All Chapters of ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา: Chapter 201 - Chapter 210

ความรู้สึกเสียวแปลบเมื่อมือของเขาและมือของนางสัมผัสที่เต้าอวบ ทำให้องค์หญิงสิบสามครางต่ำ หยางเอ้อหลางดันขาของนางให้กว้างขึ้น สอนนางให้ขยี้ขยำเต้าอวบของตนเองก่อนจะปล่อยมือแล้วแยกขาของนางออกให้สุดเขาลงลิ้นชิมรสภรรยาอย่างหื่นกระหาย ปลายลิ้นแหลมดุนดันในขณะที่ขบกัดและละเลงลิ้นดูดกลืนนางเอาไว้ในปาก องค์หญิงสิบสามสะดุ้งครั้งแล้วครั้งเล่า ดันกายขยับสะโพกเข้าหาเขามือที่ถูกเขาสอนให้ล่วงเกินตัวเองยังคงทำหน้าที่กระตุ้นความรู้สึกร้อนรุ่มของตนเอง เพลิงสวาทที่เขาสร้างให้เกิดขึ้นกับนางอย่างรวดเร็วกำลังเผาไหม้องค์หญิงสิบสามเกือบจนสิ้นสติ นางกรีดร้องในลำคอทุกครั้งที่เขาแยงลิ้นเข้าหา เขารัวลิ้นฟาดฟันเบื้องล่างองค์หญิงสิบสามอย่างไม่ปรานี นางกดศีรษะของเขาลงให้เขากินมากกว่านี้ดื่มด่ำกับนางมากกว่านี้ สุดท้ายเป็นนางที่ดึงเอี๊ยมของตนเองทิ้ง ยันกายมองศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมยาวนุ่มหนาของสามี นางดึงปิ่นปักผมของเขาออก ก่อนจะดึงกวานเงินที่ครอบเส้นผมออกแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ปรานี นางเปลือยเปล่าเช่นนี้เหตุใดสามียังมีอาภรณ์ติดกายเห็นแล้วขัดเคืองยิ่งแต่นางยังไม่ทันได้คิดสิ่งใด ลิ้นของเขาก็ฟาดฟันลงมาจนนางบิดกายเร่า เ

"ท่านแม่ทัพเคยได้ยินองค์หญิงสิบสามเอ่ยถึงบุรุษนามว่าฉีมู่หลัวหรือไม่ขอรับ" องครักษ์ฝานเอ่ยขึ้นน้ำเสียงของเขาราบเรียบยิ่ง"ฉีมู่หลัวหรือ"หยางเอ้อหลางที่กำลังนั่งตรวจดูงานราชการที่กองพะเนินคล้ายไม่มีวันหมดสิ้นอยู่ในห้องหนังสือเงยหน้าขึ้นมององครักษ์คนสนิทที่จู่ๆ ก็เอ่ยถามในขณะที่ในมือขององครักษ์ฝานก็เต็มไปด้วยเอกสารที่ต้องช่วยหยางเอ้อหลางตรวจเช่นกัน "ขอรับ ฉีมู่หลัวคือนามของคนผู้นั้น""ไม่เคยได้ยินมาก่อน" เขาเอ่ยพลางอ่านเอกสารอย่างตั้งใจ"องค์หญิงไม่เคยเอ่ยถึงหรือขอรับ แต่อาชิงบอกข้าว่าเป็นองค์หญิงที่แนะนำคนผู้นั้นให้นาง"องครักษ์ฝานทอดถอนใจ ยังไม่เอ่ยคำใดต่อก็ได้ยินเสียงสดใสส่งเสียงเรียกหยางเอ้อหลางอยู่ด้านนอกห้องหนังสือ แม่ทัพหยางเพียงได้ยินเสียงของคนผู้นั้นใบหน้าเคร่งขรึมของเขาพลันอ่อนโยนขึ้นหยางเอ้อหลางวางเอกสารในมือลงทันใดคล้ายว่าสิ่งเหล่านี้ล้วนไม่สำคัญต่อเขาแล้วด้วยสตรีที่สามารถตะโกนเสียงดังโหวกเหวกในจวนแม่ทัพที่เข้มงวดได้อย่างไม่รู้เหนือรู้ใต้เช่นนี้คงมีเพียงแต่องค์หญิงสิบสามผู้เดียว"เรื่องนี้ข้าจะสอบถามให้เจ้าอย่าได้ร้อนใจอย่างไรเสียอาชิงก็ยังไม่ได้แต่งให้กับคนผู้นั้น"หยาง

