All Chapters of พ่ายรักนางบำเรอ: Chapter 81 - Chapter 90

เมื่อทั้งสองนั่งทานข้าวกันจนอิ่มและดื่มด่ำบรรยากาศกันยามค่ำคืนกันอย่างสุขใจแล้ว เขาจึงจะพาหญิงสาวกลับ แต่ดูท่าทางแล้วหญิงสาวของเขานั้นคงไม่อยากจะกลับ เพราะเขาเข้าใจว่าเธอนั้นชอบเที่ยวและอยากรู้อยากเห็นสิ่งแปลกใหม่เป็นอย่างมาก โดยเฉพาะยามค่ำคืน เพราะว่าเธอนั้นชอบแอบไปเที่ยวตลอด ตอนที่ย้ายมาทำงานกับเขา..รู้ได้ยังไงนะเหรอ?? ก็เพราะว่าเขาแอบติดเครื่องติดตามยังไงละ!!.. “อยากไปเที่ยวไหนต่ออีกไหมครับ” เมื่อหญิงสาวได้ยินเช่นนั้นดวงตาของเธอก็เปล่งประกายออกมาทันที“อยากค่ะ พี่ติณจะพาหนูไปเที่ยวเหรอคะ??” หญิงสาวถามเขาอย่างสนอกสนใจ จนออกหน้าออกตา“ให้มันน้อยๆ หน่อย ทำตัวให้มันเรียบร้อยหน่อยสิครับ จะเป็นแม่คนแล้ว”“ใครจะเป็นแม่คนกันเหรอคะ??” หญิงสาวทำหน้าคิ้วขมวดออกมาอย่างสงสัย ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นแทน“งั้นเราไปนั่งล่องเรือชมเมืองสิงคโปร์กันนะครับ”“งื้อ ไปค่ะ พี่ติณน่ารักที่สุดเลย!!!” หญิงสาวยิ้มตาหยีออกมาอย่างมีความสุข จนลืมเรื่องที่สงสัยเมื่อสักครู่ไปเสียสนิท และเดินตามชายหนุ่มไปยังท่าน้ำที่มีเรือไม้เทียบอยู่ มันคือเรือบัมโบ๊ต เป็นเรือไม้ที่อันซีนเอาไว้ล่องแม่น้ำชมเมื

ณ ประเทศไทยเมื่อโมริและติณภพ กลับจากเที่ยวสิงค์โปร์หลังจากจบทริปคืนดีกันแล้ว ติณภพก็พาหญิงสาวนั่งเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวกลับมายังประเทศไทยเมื่อถึงสนามบินเขาก็ตรงไปยังบ้านของหญิงสาวเพื่อทำการสู่ขอหญิงสาวทันทีกับพ่อแม่เธอทันที ทำให้หญิงสาวนั้นดีใจและตกใจเป็นอย่างมากในเวลาเดียวกัน ที่เขาเข้าไปสู่ขอพ่อกับแม่ของเธอโดยไม่ได้ปรึกษาเธอก่อนหน้านี้เลย เขาบอกแค่ว่าจะพาเธอไปเที่ยวทุกที่ที่เธออยากจะไปแบะจะพาเธอไปช๊อปปิ้งเพียงแค่นั้น และเมื่อเธอรู้ถึงเรื่องราวทั้งหมดนั้น เธอแอบงอนพ่อกับแม่เธออยู่นิดๆ ที่เขาทั้งสองรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับชายหนุ่มมาตั้งนานแล้วและยังเป็นจอมวางแผนให้ชายหนุ่มนั้นได้มาพบรักกับเธอแถมยังแอบเชียร์ชายหนุ่มนั้นให้จับหญิงสาวอยู่ในกำมือและรีบมีทายาทให้พ่อกับแม่ของเธอกับพ่อแม่ของเขา เรื่องราวเหล่านี้พ่อกับแม่ทั้งสองฝ่ายก็รับทราบเรียบร้อยแล้ว พ่อกับแม่ของเธอเป็นคนที่เปลี่ยนแปลงตามโลกและสามารถรับกับเรื่องการอยู่ด้วยกันนั้นเป็นเรื่องปกติของสมัยนี้ และแอบยังแอบลุ้นให้เธอมีทายาทเร็วๆ อีกด้วย มันเป็นเรื่องที่เซอร์ไพร์เธอมากๆ เลยล่ะ ที่ทุกคนรู้เรื่องนี้ยกเว้นเธอแค่เพียงคนเดียว'เห้อ ม

“ไม่เจอกันนานเลยนะครับ คุณติณภพ!!”“ครับ ไม่ได้เจอกันนานเลย”“ดูโทรมจังเลยยนะครับ ตั้งแต่โมริไม่อยู่”“ก็อย่างที่เห็นแหละครับ”“หึหึ”“วันนี้มาหาผมมีธุระอะไรเหรอครับ??”“ผมบังเอิญผ่านมาเลยแวะมาเยี่ยมคุณนะครับ ว่าโมริไม่อยู่คุณยังสบายดีไหม แต่วันนี้เห็นสภาพคุณแล้ว ผมก็เข้าใจแล้วครับ”“ขอบคุณนะครับที่ยังอุตส่าห์แวะมาเยี่ยม”“หึหึ ยินดีครับ” มาร์ชเห็นสภาพติณภพแล้วคิดว่าน่าจะช้ำใจอย่างหนักที่เพื่อนสนิทของเขานั้นปฏิเสธการแต่งงานกับติณภพไป ถึงกับสภาพดูซูบผอมลง นวดเคราดูรุงรัง ทำให้เขานั้นแอบสงสารชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าไม่น้อย“ดื่มกาแฟด้วยกันสักแก้วดีไหมครับ”“ก็ดีนะครับ”“งั้นเชิญนั่งตามสบายนะครับ เดี๋ยวผมจะไปชงกาแฟมาให้” พูดจบติณภพก็เดินออกไปจากห้องทำงานของเขาเพื่อไปชงกาแฟให้กับเพื่อนสนิทของหญิงสาว“นี่ครับกาแฟของคุณ”“ขอบคุณนะครับ โอ้ น่าทึ้งมากรู้ได้อย่างไงเหรอครับว่าผมชอบกินกาแฟอเมริกาโน่”“ผมเคยเห็นคุณดื่มตอนที่ไปเที่ยวกับโมรินะครับ”“คุณนี้ช่างสังเกตุจริงๆ”“ครับ เป็นเรื่องธรรมดาของผมอยู่แล้ว”“เป็นธรรมดาหรือแอบสะกดรอยตามพวกผมกันแน่ ฮ่าๆ”“คุณก็รู้อยู่แล้วนี่ครับ แล้วจะถามผมทำไม??”“เ

