายหญิง.. "" มะ มีอะไร......."" บ

ทางเดินสีดำมืดมนที่เคยพานพบ สำหรับเรกาโดก่อนหน้านี้ เขาคิดมาโดยตลอดว่าเขาเอาอยู่ ในคติของใจสุดลึก อะไรก็ตามเข้ามาอยู่ในอุ้งมือ ปล่อยเสรีให้เขาดูแลอย่างเต็มที่ ไม่มีทางที่เขาจะทำพลาด ถึงแม้เรื่องนั้นจะยากเกินตัว เว้นแต่...วันที่เธอคนนี้เดินเข้ามา" เอมิเลีย... ฟู่ววว"เขาถึงกับกุมขมับไปไม่ถูก เอนหลังแกร่งพิงพนักเก้าอี้ยาวประจำตำแหน่ง ใช้ความคิดหาทางออกต่อเหตุการณ์ครานี้ แต่เหมือนมันตื้อไปหมดนิ้วเรียวยาวเคาะโต๊ะเป็นจังหวะของเส้นสมองประกอบความคิด ก่อนเรกาโดจะหลับตาแน่น คลายความกดดันนั้นลง ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พาร่างล่ำสมาร์ทไปยืนตรงระเบียง เพื่อจุดบุหรี่สูบภาพศพเรียงรายดำไหม้แทบกลายเป็นขี้เถ้า ติดอยู่นัยย์ตาเขา พาลทำหลอนประสาท หากเรื่องนี้ไม่ใช้เงินมหาศาลในการปิดข่าว เพื่อกันเจ้าหน้าที่รัฐเข้ามายุ่งเกี่ยว เขาคงจะเครียดหนักกว่านี้ เผลอๆถึงขั้นกระอักเลือดสถานที่กำพร้า แม้จะเป็นพื้นที่ของเขา ตระกูลเขาใช้อิทธิพลกวาดซื้อ เพื่อสานต่อภายในอนาคต หวังบังหน้าธุระกิจผิดกฏหมาย แม้ในความคิดของบิดาจะแสร้งทำ ทว่ากลับมีค่าต่อจิตใจมารดาของเขาทั้งสิ้น ความผิดหวังและเสียใจต้องเกิดขึ้นกับบุตรชายอย่างเ

ตาหวานเคลือบความใสดุจน้ำมันเบิกออก ร่างถึกอมยิ้ม เกลี่ยพวงแก้มสาวด้วยความหลงใหล ค่อยๆ โน้มหน้าปลายจมูกจ่อใกล้ เธอประหม่า เตรียมหลบ ทว่า มือใหญ่คว้าไว้กลางคัน" อยู่ที่นี่ คงเบื่อแย่ "ชวนสนทนาน้ำเสียงอ่อนโยน ขณะมืออีกข้างไถถูไปรอบเอวคอดกิ่ว หน้าขาแกร่งเบียดหน้าขาเล็ก ท่อนเอ็นถูเสียดเข้ากับเนื้อนูน เอมิเลียตัวเกร็ง เมื่อรับรู้ถึงความผิดปกติ ที่กำลังขยายตัว" อยากไปเที่ยวไหนหรือเปล่า "" อยากออกห่างจากตัวคุณค่ะ "" หืม.."ชายหนุ่มเลิกคิ้ว ขำขันต่อคำพูดตรงไปตรงมา ไร้ความแอบแฝงใดๆ นั่น เธอคงกลัว ทว่า กลับท้าทายต่อเขา" เพราะอะไร "" มันอึดอัด "" ไหน ตรงไหน บอกสิ ฉันจะแก้ให้ "เขาล้อเลียน นิ้วใหญ่เลื่อนไปนาบตรงกลางกาย หญิงสาวสะดุ้งโหยง รนรานหลบหลีก ทว่า เรี่ยวแรงกลับไม่เท่าเขา" อย่าค่ะ "ปลายนิ้วเกลี่ยถูไปทั่ว ก่อนจะค่อยล้วงเข้าไปใต้กระโปรงบานผ้าลื่นของเธอ" อย่าอะไร "ขนหน้าขาเรียวขนลุกชู ยามนิ้วเย็นลากยาวทาบทับ พร้อมเสียงกระซิบ ริมฝีปากเหน็บเม้มติ่งหู" คุณครูซ..."" อยู่เฉยๆ สิ อย่าขัดความสุขของฉัน "มาถึงตอนนี้ต่อให้ฝ่ามือเล็กตะปบ ยื้อยึดมือเขา เรกาโดผู้เปี่ยมไปด้วยความเผด็จการ คงไม่