All Chapters of ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา: Chapter 101 - Chapter 110

หยางเอ้อหลางถามด้วยรู้สึกปวดใจอย่างเหลือแสน ความเจ็บปวดของนางเมื่อสักครู่เขาเห็นเต็มสองตาโชคดีที่เขาผ่านสนามรบมามากการใช้เวทอาคมพบเจอมาไม่น้อยเขาจึงรู้ถึงวิธีแก้มาบ้าง ไม่รู้ว่านางเป็นเช่นนี้ด้วยเหตุใดแต่หากเขารู้ตัวคนที่บังอาจทำให้นางเป็นเช่นนี้หยางเอ้อหลางสัญญากับตนเองว่าจะเป็นผู้ตัดศีรษะคนผู้นั้นด้วยตัวของเขาเอง“ไม่บ่อยมากปกติมีบางสิ่งคุ้มครองข้าอยู่แต่เป็นเพราะข้าได้ละเมิดกฎเกณฑ์ไปสิ่งที่คุ้มครองข้าจึงได้อ่อนฤทธิ์ลงไปมากแต่ได้ท่านช่วยเหลือครั้งนี้ข้าขอบคุณท่าน”ดวงตาสุกสกาวคู่งามกำลังมองดูเขาด้วยความซาบซึ้ง หยางเอ้อหลางยิ้มอบอุ่นหล่อเหลายิ่งพลอยให้คนใกล้ชิดสั่นไหว องค์หญิงสิบสามรู้สึกว่าบัดนี้ตนเองจมดิ่งกับความล่อลวงนี้จนไม่อาจถอนใจได้เสียแล้วหยางเอ้อหลางปัดผมที่ระข้างแก้มให้นางอย่างเบามือ เขาใช้ผ้าผืนนุ่มค่อยๆ เช็ดใบหน้าที่มีเหงื่อจับเป็นก้อนให้นางจวบจนเหงื่อแห้งสนิท“การช่วยภรรยาคือหน้าที่ของข้า ต่อไปคำขอบคุณอย่าได้เอ่ยออกมาอีกเข้าใจหรือไม่”หลินฮุ่ยหมินอมยิ้มน้อย มองเขาวางผ้าสีขาวลงบนถังไม้ใบเล็กก่อนที่เขาจะนำมือทั้งสองข้างของนางไปกุมเอาไว้หลินฮุ่ยหมินหัวใจหลอมละลายไม่ได้ดึ

ณ ตำหนักองค์หญิงใหญ่“เจ้าคงลืมสัญญาที่ให้ไว้กับข้าแล้วใช่หรือไม่สิบสาม ที่มาหาข้าด้วยตั้งใจเยาะเย้ยใช่หรือไม่”“พี่หญิงเข้าใจผิดแล้ว สิบสามกำลังหาทางอยู่ไม่ได้นิ่งนอนใจอย่างที่ท่านเข้าใจ”องค์หญิงสิบสามพยายามอธิบายแต่จนแล้วจนรอดด้วยความสมบูรณ์แบบจนเกินไปของหยางเอ้อหลางทำให้นางไม่อาจหาช่องว่างหย่ากับเขาได้เลย จะให้นางทำเช่นไรกัน แต่ถึงนางไม่หย่าในตอนนี้องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกว่าเวลาของตนเองใกล้หมดลงทุกทีแล้ว ต่อให้ไม่ได้หย่านางกับหยางเอ้อหลางก็ไม่อาจเคียงคู่อยู่ด้วยกันได้“เพียงลมปากของเจ้าไม่อาจเชื่อถือได้”องค์หญิงใหญ่เอ่ยพร้อมส่งสายตาตำหนิที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดมายังน้องสาวต่างมารดา“พี่หญิงใหญ่ข้าพยายามมากแล้วจริง ๆ”“หลายเดือนมานี้เจ้าอยู่อย่างสุขสบายในจวนแม่ทัพหยาง เจ้ารู้ทั้งรู้ว่าข้าปวดใจเพียงใดแต่เจ้ากลับทำเช่นนี้หรือ หากรักษาสัญญาไม่ได้ก็อย่าได้มาหาข้าอีก เจ้ากับข้าขาดกันแล้ว”องค์หญิงใหญ่ทิ้งภาพของแม่ทัพหยางทั้งหมดที่องค์หญิงสิบสามเคยวาดให้ลงตรงหน้าของนาง องค์หญิงสิบสามน้ำตาตกใน นางเก็บภาพวาดของแม่ทัพหยางด้วยความทะนุถนอม ภาพพวกนี้นางวาดด้วยความยากลำบากครั้นเห็นมันตกอยู่ท

