Semua Bab หวานใจเจ้าพ่อที่รัก 25+: Bab 101 - Bab 110

“ยังไม่จัดกระเป๋าอีกทำโทษก่อนไปดีไหมเนี่ย หืม” มาร์ตินเดินเข้ามาในห้องก็เห็นว่าเมียคนสวยกำลังสาละวนอยู่กับการเลือกเสื้อผ้า เลยเดินเข้าไปช่วยหยิบในส่วนของตัวเองมาวางเอาไว้ที่เตียงรอให้เมียมาพับเก็บให้ ถ้าพับเองมันคงไม่เรียบร้อยแน่ๆ“ไม่ดีค่ะ” พิศลดาส่ายหน้าหวือ“ตอบแบบไม่คิดเลยนะทูนหัว ผัวเสียใจนะเนี่ย” มาร์ตินเดินมาหย่อนสะโพกลงนั่งบนเตียง มองดูเมียเก็บของเข้ากระเป๋าอย่างพิถีพิถัน“หนูคิดอย่างถี่ถ้วนแล้วค่ะ จัดเสร็จเราไปกันเลยนะคะไม่ต้องรอบ่ายหรอกเสียเวลา หนูอยากกลับบ้านใจจะขาดแล้ว” ตอนนี้ใจเธอล่องลอยกลับบ้านไปแล้ว และตัวก็อยากจะตามไปเร็วๆ ด้วย เพราะตั้งแต่กลับมาคราวนั้นก็ยังไม่ได้กลับไปอีกเลย“ก็ได้จ้ะ ว่าแต่หนูจะเอาครีมโอไปด้วยไหมคะ ถ้าเอาไปป๋าจะได้ไปเตรียมของให้เจ้าตัวยุ่ง” มาร์ตินมองลูกชายที่นอนหลับอุตุอยู่ข้างเตียงอย่างเอ็นดู“เอาไปค่ะ”“โอเคครับ” มาร์ตินพยักหน้าแล้วลุกขึ้นไปจัดการในส่วนของครีมโอ จัดของทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็ออกจากบ้านมุ่งหน้าสู่สุพรรณบุรีทันที“สองคนนั้นเมื่อไหร่จะถึงนะ” แม่นวลพรรณคอยชะเง้อคอมองลูกสาวกับลูกเขยที่บอกว่าจะมาหาที่ร้านทองก่อนเข้าบ้าน“เดี๋ยวก็มาน่าแ

“โอ๊ย! มึนหัวจังวะ”“ฮื่อ”“เมียจ๋า”“เมี๊ยว เมี๊ยว”พ่อสุชาติลืมตาขึ้นมาก่อนคนแรก ลุกขึ้นนั่งด้วยความทุลักทุเล เมื่อคืนดื่มหนักมากเลยทำให้ปวดหัวตุบๆ อยู่แบบนี้ กวาดสายตามองเพื่อนร่วมห้องนอนที่สะลึมสะลือ ก่อนจะค่อยๆ เอาหมอนไล่ตีลูกชายกับลูกเขยให้ตื่น “ไอ้ฝรั่ง ไอ้ต้นไม้ จะนอนกินบ้านกินเมืองกันอีกนานไหมวะ ตื่นๆ”“เมียจ๋าขอนอนต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากตื่นเลย อืม”“ฉันไม่ใช่เมียแกโว้ย! ไอ้บ้า”“เรียกยากเรียกเย็น ฉันไม่เรียกพวกแกแล้ว ไปกับตาดีกว่าครีมโอ ปล่อยให้ไอ้พวกขี้เซามันนอนกันต่อไปให้พอ”“อ่าว ตื่นแล้วเหรอพ่อ ต้นไม้กับมาร์ตินยังไม่ตื่นใช่ไหมเนี่ย”“ยัง นี่ยัยเฟิร์นก็ยังไม่ตื่นใช่ไหม งั้นแม่นวลก็เอาครีมโอไปก่อน ฉันจะไปอาบน้ำสักหน่อยเหนียวตัวจะแย่อยู่แล้ว” แม่นวลพรรณพยักหน้า รับเอาครีมโอมาอุ้มแล้วพาเดินลงไปข้างล่าง“เราไปเดินเล่นกันดีกว่าเนอะลูกเนอะ”พิศลดานอนหลับตาพริ้มอยู่ดีๆ ก็ต้องหงุดหงิดเมื่อถูกรบกวนการนอน มือบางปัดป่ายสิ่งที่ซุกอยู่แถวๆซอกคอ แต่สิ่งน่ารำคาญก็ยังไม่ยอมออกไป “อื้อ” มาร์ตินไม่สนใจอาการขัดขืนยังคงซุกหน้าเอาไว้แน่น จนพิศลดาทนไม่ไหวต้องลืมตาขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ “ป๋าออกไ

