All Chapters of บริหารรักคนเลว: Chapter 11 - Chapter 20

“ หึ ยังเว้ยกูยังไม่ได้เป็นแฟนกับเมลแต่ที่กูดีใจก็เป็นเพราะว่านี่ไงของขวัญวันเกิดของกูของขวัญที่เมลซื้อให้กู แม่งถูกใจกูชิบหายกูกำลังอยากได้อยู่พอดี “คนตัวโตทำการหยิบยกเรื่องของขวัญมาอ้าง อันที่จริงเขาก็รู้สึกดีใจนั่นแหละที่คาราเมลเลือกของขวัญชิ้นนี้ได้ถูกอกถูกใจเขาเหลือเกิน ก่อนหน้านี้เขาเคยพูดเปรยๆว่าอยากได้นาฬิกายี่ห้อนี้แต่แค่ยังไม่ได้มีเวลาไปซื้ออยู่ๆเขาก็ได้รับของขวัญจากคาราเมลพอดีถึงแม้ว่าจะจำไม่ได้ว่าเคยพูดกับใครเพราะตอนนั้นเมาแต่เขาก็รู้สึกดีใจที่เธอซื้อมาให้ถึงแม้ว่าสีที่เขาได้มามันจะไม่ตรงใจเพราะเขาไม่ได้ชอบมันแต่ก็นั่นแหละอะไรที่คาราเมลให้เขาก็รู้สึกดีทั้งหมด “ นี่อย่าบอกนะว่าเมลซื้อนาฬิกายี่ห้อนี้ให้มึง “ (คิรัน) และนี่ก็เป็นเสียงของคิรันที่เอ่ยถามภาคินหลังจากที่เขาได้ยินเพื่อนชายพูด 2 คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปมเพราะเขาคิดว่านาฬิกาเรือนนั้นนาฬิกาที่อยู่บนข้อมือของเพื่อนจะเป็นของใครอีกคน ซึ่งคนที่ซื้อให้ไม่ใช่คาราเมล “ เออดิทำไมอิจฉากูล่ะสิรุ่นใหม่ล่าสุดเลยนะเว้ยแม่งถูกใจกูชิบหาย “ “ หรอ แล้วมึงได้เปิดดูของขวัญทุกกล่องยังเฌอเบลล์กับข้าวหอมให้อะไรวะ “ เอ๊ะไอ้เหี้ยรั

ฮึก ฮือ ฮือ เจ็บจังทำไมมันถึงเจ็บแบบนี้ ของขวัญวันเกิดที่ฉันให้เขา นาฬิกาเรือนนั้นนาฬิกาที่โรมใส่มันคือของฉัน มันคือของขวัญวันเกิดที่ฉันซื้อให้กับภาคินฉันตั้งใจซื้อให้เขาเพียงเพราะว่าเขาเคยมาบอกกับฉันในวันที่เมาว่าอยากได้นาฬิการุ่นนี้มาก แต่แค่ยังไม่มีเวลาไปซื้อ ไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆว่านอกจากเขาจะไม่ใส่แล้วเขายังยกให้กับคนอื่น เสียงเฌอเบลร้องสะอื้นให้ในตอนที่เธออยู่ในห้องน้ำเพราะเธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจจริงๆ นาฬิกาเรือนนั้นเธอตั้งใจซื้อให้ภาคินเป็นของขวัญวันเกิดก่อนหน้านี้เขาเมาและเคยพูดว่าเขาอยากได้มันมากแต่ติดอยู่ตรงที่ว่ายังไม่มีเวลาไปซื้อ เพราะแบรนด์นี้ยี่ห้อนี้มันต้องใช้เวลาสั่งจองสินค้าเป็นเดือน ซึ่งหลังจากวันนั้นที่เธอรู้เธอก็ไปทำการสั่งจองทันที ทั้งๆที่บ้านของเธอก็ไม่ได้รวยไม่ได้มีฐานะอู้ฟู่เหมือนเพื่อนคนอื่นแต่เธอก็พยายามเก็บหอมออมริบเพื่อที่ให้ได้มันมา เงินเดือนเงินค่าขนมของเธอทั้งเดือนมันตกไปอยู่ในนาฬิกาเรือนนั้นแล้วเป็นที่เรียบร้อยเธอแทบจะใช้ชีวิตแบบประหยัดเพื่อที่จะให้ได้มันมาในที่สุด แต่นอกจากเขาคนนั้นจะไม่ใส่แล้วเขายังยกให้ใครคนอื่น ยิ่งคิดก็ยิ่งช้ำใจไม่ว่าอะไรที่เป็นเ

อีกด้าน แกล้ง เสียงแก้วเหล้าตกกระทบในยามที่ชนกันของหนุ่มๆทั้ง 5 และพวกเขาจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากแก๊งบริหารคนหล่อ ภาคิน ชีวิน คิริว คิรัน โรม วันนี้พวกเขาทั้ง 5 นัดกันมาดื่มสังสรรค์ย้อนหลังให้แก่วันเกิดของภาคิน ก่อนหน้านี้ภาคินและชีวินไปเข้าห้องน้ำแต่ด้วยความที่ห้องน้ำชั้นบนเต็มเขาและเพื่อนจึงต้องลงไปเข้าห้องน้ำชั้นล่าง ก่อนที่จะยืนสูบบุหรี่และมันก็เป็นที่มาที่ทำให้เฌอเบลล์ได้ยินทุกบทสนทนา และใช่ผับที่เขาอยู่เป็นผับเดียวกันกับที่ 3 สาวมาอันเนื่องมาจากว่าผับแห่งนี้คือผับของพี่ชายภาคินเอง ภากรคือชื่อพี่ชายของเขาเอง และก็ใช่อีกนั่นแหละเพราะสองพี่น้องนี้ชอบผู้หญิงคนเดียวกัน เธอคนนั้นก็คือคาราเมล แต่จะเรียกว่าชอบมันก็ไม่ถูกเพราะอันที่จริงภาคินชอบคาราเมลแต่คาราเมลดันชอบภากร ซึ่งคนเป็นพี่ชายอย่างภากรไม่ได้คิดที่จะเหลียวแลมองคาราเมลเลย มันช่างเป็นรักสามเศร้าที่โคตรซับซ้อนและค่อนข้างที่จะอธิบายยาก “ อันที่จริงพวกเราน่าจะชวนสาวๆมาด้วยนะเว้ย ไหนๆก็เลี้ยงฉลองย้อนหลังวันเกิดไอ้คินทั้งที “ (คิริว) เป็นเสียงของคิริวที่เอ่ยพูดหลังจากที่นั่งกระดกดื่มน้ำสีอำพันกันไปเรื่อยเปื่อย วั