องค์หญิงสิบสามจ้องมองจอกหยกอันวิจิตรงดงามที่สุดในมือด้วยความสงสัย นางสงสัยว่าสามีไปทำความชอบอันใดมากันแน่จึงได้รับของล้ำค่าเช่นนี้“ใช่อีกทั้งบุรุษสองคนที่นำจอกหยกนี้มาข้ามั่นใจถึงสิบส่วนว่าใช่คนเดียวกับที่ท่านวาด พวกเขาคือหนึ่งในคณะราชทูตจากแคว้นเว่ย แต่พวกเขามาอย่างมิตรอาจไม่มีเรื่องอันใด ข้าให้คนตรวจสอบแล้วไม่เห็นว่ามีสิ่งใดผิดปกติ ฝ่าบาทเพียงแต่ให้ข้าเฝ้าระวังพวกเขาไว้ หากมีสิ่งใดผิดปกติให้จัดการได้ทันที”“ท่านแม่ทัพ จากที่ข้าศึกษาดูหลังจากวาดภาพออกมา ข้าพบว่าหยกนี้เป็นหยกเย็นหากผู้ใดใช้แล้วจะขับพิษร้อนในร่างกายเป็นของหายากยิ่งถึงข้าจะนิมิตถึงเอ๊ย ธิดาเทพจะนิมิตถึงแต่ในนิมิตไม่ได้บอกว่ามีสิ่งใดที่ผิดปกติไม่แน่อาจเป็นเรื่องดีก็ได้ที่เสด็จพ่อพระราชทานให้ท่านนับว่าเป็นเรื่องที่ประหลาดนัก”“ข้าเข้าใจแล้วเหตุใดฝ่าบาทจึงให้ข้ามา” เขากล่าวแย้มยิ้ม“ด้วยเหตุใด”“คงเพราะข้าทำตัวเป็นราชบุตรเขยที่ดีกระมังจึงทรงมีรางวัลให้”“ท่านทำตัวดีเกินไปแล้ว” องค์หญิงสิบสามยิ้มพลางกล่าวคล้ายประชดหยางเอ้อหลางยื่นจอกหยกให้นาง องค์หญิงสิบสามรับมาพลันสัมผัสกับจอกนั้นภายในร่างกายรู้สึกประหลาด ความเจ็บปวดแล่น

องค์หญิงสิบสามเลิกคิ้วมองเขาด้วยความสงสัย สามีของนางผู้ใดบังอาจขัดใจเขาอีก แต่ก็ช่างเถิดนางมองหยางเอ้อหลางเพียงแว๊บเดียวก็หันมาสนใจผู้เป็นพี่ชายที่ไม่ได้พบกันมานานเช่นเดิมองค์หญิงสิบสามส่งยิ้มให้เกาะเกี่ยวมือพี่ชายเอาไว้ ยังไม่ทันได้กอดอ๋องฉางอันเป็นครั้งที่สอง คนผู้หนึ่งก็ดึงร่างของอ๋องฉางอันไปกอดเสียเอง เขาตบหลังอ๋องฉางอันแล้วเอ่ยขึ้นว่า“ไม่พบท่านเกือบเดือนแล้วข้าผู้เป็นน้องเขยคิดถึงท่านเช่นกัน”อ๋องฉางอันด้วยความตกใจไม่คิดว่าบุรุษเช่นแม่ทัพหยางจะกระทำการเช่นนี้ แย่งเขาจากองค์หญิงสิบสามไปกอดต่อหน้าต่อตาอีกทั้งน้ำเสียงที่บอกว่าคิดถึงเขานั้นไม่ได้อ่อนโยนสักนิด ตรงกันข้ามเหมือนจะท้ารบเสียอย่างนั้นอ๋องฉางอันถอนหายใจออกมาพลางยกมือโอบกอดแม่ทัพหยางอย่างแรงแล้วเอ่ยขึ้น“ข้าก็คิดถึงน้องเขยเช่นกัน”หยางเอ้อหลางกับอ๋องฉางอันกอดกันแน่นผู้คนด้านนอกกำลังมองด้วยความประหลาดใจในขณะที่คนทั้งสองต่างใช้กำลังภายในสู้รบกันอย่างเอาเป็นเอาตาย หลังของอ๋องฉางอันรู้สึกเจ็บนักเมื่อแรงตบจากฝ่ามือของหยางเอ้อหลางมากถึงเพียงนั้น เขาไม่ยอมแพ้ตบหลังของหยางเอ้อหลางลงไปด้วยกำลังเต็มส่วนเช่นกันองค์หญิงสิบสามเองในใ

เมื่อใคร่ครวญดูอีกทีองค์หญิงสิบสามก็รู้สึกปวดใจยิ่งนัก อาจจะเป็นไปได้ว่าพี่หญิงใหญ่ถูกหยางเอ้อหลางปฏิเสธจนรู้สึกเสียหน้าและโกรธเคืองนิสัยพี่หญิงใหญ่องค์หญิงสิบสามย่อมรู้ดี นางได้รับการตามใจมาตั้งแต่เด็กคนอื่นล้วนถูกนางรังแกแต่ไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ยปาก ภายนอกพี่หญิงดูเพรียบพร้อมแต่ก็เป็นสตรีที่เอาแต่ใจที่สุดในใต้หล้าเพียงแต่ที่ผ่านมาพี่หญิงใหญ่ดีต่อนางองค์หญิงสิบสามจึงไม่ใคร่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้ เมื่อสงสัยว่าพี่สาวของตนเองจะสังหารสามีองค์หญิงสิบสามยิ่งคิดหนัก อย่างน้อยต้องระงับเหตุไม่ให้เกิด แผนการของนางในคืนนี้จึงเกิดขึ้นก่อนอื่นนางต้องนัดพี่หญิงใหญ่มาพบ อีกทั้งต่อมาให้อาชิงไปตามสามีบอกว่านางมีเรื่องต้องการคุยด้วย หลังจากนั้นก็วางแผนให้ทั้งคู่พบกันพูดคุยความในใจกันให้กระจ่าง ที่ผ่านมาองค์หญิงสิบสามเข้าใจว่าเพราะสามีกับองค์หญิงใหญ่ไม่ได้มีโอกาสสนทนากันสองต่อสอง จึงทำให้หยางเอ้อหลางมองข้ามพี่หญิงใหญ่ไปบ้าง แต่เมื่อได้สนทนากันองค์หญิงสิบสามเชื่อว่าไม่มีผู้ใดสามารถทนเสน่ห์แห่งสตรีอันดับหนึ่งแห่งแคว้นต้าชิงไปได้เป็นแน่วันหน้าหยางเอ้อหลางได้แต่งพี่หญิงนางก็วางใจแล้ว ต่อไปหากชีวิตนางมีอันต้อง