นิยายเรื่องนี้เป็นแนวโคแก่กินหญ้าอ่อน พระเอกหื่นมาก ชอบคลุกวงใน มีฉากเลิฟซีน วาบหวามค่อนข้างเยอะ บางฉากของการบรรยายอาจมีคำที่ไม่เหมาะสมโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และทุกเหตุการณ์คือเรื่องสมมุติ . . . เมื่อโคแก่อยากเคี้ยวหญ้าอ่อน ปฏิบัติการตามตื๊อชนิดหน้าด้านหน้าทนจึงเริ่มต้นขึ้น ถึงขั้นตั้งตนเป็น 'ป๋า' สาวน้อยหน้าแฉล้มคนสวยแห่งเมืองสุพรรณ เกิดมาทั้งชีวิตเพิ่งเคยเจอคนหน้าด้าน ชอบโมเม มากกว่านั้นคือชอบคลุกวงใน คนหนึ่งอยากได้ คนหนึ่งอยากหนี ปฏิบัติการรุกไล่จึงเกิดขึ้น
View Moreมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งเต็มไปด้วยนักศึกษามากหน้าหลายตาที่เดินสวนกันไปมาบ้างก็นั่งคุยบ้างก็นั่งเล่นกันหนึ่งในนั้นก็คือ ใบเฟิร์น หรือ พิศลดา อัครมณี สาวน้อยแสนสวยจากจังหวัดสุพรรณบุรีที่เข้ามาเป็นเฟรชชี่ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ด้วย ด้วยหน้าตาที่สวยผิวพรรณที่ขาวนวลเนียนรูปร่างอรชรทำให้พวกผู้หญิงทั้งรุ่นพี่และรุ่นเดียวกันต่างอิจฉาสาวน้อยบ้านนาคนนี้ พิศลดาศึกษาอยู่ที่คณะบริหารธุรกิจและวันนี้เธอและเพื่อนๆ ก็จะต้องเข้าฟังการบรรยายแลกเปลี่ยนความรู้ทางด้านธุรกิจกับนักธุรกิจชื่อดังของประเทศ
“เฟิร์นแกรู้ไหมว่าวันนี้เราจะได้เจอคุณมาร์ตินด้วยฉันเนี่ยอยากจะเจอตัวเป็นๆ มานานมากละวันนี้ฝันฉันเป็นจริงแล้ว” ลิลลี่สาวหมวยเพื่อนของพิศลดาพูดขึ้นขณะที่ทั้งคู่นั่งอยู่ภายในร้านกาแฟของมหาวิทยาลัย
“เขาคือใครอ่ะฉันไม่รู้จัก” คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้นเธอไม่รู้จักจริงๆ เลยไม่รู้ว่าจะดีใจกับเพื่อนยังไง
“นี่เธอไปอยู่ที่ไหนมายะถึงไม่รู้จักนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่ออย่างคุณมาร์ตินแต่ไม่เป็นไรฉันจะบอกให้เขาเนี่ยเป็นนักธุรกิจเจ้าของบริษัทบัตเตอร์เบียร์และก็เจ้าของคลับดังๆ แล้วก็ธุรกิจอื่นๆ อีกหลายอย่างรวยมากเลยแหละและที่สำคัญยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยมีแต่คู่ควงที่เขาควงไม่ซ้ำหน้า”
“เหอะ! เจ้าชู้ทำไมคนรวยๆ ถึงชอบใช้ผู้หญิงเปลืองนักนะ” โปรไฟล์ดีทุกอย่างแต่เจ้าชู้อย่างนี้เธอไม่ปลื้มหรอกเพราะเธอเกลียดคนเจ้าชู้ที่สุด
“นั่นนะสินี่ไงหนังสือเล่มนี้มีคุณมาร์ติน” ลิลลี่หยิบนิตยสารฉบับหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะที่พวกเธอนั่งยื่นให้กับพิศลดา
พิศลดารับมาเปิดดูคร่าวๆ เธอยอมรับว่าเขาหล่อหล่อมากตามแบบฉบับลูกครึ่งไม่แปลกที่สาวๆ จะตามกรี๊ดเขาแต่ยกเว้นเธอไว้คนหนึ่งละกัน