“หนูเดินเองได้ค่ะ ทำไมจะต้องอุ้มด้วย” พิศลดาหน้าบึ้ง มองชาวบ้านที่มาหาหมออย่างอาย ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องทำให้เธอเป็นจุดน่าสนใจแบบนี้ด้วย มือที่ปิดจมูกไว้ก็ยังไม่ยอมเอาออก จนมาร์ตินเห็นแล้วขัดใจร่ำจะดึงออกอยู่หลายครั้ง“ผัวอุ้มเมียที่ไม่สบายมันผิดตรงไหน อีกอย่างหนูจะปิดจมูกอีกนานไหม กลิ่วผัวมันเหม็นถึงขนาดทนไม่ได้เลยรึไง น่าหงุดหงิดชะมัด โรคห่าโรคเหวอะไรกันวะ” เสียงบ่นดังๆ ทำให้คนรอบข้างที่เดินไปเดินมาภายในโรงพยาบาลหันมามองมาร์ตินเป็นตาเดียว“วางลงได้แล้วค่ะ จะได้แจ้งเจ้าหน้าที่ว่ามารักษาอาการเบื่อผัว” พิศลดาดิ้นลงเพื่อที่จะแจ้งเจ้าหน้าที่ ที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ว่ามาพบหมอ แจ้งเรียบร้อยแล้วพิศลดาและมาร์ตินก็มานั่งรอเวลาให้หมอเรียก แต่ทั้งคู่นั่งห่างกันคนละฝั่ง เพราะพิศลดาไม่ยอมให้นั่งใกล้ๆ สร้างความหงุดหงิดงุ่นง่านให้กับคนรักเมียเป็นอย่างมากรอไม่นานพยาบาลก็เดินมาเรียกให้พิศลดาไปพบคุณหมอ โดยมีมาร์ตินเดินตามติดเข้าไปด้วย แม้เมียจะบอกให้นั่งรอข้างนอกแต่เขาก็ไม่ยอม“ตกลงเมียผมเป็นอะไรครับ บอกผมมาสักทีเถอะมัวแต่นั่งยิ้มอยู่ได้ ผมไม่ขำด้วยหรอกนะ คนจะเป็นจะตายยังมีหน้ามายิ้มรื่นเริงอีก เตะปา