“ สวัสดีครับไม่ทราบว่าชื่ออะไรหรอครับ แล้วนั่งคนเดียวไม่เหงาหรอเพื่อนๆออกไปเต้นกันหมดแล้วนะ “ “ อ๋อ พอดีไม่ค่อยถนัดเต้นน่ะค่ะ ฉันชื่อเฌอเบลล์แล้วคุณชื่อ อะ อ้าววิน “ “ เฮ้ย เบล เฌอเบลล์หรอ “ “ อืมม “ และใช่ผู้ชายคนนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกซะจากชีวิน ก็หลังจากที่เขาลงจากชั้น VVIP เขาก็ตรงดิ่งมาหาเธอทันทีเพราะเขาบอกแล้วว่าเขาจองเธอในค่ำคืนนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าหลังจากที่แม่สาวชุดชมพูเงยหน้าขึ้นมาจะปรากฏเป็นใบหน้าของเพื่อนสาวที่อยู่ในกลุ่ม เธอคือเบลหรือเฌอเบลล์ผู้หญิงที่แต่งตัวเรียบร้อยอ่อนน้อมถ่อมตนมาโดยตลอด แต่มาวันนี้นอกจากเธอจะไม่เรียบร้อยเธอยังสวยแซ่บสุดเซ็กซี่ ภาพตรงหน้ามันทำให้เขาถึงกับอ้าปากค้างไปเลย เขาลืมเธอในแบบฉบับเรียบร้อยไปเลย เขาก็เพิ่งรู้ว่าเวลาที่เธอแต่งตัวแบบนี้มันโคตรจะน่ารัก นี่เขามองข้ามเพื่อนสาวคนนี้ไปได้ยังไง และเสียงของชีวินที่ตกใจมากนั้นก็ทำให้หนุ่มๆทั้ง 4 ที่เดินตามเขามาต้องหันมามองพร้อมๆกัน จากที่ตอนแรกภาคินกับโรมกำลังจะไปดึงคาราเมลและข้าวหอมกลับมาที่โต๊ะแต่อยู่ๆเขาก็ถึงกับชะงัก เรียกได้ว่าพวกเขาทั้ง 5 คนถึงกับอึ้งกิมกี่ “ เฮ้ยนี่เบลหรอ โคตรสวยเลยอ่ะ แซ่

“ ไม่ต้องมึงหยุดเลย กูจะเป็นคนไปส่งเฌอเบลล์เอง “ (ภาคิน) “ เหี้ยอะไรของมึงไอ้คิน มึงไม่ขึ้นไปดูคาราเมลหรอระวังพี่ชาย มึงจะคาบไปแดกนะเว้ย อย่าลืมว่าคาราเมลเมา “ “ แม่งไม่ทำเหี้ยอะไรหรอกมึงก็รู้ว่าแม่งไม่ชอบเมล ต่อให้คาราเมลจะเมาหรือเป็นคู่หมั้นยังไงแม่งก็ไม่ทำหรอก ส่วนมึงอ่ะปล่อยเฌอเบลล์ได้แล้วเดี๋ยวกูไปส่งเอง “ พูดจบภาคินก็เดินเข้าไปอุ้มเฌอเบลล์จากมือของชีวินทันที เขาตัดสินใจแล้วว่าเขาจะเป็นคนไปส่งเธอเอง ขืนให้เพื่อนชายของเขาไปส่งเธอมีหวังค่ำคืนนี้เธอไม่รอดเงื้อมมือของเพื่อนเขาแน่ ผีเห็นผีฉันใดเขาก็เห็นเพื่อนเขาเป็นแบบนั้นฉันนั้น เพราะนิสัยเหมือนๆกันดูกันออก ทิ้งให้คาราเมลอยู่กับเฮียของเขาไปก่อนเพราะเขาเชื่อว่ายังไงภากรก็ไม่ทำอะไรเธอ ก็พี่ชายของเขามีคนรักอยู่ในใจอยู่แล้วไม่ว่าคาราเมลจะเป็นคู่หมั้นหรือเธอจะชอบเขายังไงพี่ชายของเขาก็คงไม่มอง เขาเชื่อและมั่นใจภากรอย่างนั้น “ ฮือ ไอ้คนเลว ไอ้คนใจร้าย “ เสียงเฌอเบลล์ร้องสะอื้นให้ออกมาก่อนที่ปากจะบ่นพึมพำหลังจากที่ภาคินพาเธอออกมาจากผับเขาก็ตรงมาที่คอนโดของเธอทันทีและด้วยความที่เขาเข้าออกอยู่เป็นประจำมันจึงทำให้ยามปล่อยผ่าน