“แกๆ นั่นๆ เห็นไหม คนที่หล่อๆ น่ะ ที่ลงมาจากรถคันนั้นน่ะ นั่นน่ะคุณมาร์ติน ตัวจริงหล๊อหล่อเนอะ” ลิลลี่ที่มองออกไปนอกร้านมองเห็นมาร์ตินพอดีเลยรีบชี้ให้พิศลดาดูด้วยความตื่นเต้น
พิศลดามองไปทางที่ลิลลี่ชี้ให้ดู ก็เห็นผู้ชายใส่สูทมาดเนี้ยบหน้าตาหล่อเหลา ไม่ต่างจากในนิตยสารที่เธอดูเลย รูปร่างสูงใหญ่ กำลังยืนคุยอะไรบางอย่างกับผู้ชายอีกสองคน ที่ดูท่าทางจะเป็นลูกน้องก่อนที่สายตาของเธอจะปะทะเข้ากับสายตาคมดุที่มองมาตรงมายังเธอ
มาร์ติน บัตเตอร์ นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อ รูปร่างสูงใหญ่ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มดูดุดันรับกับคิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางเฉียบ ผิวขาว กำลังเดินตรงมายังร้านกาแฟที่มีนักศึกษานั่งกันอยู่บางตาด้วยท่าทางน่าเกรงขามสายตาคู่คมจับจ้องอยู่ที่โต๊ะของนักศึกษาสาวที่เขาเผลอสบตาด้วย เมื่อสั่งกาแฟเสร็จเขาก็เดินมาหาที่นั่งและเลือกที่จะนั่งใกล้ๆ กับโต๊ะของคนที่เขาลอบมองอยู่อย่างสนใจใน ใบหน้าเรียวสวย ดวงตากลมโตที่แลดูสดใสรับกับคิ้วเรียวสวย ริมฝีปากอวบอิ่มน่าสัมผัส ผิวขาวอมชมพู รูปร่างอรชรในชุดนักศึกษามันชวนมองจนเขาไม่อยากจะละสายตามองไปที่อื่นแล้วสายตาเจ้ากรรมก็มาหยุดอยู่ที่อกอิ่มที่ดุนดันอยู่ภายใต้เสื้อนักศึกษาสีขาดสะอาดและเรียวขาขาวขาวนวลเนียนที่โผล่พ้นออกมานอกกระโปรงนักศึกษาสีดำมันทำให้เขาขัดใจอยู่ไม่น้อยที่สาวเจ้าใส่กระโปรงสั้นเกินไป
“ใบเฟิร์นคุณมาร์ตินมานั่งใกล้พวกเราด้วยอะ” ลิลลี่กระซิบเสียงเบาด้วยท่าทางตื่นเต้น
“เธอจะตื่นเต้นอะไรเนี่ยลิลลี่” พิศลดาปรามเพื่อนเมื่อเห็นว่าเพื่อนเธอออกอาการซะโอเว่อร์แล้วมองไปยังโต๊ะที่มาร์ตินนั่งอยู่และก็เห็นว่าเขากำลังจ้องมองเธออยู่
“ก็ตื่นเต้นที่ได้เจอคุณมาร์ตินตัวเป็นๆ ไงละ” ลิลลี่ตอบเพื่อนและยิ้มให้มาร์ตินเมื่อเห็นเขามองมา
“ได้เจอแล้วยังไงล่ะ” พิศลดาพูดเสียงไม่เบานักเพราะเริ่มจะไม่พอใจสายตาของเขาที่ใช้มองเธออย่างจาบจ้วงพิศลดาเลยพูดแบบไม่มีเสียงไปให้เขา
“ไม่มีมารยาท” แล้วก็แลบลิ้นไปให้เขา
“หึ” มาร์ตินอมยิ้มให้กับความแก่นเซี้ยวของเธอยิ่งเห็นลิ้นน้อยๆ แบบนั้นอยากจะจับมาจูบแลกลิ้นซะให้เข็ดแต่เขาก็ต้องตกใจกับความคิดของตัวเองตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยจูบกับใครเลยถึงแม้ว่าภายนอกคนจะมองว่าเขาเป็นพวกใช้ผู้หญิงเปลืองแต่เมื่อเขาทำกิจกรรมบนเตียงเพื่อปลดปล่อยตามความต้องการของผู้ชายเขาก็ไม่เคยจูบหรือให้ใครจูบเลยเพราะเขาจะเก็บไว้ให้กับคนที่เขารักจริงๆ เท่านั้นแต่กับสาวน้อยคนนี้เขามีความคิดแบบนี้ได้ยังไงทั้งๆ ที่เพิ่งจะเคยเจอกันครั้งแรกและแถมไม่ได้รู้จักกันเลยสักนิด
