Semua Bab ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา: Bab 181 - Bab 190

หยางเอ้อหลางมองอาภรณ์ที่ปลิวกระจุยของตนเองแล้วส่ายหน้า คราหน้าเขาต้องตัดชุดนี้ให้มากหน่อยเสียแล้ว“ตกลงท่านชอบชุดนี้ของข้าหรือไม่เหตุใดจึงไม่ปรานีมันบ้าง”“ข้าชอบชุดของท่านมาก ทำให้สามีของข้าหล่อเหลาคล้ายภาพวาดแม่ทัพผู้อยู่ในจินตนาการแต่ที่ชอบมากกว่าคือการที่ท่านไร้อาภรณ์เช่นนี้”กล่าวจบนางพลันวาดนิ้วไปที่ริมฝีปากของเขาก่อนจะค่อยๆกรีดช้าๆ ลงมาที่ลำคอจวบจนหน้าอกแน่นที่มีตุ่มสีแดงสดเล็กๆ แข็งชันองค์หญิงสิบสามใช้นิ้ววนรอบตุ่มเล็กๆ นั่นเบาๆ หยางเอ้อหลางถึงกับขนลุกชันนางเห็นเช่นนั้นจึงก้มหน้าแลบลิ้นเลียอย่างที่ใจต้องการ กระตุ้นสามีด้วยลิ้นร้อนๆของนางเององค์หญิงสิบสามพึงใจเมื่อส่วนที่ควรจะแข็งแกร่งของเขาดีดเด้งขึ้นมา นางกะโจนขึ้นนั่งบนอกของเขาอาภรณ์ที่ตนเองสวมอยู่นั้นบางเบาหยางเอ้อหลางช่วยนางดึงออกด้วยมือข้างเดียว เพียงพริบตาสองร่างก็ไร้สิ่งขวางกั้นองค์หญิงสิบสามลูบไล้ทั่วแผงอกสามี ในขณะที่ใช้ลิ้นวนคลึงปลายถันเล็กๆของเขา นิ้วของนางกรีดเบาๆ ลงมาด้านล่างกอบกุมท่อนลำอาวุธล้ำค่าของเขาเอาไว้ ก่อนจะลากนิ้วลงมาตามความยาว แม้จะร่วมเตียงกันมาหลายครั้งแต่เป็นครั้งแรกที่องค์หญิงสิบสามเป็นฝ่ายเริ่

ผิวของอาชิงขาวผ่องรอยเพียงเท่านั้นแม้จะเล็กน้อยเมื่ออยู่บนแก้มใสของนางกลับดูน่าตกใจไม่น้อย เขาเป็นห่วงนางโดยไม่รู้สาเหตุหรือว่าเป็นเพราะนางเป็นสตรีอ่อนแอผู้หนึ่งความรู้สึกอยากปกป้องเฉกเช่นบุรุษจึงบังเกิดขึ้นในใจองครักษ์ฝานพยายามหาคำตอบนี้แต่ยิ่งค้นกลับยิ่งมีภาพนางติดตราตรึงใจไปทุกที่ด้วยความกระวนกระวายนี้ในคราแรกคิดถอยห่างแต่ก็ไม่อาจอดทนได้เมื่อสุดท้ายเขากลับสลัดภาพของนางไม่หลุดมาครานี้ตนเองยอมรับว่าตั้งใจหาเรื่องมาพบนางนั่นเอง องครักษ์ฝานเดินมาหานางก่อนจะยื่นตะกร้าใบนั้นให้แล้วเอ่ยว่า"ท่านแม่ทัพเป็นห่วงเจ้าจึงให้ข้านำของมาเยี่ยม""เมื่อสักครู่ข้าก็เจอท่านแม่ทัพ ไม่เห็นจะเอ่ยถึงเรื่องนี้"ความจริงท่านแม่ทัพและองค์หญิงสั่งคนนำของบำรุงมาให้นางจนล้นเรือนแล้ว เขาผู้นี้เหตุใดจึงมาตอนนี้"เอ้อ เขาเพิ่งสั่งเมื่อสักครู่""หากเป็นของท่านแค่บอกข้าตามตรง เป็นบุรุษต้องกล้าทำกล้ารับ"นางเอ่ยจบพลันยื่นมือไปรับตะกร้าเห็นของบำรุงมีราคาแพงหลายชนิด อีกทั้งดูน่าอร่อยนักอาชิงรู้สึกดีขึ้นนางอยู่กับองค์หญิงสิบสามนิสัยชมชอบของดีและบุรุษรูปงามจึงติดมาเป็นนิสัย ถึงองครักษ์ฝานจะไม่กล้าบอกนางตามตรงแต่เพราะ

