“โอ๊ย! มึนหัวจังวะ”“ฮื่อ”“เมียจ๋า”“เมี๊ยว เมี๊ยว”พ่อสุชาติลืมตาขึ้นมาก่อนคนแรก ลุกขึ้นนั่งด้วยความทุลักทุเล เมื่อคืนดื่มหนักมากเลยทำให้ปวดหัวตุบๆ อยู่แบบนี้ กวาดสายตามองเพื่อนร่วมห้องนอนที่สะลึมสะลือ ก่อนจะค่อยๆ เอาหมอนไล่ตีลูกชายกับลูกเขยให้ตื่น “ไอ้ฝรั่ง ไอ้ต้นไม้ จะนอนกินบ้านกินเมืองกันอีกนานไหมวะ ตื่นๆ”“เมียจ๋าขอนอนต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากตื่นเลย อืม”“ฉันไม่ใช่เมียแกโว้ย! ไอ้บ้า”“เรียกยากเรียกเย็น ฉันไม่เรียกพวกแกแล้ว ไปกับตาดีกว่าครีมโอ ปล่อยให้ไอ้พวกขี้เซามันนอนกันต่อไปให้พอ”“อ่าว ตื่นแล้วเหรอพ่อ ต้นไม้กับมาร์ตินยังไม่ตื่นใช่ไหมเนี่ย”“ยัง นี่ยัยเฟิร์นก็ยังไม่ตื่นใช่ไหม งั้นแม่นวลก็เอาครีมโอไปก่อน ฉันจะไปอาบน้ำสักหน่อยเหนียวตัวจะแย่อยู่แล้ว” แม่นวลพรรณพยักหน้า รับเอาครีมโอมาอุ้มแล้วพาเดินลงไปข้างล่าง“เราไปเดินเล่นกันดีกว่าเนอะลูกเนอะ”พิศลดานอนหลับตาพริ้มอยู่ดีๆ ก็ต้องหงุดหงิดเมื่อถูกรบกวนการนอน มือบางปัดป่ายสิ่งที่ซุกอยู่แถวๆซอกคอ แต่สิ่งน่ารำคาญก็ยังไม่ยอมออกไป “อื้อ” มาร์ตินไม่สนใจอาการขัดขืนยังคงซุกหน้าเอาไว้แน่น จนพิศลดาทนไม่ไหวต้องลืมตาขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ “ป๋าออกไ
“หนูเป็นอะไรน้องเฟิร์นไปบอกว่าพี่เขาเหม็นได้ยังไง ตัวสะอาดสะอ้านหอมฟุ้งซะขนาดนี้” แม่นวลพรรณจับแขนลูกเขยอย่างเห็นใจ ไม่รู้ว่าลูกสาวนางแกล้งหรือเหม็นจริงๆ กันแน่ พ่อลูกบ้านนี้ยิ่งไว้ใจไม่ค่อยได้อยู่ นี่ก็ไม่รู้ว่าแอบไปวางแผนแกล้งมาร์ตินกันรึเปล่า“เอาล่ะๆ ไอ้ฝรั่งแกนั่งข้างแม่นวลไปโน่น ส่วนยัยเฟิร์นก็นั่งข้างพ่อนี่มา แยกๆ กันนั่งจะได้กินข้าวกันสักที” พ่อสุชาติดึงแขนลูกสาวให้ลงมานั่งข้างตัว“กินข้าวกันลูกมาร์ติน”“ครับคุณแม่” มาร์ตินนั่งลง สายตาก็จับจ้องไปที่ใบหน้าสวยของเมียที่แทบจะไม่มองเขาเลยด้วยซ้ำ ตักนั่นตักนี่เอาใจพ่อกับแม่อย่างเดียว“กินเยอะๆ นะจ๊ะพ่อแม่ ทานสิคะพี่มาร์ติน ทำไมยังไม่กินอีก หนูไม่ตักให้หรอกนะ” มือบางคอยตักอาหารให้พ่อกับแม่ แล้วก็ดุตาเฒ่าที่เอาแต่นั่งเขี่ยข้าวในจานมองหน้าเธอ“ครับ”หลังกินข้าวเสร็จคนโดนเมินจะเดินเข้าไปหาเมียทั้งที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เมียก็เดินหนีไม่ยอมให้เข้าใกล้ ทำอะไรไม่ได้เลยเดินมาที่คอกควายเพื่อระบายความทุกข์“พวกแกรู้ไหมว่าวันนี้ฉันยังไม่ได้หอม ยังไม่ได้จูบเมียเลย จะลงแดงตายอยู่แล้วเนี่ย ฉันทำอะไรให้ไม่พอใจวะ เมื่อวานยังปกติดีอยู่เลย พอเช้