“นั่งสิวะไอ้ฝรั่งจะยืนนิ่งอีกนานไหม”“ก็กำลังจะนั่งอยู่นี่ไงครับ” มาร์ตินทรุดตัวลงนั่งก้นยังไม่ทันจะแตะโซฟาดี เมียรักก็ทิ้งตัวลงมานั่งบนตักเขา แขนแกร่งเลยรีบกระชับเข้าที่เอวคอดกลัวว่าเมียจะหล่นลงไปแล้วอาจจะกระทบกระเทือนลูก“ทำไมไม่นั่งลงที่โซฟาดีๆ ยัยเฟิร์น ท้องอยู่หัดระวังตัวหน่อย แกจะทำตัวเหมือนปกติไม่ได้แล้วนะ ทำอะไรนึกถึงลูกให้มากๆ” พ่อสุชาติติเตียนลูกสาวที่ทำอะไรไม่รู้จักระวัง“ก็หนูอยากนั่งตักพี่มาร์ติน ไม่ได้จะทำอะไรที่มันอันตรายสักหน่อย” พิศลดาหน้างอ เอียงหน้าเข้าซบที่อกอุ่นของสามีอย่างงอนๆ“แล้วทำไมจะต้องอยากไปนั่งตักมันขนาดนั้นด้วย ยัยลูกคนนี้หนิ ถึงแกกับมันจะจดทะเบียนจนมีหลานให้ฉันแล้ว แต่ฉันก็ไม่อยากเห็นอะไรแบบนี้ต่อหน้าต่อตา ฮึ่ย!”“พ่อก็อย่าไปว่าลูกสิ นี่ก็คงเป็นอาการอย่างหนึ่งของคนท้อง ไม่อย่างนั้นลูกคงไม่ทำแบบนี้ต่อหน้าเราหรอก” แม่นวลพรรณเข้าใจอาการของลูกดีเลยอธิบายใหคุณพ่อจอมหวงได้เข้าใจ“คุณพ่ออย่าดุเมียผมมากนะครับ เดี๋ยวร้องไห้ขึ้นมาจะยุ่ง เมียนั่งตักผัวไม่แปลกหรอกครับเรื่องปกติ ทำใจให้ชินนะครับคุณพ่อคงได้เห็นแบบนี้บ่อยๆแน่” มาร์ตินยิ้ม แล้วเกยคางไว้บนไหล่บาง“เหอะ!

“โทรมาทำไม มีอะไรก็รีบๆ พูดมา ไม่ได้มีเวลามานั่งฟังทั้งวันหรอกนะ” น้ำเสียงขึ้นจมูกพูดออกมาอย่างไม่พอใจ“ก็พี่คิดถึงหนูกับลูกนี่นา ขอโทษที่พี่กลับมากระทันหันนะคนสวย ถ้าเคลียร์งานเสร็จแล้วจะรีบไปรับนะคะ ตอนนี้หนูอยู่กับคุณพ่อ คุณแม่ แล้วก็ต้นไม้ไปก่อนนะ” คิ้วเข้มๆ ที่ขมวดกันแน่นในตอนแรกเริ่มจะคลายออก เมื่อได้คุยกับเมีย แต่แค่แป๊ปเดียวก็กลับมาพันกันยุ่งเหมือนเดิม“ไม่ต้องมาอ้าง พี่มาร์ตินเบื่อหนูกับลูกแล้วใช่ไหม ถึงได้ทิ้งหนูกับลูกไปแบบนี้ ไอ้คนใจร้าย ไอ้เฒ่าบ้า ไอ้คนหลอกลวง ไหนบอกว่ารักนักรักหนาไง คอยดูนะหนูจะไปหาพ่อให้ลูกใหม่ ไม่เอาคนแก่ๆแล้ว จะไปหาหนุ่มๆ หล่อๆ ที่รักหนูกับลูกจริง แล้วก็ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ พรุ่งนี้จะส่งใบหย่าไปให้ ลาก่อนไอ้เฒ่าบ้า!” พิศลดาพูดฉอดๆ น้ำหูน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย จนคนในร้านที่กำลังนั่งทานไอศครีมอยู่ถึงกับตกอกตกใจ หันมามองแล้ววิเคราะห์กันไปต่างๆ นานา“น้องเฟิร์น มันไม่ใช่อย่างที่หนูคิดนะ โธ่เว้ย! น้องเฟิร์นเลิกร้องไห้ได้แล้วคนดี พี่ใจจะขาดแล้วนะ แพ้ท้องอะไรขนาดนั้นวะเนี่ย!” มาร์ตินตะโกนใส่โทรศัพท์หน้าดำหน้าแดง แต่พิศลดาก็ไม่สนใจยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้น จนต้นไม้ต