สตรีในใต้หล้านี้เขาเคยพบคนงามมาไม่น้อยทั้งคนงามจากแดนต่างๆ ที่เข้าไปตีประชิดทำสงครามหลายครั้งที่เขาเกือบได้พวกนางมาเป็นภรรยาแต่เพราะภาระหน้าที่ทำให้เขารอดพ้นไม่อาจรับใครเข้าจวนได้ ถึงสตรีเหล่านั้นจะงดงามมากแต่คนที่งามจนทำให้เขาอยากสัมผัส อยากกอดจูบลูบไล้ อยากกินนางไปทั้งตัวโดยไม่มีทางอิ่ม อีกทั้งยังโหยหาเพียงนางอยู่แทบจะทุกลมหายใจคงมีเพียงองค์หญิงสิบสามผู้นี้นางอาจไม่ใช่สตรีที่งดงามที่สุดในใต้หล้าแต่นางคือสตรีที่งดงามที่สุดในใจเขาเขาก้มลงจุมพิตแก้มใสเบาๆ เห็นมือเรียวของนางยกขึ้นแล้วปัดแก้มตนเองก็พลันหัวเราะในลำคอนางคงรู้สึกรำคาญเขาประดุจแมลงหวี่แมลงวันตัวหนึ่งพลันสายตาของเขาพบว่านางมีรอยคล้ายโดนเข็มตำเล็กๆ ที่ปลายนิ้วเขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนที่รอยเล็กๆ นั้นจะค่อยๆ เลือนหายไปอย่างรวดเร็ว เขาห่มผ้าให้นางแน่นหนาถือเชิงเทียนเล่มเล็กเดินไปหยิบตำราพิชัยยุทธ์ที่อยู่อีกฟากของห้องพลันสายตาเหลือบไปเห็นว่ามีผ้าผืนหนึ่งคล้ายคลุมบางอย่างอยู่เขามองไปที่องค์หญิงก่อนจะดึงผ้าออกมาเห็นเป็นตะกร้าหวายใบเล็กใบหนึ่ง หยางเอ้อหลางเปิดออกมาดูพบว่ามีถุงผ้าสีดำที่มีเข็มปักคาอยู่เขาพยายามมองตัวหนังสือน

เขากอดไหล่บางของภรรยายกสองมือเย็นของนางมาเป่าลมร้อนเบาๆเพื่อคลายความหนาวเมื่อกลับไปที่จวนต้องกำชับบ่าวให้ดูแลองค์หญิงสิบสามให้ดีแล้ว เขารู้ว่านอกจากอาชิงแล้วองค์หญิงไม่ยินยอมให้ผู้ใดอยู่ใกล้ชิด แต่เพราะอาชิงก็เป็นคุณหนูผู้หนึ่งความเอาใจใส่จึงไม่อาจเทียบกับสาวใช้ได้ หยางเอ้อหลางปรายตาไปที่อาชิงเห็นนางไร้ซึ่งเสื้อคลุมเช่นกันจึงได้แต่ส่ายหน้าไม่อาจไว้ใจให้ดูแลองค์หญิงได้ แม้แต่ตัวอาชิงเองหยางเอ้อหลางก็คิดว่าต้องหาคนดูแลนางเช่นกัน"ข้าไม่คิดว่าหิมะจะตกหนักเช่นนี้" องค์หญิงสิบสามบ่นอุบอิบห่อกายของตนเองเข้ากับเสื้อคลุมของเขา"อย่างไรเสียอย่าให้ตนเองโดนไอเย็น" หยางเอ้อหลางเอ่ยองครักษ์ฝานเห็นอาชิงใบหน้าแดงด้วยต้องลมเย็น อีกทั้งมือของนางยังแดงยิ่งนัก ในใจพลันคิดว่านายบ่าวคู่นี้เหตุใดช่างไม่รอบคอบเช่นนี้นิสัยไม่ใส่ใจตนเองนั่นทำให้เขากลัดกลุ้มยิ่งหยางเอ้อหลางแนะนำให้องค์หญิงสิบสามและอาชิงรู้จักกับหัวหน้าผู้คุมนามต้าเหริน แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้จักกันอยู่แล้ว หลังจากนั้นหัวหน้าต้าเหรินก็นำพวกเขาเข้าไปในคุกหลวงองครักษ์ฝานตั้งใจจะถอดผ้าคลุมไหล่ของตนส่งให้อาชิง แต่ในใจก็ยังกระดากกลัวว่าสตรี

คนชันสูตรศพมาถึงแล้ว เขาส่ายหน้าเมื่อตรวจภายนอกอย่างละเอียดด้วยยังหาสาเหตุการตายไม่ได้จึงได้แจ้งกับหยางเอ้อหลางว่าต้องมีการผ่าพิสูจน์ศพเสียก่อน หยางเอ้อหลางพยักหน้าสั่งให้พวกเขาไปเตรียมตัวก่อนจะส่งตัวองค์หญิงสิบสามกลับจวน"ท่านพี่ระวังตัวด้วย" นางเอ่ยกับสามีเบาๆ เมื่อเขามาส่งนางถึงข้างในรถม้า"ท่านก็เช่นกัน อย่าออกนอกเส้นทางกลับจวนเด็ดขาด การตายของคนแคว้นเว่ยมีข้อสงสัยหลายประการ กลับจวนแล้วห้ามออกไปที่ใดเข้าใจหรือไม่"เขาจุมพิตที่ศีรษะของนาง องค์หญิงสิบสามกอดเขาแล้วจูบที่ริมฝีปากของสามีหนักๆ ไปหนึ่งทีนางพยักหน้าเข้าใจก่อนที่สามีจะกอดนางแนบแน่นอีกครั้งแล้วปล่อยนางอย่างตัดใจอาชิงกำลังจะก้าวขาเหยียบบันไดเพื่อขึ้นรถองครักษ์ฝานครั้นจะเอ่ยปากให้นางระวังตัวคนผู้หนึ่งกลับเอ่ยแทรกขึ้น"อาชิงระวังตัวด้วย เสร็จเรื่องแล้วข้าจะไปเยี่ยมที่จวน""ขอบคุณพี่เหรินที่เป็นห่วง ข้าจะระวังตัว"อาชิงยิ้มให้ต้าเหรินแล้วก้าวเข้าไปในรถม้าอย่างว่องไว องครักษ์ฝานได้แต่กลืนวาจาที่เชื่องช้าของตนเองลงคอ เขารู้สึกไม่ถูกชะตากับหัวหน้าต้าเหรินอย่างรุนแรงในบัดดลณ ห้องทรงพระอักษรแคว้นต้าชิง"ฮูหยินผู้เฒ่ามีสิ่งใดจะชี้แ