Semua Bab บริหารรักคนเลว: Bab 31 - Bab 40

20:00 น. เวลาล่วงเลยผ่านไปจนกระทั่งถึง 20:00 น เฌอเบลล์ยังคงนั่งใจจดใจจ่ออยู่หน้าทีวี สายตาก็เอาแต่จ้องมองหน้าประตูทีหันมามองโทรทัศน์ที เธอทำอยู่แบบนี้หลายต่อหลายครั้งแล้ว ก็หลังจากที่ภาคินบอกว่าให้ทำอาหารเผื่อเขาด้วยวันนี้เขาจะมากินกับเธอ แต่รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะมา ‘ ตกลงเขาจะมาไหมนะบอกให้ทำอาหารเผื่อป่านนี้ก็ยังไม่มาสักทีไม่รู้ว่าธุระอะไร นี่แกเป็นอะไรของแกยัยเฌอเบลล์ไม่เห็นจำเป็นต้องมานั่งรอเขาขนาดนี้เลย เขาคงจะมีธุระสำคัญจริงๆนั่นแหละ ’ บ่นพึมพำกับตัวเองคนเดียวก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือมากดเข้าโซเชียลไปเรื่อยเปื่อย เธอคิดว่าที่เขาไม่มาเป็นเพราะว่าติดธุระสำคัญอะไรอยู่ ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง ‘ นะ นี่มัน ภาคิน ’ และใช่ภาพที่อยู่บนหน้าจอคือภาพของภาคินข้างกายคือหญิงสาวนางหนึ่งและเธอคนนั้นก็คือคาราเมลเพื่อนสาวของเธอเองภาพถ่ายที่แสดงให้เห็นว่าทั้งคู่กำลังอยู่ด้วยกันในสถานที่แห่งหนึ่ง อยู่ๆน้ำตาสีใสก็ไหลออกมานี่สินะคือธุระสำคัญที่เขาไปทำ และนี่สินะคือต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ได้มากินข้าวกับเธอ เป็นเพราะว่าเขากำลังอยู่กับคนที่ชอบนั่นเอง ฮึก ฮือ ฮื

อีกด้าน “ แหมไอ้คินยิ้มหน้าระรื่นชื่นบานมาเชียวนะ “ (ชีวิน) เสียงชีวินเอ่ยพูดกับภาคินในขณะที่เขาเดินเคียงคู่มากับคาราเมล หลังจากที่เขาออกมาจากคอนโดของเฌอเบลล์เขาก็ตรงดิ่งไปรับคาราเมลที่บ้านของเธอทันที ก่อนที่จะหอบช่อดอกไม้ช่อโตและช็อกโกแลตกับสตอเบอรี่ของโปรดเธอไปให้เธอด้วย “ ธรรมดาโว้ยก็คนมีความรัก “ “ ความรัก ความรักอะไรวะนี่อย่าบอกนะว่ามึงกับเมล “ (คิริว) “ เออกูกับเมลตกลงเป็นแฟนกันแล้ว จริงไหมเมล “ “ อืม “ จบประโยคของเพื่อนสาวทุกคนก็ถึงกับอึ้งไปตามๆกัน ไม่ว่าจะเป็นคิริว คิรัน ชีวิน โรม หรือแม้กระทั่งข้าวหอม ต่างก็ได้ยินเต็ม 2 รูหู พวกเขาทั้งหลายไม่คิดว่าคาราเมลจะตอบตกลงคบกับภาคินแบบนี้ ทั้งๆที่ตลอดระยะเวลาคาราเมลต่อต้านภาคินมาโดยตลอด เธอบอกกับเขาว่าเป็นได้แค่เพื่อนแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทำไมเธอถึงตกลงคบกันได้อย่างง่ายดายแบบนี้ และเป็นคิรันที่อยู่ๆก็คิดไปถึงเพื่อนสาวอีกคน เขาไม่รู้ว่าเธอรู้แล้วหรือยังแต่ถ้าเธอรู้เธอต้องเสียใจมากแน่ๆเลย และใช่ทุกๆความลับของเพื่อนในกลุ่มก็มักจะมี 1 คนที่รู้เสมอ 1 ในนั้นก็คือคิรันเขารู้มาโดยตลอดว่าเฌอเบลล์ชอบภาคินแต่แค่ไม่เคยพูดอะไรออกไปก

ร่างบางยืนอยู่ในห้องน้ำก่อนที่เธอจะปล่อยโฮร้องออกมาอย่างไม่อาจจะกั้น ในที่สุดวันที่เธอไม่อยากจะคิดมันก็มาถึงวันที่ภาคินและคาราเมลคบกัน วันที่ตัวเธอนั้นจะต้องถอยออกมาทั้งๆที่ก่อนหน้านี้อุตส่าห์มีความหวังแล้วแท้ๆ กลับกลายเป็นว่าล้มเหลว สายน้ำจากก๊อกน้ำที่เปิดออกมาตรงอ่างล้างหน้าเพื่อกลบเสียงสะอื้นไห้ ก่อนที่เด็กสาวจะยืนจ้องตัวเองผ่านกระจกเงา ภายในใจถกเถียงกับตัวเองว่ามันจบสิ้นทุกสิ่งอย่างแล้ว สิ่งที่เธอพยายามมาโดยตลอดมันจบลงแล้วตั้งแต่ตอนนี้เธอควรที่จะยินดีกับคาราเมลเพื่อนสาวสุดที่รักและก็ควรจะยินดีกับภาคินผู้ชายที่เธอรักด้วยเช่นเดียวกัน คนที่รักทั้งสองคนได้ตกลงปลงใจรักใคร่กันอย่างสมบูรณ์ เธอในฐานะเพื่อนก็ต้องแสดงความยินดีก่อนที่รอยยิ้มหวานจะผุดและปรากฏอยู่บนใบหน้า ‘ เข้าใจแล้วฉันเข้าใจแล้วนี่สินะคือความหมายของคำว่าความรักเป็นเช่นไรมันก็เป็นแบบนี้นี่เอง การที่เรารักใครสักคนถึงแม้เขาจะไม่ได้รักตอบแต่มันก็ทำให้เรามีความสุขเมื่อคนที่เรารักมีความสุขด้วย ฉันเข้าใจแล้วรายงานและหัวข้อที่อาจารย์ให้มาฉันเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว ’ สองมือยกขึ้นมาปาดน้ำตาที่หลั่งไหลรินทุกสิ่งทุกอย่างมันกระจ่างแจ้

