Semua Bab ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา: Bab 221 - Bab 230

องค์หญิงสิบสามวางม้วนตำราลงอย่างท้อแท้ใจ พี่หญิงใหญ่ของนางคงจะอ่านเข้าใจด้วยนางจำได้ว่าตอนนั้นพี่หญิงใหญ่ได้รับคำชมจากอาจารย์เสมอ แต่ตอนนี้แม้แต่หน้ายังไม่อาจมองกันได้จะไปขอความช่วยเหลือได้อย่างไร"เพราะตำราเก่าๆ ที่ต้าชิงศึกษาล้วนมาจากมองโกลอย่างไรเล่าเพคะ ฝ่าบาทถึงต้องให้พวกท่านเหล่าองค์หญิงมีความรู้เอาไว้บ้าง""แต่ก่อนข้าเพียงแต่คิดว่าช่างไร้เหตุผลที่ต้องเรียนเรื่องรกสมองพวกนี้ แต่เพราะลายแทงสมบัติของเสด็จแม่จึงทำให้เสียใจนัก""ผู้ใดทำให้หมินเออร์ของข้าเสียใจหรือ"เสียงทุ้มของคนผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มนุ่มนวล ร่างสูงสง่างามก้าวเข้ามาภายในตำหนักใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาจับจ้องมายังร่างของภรรยาที่ยังคงทำท่าทางห่อเหี่ยวไร้ชีวิตชีวา"ท่านพี่"นางวางลายแทงสมบัติในมือลง กระโดดเข้าไปหาหยางเอ้อหลางอย่างสนิทชิดเชื้อ สองมือที่ทั้งนุ่มทั้งนิ่มของนางประคองใบหน้าของเขาไว้พลางสำรวจ ใบหน้ากระจ่างใสประดุจหยกอีกทั้งดวงตากลมโตแวววาวประดุจสายน้ำของนางงดงามยิ่ง หยางเอ้อหลางที่รู้สึกเหนื่อยล้าด้วยไม่ได้พักผ่อนมาหลายวันพลันรู้สึกสดใสเป็นอันมาก"ท่านไม่มีอันตรายใช่หรือไม่""อย่าได้ห่วงข้าสบายดี" เขาจับมื

อ๋องฉางอันรู้สึกทั้งผิดหวังและเสียใจไม่น้อย เขาเสียใจเพียงใดองค์หญิงสิบสามคงรู้สึกมากกว่าเขาเป็นร้อยเท่าพันทวีเป็นแน่หยางเอ้อหลางทอดถอนใจสิ่งที่เขากลัวที่สุดก็คือการที่สิบสามมีน้ำตา แต่การจะปิดบังเรื่องนี้ต่อนางก็เห็นจะไม่เป็นการยุติธรรมเช่นกัน"ผู้ที่จะสั่งให้ตำหนักเทพทำพิธีได้ นอกจากหัวหน้าธิดาเทพแล้วก็มีเพียงฝ่าบาท แต่ถ้าหากฝ่าบาททรงทราบเรื่องนี้ข้าเกรงว่าคงไม่เป็นผลดีต่อหมินเออร์เช่นกัน" หยางเอ้อหลางเอ่ยขึ้น"ข้าก็คิดเช่นนั้นที่ผ่านมาหลายเรื่องล้วนอาศัยคำทำนายจากสิบสาม ทำให้ฝ่าบาทสามารถใช้สิ่งนี้ต้านอำนาจของตระกูลฝ่ายฮองเฮาได้ การที่ขุนนางฝ่ายขวายังจงรักภักดีไม่เข้ากับเหล่าขุนนางฝ่ายซ้ายที่เป็นพวกของฮองเฮาทั้งหมดล้วนเป็นเพราะตำหนักเทพนั้นอยู่ภายใต้การดูแลของฝ่าบาท หากตำหนักเทพล่มสลายฝ่าบาทจะยอมได้หรือ"อ๋องฉางอันมองหยางเอ้อหลางด้วยใบหน้าเคร่งขรึม"ที่ผ่านมาหัวหน้าธิดาเทพเท่ากับหลอกลวงเบื้องสูง หากกราบทูลไปเห็นทีว่านางคงต้องโทษตายสถานเดียว" แววตาเย็นเยียบของหยางเอ้อหลางมองลงไปที่ถ้วยน้ำชาในมือ"แล้วสิบสามเล่า นางไม่อาจหลีกเลี่ยงความผิดได้เช่นกันการเปิดเผยความจริงแก่ฝ่าบาทคิดว่าจะท

