All Chapters of The Billionaire's Badass Wife : Chapter 51 - Chapter 60

GABBY POINT OF VIEW Oo, alam kong ako si Gabby Cruz. Alam ko 'yon sa buto’t laman ko. Sa paraan ng pagtapak ko sa lupa, sa pagbuga ko ng hangin, sa reaksyon ko sa gulo lahat 'yon si Gabby. Barumbado, walang preno, palaban. Pero habang lumilipas ang mga araw sa katawang ‘to sa katawang hindi akin, sa pangalang hindi akin hindi ko maiwasang tanungin: sino na ba talaga ako?Gabby pa rin ba ako kung ang mundo ay kilala lang ako bilang Seraphina Velasco? Gabby pa rin ba ako kung ibang mukha na ang nasa salamin, ibang boses na ang naririnig ko, ibang alaala na ang unti-unting sumusulpot sa utak ko tuwing nananaginip ako?Noong isang gabi lang, nanaginip ako na nasa loob ako ng isang ballroom. Nakasuot ako ng pulang gown, hawak kamay si Damian habang umiikot kami sa gitna ng sayawan. Maaliwalas ang mukha niya. Ngumingiti siya, para bang ako lang ang babae sa mundo niya. Tapos bumulong siya sa tainga ko, “You’re safe now, Seraphina.” Pero sa panaginip na ‘yon, hindi ako nagreklamo. Hindi ko

GABBY POINT OF VIEW Mahirap makatulog sa gabi kapag parang may mga tanong na bumubulabog sa utak mo. Lalo na kung bawat sagot na natutuklasan mo, may kapalit na mas malalim na tanong. Para akong nabubulok sa mga lihim ni Seraphina—o mas tama, mga lihim na naiwan sa katawan niya.Nagising ako bandang alas-tres ng madaling araw. Pawis na pawis, kahit malamig ang aircon. Tumingin ako sa salamin at napansin kong may pula sa likod ng tainga ko—parang may maliit na galos. Noong una, inakala kong na-scratch ko lang sa pagtulog, pero nang sinipat ko sa salamin gamit ang phone cam ko… napalunok ako.May tattoo.Maliit. Itim. Bilog. May parang mata sa gitna at apat na linya sa gilid, parang kidlat. Hindi ko agad na-recognize, pero hindi rin ako nagpakampante. Kilala ko ang pakiramdam ng may naka-ukit sa balat na hindi mo pinili—dahil isa ‘tong marka ng pagkabihag, hindi ng pagpapasya.Tumayo ako, dumiretso sa computer at sinimulan ko ang paghahanap.Tattoo. Symbol. Cult. Eye. Lightning. Victim

GABBY POINT OF VIEW Pagkabukas ko ng pinto, bumungad sa akin ang isang bouquet ng mga rosas.Hindi ‘yung pangkaraniwang klase. Hindi kagaya ng dinadala ng mga admirer ni Seraphina dati o ‘yung binibili ng mga lalaking guilty sa panloloko. Hindi. Ang mga rosas na ‘to, pula. Malalim na pula. Halos itim. At may tumatagas na likido mula sa mga talulot. Dugo.DUGO.Hindi rin ito pekeng dugo gaya ng ginagamit sa mga Halloween props. Amoy pa lang, alam mo na—sariwa. May kasamang lagkit at putanginang lagim.May kasamang maliit na papel na nakatusok sa gitna ng mga tinik."Your turn."Putang ina.Ngumiti ako. Hindi ngiti ng takot—ngiti ng kilig. Ngiti ng excitement. Kung akala nilang ang gagawin ko ay umiyak sa sulok, well, kailangan nila ng mas magandang research.Dahan-dahan kong ibinagsak ang bouquet sa basurahan at siniguradong walang bahid ng dugo ang sahig. Ayoko ng ebidensya. Ayoko ng trail.Pagbalik ko sa loob, dumiretso ako sa isa sa mga secret compartments sa loob ng lumang kabinet

GABBY POINT OF VIEW “Ma’am, confirmed po—nakuha na po ang controlling shares. Effective today, ikaw na po ang may hawak ng majority sa Elcano Holdings.”Ang sarap pakinggan.Pinatay ko ang call habang nakatingin sa glass wall ng private office ko sa taas ng Velasco building. Maliit lang ‘to kumpara sa kay Damian, pero sapat para mapuno ng presensya ko ang buong floor. Gabby-style, hindi Seraphina-style. Wala nang soft pinks at lace curtains. Black leather, glass desk, at dark wood panels—lahat sharp at diretso sa punto. Walang paligoy-ligoy. Kagaya ko.Hindi alam ng mga gago sa board na habang busy sila sa damage control sa press scandal na pinasabog ko last week, ako naman, tahimik na kinukuha ang isa sa pinaka-critical nilang ka-partner—ang Elcano Holdings. Logistics. Import-export. Isa sa mga backbone ng Velasco Corporation. Without it, delayed lahat ng shipments nila sa Southeast Asia.And now?Sa’kin na ‘yun.Ginamit ko ang mga dormant investments ni Seraphina—mga stocks at trus

DAMIAN RAFAEL POINT OF VIEW Hindi ko na kayang itanggi.Lahat ng kilos niya. Lahat ng salita niya. Ang bawat pagbaling ng ulo, pag-angat ng kilay, pagbitaw ng isang mapanirang ngiti—alam ko lahat ng 'yon. Minemorize ko na siya. Araw-araw, gabi-gabi, sinusundan ko siya. Hindi man sa literal na paraan palagi, pero sa lahat ng makakaya ko—CCTV, social media, mga insider reports, at minsan, sa mga mata ng taong hindi niya alam ay ako ang nagpapasuweldo.Hindi na ito tungkol sa pagdududa.Hindi na ito dahil gusto ko lang malaman kung totoo bang siya pa rin si Seraphina.Ito na ay dahil naging obsesyon ko na siya.Ang babae na dati'y halos hindi makatingin nang diretso sa mata ko, ngayo’y kayang tumayo sa entablado at baliin ang mga balikat ng board sa isang pahayag lang. Ang babaeng halos hindi makaimik sa harap ng pamilya ko, ngayon ay kayang sabihing *“Hindi na ako ang babaeng dati niyong inaapakan.”*Tinitigan ko ang screen ng laptop ko, kung saan nakapause ang video ng live interview