“หนูเดินเองได้ค่ะ ทำไมจะต้องอุ้มด้วย” พิศลดาหน้าบึ้ง มองชาวบ้านที่มาหาหมออย่างอาย ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องทำให้เธอเป็นจุดน่าสนใจแบบนี้ด้วย มือที่ปิดจมูกไว้ก็ยังไม่ยอมเอาออก จนมาร์ตินเห็นแล้วขัดใจร่ำจะดึงออกอยู่หลายครั้ง“ผัวอุ้มเมียที่ไม่สบายมันผิดตรงไหน อีกอย่างหนูจะปิดจมูกอีกนานไหม กลิ่วผัวมันเหม็นถึงขนาดทนไม่ได้เลยรึไง น่าหงุดหงิดชะมัด โรคห่าโรคเหวอะไรกันวะ” เสียงบ่นดังๆ ทำให้คนรอบข้างที่เดินไปเดินมาภายในโรงพยาบาลหันมามองมาร์ตินเป็นตาเดียว“วางลงได้แล้วค่ะ จะได้แจ้งเจ้าหน้าที่ว่ามารักษาอาการเบื่อผัว” พิศลดาดิ้นลงเพื่อที่จะแจ้งเจ้าหน้าที่ ที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ว่ามาพบหมอ แจ้งเรียบร้อยแล้วพิศลดาและมาร์ตินก็มานั่งรอเวลาให้หมอเรียก แต่ทั้งคู่นั่งห่างกันคนละฝั่ง เพราะพิศลดาไม่ยอมให้นั่งใกล้ๆ สร้างความหงุดหงิดงุ่นง่านให้กับคนรักเมียเป็นอย่างมากรอไม่นานพยาบาลก็เดินมาเรียกให้พิศลดาไปพบคุณหมอ โดยมีมาร์ตินเดินตามติดเข้าไปด้วย แม้เมียจะบอกให้นั่งรอข้างนอกแต่เขาก็ไม่ยอม“ตกลงเมียผมเป็นอะไรครับ บอกผมมาสักทีเถอะมัวแต่นั่งยิ้มอยู่ได้ ผมไม่ขำด้วยหรอกนะ คนจะเป็นจะตายยังมีหน้ามายิ้มรื่นเริงอีก เตะปา
“อือ” เสียงอืออาดังขึ้นอย่างขัดใจเมื่อถูกรบกวน แต่แค่พักเดียวก็หลับสนิทเหมือนเดิม เพราะมีมือใหญ่คอยลูบหลังขับกล่อมผ่านไปไม่นานคนหิวนมเมียก็หลับทั้งที่นมยังคาปาก แม้จะหลับแต่ก็ยังคอยดูดเป็นระยะอย่างกับเด็กติดขวดนม ขาก็เกี่ยวก่ายกันเอาไว้จนแทบจะหลอมเป็นร่างเดียวกัน“เรากำลังจะมีหลานจริงเหรอแม่นวล อย่าหลอกให้ฉันดีใจเล่นนะ” พ่อสุชาติเขย่าแขนเมียอย่างตื่นเต้น ไม่คิดว่าจะได้ยินข่าวดีเร็วขนาดนี้“จริงสิ ตามาร์ตินพาไปตรวจมาแล้ว เรากำลังจะมีหลาน” แม่นวลพรรณย้ำให้ให้สามีที่กำลังจะได้เป็นตาได้ฟังชัดๆ“โอ๊ย! งั้นผมก็เป็นลุงจริงๆ แล้วสิ เมื่อคืนเราพึ่งจะคุยเรื่องนี้กันอยู่เลย วันนี้ความฝันของพวกเราเป็นจริงแล้ว อย่างงี้ต้องขอบคุณพี่มาร์ตินที่ทำให้พวกเราสมหวังกันเร็วแบบนี้” ต้นไม้ยกความดีความชอบให้สามีน้องสาวเต็มที่“แล้วตอนนี้ยัยเฟิร์นกับไอ้ฝรั่งอยู่ไหน”“อยู่บ้าน ตอนนี้คงกำลังนอนพักผ่อนกันอยู่ คนท้องต้องนอนเยอะๆ เราอย่าพึ่งไปกวนเลยไว้ตอนเย็นค่อยกลับไปคุยกัน มาคิดกันดีกว่าว่าเราจะซื้ออะไรบำรุงลูกบำรุงหลานเราบ้าง” สามคนพ่อแม่ลูกช่วยกันคิดของบำรุง พอได้รายการที่ต้องการแล้วแม่นวลพรรณก็รีบไปซื้อมาจัดเ
