All Chapters of ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา: Chapter 231 - Chapter 240

องค์หญิงสิบสามกลืนก้อนสะอื้นลงคอ อาชิงผละออกจากร่างผู้เป็นนายเมื่อท่านแม่ทัพยืนมาถึงตัวองค์หญิงสิบสามแล้ว นางยืนปาดน้ำตาเงียบ ๆ อยู่ด้านข้าง"ไม่รู้เพราะอะไรถึงร้องไห้เจ้าค่ะ" อาชิงอธิบายบ้าง"ช่วงนี้หนักสำหรับท่านแล้ว"หยางเอ้อหลางสงสารภรรยายิ่ง นางคงหวาดกลัวไม่น้อยเมื่อคิดว่าในวันนั้นอาจต้องเปิดเผยร่างปีศาจต่อหน้าคนทั้งราชสำนัก"ข้าไม่เป็นไร"องค์หญิงสิบสามส่ายหน้าเบาๆ หยางเอ้อหลางดึงภรรยามากอดพร้อมกับลูบหลังอย่างปลอบโยน"ท่านไม่ต้องกลัว เรื่องต้องจบลงอย่างดีข้าบอกเจ้าแล้วว่าข้าไม่มีวันทำให้ภรรยาของข้าลำบากไม่เชื่อข้าหรือ""ข้าเชื่อท่าน ท่านพี่ข้าเชื่อท่านจริง ๆ นะ" "หากเชื่อข้าก็หยุดร้องเสีย ดีหรือไม่"หยางเอ้อหลางคิดว่าตนเองนั้นประดุจบิดาขององค์หญิงสิบสามผู้หนึ่งถึงขั้นอยากสร้างโลกใบใหม่ที่ไร้กังวลให้กับนาง ให้นางได้อยู่อย่างสบาย ทำทุกอย่างที่ภรรยาอยากทำโดยไม่ต้องคอยหวาดระแวงและไม่ต้องคอยกังวลว่าจะมีผู้ใดมาทำร้ายนางได้อีก"เจ้าค่ะ"แม่นางน้อยที่ว่าง่ายเช่นนี้ถูกใจหยางเอ้อหลางนัก เขาจุมพิตที่ริมฝีปากของนางเบาๆ เป็นการให้รางวัล อาชิงเห็นความใกล้ชิดเช่นนั้นก็ใบหน้าแดงก่ำ รีบออกจากตำ

ความจริงองค์หญิงห้าได้รับคำสั่งจากองค์ฮองเฮาให้คอยเกาะติดองค์หญิงสิบสามไว้ไม่ให้ห่างด้วยกลัวว่าองค์หญิงสิบสามจะก่อเรื่องขึ้นในวันสำคัญเช่นนี้เมื่อได้รับคำสั่งเพียงไม่เห็นองค์หญิงสิบสามองค์หญิงห้าก็นั่งไม่ติดเสียแล้วโชคดีที่ตามหาไม่นานก็พบว่านางยังตั้งหน้าตั้งตากินขนมอยู่ในห้องอาหารแห่งนี้ ครั้นเห็นอาชิงองค์หญิงห้าก็วางใจลงมากอย่างไรเสียอาชิงก็เป็นอีกผู้หนึ่งที่ยังมีเหตุผลและรู้สิ่งใดควรไม่ควร องค์หญิงห้ากำชับอาชิงอีกหลายคำก่อนจะวางใจจริงๆแล้วเดินออกไป"องค์หญิงท่านแม่ทัพรออยู่ด้านนอกเพคะ""ท่านพี่หรือ"องค์หญิงสิบสามตะโกนอย่างดีใจแล้ววิ่งด้วยความว่องไวผ่านหน้าองค์หญิงห้าที่เดินมาพอดีองค์หญิงห้ายกมือตั้งใจจะถามแต่องค์หญิงสิบสามผ่านไปเร็วมากจนยังไม่ทันอ้าปากก็หายวับไปแล้ว"อาชิงข้าให้เฝ้านางเอาไว้ แล้วนี่อะไรยังไม่ทันขาดคำคนก็วิ่งหายไปแล้ว" องค์หญิงห้าหันมาตำหนิอาชิงที่เดินตามมาติดๆ"ท่านแม่ทัพมาขอพบเพคะ ไม่เกิดเรื่องอันใดแน่นอน""เช่นนั้นก็ดูแลนางให้ดี"“เพคะ”“ไปรีบตามไปดูแลนาง อย่าให้คลาดสายตา”องค์หญิงห้าพยักหน้าพลางโบกมือไล่อาชิงให้รีบตามองค์หญิง และอาชิงก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เมื่อ