โอ้วพระเจ้า พี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ตอนนี้เป็นภาพของหญิงสาวนั่งอยู่ตรงหน้าเขา พระเจ้าเขาตกใจมากและดีใจมากที่ความหวังของเขานั้นกลายเป็นจริงที่ได้พบเจอเธอแล้ว วันนี้แหละเขาจะถามหญิงสาวให้รู้เรื่องไปเลย ไม่สิ..เขาจะจับหญิงสาวแต่งงานไปเลย ขณะที่เขาตกอยู่ในภวังค์นั้น ก็เห็นหญิงสาวเบ้ปากและร้องไห้ออกมา“ฮือ พี่ติณ หนูเจ็บนิ้ว”แป่ว!!จากที่เขาจะดีใจที่ได้พบเธอ กลายเป็นว่าเครียดกว่าเดิม เพราะหญิงสาวทำแก้วแตกและเอามือไปจับเศษแก้วจนเลือดออก ทำให้เขานั้นปรับอารมณ์รับกับหญิงสาวแทบไม่ทัน ‘เฮ้อ...เด็กน้อยของพี่ ซุ่มซ่ามอีกแล้ว’ เขานึกบ่นอยู่ในใจ“โอ้ๆ ไม่ร้องนะคนดี” ชายหนุ่มพูดจบก็เอาปากของเขาจูบที่มือให้เลือดหยุดไหลและทำแผลให้หญิงสาวติดพลาสเตอร์ปิดแผลให้เธอ“เพี้ยง!! หายแล้วนะคนดี” เขาเป่าที่นิ้วมือเรียวยาวของเธอเบาๆ“งื้อ ขอบคุณนะคะ”ฟอด!!!“คิดถึงจังเลยครับ ทำไมถึงมาที่นี่ได้” เมื่อทำแผลเสร็จแล้วด้วยความที่คิดถึงชายหนุ่มจึงหอมแก้วหญิงสาวฟอดใหญ่และดึงเธอเข้าไปกอด“งื้อ พี่ติณ โมริก็คิดถึงพี่ติณค่ะ วันนี้โมริก็มาคุยงานกับแขกคนพิเศษไงคะ”“อ๋อเข้าใจแล้ว ทำไมไม่บอกว่าหนูจะมาที่นี่ด้วย”“หนูอยากเซอร์ไพร

เมื่อหญิงสาวนั่งนิ่งอยู่ด้านบนไม่ยอมขยับ ทำให้ชายหนุ่มนั่นแทบคลั่ง จากที่จะให้หล่อนเป็นคนคุมเกมส์ แต่กลับกลายเป็นว่าเขานั่นเองที่ทนไม่ไหว“โมริครับ ขยับใหัพี่หน่อยสิครับ พี่ทนไม่ไหวแล้ว”“อือ!! คิกๆ ของพี่ติณมันใหญ่จังเลย หนูขอทำความรู้จักอีกแปปนึงนะคะ” เนื่องจากหญิงสาวห่างหายเรื่องนี้มานานเธอจึงนั่งนิ่งเพื่อปรับตัว แต่เมื่อหญิงสาวเห็นชายหนุ่มทำหน้าเหยเก ก็ทำให้เธออดแกล้งไม่ไหว จึงขมิบกลีบกุหลาบหยอกล้อแก่นกายของชายหนุ่มเบาๆ“อ่าส์ โมริอย่าแกล้งพี่สิครับ พี่จะทนไม่ไหวแล้ว”ชายหนุ่มเห็นหน้าหญิงหัวเราะออกมาก็ทำให้เขานั่นชะโงกตัวก้มงับเข้าไปที่ยอดอกของหญิงสาวทันที ‘คิดจะแกล้งเขาฝ่ายเดียวเหรอ ไม่มีทางเสียหรอก’ ชายหุน่มคิดอยู่ในใจ“อ่าส์!! พี่ติณ หนูเสียว อ่ะ”“ถ้าเสียว..ก็ขยับให้พี่หน่อยสิครับคนดี”หญิงสาวทนความเสียวที่ชายหนุ่มมอบให้ไม่ไหว จึงค่อยๆ ขยับสะโพกของเธอขึ้นลงตามจังหวะเบาๆ ตามที่ชายหนุ่มพูดออกมา“อ่าส์ พี่ติณ หนูอึดอัด หนูร้อนไปหมดแล้ว สะ เสียวมากเลยค่ะ”หญิงสาวเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นเพราะเธอนั่นทนความเสียวแทบจะไม่ไหว“พี่ติณ จะ จูบหนูหน่อย”ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ประกบริมฝีปากเธ