“นั่งสิวะไอ้ฝรั่งจะยืนนิ่งอีกนานไหม”“ก็กำลังจะนั่งอยู่นี่ไงครับ” มาร์ตินทรุดตัวลงนั่งก้นยังไม่ทันจะแตะโซฟาดี เมียรักก็ทิ้งตัวลงมานั่งบนตักเขา แขนแกร่งเลยรีบกระชับเข้าที่เอวคอดกลัวว่าเมียจะหล่นลงไปแล้วอาจจะกระทบกระเทือนลูก“ทำไมไม่นั่งลงที่โซฟาดีๆ ยัยเฟิร์น ท้องอยู่หัดระวังตัวหน่อย แกจะทำตัวเหมือนปกติไม่ได้แล้วนะ ทำอะไรนึกถึงลูกให้มากๆ” พ่อสุชาติติเตียนลูกสาวที่ทำอะไรไม่รู้จักระวัง“ก็หนูอยากนั่งตักพี่มาร์ติน ไม่ได้จะทำอะไรที่มันอันตรายสักหน่อย” พิศลดาหน้างอ เอียงหน้าเข้าซบที่อกอุ่นของสามีอย่างงอนๆ“แล้วทำไมจะต้องอยากไปนั่งตักมันขนาดนั้นด้วย ยัยลูกคนนี้หนิ ถึงแกกับมันจะจดทะเบียนจนมีหลานให้ฉันแล้ว แต่ฉันก็ไม่อยากเห็นอะไรแบบนี้ต่อหน้าต่อตา ฮึ่ย!”“พ่อก็อย่าไปว่าลูกสิ นี่ก็คงเป็นอาการอย่างหนึ่งของคนท้อง ไม่อย่างนั้นลูกคงไม่ทำแบบนี้ต่อหน้าเราหรอก” แม่นวลพรรณเข้าใจอาการของลูกดีเลยอธิบายใหคุณพ่อจอมหวงได้เข้าใจ“คุณพ่ออย่าดุเมียผมมากนะครับ เดี๋ยวร้องไห้ขึ้นมาจะยุ่ง เมียนั่งตักผัวไม่แปลกหรอกครับเรื่องปกติ ทำใจให้ชินนะครับคุณพ่อคงได้เห็นแบบนี้บ่อยๆแน่” มาร์ตินยิ้ม แล้วเกยคางไว้บนไหล่บาง“เหอะ!
“พ่อจ๋าพี่มาร์ตินเขาหายไปไหนแต่เช้าคะ” พิศลดาเดินหน้ายุ่งออกมาจากห้องนอน ตื่นมาแล้วไม่เห็นหน้าตาเฒ่ามันทำให้เธอหงุดหงิด“ไอ้ฝรั่งมันต้องไปคุยงานกับลูกค้า เห็นบอกว่างานด่วน ออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว ป่านนี้ก็คงจะถึงกรุงเทพแล้วล่ะ” พ่อสุชาติบอกลูกสาวตามที่ลูกเขยได้บอกเอาไว้ก่อนจะไป“กลับกรุงเทพแล้วทำไมไม่บอกหนูสักคำ นี่เขาไม่รักหนูแล้วใช่ไหมคะ” พิศลดาเบะปากจะร้องไห้ มือก็คอยลูบหน้าท้องตัวเอง “ป๋าเขาไม่รักหนูกับหม่ามี๊แล้วแน่ๆ เลยลูก ถึงทิ้งเราไปอย่างนี้” มือบางปาดน้ำตาตัวเองออกจากหางตาตัวเองป้อยๆ“ไปกันใหญ่แล้วลูกคนนี้ ไอ้ฝรั่งมันไปทำงาน ไม่ได้ทิ้งแกกับลูกไปไหนสักหน่อย เลิกร้องไห้ได้แล้วเดี๋ยวลูกก็ร้องตามหรอก ลงไปกินข้าวกับพ่อดีกว่า ป่านนี้หลานตาหิวแย่แล้ว” พ่อสุชาติเบี่ยงเบนความสนใจของลูกสาว พิศลดาสะอื้นน้อยๆ เดินตามพ่อลงไปข้างล่าง เพราะเริ่มจะหิวแล้วเหมือนกัน“น้องเฟิร์นร้องไห้ทำไมล่ะลูก ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า” แม่นวลพรรณที่กำลังตั้งโต๊ะรอพ่อลูก หันมาเห็นลูกสาวเดินร้องไห้ลงบันไดบ้านมาเลยรีบเดินไปประคองมานั่งที่เก้าอี้“หนูคิดถึงพี่มาร์ตินค่ะแม่” ร่างบางโผเข้ากอดมารดาแน่น ร้องไห้โยเยเหมือน
“โทรมาทำไม มีอะไรก็รีบๆ พูดมา ไม่ได้มีเวลามานั่งฟังทั้งวันหรอกนะ” น้ำเสียงขึ้นจมูกพูดออกมาอย่างไม่พอใจ“ก็พี่คิดถึงหนูกับลูกนี่นา ขอโทษที่พี่กลับมากระทันหันนะคนสวย ถ้าเคลียร์งานเสร็จแล้วจะรีบไปรับนะคะ ตอนนี้หนูอยู่กับคุณพ่อ คุณแม่ แล้วก็ต้นไม้ไปก่อนนะ” คิ้วเข้มๆ ที่ขมวดกันแน่นในตอนแรกเริ่มจะคลายออก เมื่อได้คุยกับเมีย แต่แค่แป๊ปเดียวก็กลับมาพันกันยุ่งเหมือนเดิม“ไม่ต้องมาอ้าง พี่มาร์ตินเบื่อหนูกับลูกแล้วใช่ไหม ถึงได้ทิ้งหนูกับลูกไปแบบนี้ ไอ้คนใจร้าย ไอ้เฒ่าบ้า ไอ้คนหลอกลวง ไหนบอกว่ารักนักรักหนาไง