“ทำอะไรให้ลูกผัวกินจ๊ะวันนี้” มาร์ตินในวัยกลางคนทว่ายังดูหนุ่มกว่าอายุถามภรรยาคนสวยที่กำลังสาละวนอยู่หน้าเตา อ้อมแขนแข็งแรวสวมกอดรอบเอวบาง เกยคางบนไหล่เล็ก แล้วสูดความหอมจากแก้มนวล “ของโปรดป๋ากับลูกค่ะ” พิศลดาตอบสามีเสียงหวาน “ของโปรดป๋ายืนอยู่ตรงนี้ต่างหาก” มือใหญ่ลูบสะโพกเมียอย่างยั่วเย้า พลางพรมจูบต้นคอขาวอย่างรักใคร่ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีความหวานของทั้งคู่ก็ไม่เคยจืดจางลงเลย “ห้ามทะลึ่งนะคะ เดี๋ยวลูกก็กลับมาแล้ว เอามือออกไปเลยค่ะ” ตีมือซุกซนที่บีบแก้มก้นเธออยู่ “ลูกยังไม่มาตอนนี้หรอก ป๋าเพิ่งจะโทรหาลูกสาวคนสวยของเรา ยังพอมีเวลานะคะทูนหัวของผัว ถ้าทำเวลาน่าจะได้สักสองรอบก่อนอาหารเย็น” งึมงำชิดซอกคอหอมกรุ่น “แก่แล้วนะคะ เพลาๆ เรื่องนี้บ้างเถอะค่ะ” พูดอย่างอ่อนใจ ขนาดว่าลูกโตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้ว ตาเฒ่าของเธอยังไม่หยุดหื่นเลย ตอนหนุ่มๆ เป็นยังไงตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้นไม่เปลี่ยนแปลง “ใครบอกว่าแก่ ป๋ายังหนุ่มยังแน่น แรงดีไม่มีตก ข้อนี้หนูรู้ดี ไม่งั้นหนูคงไม่ร้องครางทั้งคืนหรอก หนูเองก็สวยสะพรั่งไม่สร่าง ห่างไกลจากคำว่าแก่ สาวๆ บางคนยังสู้เมียป๋าไม่ได้เลย ไปไหนป๋าถึงต้องตามคุมเพราะ
จัสมินในวัยสิบเก้าปีกำลังโตเป็นสาวสวยสะพรั่ง รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโตหวานซึ้ง ริมฝีปากบางจิ้มลิ้ม เป็นที่หมายปองของบรรดาหนุ่มๆ ทั้งในและนอกมหาวิทยาลัย แต่ติดที่คุณพ่อหวงมากเลยไม่ค่อยมีใครกล้ามายุ่งด้วยสักเท่าไหร่ จัสมิน และซีลอนเรียนมหาวิทยาลัยแห่งเดียวกับที่คุณแม่เคยเรียน สองพี่น้องเรียนคณะเดียวกันเพียงแต่คนละชั้นปี ดีกรีความหล่อของซีลอนไม่น้อยไปกว่าคุณพ่อแม้แต่น้อย ด้วยวัยเพียงสิบแปดปี มีสาวๆ มาล้อมหน้าล้อมหลัง เรื่องนี้จึงทำให้คุณแม่ และพี่สาวต้องปวดหัวอยู่บ่อยๆ “พี่จัสมินวันนี้ให้อาลีโอมารับกลับบ้านก่อนได้ไหม เย็นนี้ผมมีนัดทำรายงานกับเพื่อน” ซีลอนบอกพี่สาวก่อนจะลงจากรถจัสมินมองหน้าน้องชายที่ถอดแบบมาจากคุณพ่อยิ้มๆ “ได้สิ ซีลอนไม่ต้องห่วง ไปทำงานของเราอย่างสบายใจเถอะ” และอีกหนึ่งอย่างที่ซีลอนเหมือนป๋า ก็คือเรื่องความหวงเธอ หวงมามี๊“ยังไงผมจะโทรหาพี่อีกทีนะ ห้ามปิดเครื่องนะครับคนสวย”“จ้ะสุดหล่อ แล้วเจอกันที่บ้านนะ” เปิดประตูรถลงไปแล้วจัสมินโบกมือให้น้องชายที่นับวันทำตัวเหมือนพี่ชายยังคงมองเธออยู่อย่างน่ารักจัสมินกำลังเดินขึ้นตึกเรียนระหว
