All Chapters of ชิงเหมย...บุปผาซ่อนคม: Chapter 41 - Chapter 50

เพียงแค่นี้ชีวิตของนางก็เหมือนได้เกิดใหม่แล้ว ชิงเหมยเข้าไปสวมกอดเพื่อปลอบประโลมหญิงวัยกลางคน เด็กชายเห็นเช่นนั้นจึงเข้าไปสวมกอดสตรีทั้งสองด้วยเช่นกัน กว่าที่ท่านยายซิ่วอิงจะหยุดร้องไห้ได้เวลาก็ล่วงเลยไปนานนับหนึ่งก้านธูป“ท่านยาย ห่าวเอ๋อร์ เห็นทีข้าคงต้องขอตัวไปเยือนเรือนอื่นก่อนล่ะ เพราะยามเว่ยข้าต้องรีบกลับเรือน” ชิงเหมยรีบเอ่ยขอตัวเพราะรู้ว่านางรั้งอยู่ที่นี่มาได้สักพักใหญ่แล้ว“อ้อ… อืม เจ้าไปเถิดเหมยเอ๋อร์… อ้อ!! โปรดรอสักประเดี๋ยวเถิด ห่าวเอ๋อร์…เจ้าช่วยเข้าไปหยิบพู่ประดับดาบ ที่ยายทำไว้มาให้แม่นางชิงเหมยหน่อยเถิด” ซิ่วอิงบอกหลานชายตัวน้อย ซีห่าวรีบวิ่งเข้าไปภายในเรือนทันที ก่อนที่จะกลับออกมาพร้อมกับพู่ประดับดาบสีแดง“มันอาจจะดูเป็นเพียงพู่ธรรมดา แต่ว่าข้าตั้งใจสวดภาวนาให้เจ้าปลอดภัยทุกคราที่เจ้ากวัดแกว่งดาบเพื่อช่วยเหลือผู้คน”“ขอบน้ำใจท่านยายซิ่วอิงเจ้าค่ะ ถ้าเช่นนั้นข้าน้อยขอลาก่อนนะเจ้าคะ มาเยือนคราหน้าข้าจะนำขนมของท่านยายของข้ามาฝากพวกท่านด้วย” ชิงเหมยกล่าวลาหญิงวัยกลางคน ซิ่วอิงพยักหน้า“ขอให้เจ้าโชคดี เดินทางปลอดภัย”“พี่ไปก่อนหนาห่าวเอ๋อร์ เป็นเด็กดี ตั้งใจศึกษาและเชื่

“พามาได้เพียงเท่านี้เองรึ”เสียงของชายที่อีกฝ่ายเรียกอย่างนอบน้อมว่าท่านใต้เท้าถามดังออกมายามที่เขามองไปยังเหล่าสตรีที่อยู่ขบวนสุดท้าย“ขอรับ!! ไม่กี่เดือนก่อนพวกลูกน้องของข้าน้อยพลาดท่าให้กับสตรีนิรนามจนถูกฆ่าตายไปหลายคน ถึงบัดนี้ข้าน้อยก็ยังมิอาจรู้ตัวตนของนาง ข้าน้อยเกรงว่าถ้าพาสตรีมามากกว่านี้ สตรีผู้นั้นจะออกมาชิงสตรีเหล่านี้ไปอีกน่ะขอรับ”“สตรี!!! สตรีแน่รึ ข้าไม่อยากจะเชื่อ ว่าแคว้นเจียงโจวของเราจะมีสตรีที่มีความสามารถซ่อนอยู่”“เรื่องจริงนะขอรับ เพราะลูกน้องของข้าน้อยได้เขียนสารบอกเอาไว้ก่อนที่พวกมันจะถูกสังหารว่า มีสตรีลึกลับคอยขัดขวางงานของพวกเรา นางมีฝีมือที่ร้ายกาจยิ่งนัก ร่างกายผอมเพรียวดูบอบบาง แต่ว่าพละกำลังของนางสามารถทำให้คนของข้าน้อยที่ไปทำงานในวันนั้นตายไปทั้งหมด”ผู้ที่แอบฟังอยู่ครั้นได้ยินเช่นนั้นก็ถึงกับใจเต้นแรงทันที เพราะเขานึกไปถึงบุปผางามแห่งหมู่บ้านซานฉี ที่ยามนี้เติบโตมาเป็นสาววัยแรกแย้มที่น่าทะนุถนอมเสียแล้ว เขาจากนางมาหลังจากได้พบกันวันนั้นโดยไม่ได้บอกข่าวก็เกือบสิบสี่วันแล้ว ไม่รู้ว่าป่านนี้นางจะเป็นเช่นไรเขาได้แต่แอบหวังว่าสตรีที่พวกผู้กระทำผิดกลุ่มนี้