คอยดูนะหนูจะไปหาพ่อให้ลูกใหม่ ไม่เอาคนแก่ๆแล้ว จะไปหาหนุ่มๆ หล่อๆ ที่รักหนูกับลูกจริง แล้วก็ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ พรุ่งนี้จะส่งใบหย่าไปให้ ลาก่อนไอ้เฒ่าบ้า!” พิศลดาพูดฉอดๆ น้ำหูน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย จนคนในร้านที่กำลังนั่งทานไอศครีมอยู่ถึงกับตกอกตกใจ หันมามองแล้ววิเคราะห์กันไปต่างๆ นานา“น้องเฟิร์น มันไม่ใช่อย่างที่หนูคิดนะ โธ่เว้ย! น้องเฟิร์นเลิกร้องไห้ได้แล้วคนดี พี่ใจจะขาดแล้วนะ แพ้ท้องอะไรขนาดนั้นวะเนี่ย!” มาร์ตินตะโกนใส่โทรศัพท์หน้าดำหน้าแดง แต่พิศลดาก็ไม่สนใจยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้น จนต้นไม้ต
เมื่อรู้สึกเจ็บๆ บริเวณคอ มาร์ตินก็ลืมตาขึ้นมาแล้วก็ต้องยิ้มกว้าง เมื่อเมียปีนขึ้นมานอนทับเอาไว้ทั้งตัว ฝ่ามือหนาลูบสะโพกงอนที่อยู่ในชุดนอนบางเฉียบเบาๆ เมื่อเมียรักยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอ แต่ยิ่งลูบก็เหมือนกับว่าฟันซี่เล็กจะกดย้ำดขี้ยวลงไปอีก เมื่อทำร้ายร่างกายมาร์ตินจนพอใจแล้วพิศลดาก็เงยหน้าขึ้นมา ผมยุ่งๆ กับหน้าบึ้งๆ มันดูน่ารักน่าชังมากในสายตาของคนหลงเมีย“ทำไมรีบตื่นขนาดนี้ล่ะทูนหัวจ๋า ผัวพึ่งนอนไปได้แค่แป๊บเดียวเองนะ” ปากได้รูปกำลังจะยื่นมาจุ๊บที่ปากอวบอิ่ม แต่พิศลดาหันหน้าหนีแถมยังฟาดมือเข้าที่ปากมาร์ตินเต็มแรงจนร้อง “ซี๊ด เจ็บนะคนสวย ถ้าปากแตกขึ้นมาป๋าเลียหนู เอ๊ย! กินข้าวไม่ได้กันพอดี” มาร์ตินรีบแก้คำพูดเมื่อแม่เสือสาวมองตาขวางราวกับอยากจะฉีกเนื้อเขาออกเป็นชิ้นๆ“ช่วยไม่ได้อยากหื่นเอง ปล่อยเลยไม่ต้องมากอด” พิศลดาแกะมือเหนียวหนึบออกจากเอว ไม่ต้องรอให้สั่งเป็นครั้งที่สองมาร์ตินก็รีบพลิกตัวเมียให้ลงไปนอนข้างๆ ส่วนตัวตัวเองก็รีบลุกขึ้นวิ่งไปเข้าห้องน้ำด้วยความไวแสง สร้างความแปลกใจให้พิศลดาไม่น้อย”อ๊วก อ๊วก อ๊วกเสียงโอ๊กอ๊ากดังออกมาเป็นระยะ ก่อนที่ร่างระโหยโรยแรงจะเดินออกม
“ทำอะไรให้ลูกผัวกินจ๊ะวันนี้” มาร์ตินในวัยกลางคนทว่ายังดูหนุ่มกว่าอายุถามภรรยาคนสวยที่กำลังสาละวนอยู่หน้าเตา อ้อมแขนแข็งแรวสวมกอดรอบเอวบาง เกยคางบนไหล่เล็ก แล้วสูดความหอมจากแก้มนวล“ของโปรดป๋ากับลูกค่ะ” พิศลดาตอบสามีเสียงหวาน“ของโปรดป๋ายืนอยู่ตรงนี้ต่างหาก” มือใหญ่ลูบสะโพกเมียอย่างยั่วเย้า พลางพรมจูบต้นคอขาวอย่างรักใคร่ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีความหวานของทั้งคู่ก็ไม่เคยจืดจางลงเลย“ห้ามทะลึ่งนะคะ เดี๋ยวลูกก็กลับมาแล้ว เอามือออกไปเลยค่ะ” ตีมือซุกซนที่บีบแก้มก้นเธออยู่“ลูกยังไม่มาตอนนี้หรอก ป๋าเพิ่งจะโทรหาลูกสาวคนสวยของเรา ยังพอมีเวลานะคะทูนหัวของผัว