“ไม่ได้ค่ะ ลูกหลับอยู่ในห้อง เกิดพวกแกเปิดประตูออกมาแย่เลยนะคะ เลิกคิดค่ะ อื้อ ป๋า อย่าบีบหน้าอก จะหื่นอะไรนักหนา”“ลูกหลับนานหนูก็รู้ มีเวลาให้เรารักกันสักรอบสองรอบ ยอมป๋าดีๆ จะได้จบไวๆ”“ป๋า อื้ม” ประท้วงเสียงอู้อี้ ผลักหน้าหล่อออกแต่คนหื่นไม่ยอม“แงๆ มามี๊ค้าบ ป๋าค้าบ หาซีลอนหน่อย ฮือๆ”เสียงร้องไห้จ้าดังออกมาจากในห้องนอนราวกับรู้ว่าพ่อกับแม่กำลังจะทำอะไร มาร์ติน พิศลดากำลังจูบกันดูดดื่มผละกันออกจากกันอย่างรวดเร็ว“มั่นใจมากไม่ใช่เหรอคะว่าลูกไม่ตื่นง่ายๆ รีบปล่อยเลยค่ะ จะรีบไปดูลูก” มองค้อนสามีมาร์ตินยิ้มอ่อน ยอมปล่อยเมียรักเมื่อเสียงร้องดังขึ้นเรื่อยๆ ลุกได้พิศลดาก็รีบเดินเข้าไปในห้องนอนโดยมีร่างสูงตามมาติดๆ“มามี๊มาแล้วครับ เลิกร้องนะครับคนดีของมามี๊” พิศลดาอุ้มลูกน้อยมากอดไว้แนบอก ลูบหลังเล็กๆ ปลอบประโลม“มามี๊หาซีลอนแล้ว” ใบหน้าเล็กๆ ซบลงบนอกนุ่มๆ ด้วยความคิดถึง“ครับลูก มามี๊กลับมาแล้ว คิดถึงหนูกับพี่จัสมินมากเลย” ริมฝีปากประทับแนบศีรษะลูกชายด้วยความเอ็นดู ไม่ว่าสามีหรือลูกก็อ้อนพอกัน เรียกว่าไม่มีใครน้อยหน้าใคร“ฮื้อ” คราวนี้เป็นลูกสาวคนสวยที่ลืมตาตื่น คุณพ่อยิ้มอบอุ่น ช้อนลู
“พาลูกเมียออกมาได้แล้วเหรอไอ้ฝรั่ง” พ่อสุชาติกำลังนั่งดื่มกาแฟมองค้อนลูกเขยตาคว่ำ“คุณพ่ออย่างอนผมสิครับ ผมก็พาออกมาแล้วนี่ไง เมื่อคืนก็ยึดจัสมินกับซีลอนไปนอนกอดไว้ทั้งคืน เช้านี้ผมก็ต้องใช้เวลากับลูกๆ บ้าง คุณพ่อจะยึดไว้คนเดียวไม่ได้หรอกนะครับ” มาร์ตินปล่อยลูกลงยืนเพื่อให้ไปหาคุณตา“แกอยู่กับลูกทุกวันนานๆ ฉันจะมีโอกาสได้เลี้ยงหลาน มาที่นี่แกก็ต้องให้เวลาฉัน และแม่นวลอยู่กับลูกหลานเยอะๆ”“เถียงกันไปก่อนนะคะ หนูจะไปดูข้าวให้ลูก จัสมินกับซีลอนไปกับมามี๊ไหมคะ”สาวน้อยกับหนุ่มน้อยพยักหน้าถี่ วิ่งมาเกาะขาคุณแม่คนละข้าง พิศลดาพาเด็กๆ แยกตัวออกมา ส่วนหนึ่งเพราะไม่อยากฟังสองหนุ่มโต้กันไปมา ไม่มีใครยอมใครจริงๆ นิสัยก็คล้ายกันมาก ขึ้นชื่อเรื่องความหวง“ไปนั่งไกลๆ ฉันเลยไอ้ฝรั่ง ที่นั่งมีตั้งเยอะ จำเป็นต้องมานั่งตรงนี้ไหม” เหล่ตามองพ่อของหลาน“ผมพอใจจะนั่งตรงนี้ครับคุณพ่อ เราสองคนมาสงบศึกกันดีกว่าไหมครับ คุณพ่อไม่เหนื่อยบ้างเหรอครับหาเรื่องผมได้ตลอดเวลาเลย” เจอหน้ากันทีไรลับฝีปากกันตลอด“ถามมาได้ว่าเหนื่อยไหม มันก็ต้องเหนื่อยสิวะ ถ้าไม่อยากให้ฉันเหนื่อยแกก็เลิกกวนอารมณ์ฉันเสียสิ!” พ่อสุชาติพูดเสี