“ท่านยายเจ้าคะ หลานขอไปหลังร้านสักครู่นะเจ้าคะ” ชิงเหมยบอกท่านยายของนางที่กำลังพูดคุยกับลูกค้าตรงหน้า จนไม่ทันได้สังเกตว่าลูกค้าหนุ่มผู้นั้นแอบส่งสารลับให้แก่หลานสาว“อืม… ไปเถิดเหมยเอ๋อร์ เสร็จแล้วรีบกลับมาล่ะ”ซุนฉีบอกหลานสาวก่อนที่จะหันไปสนใจลูกค้าตรงหน้าต่อ ชิงเหมยได้โอกาสจึงรีบเดินไปหลังร้านแล้วแกะกระดาษที่ถูกพับมาจนเหลือแผ่นเล็ก นางคลี่ออกดูก็พบว่าเป็นลายมือของพี่ชาง นางจดจำลายมือของเขาได้ดี‘ชิงเอ๋อร์… พี่รอเจ้าอยู่ที่ลานกว้างหลังหมู่บ้านที่เราพบเจอกันคราแรก ได้โปรดออกมาพบพี่สักนิดเถิด… พี่ชางของเจ้า’ดวงหน้างามแดงระเรื่อทันทีที่อ่านเนื้อความในสารนี้จบ ไม่รู้ว่าหลายวันที่ผ่านมานี้เขาหายไปที่ใดมา นางรู้ว่าเขามีหน้าที่จะต้องทำ เพียงแค่นางไม่รู้ว่างานที่เขากำลังกระทำอยู่นั้นอันตรายหรือไม่เท่านั้นเอง ชิงเหมยคิดหาทางที่จะออกไปพบกับเยว่อู๋ชางโดยที่จำเป็นต้องโป้ปดท่านยายของนางอีกครา นั่งคิดแผนการเพียงกะพริบตาเดียวนางก็คิดได้“ท่านยายเจ้าคะ หลานขออนุญาตกลับเรือนก่อนนะเจ้าคะ รูัสึกว่าท้องไส้ยามนี้ไม่ค่อยจะดีเลย” ชิงเหมยเดินมากระซิบบอกท่านยายของนางที่กำลังขายขนมให้แก่ลูกค้า ที่ยามนี้บางต

หลังจากนั่งพูดคุยกันถึงเรื่องที่เยว่อู๋ชางไปจับกุมพวกพ่อค้าทาสมา สองหนุ่มสาวก็ได้ถามไถ่เรื่องราวที่ผ่านมาของกันและกัน เพราะคราแรกที่ได้กลับมาพบกันนั้น เขากับนางไม่มีโอกาสได้พูดคุยกันมากนัก และที่เยว่อู๋ชางเดินทางมาหาชิงเหมยที่หมู่บ้านซานฉีในยามนี้ มิได้มีเพียงแค่ความสงสัยในตัวของเด็กสาว แต่ทว่าเขามาหานางด้วยความคะนึงหาและห่วงใยนางด้วยเช่นกัน“อืม… พี่ว่าจะถามเจ้า เรื่องคนของลุงเจ้าน่ะ เขาเรียกคนเหล่านั้นกลับไปหรือยัง” เพราะก่อนเขาเข้าเมืองหลวง เขารู้ว่าลุงของชิงเหมยส่งลูกน้องให้มาคอยจับตาดูนางเอาไว้“กลับไปตั้งแต่สามเดือนแรกแล้วเจ้าค่ะ” ชิงเหมยยิ้มออกมาพลางเล่าไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อนสองปีก่อนชิงเหมยครั้นได้รับสารจากพี่ชายจากเมืองถิงฮวาที่ส่งมาบอกนาง ว่าท่านลุงของนางส่งคนให้มาคอยติดตามนาง เพื่อตัดความรำคาญใจเพราะผ่านมานานหลายเดือน ลูกน้องของท่านลุงทั้งสองก็ยังคงคอยติดตามนางอยู่ลับๆ อยู่มาวันหนึ่งชิงเหมยจึงแสร้งออกจากเรือนไปที่ลานกว้างท้ายหมู่บ้านซานฉี ทุกย่างก้าวของนางมีคนของผู้เป็นลุงคอยแอบติดตามนางไป แต่แล้วคนเหล่านั้นก็ต้องคลาดสายตาจากนาง เพราะนางแอบหนีกลับเรือนโดย

หลังจากวันนั้นเพียงไม่กี่วัน หัวหน้ามือปราบหนุ่มก็กลับมาเยือนหมู่บ้านซานฉีอีกครา วันนี้เขามีลูกน้องติดตามมาเพียงแค่สองคนเท่านั้น เพราะไม่อยากให้กลายเป็นที่สะดุดตา และการมาของเขาก็เพียงเพราะต้องการตรวจตราความสงบเรียบร้อยของหมู่บ้านซานฉี และแวะเวียนมาหาสตรีที่เขาหมายปองก็เท่านั้น“แม่นางชิงเหมยคงจะอยู่ที่ร้านขายขนมในตลาด ท่านหัวหน้าจะแวะไปแนะนำตัวกับท่านยายของนางเลยหรือไม่ขอรับ”จิ้นซู่กล่าวพลางเอ่ยถามออกมายิ้มๆ ยามปฏิบัติหน้าที่เขามักจะเรียกคุณชายรองของตนว่าท่านหัวหน้า ทว่าหากอยู่กันตามลำพัง เขาก็จะเรียกว่าคุณชายรองเช่นเดิม“ที่แท้ท่่านหัวหน้าก็มีสตรีที่หมายปองอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านนี้หรือขอรับ”ฉางจี้ ลูกน้องในสำนักมือปราบที่ติดตามหัวหน้ามือปราบมาในวันนี้ด้วยเอ่ยถามออกมาด้วยความตื่นเต้น เพราะตั้งแต่เขาได้พบกับท่านหัวหน้ามา ไม่เคยมีสักคราที่ท่านหัวหน้าจะชายตาแลมองสตรีใด“อืม… แต่มิใช่แค่เรื่องนั้น ที่ข้ามาวันนี้เพราะอยากตรวจตราความสงบเรียบร้อยของหมู่บ้านซานฉีด้วย พวกเจ้าก็คงจะรู้อยู่แล้วว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังของพวกพ่อค้าทาสนั้นยังมิถูกจับได้ ข้าจึงอยากให้พวกเจ้าช่วยกันไปตรวจตราดูรอบๆ หม