ถ้าทำเวลาน่าจะได้สักสองรอบก่อนอาหารเย็น” งึมงำชิดซอกคอหอมกรุ่น“แก่แล้วนะคะ เพลาๆ เรื่องนี้บ้างเถอะค่ะ” พูดอย่างอ่อนใจ ขนาดว่าลูกโตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้ว ตาเฒ่าของเธอยังไม่หยุดหื่นเลย ตอนหนุ่มๆ เป็นยังไงตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้นไม่เปลี่ยนแปลง“ใครบอกว่าแก่ ป๋ายังหนุ่มยังแน่น แรงดีไม่มีตก ข้อนี้หนูรู้ดี ไม่งั้นหนูคงไม่ร้องครางทั้งคืนหรอก หนูเองก็สวยสะพรั่งไม่สร่าง ห่างไกลจากคำว่าแก่ สาวๆ บางคนยังสู้เมียป๋าไม่ได้เลย ไปไหนป๋าถึงต้องตามคุมเพราะมักมี
จัสมินในวัยสิบเก้าปีกำลังโตเป็นสาวสวยสะพรั่ง รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโตหวานซึ้ง ริมฝีปากบางจิ้มลิ้ม เป็นที่หมายปองของบรรดาหนุ่มๆ ทั้งในและนอกมหาวิทยาลัย แต่ติดที่คุณพ่อหวงมากเลยไม่ค่อยมีใครกล้ามายุ่งด้วยสักเท่าไหร่ จัสมิน และซีลอนเรียนมหาวิทยาลัยแห่งเดียวกับที่คุณแม่เคยเรียน สองพี่น้องเรียนคณะเดียวกันเพียงแต่คนละชั้นปี ดีกรีความหล่อของซีลอนไม่น้อยไปกว่าคุณพ่อแม้แต่น้อย ด้วยวัยเพียงสิบแปดปี มีสาวๆ มาล้อมหน้าล้อมหลัง เรื่องนี้จึงทำให้คุณแม่ และพี่สาวต้องปวดหัวอยู่บ่อยๆ “พี่จัสมินวันนี้ให้อาลีโอมารับกลับบ้านก่อนได้ไหม เย็นนี้ผมมีนัดทำรายงานกับเพื่อน” ซีลอนบอกพี่สาวก่อนจะลงจากรถจัสมินมองหน้าน้องชายที่ถอดแบบมาจากคุณพ่อยิ้มๆ “ได้สิ ซีลอนไม่ต้องห่วง ไปทำงานของเราอย่างสบายใจเถอะ” และอีกหนึ่งอย่างที่ซีลอนเหมือนป๋า ก็คือเรื่องความหวงเธอ หวงมามี๊“ยังไงผมจะโทรหาพี่อีกทีนะ ห้ามปิดเครื่องนะครับคนสวย”“จ้ะสุดหล่อ แล้วเจอกันที่บ้านนะ” เปิดประตูรถลงไปแล้วจัสมินโบกมือให้น้องชายที่นับวันทำตัวเหมือนพี่ชายยังคงมองเธออยู่อย่างน่ารักจัสมินกำลังเดินขึ้นตึกเรียนระหว
มาร์ตินพาลูกมาทานเค้กตามความต้องการ ลูกค้าภายในร้านให้ความสนใจกับสามคนพ่อลูกที่มักจะมีภาพน่ารักๆ ออกมาให้เห็นผ่านโซเชียลเป็นประจำ คนหวงลูกเกิดอาการไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ต้องตกเป็นเป้าสายตาของคนอื่น ถ้าไม่ติดว่าลูกกำลังทานกันเอร็ดอร่อยเขาจะอุ้มกลับบริษัทซะเดี๋ยวนี้เลย“ป๋ากินเค้กค่า” จัสมินตักเค้กช็อกโกแลตเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วมาจ่อปากคุณพ่อที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ข้างๆ อย่างเอาใจ เพราะคิดว่าพ่อคงอยากกินบ้างมาร์ตินมองช้อนเล็กๆ ในมือลูกพลางอมยิ้ม ยอมอ้าปากทานเค้กที่ลูกสาวคนสวยป้อน ยกมือขึ้นลูกศีรษะทุยเบาๆ “อร่อยมากเลยค่ะจัสมิน”“ป๋ากินอีกนะคะ” สาวน้อยตักป้อนอีก“ป๋ากินของซีลอนด้วยนะค้าบ” หนุ่มน้อยก็ไม่ยอมน้อยหน้าพี่สาว