หยางเอ้อหลางสำลักพร้อมกับไอออกมาใบหน้าแดงก่ำ สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ พร้อมกับอาชิงนั้นใบหน้าแดงไม่ต่างกับผู้ที่ถูกภรรยาเกี้ยวพาเมื่อสักครู่ในขณะที่องค์หญิงสิบสามพอใจมากที่ได้กลั่นแกล้งสามีให้เขินอายเช่นนั้น นางเป็นสตรีหน้าด้านส่วนสามีของนางนั้นเมื่ออยู่กับผู้คนก็หน้าบางนัก เห็นเขามีสีแดงของเลือดฝาดทาที่หน้าแล้วยิ่งงดงามจึงอดที่จะเอ่ยความในใจออกมาไม่ได้หยางเอ้อหลางกุมมือนางแน่นหากเขายังไม่ดึงดูดนางไปหาสิ่งอื่นท่าทางและน้ำเสียงเย้ายวนของนางคงทำให้เขาอดทนจนรวบร่างนางไปย่ำยีในเรือนนอนไม่ได้ สถานการณ์ตอนนี้ไม่ค่อยดีภารกิจเขามีเยอะนักไม่อาจละเลยหยางเอ้อหลางจึงได้แต่ข่มใจและเอ่ยเปลี่ยนเรื่องโดยไว"ขนมนี่ความจริงให้ท่านยายทำเอาไว้มากเจ้าไม่ต้องห่วงช่วงค่ำท่านยายคงส่งมาเพิ่ม""จริงหรือ ท่านพี่ดีต่อข้านัก"องค์หญิงสิบสามดีใจจนลืมตนว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่กันเพียงลำพัง โน้มคอสามีมาจุมพิตเป็นรางวัลที่แก้มเขาเบาๆ เรื่องเมื่อสักครู่ยังไม่จางหายนางก็ลวนลามเขาต่อหน้าคนมากมายอีกแล้วหยางเอ้อหลางกระดากอายยิ่งนักที่ทำได้เพียงแต่กดเสียงต่ำไล่สาวใช้สองสามคนที่คอยปรนนิบัติออกไปให้หมด เหลือเพียงพวกเขาสี่คนที่น

ในพระราชวังหลวงตำหนักทรงงาน ฮูหยินชราแห่งสกุลหยาง หยางเอ้อหลาง และองครักษ์ฝาน ต่างยืนอยู่หน้าพระพักตร์ ด้านหน้าของพวกเขาขันทีของฝ่าบาทถือพานเล็กที่มีผ้าสีทองห่อบางสิ่งเอาไว้ภายใน สายตาของทุกคู่จับจ้องไปยังของสิ่งนั้น เพียงกงกงของฝ่าบาทเปิดผ้าออกก็พบความว่างเปล่าอยู่ในนั้น"พวกเจ้าคงแปลกใจ ใยเราเรียกให้พวกเจ้ามาดูสิ่งของว่างเปล่าเช่นนี้""ฝ่าบาทกระหม่อมไร้ความสามารถไม่อาจเข้าใจได้พ่ะย่ะค่ะ" หยางเอ้อหลางเอ่ยขึ้น"ความจริงในห่อนี้มีกุญแจสำคัญดอกหนึ่ง ที่แม่ของสิบสามทิ้งไว้ให้เราแต่บัดนี้มันหายไปแล้ว""ฝ่าบาทในตำหนักของฝ่าบาทมีเวรยามคุ้มกันหนาแน่น อยากมากที่จะมีผู้ใดเล็ดลอดเข้ามาได้หากไม่ใช่คนในแล้วไม่มีทางที่จะมีคนนำออกไปได้พ่ะย่ะค่ะ" หยางเอ้อหลางคิดว่าฝ่าบาทไม่ปลอดภัยแล้ว รอบกายฝ่าบาทไม่สามารถไว้ใจผู้ใดได้ หากมีเรื่องลอบสังหารเกิดขึ้นเขาไม่อยากคิดเลยว่าผลลัพธ์จะเป็นประการใด ฝ่าบาทเห็นเขาห่วงใยตนเองด้วยใจจริงเช่นนั้นก็รู้สึกดีกับบุตรเขยผู้นี้เป็นอย่างยิ่ง "เป็นเช่นนั้น ที่เราเรียกพวกเจ้าเข้าพบเพราะต้องการให้ช่วยสืบคดีนี้ ราชบุตรเขยครานี้เราต้องขอยืมตัวองครักษ์ฝานแล้วด้วยไม่อาจไว้ใจคนข

หยางเอ้อหลางปลอมกายออกจากจวน โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้เขาออกไปสืบข่าวลับถึงสองวันหลังกลับมาก็แสร้งว่าตนเองทำงานในห้องหนังสือห้ามผู้ใดรบกวนเขาทำท่าเมื่อยล้าหลังจากนั้นหยางเอ้อหลางเดินเอื่อยเฉื่อยไปจนถึงเรือนขององค์หญิงสิบสาม ยังไม่ทันจะก้าวเข้าไปในเรือนเขาก็ต้องดื่มยาบำรุงชามใหญ่ที่ท่านย่าสั่งให้เขากินไม่ขาดอย่างรวดเร็วเขากับองค์หญิงสิบสามในแต่ละคืนแทบจะไม่ได้หลับไม่ได้นอนแม้ไม่ได้ใช้ยาต้มพวกนี้แต่ดูเหมือนว่าหยางเอ้อหลางก็ยังยินดีที่จะดื่ม การหลับนอนกับภรรยามากหน่อยนับเป็นความสำราญที่เขาชื่นชอบยิ่งหยางเอ้อหลางลูบที่อกตนเองคล้ายกำลังจัดอาภรณ์ กุญแจที่เขาแอบนำออกมาจากตำหนักของฝ่าบาทยังคงอยู่ในกายเขา ด้วยความช่วยเหลือของกงกงคนสนิทของฝ่าบาทนั้นหลังจากเข้าวังไปเข้าเฝ้าเมื่อสองวันก่อน กงกงก็นำกุญแจออกมาให้เขาจนได้ในวังนั้นมีคนที่เขาเลี้ยงดูอยู่มาก ทุกคนนั้นบรรพบุรุษล้วนถูกสกุลหยางช่วยเหลือมาและส่งพวกเขาไปทำงานในวังอย่างลับๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้หากเขาต้องการข่าวในวังแม้จะเป็นตำหนักฮองเฮาหยางเอ้อหลางย่อมหาทางนำข่าวออกมาให้จงได้ ตอนที่ฝ่าบาทพบว่ากุญแจหายไปนั้นได้สั่งคนค้นตัวของคนสนิทท