พรึ่บอ๊ะ “ เจ็บนะ “ “ มึงไปไหนกับไอ้เหี้ยนั่นมาถึงได้กลับเอาจนป่านนี้ “ ‘ อะไรอ่ะนี่มันอะไรกันเขาเป็นอะไรของเขากันเนี่ยทำท่าทีโกรธเกี้ยวทำอย่างกับว่าฉันไปฆ่าใครตายอย่างนั้นแหละ แล้วไอ้เหี้ยนั่นที่เขาพูดถึงหมายถึงใครหมายถึงพี่เพทายงั้นหรอ ’“ คินกำลังหมายถึงใคร หมายถึงพี่เพทายงั้นหรอ “ “ ก็หมายถึงคนที่มันมาส่งมึงเมื่อกี้ไง หึ พี่เพทายงั้นหรอ สนิทกันมากสินะนอนกับกูทุกวันเอากันทุกคืนมึงไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วไอ้ที่กลับมาป่านนี้มึงก็ไปนอนกับมันมาใช่ป่ะ “ เพลี้ย เมื่อภาคินพูดจบเสียงฝามือนุ่มนิ่มก็ฟาดลงไปบนใบหน้าของเขาทันที ประโยคที่เขาพูดมันทำให้เฌอเบลล์ไม่พอใจเป็นอย่างมากมันเหมือนกับว่าเขากำลังดูถูกเธอจริงอยู่ที่เธอกับเขานอนด้วยกันทุกวันมีอะไรกันทุกคืนแต่ก็ใช่ว่าเธอจะไปทำแบบนี้กับใคร ทั้งชีวิตนี้เธอมีอะไรกับเขาแค่คนเดียว ‘ มันจะมากเกินไปแล้วนะเขารู้ตัวบ้างไหมว่าพูดอะไรออกมา ถึงไม่รักฉันถึงไม่ชอบฉันแต่ก็ไม่เห็นที่จะต้องมาว่ามาดูถูกกันแบบนี้เลย ทั้งชีวิตนี้เกิดมาฉันก็มีแค่เขาคนเดียวนอนกับเขาแค่คนเดียวแล้วทำไมอยู่ๆเขาถึงมาพูดจากับฉันแบบนี้ ’ “ พูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างไหม พี่เพท

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด 📞พี่เพทายติ๊ด เพทาย : ฮัลโหลเบลสายแล้วนะยังไม่ตื่นอีกหรอครับ ทำไมป่านนี้ยังไม่ลงมาอีก พี่มารอเราได้สักพักแล้วนะ และใช่คนที่โทรมาไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนเพราะเขาก็คือเพทายนั่นเอง หลังจากที่ภาคินกดรับเพทายก็สาดใส่คำถามมากมายเข้ามา นี่ก็เช้าแล้วที่สำคัญยังสายมากๆเขามารอเธอตั้งนานแล้วแต่ทำไมเธอยังไม่ลงมาสักที ทั้งๆที่นัดกันเอาไว้ว่าเขาจะเป็นคนไปส่ง ไม่รู้ว่าเกิดเหตุอะไรกับเฌอเบลล์หรือเปล่า เมื่อคืนเขาทักไปเธอก็ไม่ตอบตื่นเช้ามาเธอก็ยังไม่ลงมาอีก และคำพูดพวกนั้นก็ทำให้อารมณ์โกรธของภาคินพุ่งทะยานขึ้นมาอีกจากที่ตอนแรกมันสงบศึกไปแล้วครู่หนึ่ง ภาคิน : วันนี้เฌอเบลล์ไม่ไปเรียนมึงกลับไปซะ เพทาย : มึงเป็นใคร แล้วมารับสายโทรศัพท์ของเบลได้ยังไง ภาคิน : หึ เลิกยุ่งกับเฌอเบลล์ซะถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว เพทาย : กูไม่เลิกมึงเป็นใครแล้วมึงมารับสายโทรศัพท์เบลได้ยังไง แล้วตอนนี้เบลอยู่ที่ไหนมึงทำอะไรเธอ ภาคิน : หึ มึงอยากรู้เหรอว่ากูเป็นใคร แล้วทำอะไร ถ้ามึงอยากรู้มึงก็ขึ้นมาดูเองสิ ภาคินพูดแค่นั้นก่อนที่จะตัดสายทิ้งไปทันทีปล่อยให้เพทายที่อยู่ด้านล่างมีอาการโกรธเกรี้ยวไม่พอใจเป็นอย่า