รีบตักของตัวเองมาจ่อปากคุณพ่อบ้างมาร์ตินมองลูกรักสองคนที่แย่งกันป้อนขนมเขาอย่างมีความสุข สลับกับป้อนใส่ปากตัวเอง จนกินไม่ไหว ลูบพุงน้อยๆ ของตัวเองกันทั้งคู่“อิ่มแล้วเหรอลูก” มาร์ตินหยิบทิชชู่มาเช็ดปากเลอะๆ ของลูกๆ อย่างอ่อนโยน มองดูพุงป่องๆ อย่างชอบใจ“ค่าอิ่มแล้ว ป๋าอิ่มยังคะ” จัสมินปีนขึ้นมานั่งตักคุณพ่อ เอาแขนเล็กๆ คล้องคอ แนบใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มลงบนไหล่แกร่งอย่างออดอ้อนเลยไ
“เมียจ๋า ผัวอยากรักหนูรับแสงวันใหม่ จะได้กระปรี้กระเปร่ากระชุ่มกระชวยตลอดวัน” เสียงอ้อนดังชิดใบหูขาวผ่อง ขบเม้มติ่งหูเมียจนเธอขนลุก“จะนอน ไม่อยากกนะชุ่มกระชวยค่ะ” ใบหน้างามเริ่มยุ่งเมื่อถูกรุกรานหนักเข้า ทว่าก็ยังไม่ยอมลืมตา“ไม่นอนแล้วทูนหัว ตื่นมาให้ผัวอึ๊บซะดีๆ ผัวหิวเมียจะแย่แล้ว” เอื้อมมือบีบเคล้นอกอวบที่ยังคงเต่งตึงเหมือนครั้งแรกที่เคยสัมผัส ทั้งลูกทั้งผัวดูดมันก็ยังไม่หย่อนคล้อยแม้แต่น้อย“หนูง่วง อย่าเพิ่งกวน จะหิวอะไรนักหนาล่ะคะ กว่าจะได้นอนก็ตีสาม ถ้าตื่นแล้วก็ไปดูลูกค่ะ” พูดเสียงแข็งด้วยความรำคาญ“ป่านนี้ลูกคงเล่นอยู่กับคุณตา คุณยาย มีคนช่วยดูแล้วเราควรทำกิจกรรมระหว่างผัวเมียต่อนะทูนหัว” พรมจูบที่ซอกคอขาว“ของหนูมันไม่ได้เสริมด้วยเหล็กนะคนบ้า ถึงได้หื่นไม่กลัวพัง หนูยังต้องใช้ไปตลอดชีวิตนะคะ” พิศลาลืมตาขึ้นมาด้วยความโมโห“ป๋ารู้ว่าของเมียไม่ได้เสริมด้วยเหล็ก เพราะมันทั้งดูด ทั้งตอด ทั้งอ่อนนุ่ม แล้วป๋าเองก็ต้องใช้ของหนูไปอีกแสนนานเหมือนกัน ไม่มีทางปล่อยให้พังเด็ดขาด” ลูบฝ่ามือบนเนินอวบแผ่วๆ“แต่หนูกลัวค่ะ!”“ไม่ต้องกลัว เพราะถ้ามันพังมันคงพังไปนานแล้ว” มาร์ตินพลิกร่างงามให
“พาลูกเมียออกมาได้แล้วเหรอไอ้ฝรั่ง” พ่อสุชาติกำลังนั่งดื่มกาแฟมองค้อนลูกเขยตาคว่ำ“คุณพ่ออย่างอนผมสิครับ ผมก็พาออกมาแล้วนี่ไง เมื่อคืนก็ยึดจัสมินกับซีลอนไปนอนกอดไว้ทั้งคืน เช้านี้ผมก็ต้องใช้เวลากับลูกๆ บ้าง คุณพ่อจะยึดไว้คนเดียวไม่ได้หรอกนะครับ” มาร์ตินปล่อยลูกลงยืนเพื่อให้ไปหาคุณตา“แกอยู่กับลูกทุกวันนานๆ ฉันจะมีโอกาสได้เลี้ยงหลาน มาที่นี่แกก็ต้องให้เวลาฉัน และแม่นวลอยู่กับลูกหลานเยอะๆ”“เถียงกันไปก่อนนะคะ หนูจะไปดูข้าวให้ลูก จัสมินกับซีลอนไปกับมามี๊ไหมคะ”สาวน้อยกับหนุ่มน้อยพยักหน้าถี่ วิ่งมาเกาะขาคุณแม่คนละข้าง พิศลดาพาเด็กๆ แยกตัวออกมา ส่วนหนึ่งเพราะไม่อยากฟังสองหนุ่มโต้กันไปมา ไม่มีใครยอมใครจริงๆ นิสัยก็คล้ายกันมาก ขึ้นชื่อเรื่องความหวง“ไปนั่งไกลๆ ฉันเลยไอ้ฝรั่ง ที่นั่งมีตั้งเยอะ จำเป็นต้องมานั่งตรงนี้ไหม” เหล่ตามองพ่อของหลาน“ผมพอใจจะนั่งตรงนี้ครับคุณพ่อ เราสองคนมาสงบศึกกันดีกว่าไหมครับ คุณพ่อไม่เหนื่อยบ้างเหรอครับหาเรื่องผมได้ตลอดเวลาเลย” เจอหน้ากันทีไรลับฝีปากกันตลอด“ถามมาได้ว่าเหนื่อยไหม มันก็ต้องเหนื่อยสิวะ ถ้าไม่อยากให้ฉันเหนื่อยแกก็เลิกกวนอารมณ์ฉันเสียสิ!” พ่อสุชาติพูดเส
