Semua Bab ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา: Bab 91 - Bab 100

"เจ้ามีโอกาสสืบหาเบาะแสของตำราอีกครึ่งหรือไม่""ข้าค้นจวนหลายแห่งแล้วแต่ไม่พบแม้แต่เงา ห้องนอนของท่านย่าก็หาได้มีสิ่งใดผิดปกติข้าจนปัญญาแล้วท่านน้า""ตำราจันทราเป็นของสำคัญใช่จะหาได้ง่าย เจ้าต้องพยายามเพิ่มขึ้นเข้าใจหรือไม่เวลาไม่รั้งรอแล้ว""ข้ารู้ อีกไม่นานแม่ทัพหยางจะไปร่วมฝึกทหารกับพี่ใหญ่ที่ชายแดนแล้วข้าจะถือโอกาสนั้นค้นจวนให้ทั่ว""แล้วนิมิตของเจ้าเล่าเป็นเช่นไร"องค์หญิงสิบสามหยิบพู่กันวาดภาพที่เกิดขึ้นในนิมิตให้หัวหน้าธิดาเทพดู เพียงชั่วครู่นางก็วาดภาพเหมือนออกมาได้ไม่ผิดเพี้ยน"เป็นภาพนี้เขาแต่งกายเช่นนี้และมีจอกหยกแบบนี้" "ข้าต้องนำนิมิตทูลฝ่าบาทอาภรณ์ที่ทั้งสองสวมใส่นั้นเป็นของเผ่าใดกันอีกทั้งจอกหยกเช่นนี้ข้าก็ไม่เคยเห็นเช่นกัน""พวกท่านมีสิ่งใดข้องใจหรือ"เป็นเสียงหยางเอ้อหลางที่ดังขึ้น องค์หญิงสิบสามตกใจยิ่งนางรีบดึงภาพวาดในมือของหัวหน้าธิดาเทพมาแอบไว้ด้านหลัง แต่หาได้ทันมือใหญ่ของผู้เป็นสามีไม่ ท้ายสุดภาพวาดนั้นก็ตกอยู่ในมือของหยางเอ้อหลางจนได้"ท่านเสียมารยาทจริง นี่ภาพของข้าเอาคืนมา"นางมองหน้าของธิดาเทพด้วยความว่องไวของหยางเอ้อหลางทั้งคู่จึงไม่รู้ว่าเขาเข้ามาในห้องตั

แม่ทัพหยางเงยหน้าขึ้นดวงตาคมกล้าจับจ้องที่ปลายกระบี่ ดวงตาเย็นเยือกประดุจน้ำแข็งไอสังหารแผ่รอบกาย"พวกมันดูเหมือนจะเป็นคนคุ้นเคยของเราขอรับ""คุ้นเคยหรือ""นักฆ่าที่จับได้เป็นคนของแคว้นเซี่ยอย่างแน่นอนคนของเราพบยาพิษที่พวกเขาใช้ฆ่าตัวตายเป็นยาชนิดเดียวกันกับนักฆ่าจากแคว้นเซี่ย ส่วนผสมพิเศษที่คนกินไม่ทรมานหาไม่ได้จากแคว้นอื่น""เหตุใดคนแคว้นเซี่ยต้องการฆ่าองค์หญิงกันเล่า องค์หญิงสิบสามหาได้มีความสำคัญอันใดต่อฝ่าบาทเลยเป็นเพียงองค์หญิงตัวเล็กๆที่เสด็จพ่อของนางมองข้าม เพราะเหตุนี้ข้าก็ไม่เห็นว่านางไปกีดขวางทางผู้ใดจนต้องถูกลอบฆ่าเช่นนี้""หรือว่าเบื้องหลังองค์หญิงจะมีสิ่งที่พวกเรายังไม่รู้""ข้าจะทำเช่นไรนางจึงจะยอมไว้ใจในตัวข้ากัน"หยางเอ้อหลางตลอดเวลาที่ผ่านมาล้วนใช้ชีวิตในสนามรบ การดูแลภรรยาผู้หนึ่งจึงเป็นเรื่องยากสำหรับเขานักอีกทั้งสตรีผู้นี้ยังไม่เหมือนสตรีทั่วไปที่เขาเคยพบสักเท่าใดการจะไล่จับนางให้อยู่ในกำมือจึงเป็นเรื่องที่เขาหนักอกหนักใจเป็นอย่างยิ่ง เขาจึงตัดสินใจลุกขึ้นเดินเข้าไปในกระโจมของอ๋องฉางอัน ครานี้เขาคงต้องยอมอ่อนให้พี่ภรรยาหลายส่วนเสียแล้วจวนแม่ทัพหยางหลังจากผ่านมา

