The Billionaire's Badass Wife

GABBY POINT OF VIEW Tangina. Yun lang talaga ang unang pumasok sa isip ko habang humaharurot ako sa EDSA, gabing-gabi, habang hinahabol ng isang itim na SUV na wala nang ibang gustong gawin kundi patayin ako. Ang lakas ng ulan. Ang lamig ng hangin. Pero ang adrenaline ko? Mas mainit pa sa impyerno.Nasa likod ko pa rin sila. Apat na putok ang narinig ko mula sa direksyon nila. Hindi ko alam kung saan tumama ‘yung bala pero sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko, parang ako na mismo ang baril. Wala akong oras matakot. Hindi puwedeng matakot. Si Aimee ang nasa isip ko. Kung mahuli nila ako, siya ang susunod.Hinigpitan ko ang hawak sa manibela ng motor ko—isang modified na Ducati na minana ko pa kay Manong Elmer noong namatay siya. ‘Di ako sigurado kung tama bang gamitin ko ‘tong motor sa ganitong klaseng habulan, pero tangina, ito lang meron ako. “Wag kang bibitiw sa akin, baby,” bulong ko sa motor ko habang sumisirit ako sa pagitan ng dalawang bus, halos sumayad ang tuhod ko sa semen

GABBY POINT OF VIEW Hindi ko alam kung sino ang sadistang nagsabi na ang pagiging mayaman ay puro kaartehan, kaseksihan, at walang problema sa buhay. Kung sino man 'yon, gusto ko siyang ikulong sa silk na dress na hindi makahinga, tadtarin ng high heels na parang torture device, at ibato sa gitna ng ballroom kung saan lahat ng tao ay sanay manghusga kahit walang alam.Ganyan ang naramdaman ko ngayong gabi.Gala. Charity event. Social climbing circus. Tawagin mo kung anong gusto mong itawag—para sa’kin, isa lang ‘tong patibong para sa mga tulad ni Seraphina.Sinusuot ko ngayon ang isang emerald green gown na pinilit kong isuot kahit gusto kong mag-leather jacket at boots. “Required daw ang elegance,” sabi ng stylist na halos maiyak nang ikabit ang hikaw sa'kin habang naka-straggle ako sa sofa, walang pakialam.Hindi ako marunong maglakad sa takong. Pero alam mo kung anong meron ako? Grit. At galit. Magandang combo 'yan para hindi matumba sa social event ng mga elitista.Pagdating sa e

GABBY POINT OF VIEW Hindi ko alam kung normal ba talaga para sa isang mayamang housewife na biglang maghanap ng private shooting range. Pero pakialam ko. Hindi rin naman ako normal.Simula nung gabing hinarap ko si Damian at binuhos ko sa kanya lahat ng sama ng loob na hindi dapat akin, hindi na ako mapakali. Para akong sinindihang mitsa—any moment, ready sumabog. Hindi sapat ang paglalakad-lakad sa garden na parang eksena sa period drama. Hindi ako ‘yon. Gusto ko ng aksyon. Gusto kong maramdaman ulit na kontrolado ko ang katawan ko. Ang buhay ko.Kaya eto ako ngayon, nakasuot ng oversized hoodie, shades, at cap, parang adik na may tinatago—pero sa totoo lang, ako lang ‘to, sinusubukang bumalik sa sarili kong mundo. Pumasok ako sa isang exclusive private shooting range sa outskirts ng Metro Manila, ‘yung tipong kailangan ng appointment at may NDA pa. Safe na safe. Discreet. Tahimik.“Good afternoon, ma’am Seraphina,” bati ng receptionist, ngiting PR.Ngumiti ako pabalik. Pero sa isip

GABBY POINT OF VIEW Ang ayoko talaga sa mga fancy dinner na 'to, bukod sa pangit na pagkain at overdose sa wine na lasang mamahaling suka, ay ‘yung sobrang pilit ng mga ngiti ng tao sa paligid. Halata mong lahat may tinatagong galit o chismis pero naka-coat ng sosyal na laugh at isang million-peso na gown. At ngayon, nandito ako sa gitna ng private family dinner ng Velasco clan, suot ang red silk na damit na pinili ni Clara, ang personal stylist na para bang mas kilala pa ang katawan ni Seraphina kaysa sa sarili ko. Masyado akong overdressed para sa ganitong setting, pero sabi ko nga—kung magpapakita ka sa mga kaaway mo, gawin mong mukhang award night ang datingan.Pinipilit kong huwag umikot ang mata ko habang kinikilala ko ang mga mukhang hindi ko maalala. May mga pinsan. May mga tito. May mga tita na hindi tumitigil sa tingin na para bang ine-evaluate kung original pa ba ang ilong ko o retokado na. Sa dulo ng table, naroon si Damian—nakaupo nang tuwid na parang bagong linis na scu

GABBY POINT OF VIEW Araw ng press conference ng Velasco Global Holdings. Pormal ang lahat, mula sa mga pulitiko’t investors na nakaupo sa harapan, hanggang sa mga mamamahayag na sabik sa tsismis sa likod ng ‘di umano’y pregnancy scandal na sumabog ilang araw pa lang ang nakakalipas. At sa likod ng lahat ng ito? Syempre, si Bianca. Ang self-declared fiancée, soulmate, at forever ni Damian Velasco—kahit pa may asawa na ito.Ako, nakaupo sa dulo ng mesa ng boardroom, naka-itim na pantsuit, may manipis na pearl necklace at pulang lipstick. Hindi na ako ‘yung Seraphinang kinakaladkad lang. Hindi na ako ‘yung tahimik na trophy wife na hinahampas ng intrigang sosyal. Ako si Gabriella Cruz sa katawan ni Seraphina Velasco, at ngayong araw, may papasabugin ako.Ang buong linggo bago ‘to, napuno ng pa-suspicious na kilos si Bianca. Biglang post ng ultrasound sa Instagram story niya, may pa-caption na “God’s greatest gift” at syempre, yung mga cryptic quotes ng “Some men just know how to plant s