“ลูกหลับนานหนูก็รู้ มีเวลาให้เรารักกันสักรอบสองรอบ ยอมป๋าดีๆ จะได้จบไวๆ”“ป๋า อื้ม” ประท้วงเสียงอู้อี้ ผลักหน้าหล่อออกแต่คนหื่นไม่ยอม“แงๆ มามี๊ค้าบ ป๋าค้าบ หาซีลอนหน่อย ฮือๆ”เสียงร้องไห้จ้าดังออกมาจากในห้องนอนราวกับรู้ว่าพ่อกับแม่กำลังจะทำอะไร มาร์ติน พิศลดากำลังจูบกันดูดดื่มผละกันออกจากกันอย่างรวดเร็ว“มั่นใจมากไม่ใช่เหรอคะว่าลูกไม่ตื่นง่ายๆ รีบปล่อยเลยค่ะ จะรีบไปดูลูก” มองค้อนสามีมาร์ตินยิ้มอ่อน ยอมปล่อยเมียรักเมื่อเสียงร้องดังขึ้นเรื่อยๆ ลุกได้พิศลดาก็รีบเดินเข้าไปในห้องนอนโดยมีร่างสูงตามมาติดๆ“มามี๊มาแล้วครับ เลิกร้องนะครับคนดีของมามี๊” พิศลดาอุ้มลูกน้อยมากอดไว้แนบอก ลูบหลังเล็กๆ ปลอบประโลม“มามี๊หาซีลอนแล้ว” ใบหน้าเล็กๆ ซบลงบนอกนุ่มๆ ด้วยความคิดถึง“ครับลูก มามี๊กลับมาแล้ว คิดถึงหนูกับพี่จัสมินมากเลย” ริมฝีปากประทับแนบศีรษะลูกชายด้วยความเอ็นดู ไม่ว่าสามีหรือลูกก็อ้อนพอกัน เรียกว่าไม่มีใครน้อยหน้าใคร“ฮื้อ” คราวนี้เป็นลูกสาวคนสวยที่ลืมตาตื่น คุณพ่อยิ้มอบอุ่น ช้อนลูกน้อยมานั่งตัก หอมแก้มยุ้ย จัสมินเห็นว่าคุณแม่มาแล้วก็ยิ้มดีใจ “มามี๊ขา หนูคิดถึงมามี๊”“มามี๊ก็คิดถึงหนูค่ะลูก” ท
มาร์ตินพาลูกมาทานเค้กตามความต้องการ ลูกค้าภายในร้านให้ความสนใจกับสามคนพ่อลูกที่มักจะมีภาพน่ารักๆ ออกมาให้เห็นผ่านโซเชียลเป็นประจำ คนหวงลูกเกิดอาการไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ต้องตกเป็นเป้าสายตาของคนอื่น ถ้าไม่ติดว่าลูกกำลังทานกันเอร็ดอร่อยเขาจะอุ้มกลับบริษัทซะเดี๋ยวนี้เลย“ป๋ากินเค้กค่า” จัสมินตักเค้กช็อกโกแลตเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วมาจ่อปากคุณพ่อที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ข้างๆ อย่างเอาใจ เพราะคิดว่าพ่อคงอยากกินบ้างมาร์ตินมองช้อนเล็กๆ ในมือลูกพลางอมยิ้ม ยอมอ้าปากทานเค้กที่ลูกสาวคนสวยป้อน ยกมือขึ้นลูกศีรษะทุยเบาๆ “อร่อยมากเลยค่ะจัสมิน”“ป๋ากินอีกนะคะ” สาวน้อยตักป้อนอีก“ป๋ากินของซีลอนด้วยนะค้าบ” หนุ่มน้อยก็ไม่ยอมน้อยหน้าพี่สาว รีบตักของตัวเองมาจ่อปากคุณพ่อบ้างมาร์ตินมองลูกรักสองคนที่แย่งกันป้อนขนมเขาอย่างมีความสุข สลับกับป้อนใส่ปากตัวเอง จนกินไม่ไหว ลูบพุงน้อยๆ ของตัวเองกันทั้งคู่“อิ่มแล้วเหรอลูก” มาร์ตินหยิบทิชชู่มาเช็ดปากเลอะๆ ของลูกๆ อย่างอ่อนโยน มองดูพุงป่องๆ อย่างชอบใจ“ค่าอิ่มแล้ว ป๋าอิ่มยังคะ” จัสมินปีนขึ้นมานั่งตักคุณพ่อ เอาแขนเล็กๆ คล้องคอ แนบใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มลงบนไหล่แกร่งอย่างออดอ้อนเลยไ
