Semua Bab พิศวาสรักเมียชั่วคืน: Bab 31 - Bab 40

“ถอดเสื้อผ้าออก ผมจำเป็นต้องดูสัดส่วนของคุณก่อนเริ่มงานคืนนี้”อะไรนะ!?เขาเคยเห็นร่างกายของเธอมาหมดแล้วก็จริงแต่การจะให้เธอแก้ผ้าให้ดูตรงนี้ ตอนนี้ เป็นใครก็ต้องตกใจทั้งนั้น“ผมบอกให้คุณถอดเสื้อผ้า ทำไม ทำไม่ได้เหรอ?” พิธาเอียงใบหน้าเล็กน้อยขณะทิ้งตัวไปกับโซฟามองหญิงสาวด้วยความใจเย็น การให้เขาดูร่างกายของเธอได้ทุกเมื่อถือว่าเป็นหนึ่งในข้อตกลง“ทำได้ค่ะ” เจ้าของใบหน้าหวานตอบเสียงเบาก่อนจะค่อยๆ ลงมือปลดเดรสสายเดี่ยวตัวสั้นออกจากร่างกาย ไม่กี่วินาทีต่อมาก็เผยให้เห็นบราเซียลายลูกไม้สองชิ้นที่ยังปกปิดส่วนอวบอูมของหญิงสาวรูปร่างกำลังพอเหมาะไม่อ้วนแต่ก็ไม่ผอมจนเกินงาม ผิวพรรณขาวเนียนไปทั้งตัวทุกอย่างบ่งบอกว่าอัจจิมาดูแลตัวเองเป็นอย่างดีลำคอของศัลยแพทย์หนุ่มแห้งผาก ไม่สามารถละสายตาจากความงดงามเบื้องหน้าได้สักวินาทีเดียว เขามองเธออย่างนึกถูกใจอยู่ลึก ๆ ยิ่งคิดไปถึงค่ำคืนนั้น เขาก็แทบอยากกดเธอให้นอนลงไปกับพื้น แต่ก็ติดตรงที่เขาไม่อยากใจร้อน จนกลายเป็นพวกหื่นกามในสายตาของเธอ“ต่อเลยสิ ผมดูอยู่” มือเล็กทั้งสองกำเข้าหากันจนเกิดแรงสั่นสะเทือนน้อย ๆ ขึ้น คำพูดย้ำเตือนว่าเธอกำลังถูกสายตาคมกริบจ้อง

“ใช้มือกับปากของคุณทำให้ผมเสร็จ”ในเวลางานเขาได้ชื่อว่าเป็นหมอที่ใช้ความใจเย็นและสุขุมได้อย่างมีคุณภาพ แต่กับเรื่องบนเตียงค่อนข้างใจร้อน ไม่ชอบเสียเวลาต้องมาพูดคุยอะไรกัน แทนที่จะได้มองตาแล้วรีบทำให้จบ ๆ แต่เพราะอัจจิมามีบางอย่างที่ถูกใจเขา บุคลิก ท่าทางเย่อหยิ่ง และแน่นอนว่ารวมถึงรูปร่างหน้าตาด้วยอัจจิมาเป็นผู้หญิงที่สวยทั้งยังมีเสน่ห์แถมยังดูเหมือนจะหาเงินเก่ง เขาจึงไม่เข้าใจว่าทำไมนิรุทถึงปล่อยให้เธอหลุดมือมาได้สำหรับเขา เคยผ่านผู้ชายมาก่อนไม่ได้สำคัญ และเขาก็ไม่เคยให้ความสำคัญกับเรื่องพวกนี้ เพราะถือว่าเรื่องบนเตียงเขาเองก็โชกโชน ถ้าจะคาดหวังให้คนอื่นบริสุทธิ์ผุดผ่อง ก็คงจะเห็นแก่ตัวไปหน่อยคนซึ่งเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วสบสายตาคมกริบก่อนจะหลุบลงพื้นอย่างรู้งาน มือเล็กล้วงสิ่งนั้นออกมาจากชุดคลุมอาบน้ำ สองมือประสานเข้าหากัน รู้สึกได้ถึงความร้อนที่ฝ่ามือตัวเอง เหมือนว่าส่วนนั้นของเขาจะตอบสนองมือเธอได้อย่างรวดเร็ว“อืมม ซี้ดดด” เสียงทุ้มแหบพร่าดังถี่กระชั้น อัจจิมาขยับมือเนิบช้าในตอนแรกก่อนจะเร่งจังหวะถี่ ดวงตาคู่สวยจับจ้องอยู่กับความเป็นชาย ปลายอวบหยักที่ผลุบเข้าออกระหว่างซอกนิ้วขอ