"ที่ตกใจหาใช่เพราะกำลังแอบค้นหาบางสิ่งในห้องของขาอยู่หรือ" เขายกยิ้มมุมปากรอยยิ้มนั้นดูเยาะหยันอย่างเห็นได้ชัด"หาใช่เช่นนั้นเลย ท่านใส่ร้ายข้าเกินไปแล้วห้องของท่านข้าค้นอย่างละเอียดแล้วไม่มีสิ่งใดที่ซ่อนเร้นสักนิด"องค์หญิงสิบสามตกใจเป็นอันมาก หรือว่าที่ผ่านมาเขารู้ว่านางกำลังหาสิ่งใด ความจริงก็น่าสงสัยตลอดเวลาที่ผ่านมาดูนางจะแอบเข้านอกออกในได้โดยสะดวกจนไม่น่าเป็นไปได้ แต่ว่าในเมื่อเขารู้เหตุใดเขาจึงไม่ลงโทษนางกันเล่า องค์หญิงสิบสามสับสนแล้วตกลงว่าคนผู้นี้รู้หรือไม่รู้กันแน่"ค้นอย่างละเอียดหรือ" เขาเลิกคิ้วถามเสียงสูง"มะไม่ใช่ค้นข้าพูดผิดไป ข้าเพียงอยากจะบอกท่านว่าข้าเข้ามาทำความสะอาดอย่างละเอียด ทุกซอกทุกมุมเลยล่ะ"นางอยากจะตีปากพล่อยของตนเองนัก เหตุใดจึงลนลานเช่นนี้"อ้อ มาทำความสะอาดกลางดึกเช่นนี้นับว่าขยันยิ่ง"เมื่อได้ยินเขาเอ่ยประชดเช่นนั้น สมองอันชาญฉลาดขององค์หญิงสิบสามก็ต้องทำงานหนักแล้ว ตอนนี้นางได้แต่ทำใจดีสู้เสือค่อยๆ ก้าวเท้าเข้าไปหาเขา เอื้อมมือไปจับชายแขนเสื้อของแม่ทัพหยางแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มที่สุดในชีวิต"สามีข้าไม่ปิดบังท่านแล้ว ข้าเขินอายยิ่งความจริงคืนนี

องค์หญิงสิบสามพลางคำนวณกำไรขาดทุนในใจ หยางเอ้อหลางนับว่าเป็นบุรุษรูปงามอีกทั้งคุณสมบัติพร้อมแก่การเป็นสามีทุกประการเขาเป็นหนึ่งในบุรุษที่ภาพวาดขายดีที่สุด สตรีในแคว้นต้าชิงมีผู้ใดบ้างไม่อยากแต่งเข้าจวนแม่ทัพหยางเพื่อมาเป็นอนุ นางได้เข้ามาอยู่ที่นี่นับว่าโชคดีที่สุดการได้ล่วงเกินเขาถือว่านางไม่ขาดทุน เสียแต่นางมีสิ่งที่ไม่อาจให้ผู้ใดล่วงรู้ได้จึงจำเป็นต้องหาทางหย่าโดยเร็วครั้นไตร่ตรองโดยละเอียดก็ต้องตัดใจด้วยคิดว่าตัวนางนั้นไม่อาจล่วงเกินเขาได้เนื่องจากได้รับปากพี่หญิงใหญ่ไว้แล้วหากชิมสินค้าแล้วเกิดเสียหายก่อนส่งมอบราคาของมันน่าจะลดลงไปมาก นางจะขาดทุนหรือไม่ เอ๊ะ องค์หญิงสิบสามลืมเรื่องประการหนึ่งไปคนผู้นี้เป็นบุรุษหากอ่อนแอเรื่องบนเตียงแล้วก็ถือเป็นของมีตำหนิ เช่นนั้นหรือนางจะพิสูจน์ก่อนส่งมอบสินค้าดี อีกทั้งนางยังไม่เคยเป็นภรรยาผู้ใดมาก่อนอ่อนด้อยประสบการณ์นักแล้วเช่นนี้นางจะสามารถพิสูจน์ได้อย่างไรว่าเขาผู้นี้เป็นสินค้าชั้นเลิศอย่างที่สตรีทั่วต้าชิงจินตนาการไว้หรือไม่ คืนนี้จะยอมใช้ตนเองเพื่อชิมสินค้าชิ้นนี้ก่อนจะดีหรือไม่ องค์หญิงสิบสามคิดไม่ตกแล้วหยางเอ้อหลางเห็นท่าทางครุ่นคิ

หลายวันต่อมาในค่ำคืนหนึ่งในความมืดองค์หญิงสิบสามเดินอยู่ท่ามกลางป่าทึบ เสียงหวีดของลมหนาวบาดเข้าไปถึงหัวใจปากของนางร้องเรียกหาพี่ชายใหญ่ ร้องจนรู้สึกว่าตนเองไร้เสียงที่จะร้องก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขานางเดินไปเรื่อยๆ ด้วยดวงตาคล้ายจะมืดบอดสถานที่แห่งนี้ช่างอ้างว้างและห่อเหี่ยวเหลือเกินในขณะนี้ที่นางสัมผัสได้มีเพียงความมืดและความหวาดกลัวของนาง บางสิ่งภายในร่างกายกำลังเคลื่อนไหวองค์หญิงสิบสามบังเกิดความรู้สึกเจ็บปวดจนต้องกรีดร้องออกมาสิ่งที่อยู่ข้างในร่างกายเคลื่อนไหวรุนแรง นางเจ็บปวดทรมานประดุจมีบางสิ่งทิ่มตำอยู่ในกาย องค์หญิงสิบสามเพียงได้แต่คิดว่าตนเองต้องพยายามอดทนไว้ ควบคุมตนเองส่งพลังลมปราณไปในจุดต่างๆ ดั่งที่เคยทำ“พี่ใหญ่ ช่วยข้าด้วย พี่ใหญ่”"ฮูหยินเจ้าเป็นอะไร ตื่นเถิด ฮูหยิน องค์หญิงสิบสาม หมินเออร์ตื่นเถิด หมินเออร์"องค์หญิงสิบสามนอนขดตัวกอดร่างของตนเองด้วยความเจ็บปวด นางตื่นจากความฝันแล้ว ดวงตาที่เคยกระจ่างใสบัดนี้คลอไปด้วยน้ำตา ดูเหมือนว่านางกำลังอดกลั้นกับบางสิ่งอยู่ บางสิ่งที่ทำให้นางทรมานเป็นอย่างยิ่งหยางเอ้อหลางจับไหล่บอบบางทั้งสองข้างรั้งร่างที่นอนกำลังนอนขดกายหั