หยางเอ้อหลางอีกทั้งฉางอ๋องกลับคุกเข่าลงพร้อมกัน ฉางอ๋องประสานมือขอบคุณฮูหยินชราเขารู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างยิ่งการส่งนางซึ่งเป็นที่รักของเขาเข้าสกุลหยางนับเป็นสิ่งที่เขาตัดสินใจถูกต้องที่สุดในชีวิตส่วนหยางเอ้อหลางนั้นโขกศีรษะเพื่อขอบคุณท่านย่าลงกับพื้นอย่างแรง การที่ท่านย่าออกมาปกป้องหลินฮุ่ยหมินเช่นนี้ทำให้เขาแทบจะหลั่งน้ำตาออกมา"เอาล่ะพวกเจ้าทั้งหมดทำเรื่องที่หนักเกินไปแล้วลุกขึ้นเถิด""ท่านย่าดีกับหมินเออร์เช่นนี้หลาน.."หยางเอ้อหลางไม่อาจกล่าวสิ่งใดได้อีกท่านย่าแย้มยิ้มแล้วเอ่ยเสียงเคร่งขรึม"เรื่องหัวหน้าธิดาเทพหากนางไม่ยอมมาดีๆ ก็ลักพาตัวนางมาเสียหลางเออร์ใช้วิธีใดก็ได้ให้นางยอมทำพิธีเข้าใจหรือไม่" "ขอรับท่านย่า"ก่อนที่หญิงชราจะกล่าวสิ่งใดต่อ ด้านหน้าห้องหนังสือเสียงพ่อบ้านกลับดังขึ้น"เรียนฮูหยินผู้เฒ่า ในวังให้คนส่งเทียบมาที่จวนด้วยเรื่องเร่งด่วนขอรับ""นำเข้ามา" ฮูหยินชราอนุญาตทุกคนจึงลุกขึ้น พ่อบ้านนำเทียบเข้าเข้ามาส่งมอบให้กับหยางเอ้อหลาง เขาเปิดเทียบเชิญในมือพบว่ามีตราประทับของกรมวังได้รับอำนาจมาจากฮองเฮา เมื่ออ่านจบหยางเอ้อหลางกลับมีใบหน้าที่เคร่งขรึมขึ้นแล้วเอ่ยขึ้

หยางเอ้อหลางยกโอบมือรอบร่างบอบบางที่นอนทับร่างตนเองอย่างแน่นหนา เขาคิดถึงนางตลอดทั้งวัน แม้จะอยู่ใกล้กันแต่วันนี้เพิ่งได้พบหน้าภรรยาแม้อยากจะตำหนิที่นางแอบมาที่นี่ แต่ก็อดดีใจอย่างมากไม่ได้“ข้าเชื่อท่าน ท่านพี่ของข้าดีที่สุด”นางเอ่ยอย่างน่ารัก กระชับอ้อมแขนแน่นพร้อมกับจุมพิตลงบนกลางอกเขา“ที่ย่องมาหาข้าดึกดื่นเช่นนี้ต้องการจะลักหลับข้าหรือ” น้ำเสียงหยอกเย้ายิ่งนัก“ลักหลับหรือท่าทางจะสนุกไม่น้อย” นางกล่าวตาใสเขาหัวเราะพลางเอ่ยต่อ “แล้วรู้หรือไม่ว่าลักหลับคือสิ่งใด”นางส่ายหน้าจนเส้นผมกระจาย เพียงขยับร่างอรชรเล็กน้อย หยางเอ้อหลางพลันได้กลิ่นสาวหอมกรุ่นยั่วยวนไปทั่วปลายสัมผัส พลันหัวใจของหยางเอ้อหลางเต้นแรงขึ้น เขาต้องการนางอีกจนได้“ไม่รู้หรอก แต่ที่รู้คือตอนนี้ข้าต้องการท่านมาก”องค์หญิงสิบสามเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวาน ออดอ้อนออเซาะยิ่ง หยางเอ้อหลางถอนหายใจหนักๆ ออกมาภรรยาของเขาถึงขนาดอดทนไม่ได้ต้องมาหาเขาถึงที่หรอกหรือ“เห็นได้ชัดว่าท่านต้องการข้าเพียงใด ข้าเองก็เช่นกัน องค์หญิงของข้าเจ้าเห็นหรือไม่”เขาเอ่ยเสียงแหบแห้ง อาวุธของเขาแข็งชันขึ้นมาเพียงได้ยินเสียงแผ่วหวานของภรรยา อีกทั้งท

"ท่านแม่ทัพสิ่งที่องค์หญิงกำชับให้อาชิงไปซื้อคือตำราฉี่เมิ่งขอรับ"องครักษ์ฝานเข้ามารายงานหลังจากติดตามอาชิงไปที่หอตำราแห่งหนึ่ง หลังจากอาชิงออกจากวังไปตามคำสั่งองค์หญิง ดูเหมือนว่าช่วงนี้อาชิงกำลังทำภารกิจบางสิ่งตามคำสั่งขององค์หญิงสิบสามอย่างลับๆ "ตำราฉี่เมิ่งหรือ""ขอรับ""องค์หญิงจะให้อาชิงจัดเตรียมตำราฝึกหัดอ่านเขียนสำหรับเด็ก ๆ เหล่านั้นไปด้วยเหตุใด""นางซื้อเสร็จก็สั่งให้คนเก็บเอาไว้จนกว่าจะเรียกหา อีกทั้งยังติดต่ออาจารย์สอนหนังสือผู้หนึ่งเอาไว้ด้วยขอรับ"องครักษ์ฝานความจริงแอบติดตามอาชิงมาโดยตลอด ที่น่าประหลาดคือเขาไม่เห็นแม้แต่เงาของคุณชายฉีมั่วหลัวที่อาชิงเอ่ยถึง อีกทั้งไม่อาจสืบที่มาที่ไปของคุณชายท่านนี้ได้ หรือจะเป็นเพียงคำพูดเหลวไหลของสตรีกันแน่จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะมีคนที่ไร้ตัวตนเช่นนั้น ถึงจะอยากรู้เพียงใดองครักษ์ฝานนั้นยังคงปากหนักเช่นเคย ด้วยระยะนี้องค์หญิงสิบสามต้องพำนักในวังอาชิงจึงคอยปรนนิบัติอยู่ในวังด้วย เรื่องของบุรุษอื่นเขาจึงวางใจได้บ้าง"เจ้าให้คนจับตาดูอาชิงห่างๆ พร้อมจัดคนคอยคุ้มกันอาชิงเมื่อนางออกจากวัง หากองค์หญิงต้องการบอกข้าในเรื่องน