Semua Bab หวานใจเจ้าพ่อที่รัก 25+: Bab 91 - Bab 100

วันเวลาผ่านไปจากเดือนกลายเป็นปี ตอนนี้พิศลดาขึ้นปีสามแล้วเทอมนี้เป็นเทอมสอง วิชาเรียนบังคับเธอเก็บครบหมดแล้ว เพราะเดี๋ยวนี้มหาวิทยาลัยจะเน้นให้เด็กจบสามปีครึ่ง และเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น พักหลังมานี้เลยทำให้เธอทุ่มเทให้กับการเรียนมากเลยไม่ค่อยตัวติดกับมาร์ตินสักเท่าไหร่ ส่วนรายนั้นพอเห็นว่าเมียเรียนหนักจนไม่มีเวลาให้เหมือนแต่ก่อนก็งอนหาว่าไม่สนใจ เห็นการเรียนสำคัญมากกว่าสามี จนบางทีก็ขี้เกียจจะง้อเลยปล่อยให้งอนไปและสุดท้ายก็จบลงบนเตียงทุกที สองสามวันมานี้เธอไม่ให้ตาเฒ่ามาก่อกวนเพราะต้องรีบเคลียร์งานให้เสร็จ อีกอย่างเดี๋ยวจะต้องไปฝึกงานในช่วงซัมเมอร์แล้ว เลยอยากจะทำให้เรียบร้อยไม่อยากดองงานมานั่งเอาใจคนหื่น วันนี้ก็อีกเช่นกันเมื่อตาเฒ่าไปรับกลับมาบ้าน เธอก็นั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบ หากผ่านหมดทุกวิชาหลังฝึกงานเสร็จก็ไม่ต้องกลับไปเรียนแล้ว สามารถทำเรื่องจบได้เลยถ้าไม่มีวิชาอะไรตกหล่นไป“ทูนหัวเมื่อไหร่จะเลิกอ่านสักที หนูอ่านมาสองสามชั่วโมงแล้วนะ” มาร์ตินที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆ เอ่ยถามอย่างเอาแต่ใจ“ถ้าไม่อ่านแล้วมันจะทำข้อสอบได้ไหมล่ะคะ ถ้าง่วงก็นอนไปเลยไม่ต้องรอค่ะ” พิศลดาไม่ได้หันไปมอง

“ขนมมาแล้วทานกันเลยสาวๆ” พนักงานยกขนมและเครื่องดื่มที่สั่งไปมาเสิร์ฟ พร้อมกับเก็บชุดเดิมที่สาวๆ กินกันไปก่อนหน้าที่เขาจะมาออกไป มือหนาตักชีสเค้กมาจ่อที่ปากเมียที่เม้มกันแน่นอย่างเอาใจ รอนานนับนาทีพิศลดาถึงเปิดปากรับขนมที่มาร์ตินป้อน“มีป้อนกันด้วย ไม่ทราบว่าคุณกับเด็กคนนี้เป็นอะไรกันคะ” อรนุชแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว เพราะได้ยินข่าวของคู่นี้มาเยอะ ถึงขนาดที่ว่ามาร์ตินทุ่มเงินบริจาคเสียมากมายให้กับมหาลัย เลยไม่มีใครกล้าที่จะมายุ่งกับเด็กนักศึกษาคนนี้“คุณก็น่าจะรู้อยู่แล้วไม่น่าแกล้งโง่เลยนะครับ เป็นถึงอาจารย์มหาวิทยาลัย เรื่องแค่นี้ดูไม่ออกก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว” มาร์ตินพูดเรียบๆแต่เจ็บจี๊ดไปถึงขั้วหัวใจ เมื่อเจอคำพูดตรงๆ เข้าไปอรนุชถึงกับหน้าชา ส่วนลิลลี่กับชมพู่นั้นลอบมองหน้ากันยิ้มๆ อย่างถูกใจ“อรไม่รู้จริงๆ นี่คะเลยได้ถามออกไป และยิ่งเห็นว่าเป็นนักศึกษาด้วยเลยต้องถามเป็นธรรมดา เรียนก็ยังไม่จบเลยเป็นห่วงอนาคตนะคะ อาจารย์หวังดีกับเธอจริงๆ นะจ๊ะนักศึกษา” อาจารย์สาวปั้นยิ้มทั้งที่ในใจเดือดปุดๆ“ไม่ต้องห่วงอนาคตเมียผมหรอก ห่วงอนาคตตัวเองดีกว่า ระวังจะตกงานโดยไม่ทันได้ตั้งตัว คิดจะสอนล