“เมียจ๋า ผัวอยากรักหนูรับแสงวันใหม่ จะได้กระปรี้กระเปร่ากระชุ่มกระชวยตลอดวัน” เสียงอ้อนดังชิดใบหูขาวผ่อง ขบเม้มติ่งหูเมียจนเธอขนลุก “จะนอน ไม่อยากกนะชุ่มกระชวยค่ะ” ใบหน้างามเริ่มยุ่งเมื่อถูกรุกรานหนักเข้า ทว่าก็ยังไม่ยอมลืมตา “ไม่นอนแล้วทูนหัว ตื่นมาให้ผัวอึ๊บซะดีๆ ผัวหิวเมียจะแย่แล้ว” เอื้อมมือบีบเคล้นอกอวบที่ยังคงเต่งตึงเหมือนครั้งแรกที่เคยสัมผัส ทั้งลูกทั้งผัวดูดมันก็ยังไม่หย่อนคล้อยแม้แต่น้อย “หนูง่วง อย่าเพิ่งกวน จะหิวอะไรนักหนาล่ะคะ กว่าจะได้นอนก็ตีสาม ถ้าตื่นแล้วก็ไปดูลูกค่ะ” พูดเสียงแข็งด้วยความรำคาญ “ป่านนี้ลูกคงเล่นอยู่กับคุณตา คุณยาย มีคนช่วยดูแล้วเราควรทำกิจกรรมระหว่างผัวเมียต่อนะทูนหัว” พรมจูบที่ซอกคอขาว “ของหนูมันไม่ได้เสริมด้วยเหล็กนะคนบ้า ถึงได้หื่นไม่กลัวพัง หนูยังต้องใช้ไปตลอดชีวิตนะคะ” พิศลาลืมตาขึ้นมาด้วยความโมโห “ป๋ารู้ว่าของเมียไม่ได้เสริมด้วยเหล็ก เพราะมันทั้งดูด ทั้งตอด ทั้งอ่อนนุ่ม แล้วป๋าเองก็ต้องใช้ของหนูไปอีกแสนนานเหมือนกัน ไม่มีทางปล่อยให้พังเด็ดขาด” ลูบฝ่ามือบนเนินอวบแผ่วๆ “แต่หนูกลัวค่ะ!” “ไม่ต้องกลัว เพราะถ้ามันพังมันคงพังไปนานแล้ว” มาร์ตินพลิกร่
มาร์ตินพาลูกมาทานเค้กตามความต้องการ ลูกค้าภายในร้านให้ความสนใจกับสามคนพ่อลูกที่มักจะมีภาพน่ารักๆ ออกมาให้เห็นผ่านโซเชียลเป็นประจำ คนหวงลูกเกิดอาการไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ต้องตกเป็นเป้าสายตาของคนอื่น ถ้าไม่ติดว่าลูกกำลังทานกันเอร็ดอร่อยเขาจะอุ้มกลับบริษัทซะเดี๋ยวนี้เลย“ป๋ากินเค้กค่า” จัสมินตักเค้กช็อกโกแลตเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วมาจ่อปากคุณพ่อที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ข้างๆ อย่างเอาใจ เพราะคิดว่าพ่อคงอยากกินบ้างมาร์ตินมองช้อนเล็กๆ ในมือลูกพลางอมยิ้ม ยอมอ้าปากทานเค้กที่ลูกสาวคนสวยป้อน ยกมือขึ้นลูกศีรษะทุยเบาๆ “อร่อยมากเลยค่ะจัสมิน”“ป๋ากินอีกนะคะ” สาวน้อยตักป้อนอีก“ป๋ากินของซีลอนด้วยนะค้าบ” หนุ่มน้อยก็ไม่ยอมน้อยหน้าพี่สาว รีบตักของตัวเองมาจ่อปากคุณพ่อบ้างมาร์ตินมองลูกรักสองคนที่แย่งกันป้อนขนมเขาอย่างมีความสุข สลับกับป้อนใส่ปากตัวเอง จนกินไม่ไหว ลูบพุงน้อยๆ ของตัวเองกันทั้งคู่“อิ่มแล้วเหรอลูก” มาร์ตินหยิบทิชชู่มาเช็ดปากเลอะๆ ของลูกๆ อย่างอ่อนโยน มองดูพุงป่องๆ อย่างชอบใจ“ค่าอิ่มแล้ว ป๋าอิ่มยังคะ” จัสมินปีนขึ้นมานั่งตักคุณพ่อ เอาแขนเล็กๆ คล้องคอ แนบใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มลงบนไหล่แกร่งอย่างออดอ้อนเลยได
Comments