All Chapters of บริหารรักคนเลว: Chapter 41 - Chapter 50

“ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นวะไอ้คินมึงจะเล่าให้พวกกูฟังได้หรือยัง “ (ชีวิน)เป็นชีวินที่เอ่ยถามภาคินอีกครั้งหนึ่งหลังจากที่พวกเขาเงียบกันมาสักพัก เขาอยากรู้ว่าทำไมอยู่ๆก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ หนำซ้ำสภาพร่างกายของเฌอเบลล์ตามที่โรมกับข้าวหอมเล่าให้เขาฟังมันยังดูย่ำแย่ ซึ่งมันเป็นรอยแดงจ้ำๆและไม่ได้เกิดจากการถูกรถชนแน่นอน เขาอยากรู้ว่าภาคินทำอะไรกับเธอ “ กูไม่รู้วะ กูไม่รู้ว่ากูจะเล่ายังไง ตอนนี้กูสับสนกับตัวเอง “ ภาคินตอบได้เพียงคำสั้นๆก่อนที่สองมือจะยกขึ้นมาประสานกันและประกบเข้าไปบนศีรษะ สองแขนตั้งชันอยู่บนเข่าภายใต้การนั่งอยู่บนเก้าอี้ ตอนนี้เขารู้สึกสับสนเขาไม่รู้ว่าควรจะเล่ายังไงให้เพื่อนๆฟังดีถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตัวเขาเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าเขาจะทำแบบนั้นกับเฌอเบลล์ไปได้ เขารู้แค่ว่า ณ ตอนนั้นเขาโครตที่จะไม่พอใจเธอรวมไปถึงไอ้ผู้ชายคนนั้นไอ้ผู้ชายที่ชื่อเพทาย เขาไม่พอใจที่เธอออกไปข้างนอกกับมันและกลับมาจนดึกๆค่ำมืด “ มึงจะสับสนอะไรวะจุดมุ่งหมายสำคัญของมึงในตอนแรกก็คือคาราเมล ตอนนี้มึงอย่าลืมนะว่ามึงได้คบกับคาราเมลสมใจแล้วมึงกับเธอเป็นแฟนกันแล้ว ส่วนเฌอเบลล์ก็เป็นเพื่อนคนห

“ นะ นี่มัน “ ภาคินเพ่งมองตัวอักษรภายใต้กระดาษสี่เหลี่ยมใบเล็กอยู่ๆเขาก็ชะงัก เพราะเนื้อหาในกระดาษนั้นมันปรากฏเป็นตัวอักษรบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เขาถึงกับตาลุกวาว และใช่กระดาษใบนี้มันคือใบเสร็จที่ประทับตราร้านค้ามันเป็นร้านนาฬิกาที่ครั้งหนึ่งเขาเคยบอกว่าอยากได้มันก่อนที่สมองจะประมวลผลเขาจำได้แล้วเขานึกออกแล้วว่าก่อนหน้านี้เขาเคยพูดเรื่องนี้กับใคร เขาเคยพูดกับเฌอเบลล์ในตอนที่เขาเมาว่าเขาอยากได้นาฬิการุ่นนี้มากแต่เป็นเพราะว่าเขาไม่มีเวลาไปสั่งจอง หนำซ้ำเขาขี้เกียจมารอสินค้าเป็นเดือนๆและสีที่เขาอยากได้มันก็คือสีเงินเขาจำมันได้ทั้งหมดและก่อนหน้านี้ก่อนที่เธอจะถูกรถชนเธอบอกกับเขาว่าเธอซื้อนาฬิกาเป็นของขวัญวันเกิดให้กับเขา รุ่นนี้สีนี้ตามที่เขาต้องการแต่แล้วยังไงเขากลับดันไม่ใส่และไปให้ใครคนอื่น ซึ่งในตอนนั้นคาราเมลก็ซื้อแบบนี้ให้เขาเหมือนกันแต่เป็นสีดำ เขาจำมันได้แล้วเขาจำมันได้ทั้งหมดเป็นเธอเองเป็นเธอที่คอยอยู่เคียงข้างคอยทำอะไรให้เขาทุกสิ่งทุกอย่างมาโดยตลอดที่ผ่านมาเธอคอยอยู่เบื้องหลังคอยดูแลในยามที่เขาทุกข์ใจหรือแม้กระทั่งในยามที่สุขใจเขาก็มีเธออยู่ๆหัวใจมันก็เจ็บเจ็บแปล๊บๆเหมือนมี