“หนูล้างจานอยู่นะ อะ...อื้อ อื้อ” ปากอวบอิ่มถูกจ้วงจูบจากคนที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง มือที่ถือจานไว้ก็ค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น นานหลายนาทีกว่าจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระ “บอกว่า ยะ...อย่าไง” เมื่อเป็นอิสระพิศลดาก็รีบพูดห้ามเสียงสั่น“ป๋าว่าไว้ค่อยให้แม่บ้านล้างต่อพรุ่งนี้เถอะ ตอนนี้ป๋าอยากจะแย่อยู่แล้ว ขอตรงนี้เลยละกันนะคนดี” มาร์ตินเปิดก๊อกน้ำล้างมือนุ่มที่เต็มไปด้วยฟองที่เกิดจากน้ำยาล้างจาน สะอาดหมดจดแล้วก็จับพลิกร่างบางให้หันเข้าหาตัว ประคองแก้มเนียนจูบปากบวมแดงดังจ๊วบใหญ่ ดันก้นอวบอั๋นให้มาแนบชิดที่แก่นกายร้อนผ่าว ย่อตัวยกสะโพกงามขึ้นอุ้ม พาเดินไปวางไว้บนอ่างล้างจาน ขาเรียวสวยทั้งสองข้างเกาะเกี่ยวเอวหนาเอาไว้แน่น“ตรงนี้ไม่ได้นะคะ เกิดมีใครเดินเข้ามาจะทำยังไง” พิศลดาสั่นหน้า ยื้อมือหนาที่ลูบไล้อยู่ที่ขาสุดกำลัง“ไม่มีใครเข้ามาตอนนี้หรอกคนสวย ถ้าหนูไม่ครางเสียงดังก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราทำอะไรกัน ป๋าอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง แล้วอีกอย่างขึ้นห้องตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว เพราะว่าป๋าจะกระแทกตอนนี้และเดี๋ยวนี้” มาร์ตินรั้งร่างบางให้ลงมายืนหันหน้าเข้าหาอ่างล้างจาน ถอดกางเกงนอนลงไปกองไว้ที่พื้นแล้วถลกเสื้อ

“ให้เขาเข้ามาได้เลยค่ะ แต่หนูขอลุกไปนั่งที่โซฟานะคะ นั่งแบบนี้มันดูไม่ดี” พิศลดาจะลุกขึ้นยืนแต่ติดที่มือหนาจับเอวเอาไว้แน่นทำให้ไม่สามารถลุกขึ้นได้ “ปล่อยสิคะ จะจับเอาไว้ทำไม เกิดไม่ใช่คุณสุธีร์กับคุณลีโอจะทำยังไง ถ้าเป็นพนักงานหรือผู้บริหารคนอื่นมันจะทำให้ภาพลักษณ์ของท่านประธานดูไม่ดีนะคะ”“ช่างหัวภาพลักษณ์มันสิ” มาร์ตินยักไหล่เขาไม่สนใจเรื่องนั้นอยู่แล้ว “เชิญครับ” สิ้นเสียงอนุญาตคนที่มาเคาะประตูก็เปิดเข้ามา“กว่าจะให้เข้ามาได้ยืนรากแทบงอก” เสียงบ่นอย่างไม่พอใจดังเข้ามา พร้อมกับหิ้วถุงอาหารมากมายเข้ามากับสุธีร์ “แล้วนั่นจะนั่งกอดกันอีกนานไหม”“ปล่อยก่อนพ่อมาไม่เห็นรึไง” พิศลดาแกะมือเหนียวออกจากเอว ส่งยิ้มหวานไปให้พ่อที่ยืนท้าวเอวมองดูอย่างไม่พอใจ“คุณพ่อมาได้ไงครับ” มาร์ตินยอมปล่อยให้เมียลุกขึ้นเดินไปหาพ่อตา ที่ยืนทำหน้ายักษ์มองเขาอยู่ มาแบบนี้เห็นทีเขาคงอดกินตับเมียไปตามระเบียบสินะเหอะ!“จะมายังไงก็ไม่เกี่ยวกับแก มานั่งนี่ยัยเฟิร์น” พ่อสุชาติดึงมือลูกสาวให้ไปนั่งข้างตัวเองที่โซฟา แกะอาหารน่าตาน่าทานออกมาให้ลูกสาวสุดที่รักได้กิน“พ่อมาที่นี่คนเดียวเหรอจ๊ะ แล้วมาถูกได้ยังไง ทำไมไม่โท

แปดโมงเช้า มาร์ตินก็เดินโอบเอวบางของเมียรักลงมาจากห้องนอนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ในอ้อมกอดของพิศลดามีครีมโอนอนซุกอยู่กับอกนุ่ม ทั้งคู่เดินเข้ามาในห้องรับแขกที่มีเจ้าหน้าที่นั่งยิ้มอยู่บนโซฟา สร้างความแปลกใจให้กับพิศลดาเป็นอย่างมาก เพราะเธอไม่ทราบมาก่อนว่าวันนี้มีอะไรเป็นพิเศษ ถามแล้วตาเฒ่าก็ไม่ยอมบอกเอาแต่ยิ้มอย่างเดียว จนกระทั่งมาร์ตินบอกว่าวันนี้เป็นฤกษ์ดีที่พ่อและแม่ของเธอได้ไปดูมาให้ สมควรแก่การจดทะเบียนสมรสเป็นที่สุด มาร์ตินจรดปากกาลงไปอย่างไม่ลังเลเช่นเดียวกับเธอ ตอนนี้กลายเป็นนางพิศลดา บัตเตอร์ มีสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย และในอีกสามเดือนข้างหน้าก็จะเข้าพิธีทางศาสนา ทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมเอาไว้หมดแล้วโดยที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน“ทำไมหนูไม่เคยรู้เรื่องแต่งงานมาก่อนเลยคะ” พิศลดาถามขึ้นเมื่ออยู่กันตามลำพังในห้องนั่งเล่น หลังจากที่เจ้าหน้าที่คนสำคัญได้กลับไปแล้ว“ก็ป๋าอยากจะเซอร์ไพรส์หนูเลยไม่อยากบอกก่อน ไม่มีการขอแต่งงานที่เลิศเลออะไรเหมือนใครเขา หนูคงไม่ว่าอะไรป๋าใช่ไหม” มาร์ตินรวบมือนุ่มทั้งสองข้างมาไว้ตรงหัวใจที่เต้นตุบๆ พิศลดาอมยิ้มขยับตัวเข้าไปนั่งใกล้ๆ ยื่นหน้าเข้าไปจูบที่แก้มสากของคน