องค์หญิงสิบสามพอจะเป็นที่กล่าวถึงนั้นก็มาในระยะหลังที่ถูกแต่งเข้าจวนแม่ทัพหยางจนเป็นที่เลื่องลือถึงความหลงใหลรักใคร่อย่างมากล้นที่แม่ทัพผู้เกรียงไกรมอบให้มาในวันนี้ทุกคนได้ประจักษ์แล้วว่าเหตุใดแม่ทัพหยางจึงได้หวงแหนองค์หญิงสิบสามนัก เพียงแค่รูปโฉมสะคราญล่มเมืองที่แอบซ่อนอยู่ภายในมุมมืดปรากฏในวันนี้ก็ทำให้พวกเขาต่างน้ำลายหกด้วยความเสียดายที่ไม่เคยคิดสู่ขอสตรีผู้นี้มาเป็นของตนมาก่อนหญิงงามอย่างไรเสียก็คือหญิงงามแม้จะไม่มีอำนาจใดในมือแต่การได้ครอบครองคนงามย่อมเป็นสิ่งที่บุรุษในใต้หล้านี้ต้องการที่สุดเห็นได้ชัดว่าแม่ทัพหยางโชคดีเพียงใดที่ได้ครอบครองอัญมณีหายากล้ำค่าเม็ดนี้ในใจขององค์หญิงสิบสามนั้นรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึงเป็นที่สุด นางรู้ตัวดีว่าภายในร่างกายเริ่มเปลี่ยนแปลงแล้ว แสงจันทร์ที่ส่องสว่างอยู่ด้านบนทำให้นางรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วกาย ทุกสายตาในขณะนี้ล้วนจับจ้องมาที่นางด้วยความรู้สึกชื่นชม ปากของพวกเขาต่างเอ่ยชื่นชมถึงความงามของนางไม่ขาดการเป็นจุดสนใจเช่นนี้ทำให้นางแทบจะหยุดหายใจด้วยไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย นางกวาดสายตามองหาสามีเห็นเขานั่งอยู่ด้านปีกฝั่งฝ่าบาทมองมายังนางด้วยสายตาอ

จู่ๆ ร่างขององค์หญิงสิบสามพลันตกอยู่ในอ้อมกอดของหยางเอ้อหลางอุ้มอย่างรวดเร็วนางกอดคอเขาแม้มองไม่เห็นก็รู้ชัดว่าเป็นสามี เขาพาร่างของนางออกจากสถานที่นี้อย่างว่องไว ปล่อยให้เบื้องหลังต่างโกลาหลด้วยมีคนยังตะโกนว่า“ปีศาจเข้าทำร้าย ปีศาจโจมตี” องค์หญิงสิบสามถูกพามาขึ้นม้าที่เตรียมเอาไว้ผู้ที่รออยู่แล้วคืออ๋องฉางอัน ซึ่งที่จริงเขาครบกำหนดวันลาต้องกลับไปชายแดนแล้วแต่ยังคงเฝ้ารอนางอยู่ที่นี่แม้ถือว่าขัดราชโองการก็ตาม"สิบสามเรารีบไปเถิด"อ๋องฉางอันบอกน้องสาวที่ยังกอดแขนหยางเอ้อหลางด้วยความเป็นกังวล"สิบสามเราจะชักช้าไม่ได้หากเลยยามที่ทำพิธีต้องรอจนกระทั่งพระจันทร์เต็มดวงคราหน้า ซึ่งคงไม่สามารถทำได้ง่ายอีกต่อไป""เจ้าไปกับท่านอ๋องเสีย ด้านนี้ข้าจะจัดการเอง"หยางเอ้อหลางยิ้มพลางดึงภรรยาเข้ามากอด นางยังไม่กลายร่างคงเป็นเพราะเกิดเหตุการณ์สุนัขเทพกลืนจันทราจนดับแสงดวงจันทร์ไป การกลายร่างของนางจึงหยุดชะงัก"ท่านพี่ระวังด้วย" องค์หญิงสิบสามเอ่ยด้วยความเป็นห่วงหยางเอ้อหลางพยักหน้าก่อนจะกลับเข้าไปภายในงานอย่างว่องไว ในใจหวังเพียงแต่ว่าอ๋องฉางอันคงช่วยนางได้สำเร็จ เขาไม่อาจทิ้งฮ่องเต้ไปไกลได้อีกทั้

แผนการของหยางเอ้อหลางนับว่าสำเร็จยิ่ง ระหว่างที่เขาอาศัยอยู่ชายแดนเรียนรู้เรื่องดาราศาสตร์ อีกทั้งการเคลื่อนไหวของดวงจันทร์เพื่อออกศึกฆ่าฟันศัตรูมาจนช่ำชอง ด้วยเหตุนี้เขาจึงสามารถคำนวณวันที่จะเกิดการสุนัขเทพกลืนจันทราได้อย่างแม่นยำอีกทั้งการสืบทราบมาว่ามีสายลับแคว้นเว่ยปะปนมาเพื่อลักพาตัวองค์หญิงสิบสาม หลังจากนางกลายร่างเป็นปีศาจ คนของแคว้นเว่ยร่วมมือกับคนขององค์หญิงใหญ่ปลอมตัวเป็นปีศาจเพื่อสร้างความโกลาหลยิ่งขึ้น เพื่อคนเหล่านั้นจะอาศัยจังหวะชุลมุนเพื่อลักพาตัวองค์หญิงสิบสาม เขาจึงคิดกำจัดสายลับเหล่านั้นไปพร้อมกันในวันนี้ลมทะเลเปลี่ยนทิศกะทันหันด้วยปรากฏการณ์ของสุนัขเทพกลืนจันทรา สายลมจะพัดแรงกว่าปกติอีกทั้งยังพัดมาทางด้านฝั่งที่ทำพิธีการ การรู้เรื่องลมเรื่องฟ้าทำให้เขามั่นใจว่าคืนนี้อย่างไรก็ต้องช่วยองค์หญิงสิบสามได้ เขาจึงอาศัยจังหวะนี้ดับคบเพลิงไปพร้อมกันโดยไม่มีผู้ใดสงสัยด้วยทุกคนล้วนคิดว่าเป็นเพราะสายลมที่รุนแรงจึงทำให้คบเพลิงดับลงจนมืดสนิทเช่นน้น โชคดีที่องค์หญิงสิบสามทำตามที่เขาบอก แม้จะมืดก็หาได้ตกใจยังยืนอยู่ตรงจุดที่นางร่ายรำ อาภรณ์สีขาวทำให้เขาเห็นนางได้ในความมืด ด้วย