ครอบครัวสสี่คนพ่อแม่ลูกพากันออกไปเที่ยว สถานที่แรกที่พาเด็ก ๆ มาก็คือวัด จัสมินกับซีลอนรักในการให้อาหารปลา หลังจากทำบุญไหว้พระแล้วก็เดินมาที่ท่าน้ำ แม้ว่ามาร์ตินจะนับถือศาสนาคริสต์แต่เขาก็ไม่ได้ยึดติดว่าจะต้องห้ามเข้าวัด เมื่อตอนที่แม่เขายังมีชีวิตท่านก็มักพามาทำบุญที่วัดบ่อย ๆ“มามี๊ ซีลอนกับพี่จัสมินให้ปลากินหนมปังได้ยัง” ซีลอนถามคุณแม่ที่อุ้มตัวเองไว้ด้วยความตื่นเต้น ไม่ต่างจากพี่สาวที่อยู่ในอ้อมแขนคุณพ่อ“ให้ได้แล้วจ้ะลูกรัก”สิ้นเสียงคุณแม่เด็กน้อยทั้งสองก็บิขนมปังในมือโยนลงน้ำที่มีปลาฝูงใหญ่มารอกิน ภาพครอบครัวน่ารัก ๆ เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากคนบริเวณนั้นได้เป็นอย่างดีกิจกรรมแรกผ่านพ้นไปอย่างมีความสุข ต่อมาคุณพ่อก็พาลูกเมียมานั่งทานไอศกรีมในห้างสรรพสินค้าตามคำเรียกร้อง“มามี๊ป้อนป๋าหน่อยค่า ป๋าไม่ยอมกินเอง จัสมินป้อนไม่ได้ จัสมินชอบไอติมรสนี้ค่ะ” เขย่าแขนคุณแม่หวังให้ช่วยเพราะไม่อยากบ่งของโปรดให้คุณพ่อ“แต่ป๋าเขาอยากทานกับหนูนี่คะ จะไม่แบ่งให้ป๋าทานหน่อยเหรอจ๊ะ” อมยิ้ม พลางหยิบทิชชู่มาเช็ดมุมปากเลอะ ๆ ของลูกสาว“ป๋ากินนี่ กินกับซีลอน อ้าม” มือน้อย ๆ ตักไอติมรสช็อกโกแลตในถ้วยของตัวเ
“ป๋าขา จัสมินกับซีลอนจะไปเที่ยว ป๋าตื่นนะคะ ป๋า ป๋า”“ไปเที่ยว ๆ ซีลอนกับพี่จัสมินจะไปเที่ยว ๆ ป๋าค้าบ ป๋า”“ฮื่อ ป๋าขา”“ป๋าค้าบ ฮ่อ”สาวน้อยหน้าตาน่ารักน่าชังวัย 4 ขวบกับเด็กชายตัวเล็กวัย 3 ขวบที่มีเค้าความหล่อแต่เด็กเขย่าแขนคุณพ่อรูปหล่ออย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงงอแงเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ จนคนแกล้งหลับทนต่อไปไม่ไหวต้องลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างยอมแพ้ให้กับลูกน้องทั้งสองคน“ชู่ ป๋าตื่นแล้วลูก ป๋าตื่นแล้ว หยุดงอแงกันได้แล้วนะคนดีของป๋า เดี๋ยวมามี๊ได้ยินจะดุป๋าเอานะครับ” มาร์ตินกางแขนกว้างรอรับร่างเล็ก ๆ ของลูกสาวและลูกชายที่กระโดดโลดเต้นกันบนที่นอนเมื่อสามารถปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาได้“ไปเที่ยว ๆ อยากไปเที่ยว ฮ่า ๆ” เสียงหัวเราะสดใสร่าเริงดังทั่วห้องนอนเมื่อจัสมินลูกสาวคนสวย ของคุณพ่อจอมหวงลูกเมียแกล้งเอาเคราที่เพิ่งขึ้นใหม่ถูไปตามพุงน้อย ๆ ของลูก ส่วนลูกชายคนเล็กก็นอนทับอยู่บนหลัง กอดคอพ่อแน่น“จัสมินกับซีลอนอยากไปแล้วใช่ไหมครับ” มาร์ตินถามลูกลิงตัวน้อยสองคนที่ชอบเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจ วันหยุดเมื่อไหร่เป็นต้องชวนกันออกไปนอกบ้านตลอดเลย และเขาก็เป็นประเภทขัดลูก ขัดเมียไม่ได้ด้วย“ครับ / ค่ะ” เสียงเ