รถสปอร์ตสุดหรูสีดำขับเข้ามาจอดในบ้านหลังใหญ่ ก่อนที่จะปรากฏเป็นร่างของผู้ชายตัวโต และเขาคนนั้นก็คือภาคินหลังจากที่คิดทบทวนแล้วว่าจะทำอย่างไรต่อไปดีเขาก็กดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนๆทุกคนเพื่อให้เพื่อนช่วยหาที่อยู่ของเฌอเบลล์ ทราบข่าวแค่ว่าบ้านของเธออยู่ทางภาคเหนือซึ่งตลอดระยะเวลาที่เป็นเพื่อนกันต่างก็ไม่เคยมีใครไปบ้านของเธอเลยจะมีก็แต่คาราเมลและข้าวหอมซึ่งสองคนนี้ก็ติดต่อไม่ได้ หรือแม้กระทั่งโรมที่ตอนนี้เขาก็ติดต่อเพื่อนไม่ได้เช่นเดียวกัน เขาต้องการหาใครสักคนผู้ซึ่งมีอิทธิพลที่จะสามารถช่วยเขาได้ในเรื่องนี้สองขายาวก้าวเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่ก่อนที่จะปรากฏเป็นร่างของผู้ชายตัวโตร่างกายกำยำบึกบึน คิ้วหนาคมเข้มรับกับปลายจมูกสวยปากหยักได้รูป เส้นผมสีดำเงางามบ่งบอกถึงความเป็นผู้ดี และเขาคนนั้นก็คือ ‘ ภากร ’และใช่คนที่ภาคินนึกถึงในยามที่ทุกข์ร้อนใจอะไรเห็นจะมีก็แต่เขาคนนี้ภากรผู้ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายของเขาเอง “ มาหากูมีธุระอะไร หรือจะมาทวงแฟนของมึงคืน “ พ่นบุหรี่ออกมาเป็นควันก่อนที่ภากรจะเอ่ยถามน้องชายผู้ซึ่งแทบจะไม่ค่อยเห็นหน้าคราตาเท่าไหร่ เขาอยากรู้ว่าวันนี้ลมอะไรถึงได้หอบน้องชายมาถึงที่บ

“ เป็นเหี้ยอะไรของมึงไอ้คินทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ ซึ้งในพระธรรมเหรอครับ “ (คิริว) เป็นเสียงของคิริวเอ่ยถามคนเป็นเพื่อนเพราะทุกคนก็ออกไปแทบจะหมดแล้วจะเหลือก็แต่กลุ่มของพวกเขา แต่อยู่ๆยังไม่ทันที่เขาจะได้ไปไหนเขาก็หันกลับมามองเพื่อนชายของเขาซะก่อน เพราะภาคินไม่ลุกขยับเขยื้อนไปไหนเลยสีหน้าท่าทางบ่งบอกเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ “ พวกมึงว่ากูเลวไหมวะ กูเหี้ยไหมวะ “ “ อันนี้มึงถามจริงหรือแกล้งถาม “ (คิรัน) “ นั่นดิมึงอยากให้พวกกูตอบความจริงป่ะ “ (ชีวิน) “ พูดมาเหอะกูรับได้ “ “ หึ มึงโคตรเหี้ย “ (โรม) เป็นโรมที่เอ่ยพูดคำถามของภาคินขึ้นมาก่อน “ เหี้ยแบบสุดๆ “ (คิริว) ตามมาด้วยคิริวที่พูดเสริม ก่อนที่ทุกๆคนจะพยักหน้ารัวๆเพื่อเป็นการบอกว่าเพื่อนเขาคนนี้โคตรเลวโคตรเหี้ยเลย “ เออกูก็รู้ตัวแหละกูแม่งทำเหี้ยอะไรลงไปวะ กูทำกับเฌอเบลล์แบบนั้นได้ยังไงกูยังไม่รู้เลยว่าถ้าตอนนี้กูเจอกับเบลแล้วมันจะโกรธกูไหมวะ มันจะให้อภัยกูบ้างไหมวะ “ ภาคินพูดไปก็น้ำตาเอ่อคลอไปเขารู้สึกสำนึกผิดจริงๆเขาไม่รู้ว่าทำแบบนั้นกับเธอไปได้ยังไง ทั้งๆที่ปากเขาก็บอกว่าชอบคาราเมลแต่เขาก็กระทำกับเธอแบบนั้นซ้ำแล้วซ

“ ตกลงค่ะ เบลตกลงเบลยินดีที่จะแต่งงานกับพี่เพทาย “ " ยังไม่ทันที่ผู้หลักผู้ใหญ่และตัวเพทายจะได้พูดอะไรไปมากความอยู่ๆก็มีเสียงของเฌอเบลล์ดังแทรกเข้ามาเธอ หลังจากที่กลับมาจากโรงพยาบาลเธอก็ขึ้นห้องไปพักผ่อน แต่เป็นเพราะว่าเธอนอนไม่หลับเธอมักจะชอบหาอะไรทำเวลาว่างเสมอ ถึงแม้จะป่วยแต่ก็ยังไม่วายที่จะไม่ชอบอยู่นิ่ง ก่อนที่จะลงมาหาผู้เป็นแม่และบังเอิญได้ยินเรื่องทุกสิ่งทุกอย่าง อันที่จริงก่อนหน้านี้เพทายได้มาคุยกับเธอเปรยๆตั้งแต่ตอนที่เธอนอนอยู่โรงพยาบาลแล้ว เขาบอกกับเธอว่าเขาอยากดูแลเธอเขาอยากอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต ถึงแม้จะรู้ว่าที่ผ่านมาเธอต้องเจอกับอะไรมาบ้างเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่บริสุทธิ์ แต่เขาก็ไม่ติดและไม่คิดจะถือสาเขายังคงรักเธอและยังคงอยากแต่งงานกับเธออยู่เหมือนเดิม ซึ่งข้อนี้มันทำให้เธอรู้สึกซึ้งใจจริงๆขนาดว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีพร้อม แต่พี่ชายข้างบ้านคนนี้พี่ชายพี่โตมากับเธอคนนี้ก็ยังไม่วายที่จะไม่คิดรังเกียจ ต่างจากเขาคนนั้นเขาที่เธอพยายามทุ่มเทมาโดยตลอดแต่นอกจากเธอจะไม่ได้ความรักตอบแล้วเขายังจะมาทำร้ายจิตใจเธออีก “ ยัยเบลหนูคิดดีแล้วเหรอลูก “ เสียง