“แตกออกมาสิ ผมอยากเห็นน้ำของคุณเยอะกว่านี้”พิธากระซิบเสียงพร่า ลงมือขยี้ส่วนอ่อนไหวของเธอหนักหน่วงจนสุดท้ายเธอก็ทนต่อพิษสงของนิ้วยาวไม่ได้ เล่นเอาเกร็งกระตุกหลายครั้ง“เสร็จเร็วกว่าวันนั้นอีกแฮะ” เธอได้แต่อ้าปากค้าง ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาได้ถูกเธอตบอีกเป็นแน่“คุณเลิกพูดถึงคืนนั้นสักทีได้ไหมคะ” ต่อว่าทั้งที่หน้าตัวเองเป็นสีแดงก่ำ“ก็ได้ ผมจะไม่พูดถึงคืนนั้นอีก แต่ผม…จะพูดถึงทุกคืนทุกวันของเราหลังจากวันนี้” พิธากดร่างบางลงไปที่เตียงหนานุ่มของตนแล้วถอดชุดคลุมอาบน้ำออกต่อหน้าเธอค่ำคืนนั้นเธอก็เมาจนจำรายละเอียดไม่ค่อยได้ พอเห็นร่างกายเปลือยเปล่าเต็มสองตาอีกครั้ง ถึงรู้ว่าศัลยแพทย์หนุ่มร่างกายกำยำจนเธอเผลอมองไม่รู้ว่าคนที่มีอาชีพหมอเอาเวลาที่ไหนไปดูแลตัวเอง ร่างกายถึงได้ดูดีไม่มีที่ให้เธอติ ทุกส่วนเต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นโดยเฉพาะบริเวณหน้าท้องที่เห็นเป็นลอนกล้ามชัดเจน ยิ่งเขาเป็นผู้ชายขาวจัด ตัวสูง พอเปลือยกายแบบนี้เลยดึงดูดสายตาเธอเป็นอย่างมากแต่เมื่อสติกลับมาเธอก็รีบหันสายตาไปทางอื่นไม่ต่างจากคนมีความผิดบ้าจริง ทำไมเธอถึงชอบทำให้ตัวเองขายหน้านักนะในตอนนั้นเสียงแค่นหัวเราะก็ดังขึ้น“อ

แท็กซี่เขียวเหลืองกลางเก่ากลางใหม่จอดตรงทางเข้าปากซอยเล็ก ๆ อัจจิมาพาร่างกายอันอ่อนล้าจากการโหมงานบนเตียงอย่างหนักหน่วงก้าวไปตามตรอกทางเดินอย่างเชื่องช้า ไม่อาจลืมสักช่วงเวลาขณะตัวเธอทอดกายนอนให้พิธาเชยชมเมื่อจมอยู่กับภาพเหล่านั้นเหตุและผลที่ทำให้เธอมาถึงจุดนี้ก็ตีกันวุ่นวาย จากนี้ไปเธอคงจะไม่สามารถภาคภูมิใจในตัวเองได้อีก ร่างกายที่เหมือนสินค้า ข้อตกลงข้อที่ว่าเธอต้องไปเจออีกฝ่ายในทุกครั้งที่ต้องการ ช่างเป็นชีวิตที่น่าสมเพชสิ้นดีมือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาผ่อนลมหายใจยาวเหยียด ก่อนจะกำหมัดแน่นอย่างต้องการลดความเจ็บปวดและให้กำลังใจตัวเองท่องย้ำ ๆ ว่าที่เธอทำลงไปทั้งหมดไม่ใช่เพราะต้องการช่วยเพ็ญพักตร์หรือแม้แต่คนเป็นพ่อ แต่เพื่อรักษาทรัพย์สมบัติชิ้นสุดท้ายที่มารดาทิ้งไว้ให้กระบอกตาสองข้างร้อนผ่าว หยดน้ำใสคลอขังตั้งแต่เมื่อคืนจนตื่นมาในเช้าวันใหม่ถึงดีขึ้นช่างมันสิจี๊ดอะไรที่ผ่านไปแล้วไม่มีทางย้อนคืนกลับมาได้ ยังไงเธอก็ตกลงรับงานบ้าๆ นี้ไปแล้ว ยิ่งกว่านั้นคือเธอรับเงินก้อนโตมาจากเขาและวันนี้เธอก็กำลังจะนำมันไปใช้หนี้สินที่เธอไม่ได้เป็นคนก่อคิดแล้วก็เจ็บปวด ชีวิตของเธอมันช่างตลกสิ้นดีข่ม

ความขุ่นเคืองคุกรุ่นอยู่ภายในจิตใจจากการที่เขาไปพบบิดาคราวนี้ ขากลับของสปอร์ตเปิดประทุนจึงแล่นอยู่บนถนนสี่เลนด้วยความเร็วสูงพิธาจมจ่อมอยู่กับคำพูดเห็นแก่ตัวเหล่านั้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหน คุณนิพนธ์ก็ยังคงเป็นพ่อที่ไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง“กินเหล้าแต่หัววันแบบนี้อย่าบอกนะว่ามึงทะเลาะกับ ผอ. มาอีกแล้ว” คนพูดทิ้งตัวลงนั่งโซฟา กลิ่นน้ำหอมสไตล์หนุ่มโสดฟุ้งไปทั่วห้องเมื่อวันนี้คุณหมอธนามีนัดสำคัญกับสาวคนสนิท แต่แล้วแพลนไปกินซาซิมิบนคอนโดนางเอกชื่อดังก็เป็นอันต้องยกเลิกกลางคัน“คราวนี้เขาเรียกมึงไปพบเรื่องอะไรวะ หรือว่าเรื่องทำวิจัย” การทำวิจัยครั้งนี้มีผลทั้งต่อชื่อเสียงของโรงพยาบาลและการขึ้นไปนั่งตำแหน่งผู้บริหารของพิธา คนที่รู้จักกันมานานอย่างหมอธนาจึงเดาสาเหตุได้ไม่ยากความสัมพันธ์ระหว่างผู้อำนวยการโรงพยาบาลกับลูกชายเหมือนมีม่านหมอกบาง ๆ ปกคลุม รอบข้างไร้ซึ่งอากาศให้หายใจในทุกครั้งที่ทั้งสองคนเผชิญหน้ากัน เมื่อความสัมพันธ์เริ่มต้นด้วยการที่ต่างฝ่ายต่างก็ได้ผลประโยชน์เป็นข้อแลกเปลี่ยนไม่ต่างอะไรจากคนที่สวมหน้ากากเข้าหากัน“ยังไงวิจัยนั่นสำหรับมึงมันก็ไม่ได้ยากอะไรนี่หว่า ก็ถ